Liber, Caput

 1        I, IX   |          hoc mundo peregrinantur et spem supernae patriae prae se
 2        V, XXIV |     inpunitatem iniquitatis, sed ad spem correctionis indulgent;
 3        X, XXV  |             sequitur: Ponere in Deo spem meam. Spes enim quae uidetur,
 4        X, XXV  |             dixisset: Ponere in Deo spem meam, ut adnuntiem, inquit,
 5       XI, XII  |           mortali; quantum autem ad spem futuri, beatior quilibet
 6      XII, XVII |        praeterita. Sic enim ait: In spem uitae aeternae, quam promisit
 7       XV, XVIII|     ostenditur, quod non in se ipso spem ponere debeat homo; maledictus
 8       XV, XVIII|           sicut alibi legitur), qui spem suam ponit in homine, ac
 9       XV, XXIII|             Dei, ut ponerent in Deo spem suam, similes illius, qui
10    XVIII, III  |           quae sterilis et anus iam spem prolis amiserat. Tunc et
11       XX, XX   | contristemini, sicut et ceteri, qui spem non habent. Nam si credimus,
12       XX, XXI  |   medicamentis. Item de iudicii die spem prius dans bonis, deinde
13       XX, XXX  |            quando et ipsi discipuli spem perdiderant, quam in illo
14      XXI, XXVII|            inueniatur quisquis sibi spem fructus alieni temeritate