Liber, Caput

 1        I, XX   |       nostris usibus subditur): restat ut de homine intellegamus,
 2        I, XXVII|                          XXVII] Restat una causa, de qua dicere
 3       IV, XIII |      suis partibus non colatur? Restat ergo ut dicant omnes deos
 4       VI, IV   |      hominibus institutae sint. Restat ut de nulla deorum natura
 5      VII, III  |    illis, qui selecti uocantur: restat arbitrari non propter praestantiores
 6      VII, VI   |        opitulante Deo uero quod restat impleuero. ~
 7      VII, XIII |      absurditas ipsa compellit, restat ut eum singulariter et excellenter
 8     VIII, XVII |        possunt esse nec misera: restat ut daemones sicut homines
 9     VIII, XXII |        diis tam male sentiatur, restat, ut nullo modo credendum
10     VIII, XXIV |        deos ipsi arte fecerunt: restat, ut, quod possunt, tamquam
11       IX, XIII |    daemone s dixit. Quid igitur restat, nisi ut hi medii de duobus
12        X, XII  |       facultatis excedant: quid restat, nisi ut ea, quae mirifice
13       XI, XIII |         finem fuerat habitura), restat, ut aut inpares fuerint,
14      XII, VI   |        quis eam fecerit quaero. Restat ut dicatur, quod ea res
15      XII, XIX  |         sunt posse conprehendi: restat eis, ut dicere audeant atque
16      XII, XXI  |  putabatur anima reditura: quid restat conuenientius pietati quam
17     XIII, X    |         fit minus minusque quod restat, ut omnino nihil sit aliud
18       XV, XIX  |      etiam ipse translatus est; restat autem altera dedicatio uniuersae
19      XVI, III  |        unus geniti referuntur. ~Restat commemorare filios Sem,
20       XX, XVI  | praenuntiauit iudicandos malos, restat ut etiam de bonis dicat.
21       XX, XXIV |        perire posse contendunt: restat ut dicant, quod propterea
22      XXI, XXVII|                          XXVII] Restat eis respondere, qui dicunt
23     XXII, XV   |      periturum esse promiserit. Restat ergo, ut suam recipiat quisque