Liber, Caput

 1        I, Pr|        impios peregrinatur ex fide uiuens, siue in illa stabilitate
 2        I, IX| unusquisque quamlibet laudabiliter uiuens cedit in quibusdam carnali
 3        I, X |           contristaretur eis rebus uiuens relictus, quas cito fuerat
 4     VIII, VI|      uiuere, quasi possit esse non uiuens; nec aliud illi est uiuere,
 5     XIII, IX|       Nullus est ergo moriens nisi uiuens, quoniam, cum in tanta est
 6     XIII, IX|            simul et moriens est et uiuens, sed morti accedens, uita
 7     XIII, IX|        moriens erit, si moriens et uiuens simul esse nullus potest.
 8     XIII, IX|         simul quisquam potest esse uiuens et moriens: nescio quando
 9     XIII, IX|         moriens: nescio quando sit uiuens. ~
10     XIII, XI|          est insolens, ut simul et uiuens esse dicatur et moriens,
11     XIII, XI|       ueniat, non est moriens, sed uiuens; cum uero mors uenerit,
12     XIII, XI|         ita tria singulis singula "uiuens, moriens mortuusque" reddantur.
13     XIII, XI|            in morte, ubi neque sit uiuens, quod est ante mortem, neque
14     XIII, XI|       dereliquit; quamuis hoc nisi uiuens omnino facere non posset
15      XIV, IV|            id est secundum hominem uiuens homo; sicut non aliud quam
16      XVI, V |          societas secundum hominem uiuens, quam terrenam dicimus ciuitatem: