Liber, Caput

 1        I, XV    |       temporalem felicitatem suis prodesse cultoribus, quando quidem
 2       II, XXIII |    concedunt, compendio nihil eos prodesse et coli superfluo confitentur.
 3      III, IV    |       ciuibus etiam de ipsis diis prodesse mendacia. ~
 4      III, XVII  |      occisus est faciliusque ipse prodesse potuit aedi Iouis, quam
 5      III, XVIII |           Vestae quam illa homini prodesse potuerunt. Si autem a se
 6       IV, XXII  |         ignorare: ita dicit nihil prodesse scire deum esse Aesculapium,
 7       IX, XX    | intellegitur, nisi scientiam tunc prodesse, cum caritas inest; sine
 8        X, V     |         recte colitur Deus homini prodesse, non Deo. Neque enim fonti
 9        X, XXI   |          malisque nolentibus bona prodesse non possunt; nocere autem
10        X, XXVIII|    aliquid post huius uitae finem prodesse uideantur; et tamen uersas
11       XV, XIII  |         habere potuerunt? quoniam prodesse aliquid non putatur; et
12      XIX, VI    |         ne crimina inpunita sint, prodesse cupientes et mentientibus
13      XIX, XIX   |           praeesse dilexerit, non prodesse. Itaque ab studio cognoscendae
14      XXI, XIV   |  felicitatem contra suos inimicos prodesse potuerunt; a Nino quippe
15      XXI, XXVII |        agit perperam, aliquid eis prodesse non posset. Qui ergo dignas
16     XXII, XXII  |       quam rem etiam philosophiam prodesse dicunt docti huius saeculi,