Liber, Caput

 1      III, I   |         uitam, quasi hoc sit hominis maximum bonum, habere bona omnia
 2       IV, XX  |           sit fides, cuius primum et maximum officium est, ut in uerum
 3        V, XXVI|           consolatus est. Deinde cum Maximum terribilem faceret ille
 4     VIII, XXVI|            funebres, tamquam hoc sit maximum diuinitatis indicium, quod
 5     XIII, XVII|            ut sit iste mundus animal maximum beatissimum sempiternum,
 6    XVIII, VIII|         magnum factum est, non illud maximum: In quo nulli homines euaserunt,
 7    XVIII, XXI | parturiebatur, illud omnium regnorum maximum Assyrium finem tantae diuturnitatis
 8    XVIII, XXII|         magnae, si quidem post illud maximum atque uniuersale diluuium,
 9    XVIII, XXXI|         crediderant tunc signum erat maximum et maxime necessarium, ut
10      XIX, XIII|              terrenorum ornamentorum maximum instituit mortale genus
11       XX, XXX |            adserta est, continentur, maximum argumentum tenent ueracem
12      XXI, VIII|               et retro uersum fuisse maximum sidus regnante Ezechia modo
13     XXII, XXX |             sum Deus; quod erit uere maximum sabbatum non habens uesperam,