Liber, Caput

 1        I, XXXII|         ebria uos aliquid sanum cogitare permittit! Dii propter sedandam
 2       II, I    |    obnixa fronte statuerint non cogitare quid dicant, dum quocumque
 3       IV, V    |        ciuitatis poenas debitas cogitare desisterent, quarum metus
 4       IV, XXXIV|       solis inhiant qui meliora cogitare non possunt, in ipsius unius
 5      VII, III  |      uel emissores; quae semina cogitare indignum est, nisi ad uitam
 6     VIII, V    |   ceteri similes eorum id solum cogitare potuerunt, quod cum eis
 7       XI, V    |      isto modo inaniter homines cogitare praeterita tempora uacationis
 8       XI, VI   |       aut etiam inpossibile est cogitare, quanto magis dicere. ~
 9       XI, X    |       non potuerunt incorpoream cogitare naturam. Sed habent haec
10       XI, XXVII|       quibus datum non est ista cogitare, ab inmensis draconibus
11      XII, I    | molestia perfruatur, quis digne cogitare possit aut eloqui? Quapropter
12      XII, XVI  | consilium Dei, aut quis poterit cogitare quid uelit Dominus? Cogitationes
13      XII, XVIII|         profecto non Deum, quem cogitare non possunt, sed semet ipsos
14       XV, XXVII|   latitudinis quinquaginta, nec cogitare aliud tantum esse in superioribus
15      XIX, VIII |     talia patiantur, qualia nec cogitare sufficimus; uerum etiam,
16     XXII, XXX  |     gloriarum, quis est idoneus cogitare, quanto magis dicere? Quod