Liber, Caput

 1      III, XIII  |            supersunt nostra curaret intentio et sermo in alia festinaret. ~
 2       IV, III   |       uigilanter adhibita si nostra intentio corrigatur, facillime uidebimus
 3      VII, VII   |  respiciente prospiciens conectatur intentio; nam cui exciderit quod
 4        X, XXXII |     nonnullorum de nobis expectabat intentio, tamen quorundam studio,
 5       XI, XXI   |         obumbratio. Neque enim eius intentio de cogitatione in cogitationem
 6       XI, XXIV  |         modo, quo nostra exerceatur intentio, eadem nobis insinuata intellegatur
 7       XI, XXV   |  quaestionibus omnis eorum uersatur intentio. Ita cum in unaquaque earum
 8       XI, XXXIII| disputationis finem nostra peruenit intentio, ut homo Dei tam eximiae
 9      XVI, XI    |           sed potius ut exerceretur intentio. Cum enim legitur unam fuisse
10     XVII, IV    |        Infirmatus est arcus, id est intentio eorum, qui tam po,tentes
11     XVII, VII   |        uelamen. Transeuntium quippe intentio ipsa mutatur de uetere ad
12     XVII, VII   |             Massephat interpretatur intentio. Lapis ille adiutoris medietas
13     XVII, XVI   |        quoniam illuc dirigitur eius intentio. Ipsa est et Hierusalem
14      XIX, XIX   |             gerens; *skopo\s quippe intentio est; ergo *e)piskopei=n,
15      XIX, XXIII |            tamen et illius et huius intentio, ut nolint homines esse
16       XX, XXI   |           ad intellectum spiritalem intentio sobria cum quodam utili