| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] denuntiatae 1 denuntient 1 denuo 2 deo 466 deoque 1 deorsum 10 deorum 297 | Frequency [« »] 504 nam 498 quando 492 sic 466 deo 464 quem 458 quoniam 455 siue | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances deo |
Liber, Caput
1 I, I | temporibus Christianis, hinc Deo agere gratias, hinc ad eius 2 I, IX | flagellentur et boni, quando Deo placet perditos mores etiam 3 I, X | incerto diuitiarum, sed in Deo uiuo, qui praestat nobis 4 I, XVIII | uiolatoque proposito, quod Deo uouerat, pergat uitianda 5 I, XXI | dictum est: Non occides, qui Deo auctore bella gesserunt 6 I, XXI | se uouisset immolaturum Deo, quod ei redeunti de proelio 7 I, XXV | libidine concitatae, qui Deo potius eiusque sapientiae 8 I, XXV | a mente Christiana, quae Deo suo fidit in eoque spe posita 9 I, XXVI | scelere facit, quisquis Deo filium immolare decreuerit, 10 I, XXVIII| cogitant, qua conscientia Deo seruierint, et fide inconcussa 11 I, XXIX | uestris, quanto minus de Deo meo, qui terribilis est 12 II, X | supplicia sufficiunt, cum deo fit ista tam nefaria, tam 13 II, XIV | nostrae sententiae ratio Deo prosperante suo loco explicabitur. 14 II, XXIX | sequaris, ut non in te, sed in Deo uero sine ullo errore lauderis. 15 II, XXIX | honoribus tuis: supplica Deo uero, ut a te remoueat illos 16 III, XVII | conuenit, quorum spes quanto in Deo melior et certior, tanto 17 IV, VIII | agrorum munus uni alicui deo committendum arbitrati sunt, 18 IV, VIII | deae Rusinae, iuga montium deo Iugatino; collibus deae 19 IV, IX | colle Capitolium. De isto deo quamuis a poeta dictum conuenientissime 20 IV, XI | nominarent); ipse in Iugatino deo coniuges iungat, et cum 21 IV, XXI | quod praestari ab aliquo deo possit homini habenti uirtutem, 22 IV, XXI | posset uenire, quid opus erat deo Catio patre, qui catos, 23 IV, XXI | deae commendare nascentes, deo Vaticano uagientes, deae 24 IV, XXI | deae Ruminae sugentes, deo Statilino stantes, deae 25 IV, XXI | ut bonam haberent mentem, deo Volumno et deae Volumnae, 26 IV, XXI | Victoriae, ut uincerent; deo Honori, ut honorarentur, 27 IV, XXI | Pecuniae, ut pecuniosi essent, deo Aesculano et filio eius 28 IV, XXIII | Quis enim aliquid ab aliquo deo nisi felicitatem uelit accipere 29 IV, XXIII | stultitia est ab aliquo eam deo petere, quam possis a se 30 IV, XXIV | nemini talia nisi aliquo deo largiente concedi, quorum 31 IV, XXV | sensit non nisi ab aliquo deo dari posse felicitatem, 32 IV, XXV | Confirmo prorsus a quodam deo, quem nesciebant, eos credidisse 33 IV, XXV | optare debeat), seruiat uni Deo datori felicitatis. Non 34 IV, XXVIII| et regnum inuito quidem Deo uero nullo modo habere possent; 35 IV, XXIX | constitutae religiosum cultum, qui Deo debetur, exhibendum putabant, 36 IV, XXX | itaque Christiani Domino Deo nostro gratias, non caelo 37 IV, XXXIV | supplicandum putarunt, ab uno uero Deo multo felicius acceperunt. 38 V, I | iudicium de hominum factis Deo relinquitur, quibus caelestis 39 V, I | quidem potestate a summo Deo, arbitrio suo ista decernere, 40 V, I | complere: itane de ipso Deo sentiendum est, quod indignissimum 41 V, IX | contendat, uel in homine uel in deo, nullamque rerum praedictionem. 