Liber, Caput

 1        I, III   |        optimus teneris ebibitus animis non facile obliuione possit
 2        I, XXX   |         Catoni, timens infirmis animis hostem securitatem et tamquam
 3       IV, XXX   |     humanae. Nam et perturbatis animis inducuntur; accepimus enim
 4       VI, IX    |       philosophos pertinere, in animis hominum moliri locum, ea
 5      VII, Pr    |       inimicas, quas tenebrosis animis altius et tenacius diuturnus
 6      VII, XXXIII|       Deum conuersionem humanis animis inuidentes. Ex quorum inmanissimo
 7     VIII, XVII  | rationem. Cur ergo sunt ista in animis daemonum, quae in pecoribus
 8     VIII, XXVI  |    opinari ex hominum mortuorum animis extitisse, quos per artem,
 9       IX, VIII  |         pollentes, inmortalibus animis, moribundis membris, leuibus
10       IX, VIII  |       describeret, inmortalibus animis, moribundis membris dixit
11       IX, X     |     laudatur. Is cum de humanis animis ageret: "Pater, inquit,
12     XIII, XVI   |         suis quibusdam propriis animis uiuere eisque intellectualibus
13     XIII, XVIII |   pondere deprimantur, ipsisque animis perfectissime beatis, ut
14     XIII, XIX   |     Porphyrium et non solum ab, animis humanis remouisse corpora
15      XIV, XV    |   plurimum ualere in tyrannorum animis etiam ciuilia bella testantur? ~
16      XXI, III   |        quod nunc esse scimus in animis omnium. Si autem consideremus
17     XXII, IV    |    plena est terra uegetantibus animis haec membra terrena, miro