Liber, Caput

 1       IV, X    |          Cur non de Ioue ipso erga Saturnum iustitia ista seruata est?
 2       IV, X    |            Tempus ergo colunt, qui Saturnum colunt, et rex deorum Iuppiter
 3       IV, XXIII|          quid Titus Tatius addidit Saturnum, Opem, Solem, Lunam, Vulcanum,
 4       IV, XXVII|     concumbat; deam homini nubere, Saturnum liberos deuorare: nihil
 5       VI, VIII |          et infandissimum dicitur, Saturnum suos filios deuorasse, ita
 6      VII, II   |           commendat: Ianum, Iouem, Saturnum, Genium, Mercurium, Apollinem,
 7      VII, III  |        adtribui, et omnium seminum Saturnum et ideo seminationem quoque
 8      VII, IV   | facinoribus flagitiisque remotius. Saturnum fugientem benignus excepit;
 9      VII, XV   |         est Iouis; ibi quam uocant Saturnum, et tamen ei praeterea dant
10      VII, XVIII|           iste interpretatur, ideo Saturnum patrem a Ioue filio superatum,
11      VII, XVIII|        quam semen quod pertinet ad Saturnum. Si enim hoc ita esset,
12      VII, XIX  |                              XIX] "Saturnum, inquit, dixerunt, quae
13      VII, XIX  |      dicitur, hoc significat penes Saturnum, non penes Caelum semen
14      VII, XXVI |           et caelo fecit iniuriam. Saturnum fortasse possemus huic in
15    XVIII, XV   |        Qualibet autem ex causa eum Saturnum appellare uoluerint, certe