42 V, IX | est ordo rerum praescienti Deo; et si certus est ordo rerum, 43 V, IX | certus est ordo praescienti Deo, quae fieri non possunt, 44 V, IX | si rerum ordo praescienti Deo certus non est, non omnia 45 V, IX | sunt, non est, inquit, in Deo praescientia omnium futurorum. ~ 46 V, IX | autem consequens, ut, si Deo certus est omnium ordo causarum, 47 V, IX | ordine sunt, qui certus est Deo eiusque praescientia continetur, 48 V, IX | qui praescienti certus est Deo, id efficit, ut nihil sit 49 V, X | Male autem uiuitur, si de Deo non bene creditur. Vnde 50 V, XII | deos falsos colerent et non Deo uictimas, sed daemoniis 51 V, XII | diis habentes quae dantur a Deo. Vnde intellegi potest quem 52 V, XIV | Tanto enim quisque est Deo similior, quanto et ab hac 53 V, XIV | expectantes et gloriam quae a solo Deo est non quaerentes? Item 54 V, XV | Graeci uocant, nisi uni uero Deo, si neque hanc eis terrenam 55 V, XIX | apertissime alio loco de Deo dictum est: Quia regnare 56 V, XIX | diuersa merita generis humani, Deo magis nota quam nobis, dum 57 V, XIX | felicius rebus humanis, quam si Deo miserante habeant potestatem. 58 V, XXI | imperii potestatem nisi Deo uero, qui dat felicitatem 59 V, XXIV | et orationis sacrificium Deo suo uero immolare non neglegunt. 60 V, XXVI | dixit: ~O nimium dilecte Deo, cui militat aether, ~Et 61 VI, Pr | latreia dicitur et uni uero Deo debetur, uenerandos et colendos 62 VI, I | ut sciretur quare cuique deo supplicandum esset, quid 63 VI, I | inridentur in mundo. Cui ergo deo uel deae propter quid supplicaretur, 64 VI, VII | nobilissimam meretricem Larentinam deo Herculi dedit. At illa cum 65 VI, X | adtribuit officii. Alius nomina deo subicit, alius horas Ioui 66 VI, X | non turpem nec infamem deo promittunt. Sedent quaedam 67 VI, XII | quarto de felicitatis datore Deo plurima disputata sunt. 68 VI, XII | sed munus est dei: cui deo nisi datori felicitatis 69 VI, XII | uolumen, quod huic opitulante Deo coniungendum est, animum 70 VII, VI | selectos adtinet, opitulante Deo uero quod restat impleuero. ~ 71 VII, XI | cognomina inposuerunt uni deo propter causas potestatesque 72 VII, XXI | reperiret, et ab uno uero Deo merito inmunditiae destituta 73 VII, XXVI | iuberi; at nunc cum pro Deo uero, quo solo anima se 74 VII, XXVI | sacerdote sacrificio, quod uero Deo debetur, colatur aliquod 75 VII, XXVIII| Quod etsi possent, pro Deo uero mundum nemo pius colit; 76 VII, XXIX | scrupulo sacrilegae opinionis Deo potius uero, qui fecit mundum, 77 VII, XXX | beatificat. Ab hoc uno et uero Deo uitam speramus aeternam. ~ 78 VII, XXXII | seruitutem pertinet, quae Deo debetur et Graece proprie * 79 VIII, IV | quantum ad istam de uno Deo et pluribus pertinet quaestionem, 80 VIII, IV | laudantur, aliquid tale de Deo sentiunt, ut in illo inueniatur 81 VIII, V | ordine constituta sunt, pro deo suo colenda non essent, 82 VIII, VIII | fruentem animo, sed fruentem Deo; non sicut corpore uel se 83 VIII, VIII | est