Liber, Caput

 1        I, XXVIII|    uiolentia contrectata esset, forsitan poterant, non ablata est
 2        I, XXXII |    etiam modo (quod incredibile forsitan erit, si a nostris posteris
 3       II, XV    |        Marti tamquam patri eius forsitan propter ipsum.
 4       VI, IX    |      auferri. Saltem hic tandem forsitan senserunt quid inmundi spiritus,
 5       VI, XI    |   reprehenderet contra propriam forsitan Uoluntatem. De illis sane
 6      VII, I     |   proxime absoluimus, cum istum forsitan legerit, quid de hac quaestione
 7      VII, XXIV  |    frons in hominibus, adstabat forsitan et maritus; et quod in celebratione
 8        X, XXX   | reuoluta mater in puellam filio forsitan nuberet. Quanto creditur
 9    XVIII, XXXI  |       per alias terrarum partes forsitan factum sit, non fuit necesse
10       XX, XVIII |         mansura natura. Quaerat forsitan aliquis, si post factum
11      XXI, IV    |      eos facillimos habent, sic forsitan habent, ut nos calcem, quam
12      XXI, XXIV  |         faciat alienos? An erit forsitan quisquam, qui et hoc futurum
13      XXI, XXVI  |   inueniant: non redarguo, quia forsitan uerum est. Potest quippe
14     XXII, XXIV  |        coaptata, nossemus; quos forsitan data opera in his, quae