Liber, Caput

 1      XIV, III  |      ut non de Dei, sed de suo mendacium loqueretur, qui non solum
 2      XIV, III  |  peccatum, ab illo coepit esse mendacium. ~
 3      XIV, IV   | ueritatem de iuius, non de suo mendacium loqueretur. Nam et de homine
 4      XIV, IV   |      abundauit. Nostrum ffixit mendacium, ueritatem Dei. Cum itaque
 5      XIV, IV   |        Deum, profecto secundum mendacium uiuit; non quia homo ipse
 6      XIV, IV   |      uiuit; non quia homo ipse mendacium est, cum sit eius auctor
 7      XIV, IV   |     factus ut uiueret, hoc est mendacium. Beatus quippe uult esse
 8      XIV, IV   |      potest omne peccatum esse mendacium. Non enim fit peccatum nisi
 9      XIV, IV   |        ut male sit nobis. Ergo mendacium est, quod, cum fiat ut bene
10      XIV, VIII |        Noli uelle mentiri omne mendacium, nisi esset et uoluntas
11       XV, XIII | referetur illud Iudaeorum esse mendacium, de quo superius satis actum
12       XV, XIII |  diffusam in hoc conscribendum mendacium uno consilio conspirare
13      XVI, XIII |   montanam hanc, et non exibit mendacium de ore serui tui. Haec enim
14      XIX, XXIII| spiritus, tam uanum apertumque mendacium, quod daemones ab Hebraeis
15       XX, XIX  |        erunt uera prodigia, ad mendacium pertrahent credituros non
16      XXI, IV   |       non posset, profecto aut mendacium putaremus aut certe granditer