philosophus), cum frui Deo coeperit. Quamuis enim non 84 VIII, VIII | beatam uitam tendit, fruens Deo sit beatus qui Deum amauerit. ~ 85 VIII, IX | Quicumque igitur philosophi de Deo summo et uero ista senserunt, 86 VIII, X | loquens, cum rem magnam de Deo dixisset et quae a paucis 87 VIII, X | nobis consentiunt de uno Deo huius uniuersitatis auctore, 88 VIII, X | ideo nescit ab uno uero Deo atque optimo et naturam 89 VIII, X | discendi atque uiuendi, isti Deo cognito reppererunt ubi 90 VIII, X | quarumlibet gentium philosophi de Deo ista sentiunt, nobiscum 91 VIII, XI | audiunt uel legunt Platonem de Deo ista sensisse, quae multum 92 VIII, XII | post mortem futura est, uni Deo an pluribus sacra facere 93 VIII, XII | potissimum elegi. quoniam de uno Deo qui fecit caelum et terram, 94 VIII, XIV | esse titulum uoluit "de deo Socratis", ubi disserit 95 VIII, XIV | Apuleius erubuit, ut de deo Socratis praenotaret librum, 96 VIII, XIV | discernit, non appellare de deo, sed de daemone Socratis 97 VIII, XV | ueraciter religiosus et uero Deo subditus ideo arbitretur 98 VIII, XXII | sed electo in auxilium Deo uero pia mente facillime 99 VIII, XXIII | deos esse dicit a summo Deo factos, alios ab hominibus. 100 VIII, XXIII | quos facit homo, et ei Deo subdat, a quo factus est 101 VIII, XXIII | talia dicit de uno uero Deo fabricatore mundi, qualia 102 VIII, XXIV | aberrarent, si ea, quae Deo digna sunt, crederent, si 103 VIII, XXIV | possumus gratias Domino Deo nostro, qui haec contrariis 104 VIII, XXIV | daemoniis immolant, et non Deo ; nolo uos socios fieri 105 VIII, XXIV | incredulus et auersus a uero Deo? Porro si daemones, qui 106 VIII, XXVI | Ecce dixit mortuum coli pro deo in eo loco, ubi habebat 107 VIII, XXVII | eorum memorias offeratur Deo, qui eos et homines et martyres 108 VIII, XXVII | sociauit, ut ea celebritate et Deo uero de illorum uictoriis 109 VIII, XXVII | inlicitum est atque uni Deo tantummodo debitum, ut nec 110 IX, II | fallacia longe aberret a uero Deo, cum quo solo et in quo 111 IX, V | Christiana eruditio continetur. Deo quippe illa ipsam mentem 112 IX, XVII | classis aut fuga? Similem Deo fieri." Si ergo deo quanto 113 IX, XVII | Similem Deo fieri." Si ergo deo quanto similior, tanto fit 114 IX, XVIII | euitentur et ab incontaminabili Deo ad ineundam societatem incontaminatorum 115 IX, XX | religionis seruitutem, quam uero Deo deberi sciunt, sibi satis 116 IX, XXIII | adnumerare, quos a summo Deo conditos deos scribit eorum 117 IX, XXIII | inmortales, ut tamen a summo Deo factos, et si non per se 118 IX, XXIII | est, et alibi: Confitemini deo deorum, et alibi: Rex magnus 119 X, I | tractaretur, utrum ad eam uni Deo uero, qui etiam effector 120 X, I | utrum etiam sibi an tantum Deo suo, qui etiam noster est, 121 X, I | cultus ipse dicatur, non soli Deo deberi uidetur. Dicimur 122 X, I | cultum quidem non deberi nisi Deo propria quadam notione uerbi 123 X, I | uerbo significari cultus Deo debitus non potest. ~Nam 124 X, I | appellare: hanc ei tantum Deo deberi dicimus, qui uerus 125 X, II | legitur: Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Iohannes; 