Liber, Caput

 1        I, XV   |        obnititur, ut contendere audeat uniuersam ciuitatem deos
 2        I, XXIV |   peccaturum ipsum occidere non audeat inimicum? ~
 3       IV, III  |       quisquam ita desipiat, ut audeat dubitare quem praeferat.
 4        V, VII  |         enim est tam excors, ut audeat dicere omnes arbores, omnes
 5       VI, IX   |         reprehendere quidem non audeat, sed prodendo reprehensibilem
 6       IX, XIX  |       litteratus et doctus, qui audeat in laude uel seruo suo dicere: "
 7        X, IV   |    certe nullus hominum est qui audeat dicere deberi nisi deo.
 8       XI, XII  |      homines in paradiso negare audeat beatos fuisse ante peccatum,
 9      XIV, IX   |   morbos seu uitiosas passiones audeat dicere? Quam ob rem etiam
10      XIV, XXVII|         demonstraret. Quis enim audeat credere aut dicere, ut neque
11       XV, XV   |         et Abel, adfirmare quis audeat? Non enim quia soli nominati
12     XVII, VIII | seductum atque deiectum; et non audeat existimare Deum uel hoc
13       XX, XVII |        contentione uesanus, qui audeat adfirmare in huius mortalitatis
14       XX, XXX  | omnipotente se missum. Quis hic audeat intellegere nisi Christum
15      XXI, XVII |     peruenire. Verum si aliquis audeat, uincit nempe istos. Et
16     XXII, XXIX |       auersus a uero, ut dicere audeat Deum corporalia ista nescire?