Liber, Caput

 1      VII, V    |          tribuit, usque ad animae rationalis naturam se extendere potuisse.
 2     VIII, V    |   iudicatur. Haec mens hominis et rationalis animae natura est, quae
 3     VIII, VII  |        quae ab eis logica, id est rationalis, uocatur: absit ut his comparandi
 4     VIII, XIV  |    animalium, in quibus est anima rationalis, tripertita diuisio est,
 5     VIII, XV   |         etiam subiciantur propter rationalis animae, quae in nobis est,
 6       IX, II   |         solo anima humana, id est rationalis et intellectualis, beata
 7       XI, XXV  |   frequentata sunt, ut naturalis, rationalis moralisque uocarentur; quas
 8       XI, XXV  |        naturalis propter naturam, rationalis propter doctrinam, moralis
 9      XII, I    |  adhaerent Deo: non est creaturae rationalis uel intellectualis bonum,
10      XII, I    |     dolere nullo modo potest: ita rationalis natura praestantior etiam
11      XII, XXIII|           atque pacatius inter se rationalis uoluntatis expertes bestiae
12     XIII, XX   |      bonum, quae magna uirtus est rationalis creaturae sub Creatore Domino
13      XVI, VI   |      ipsam ineffabiliter loquitur rationalis creaturae mentibus, aut
14     XVII, XI   |         non utique uane in totius rationalis creaturae pulcherrima atque
15      XIX, XIII |          appetitionum, pax animae rationalis ordinata cognitionis actionisque
16      XIX, XIV  |           corpus. Sed quia homini rationalis anima inest, totum hoc,
17      XIX, XIV  |       bestiis, subdit paci animae rationalis, ut mente aliquid contempletur
18      XIX, XIV  | actionisque consensio, quam pacem rationalis animae dixeramus. Ad hoc
19      XIX, XVII |         quae uere ita pax est, ut rationalis dumtaxat creaturae sola
20      XIX, XXIV |           est coetus multitudinis rationalis rerum quas diligit concordi
21      XIX, XXIV |        quamdiu manet qualiscumque rationalis multitudinis coetus, rerum
22       XX, XIX  |          quibus ab initio peccati rationalis creaturae numquam iudicare
23     XXII, XXIV |          ut ad ministerium animae rationalis se indicet factum? Non enim