Liber, Caput

 1       II, XVII |   liberauerat ciuitatem, ut de sua damnatione certissimus in exilium sponte
 2      III, V    |            feminas, quamuis aliqua damnatione, nulla tamen morte plectebant:
 3     VIII, XXIII|        tempus iudicii, quo aeterna damnatione puniendi sunt cum omnibus
 4     XIII, I    | inoboedientes autem mors plecteret damnatione iustissima; quod etiam in
 5     XIII, II   |     desistente, conferre. Verum in damnatione nouissima quamuis homo sentire
 6     XIII, III  |          praesumptione inlicita et damnatione iusta prolapsus uel inpulsus
 7      XIV, X    |       iniquitate committeret, quod damnatione reciperet; atque ista permanente
 8       XX, V    |         quia hoc loco iudicium pro damnatione posuit? In tale quippe iudicium
 9       XX, VI   |        paulo ante, sicut nunc, pro damnatione posuerat dicens: Qui uerbum
10       XX, XXVI |            qui non mundatione, sed damnatione sunt digni: Et accedam,
11      XXI, XI   |           patitur; quamuis fecerit damnatione quod iniquum est, patiatur
12      XXI, XI   |         quod iniquum est, patiatur damnatione quod iustum est. ~
13      XXI, XXII |          futurum est, ut aut nulla damnatione plectatur aut post aliquod
14      XXI, XXII |       paruum siue prolixum ab illa damnatione liberetur. Ideo iudicem
15      XXI, XXVI |     sinistri nouissima et perpetua damnatione mittentur, iste autem dextros
16      XXI, XXVI |          ibi saecularia, quamuis a damnatione uenialia, concremantem ignem
17      XXI, XXVII|          aut post aliquod tempus a damnatione nouissima liberetur. Nec