Liber, Caput

 1       IX, VII   |        uoluerint hominibus ex his amicos inimicosque distribuunt
 2       IX, XV    |         medius malus, qui separat amicos; alius bonus, qui reconciliat
 3       IX, XVI   |       modi rerum mundare daemones amicos suos, ut tanto ipsi sordidiores
 4       XI, IV    |       sanctas etiam se transfert, amicos Dei et prophetas constituit
 5      XIX, III   |          dicunt deos, quos uolunt amicos esse homini sapienti, quos
 6      XIX, IX    |   philosophi illi, qui nobis deos amicos esse uoluerunt, quarto constituerunt
 7      XIX, IX    |       quisquam, cum bonos angelos amicos se habere putat, habeat
 8      XIX, IX    |      habeat malos daemones fictos amicos, eosque tanto nocentiores,
 9      XIX, IX    |           ciuitate, qui deos sibi amicos esse dixerunt, in daemones
10      XXI, XXVII |          nisi eorum meritis, quos amicos fecerint, misericordiam
11      XXI, XXVII | sententiam, ubi ait: Facite uobis amicos de mammona iniquitatis,
12      XXI, XXVII |    aliorum meritis liberari, quos amicos sibi de mammona iniquitatis
13      XXI, XXVII |       mammona iniquitatis sanctos amicos cura non spernitur. ~Verum
14     XXII, XXVIII|          et constituisse inter se amicos se esse uicturos, atque