Liber, Caput

 1        V, XXVI|          doluit exorta quam cuiquam nocere uoluit terminata. Inter
 2        X, XXI |          bona prodesse non possunt; nocere autem mala possunt, non
 3       XI, XVII|             est, ut non possit nisi nocere naturae. Non itaque esset
 4       XI, XXII|      incorruptibilem crederent, cui nocere nulla res possit; animam
 5      XII, III |          imperio, nihil ei ualentes nocere, sed sibi. Inimici enim
 6      XII, III |         bonae non essent, eis uitia nocere non possent. Nam quid eis
 7      XII, III |              Nam esse uitium et non nocere non potest. Unde colligitur,
 8      XII, III |           quamuis non possit uitium nocere incommutabili bono, non
 9      XII, III | incommutabili bono, non tamen posse nocere nisi bono, quia non inest,
10      XII, IV  |        infirmis per inconuenientiam nocere, et in illo ardore, qui
11      XII, VI  |        tamen, cui uitium hoc posset nocere. Si enim non nocuit, non
12     XVII, IX  |             iniquitatis non apponet nocere ei. Et concidam inimicos
13    XVIII, XXXI|         propria commouendo nihil ei nocere permittitur, cui procul