Liber, Caput

 1      III, XXXI |          illa, quae magis fuerunt mira quam noxia, boues locutos,
 2        V, XIII |     commemorat maiores suos multa mira atque praeclara gloriae
 3        X, VIII | deprimebat, ad hoc facere quaedam mira permissi sunt, ut mirabilius
 4        X, XI   |           diuinantibus et quaedam mira facientibus animae sint
 5      XVI, VIII |      homines sunt, de quibus illa mira conscripta sunt: quid, si
 6    XVIII, XVIII|            corporum tamen similes mira celeritate formas capit,
 7    XVIII, XXXI |           consumi, sed his potius mira incrementa sumpsisse, excogitauerunt
 8      XIX, IV   |         et a se ipsis beatificari mira uanitate uoluerunt. Inrisit
 9       XX, XIV  |      reuocentur et mentis intuitu mira celeritate cernantur, ut
10       XX, XIX  |           regnum. Sed multum mihi mira est haec opinantium tanta
11       XX, XX   |         inmortalitatem per mortem mira celeritate transibunt. Neque
12      XXI, IV   |   inmatura maturet? ~De ipso igne mira quis explicet, quo quaeque
13      XXI, VIII |      omnibus nota sunt, non minus mira sint, essentque stupenda
14      XXI, VIII |           solerent homines mirari mira nisi rara. Quis enim consulta
15      XXI, VIII |          quae sunt rara ipsa sunt mira, multo amplius admiramur
16     XXII, XXIV |         sursum sunt sapere. Porro mira mobilitas, quae linguae