Liber, Caput

 1       II, XIV  |            mentientes uel hominibus miseris quasi deorum facta pessima
 2      III, XXIX |         erant ut aiunt fata Romana, miseris ambienti amplexibus non
 3        V, XII  |      moribus corrumpendis, rapiendo miseris ciuibus, largiendo scaenicis
 4       IX, V    |      aeterna Dei lege puniendos, et miseris sine miseriae compassione
 5       IX, IX   |        dominum animum cum hominibus miseris, parte inferiore exaltati,
 6       IX, XIII |        autem horum cum hominibus et miseris et mortalibus: quo modo
 7       IX, XIV  |         mortalitatem cum mortalibus miseris? Profecto enim, si beati
 8       IX, XIV  |     inuidentia?) et ideo mortalibus miseris, quantum possunt, ad consequendam
 9       IX, XV   |        resurgendo monstrauit, et ex miseris beatos, unde numquam ipse
10       IX, XV   |       Verbum longe est a mortalibus miseris; sed mediator, per quod
11       IX, XXIII| beatitudinem perducendis mortalibus miseris, a quibus utraque differentia
12        X, III  |       beatis et nobis mortalibus ac miseris, ut inmortales ac beati
13        X, XXIX |           iustus ab impiis beatus a miseris. Et quia naturaliter indidit
14        X, XXIX |    habitauit in nobis; ut parum sit miseris quod aegrotant, nisi se
15      XIV, V    |        reuerti ~Corpora? Quae lucis miseris tam dira cupido? Numquidnam
16      XXI, XIII |           tamen (inquit) omne malum miseris, nec ~funditus omnes ~Corporeae