Liber, Caput

 1       IX, IX  | loquebatur, quibus sicut beluis mortale corpus est. Isti autem,
 2       IX, X   |       animi passiui miseria non mortale sicut homines, sed aeternum
 3       IX, X   |        feliciores hominibus, si mortale cum eis haberent corpus
 4       IX, X   |      animo misero corpus saltem mortale cum eis habere meruissent;
 5       IX, XIII|        animal inrationale atque mortale, angelus autem rationale
 6       IX, XIII|       angelis, animal rationale mortale. Ita ergo cum quaerimus
 7       IX, XIII|      inuenire debemus, quod aut mortale sit beatum, aut inmortale
 8        X, XXIX|        iam incorruptibile neque mortale in superna subuexit, hoc
 9     XIII, II  |      sentire; corpus autem ideo mortale, quoniam deseri omni uita
10      XIV, III |    superuestiri, ut absorbeatur mortale a uita. Et adgrauamur ergo
11      XVI, VIII|         id est animal rationale mortale, quamlibet nostris inusitatam
12      XIX, XIII|  ornamentorum maximum instituit mortale genus humanum, dedit hominibus
13       XX, XIII|        cum illo, donec finiatur mortale saeculum et ad illud regnum,
14       XX, XV  |          Nec tamen dixit corpus mortale, sed mortuum, quamuis eadem
15       XX, XVII|     superuest i, ut absorbeatur mortale hoc a uita? Nonne ipsi sunt,