Liber, Caput

 1      III, XII  |        uitae melius uixerat, non sufficere ad opitulandum granditati
 2       IV, VIII | Tutilinam praeposuerunt. cui non sufficere uideretur illa Segetia,
 3      VII, XXI  |  Saturnus solus creditus non est sufficere posse seminibus, ut occasiones
 4      VII, XXXI |       nequaquam ualeamus actioni sufficere gratiarum: tamen quod nos
 5     VIII, I    |    curare consentiant, non tamen sufficere unius incommutabilis Dei
 6     VIII, IV   |        perficiendae philosophiae sufficere se ipsum ac Socraticam disciplinam,
 7        X, VIII |          quae tanto populo nulla sufficere posse uidebatur, uolatilibus
 8        X, XIII | conspectu ipsius populi, quantum sufficere diuina prouidentia iudicabat,
 9      XII, XXI  |         infinitis retro saeculis sufficere non ualeret, ut ex illo
10      XIV, XIII |         minus est, qui, dum sibi sufficere deligit, ab illo, qui ei
11     XVII, I    |           quantum suscepto operi sufficere uidetur, cetera quae sequuntur
12    XVIII, XXIX |          exponenda nonnulla; sed sufficere arbitror quae ita sunt aperta,
13      XXI, VIII |       ostendi eisque puto debere sufficere, quo commoneantur, cum aliquid
14      XXI, VIII |        hoc pertinentia, sed quae sufficere huic operi iudicaui. ~
15      XXI, XXVII|        sanctorum sua possit uita sufficere, ac per hoc multo amplius
16     XXII, I    |        ipsi sibi ad beatam uitam sufficere uellent, tanti boni desertores