126 X, III | autem finis est adhaerere Deo. Iam igitur scienti diligere 127 X, III | recta pietas, haec tantum Deo debita seruitus. Quaecumque 128 X, III | misera est, quia priuatur Deo; si autem colit Deum, non 129 X, III | Deum, non uult se coli pro Deo. Illi enim potius diuinae 130 X, IV | audeat dicere deberi nisi deo. Multa denique de cultu 131 X, V | Deus homini prodesse, non Deo. Neque enim fonti se quisquam 132 X, V | nobis, ad hoc ut inhaereamus Deo et ad eundem finem proximo 133 X, V | delectaberis. Sacrificium Deo spiritus contritus; cor 134 X, V | certoque iam tempore, ne ipsi Deo desiderabilia uel certe 135 X, V | significent: Immola, inquit, Deo sacrificium laudis et redde 136 X, V | paratum esse ire cum Domino Deo tuo? Et in huius prophetae 137 X, V | enim sacrificiis placetur Deo. Ac per hoc ubi scriptum 138 X, V | enim sacrificiis placetur Deo. Quaecumque igitur in ministerio 139 X, VI | sancta societate inhaereamus Deo, relatum scilicet ad illum 140 X, VI | Dei nomine consecratus et Deo uotus, in quantum mundo 141 X, VI | quantum mundo moritur ut Deo uiuat, sacrificium est. 142 X, VI | Miserere animae tuae placens Deo. Corpus etiam nostrum cum 143 X, VI | peccato, sed arma iustitiae Deo, sacrificium est. Ad quod 144 X, VI | hostiam uiuam, sanctam, Deo placentem, rationabile obsequium 145 X, VI | est: Mihi autem adhaerere Deo bonum est): profecto efficitur, 146 X, VI | uniuersale sacrificium offeratur Deo per sacerdotem magnum, qui 147 X, VI | hostiam uiuam, sanctam, Deo placentem, rationabile obsequium 148 X, VIII | rex religiosa potestate Deo seruiens cum magna pietatis 149 X, XII | pietatemque diligunt, fieri ipso Deo in.illis operante credendum 150 X, XIV | disputat eamque a summo Deo, cuius est intellegibilis 151 X, XIV | contemnenda, non tamen nisi ab uno Deo expectare consuescit, ut 152 X, XVI | qui hunc omnem cultum uni Deo creatori omnium deberi dicunt 153 X, XVI | sed uni tantum iuberent Deo: satis deberet pietas ipsa 154 X, XVI | prohibent et uni tantum Deo sacrificari iubent, nequaquam 155 X, XVI | sunt, qui non sibi, sed Deo creatori omnium, cui seruiunt. 156 X, XVII | reportarunt. Haec atque huius modi Deo parua sunt, sed magna terrendis 157 X, XVII | infernis sacrificari uetat, uni Deo tantum iubens, qui solus 158 X, XVIII | contendunt, sed eos, qui nostro Deo conditori sanctae et gloriosissimae 159 X, XVIII | ait: Mihi autem adhaerere Deo bonum est. De fine boni 160 X, XVIII | Mihi, inquit, adhaerere Deo bonum est. Hoc eum docuerat, 161 X, XIX | sacrificando, qui debetur Deo, et eorum sunt admonitione 162 X, XIX | exigunt, nisi quia uero Deo deberi sciunt. Non enim 163 X, XXII | purgatione reconciliamur Deo. Non enim nisi peccatis 164 X, XXII | peccatis homines separantur a Deo, quorum in hac uita non 165 X, XXIV | uel tria principia, cum de Deo loquimur, sicut nec duos 166 X, XXV | commemoraui: Mihi autem adhaerere Deo bonum est. In quo plane 167 X, XXV | gressus suos, tamquam frustra Deo ipse seruisset, cum ea felicitate, 168 X, XXV | terrena non nisi ab uno uero Deo quaerere, in cuius potestate 169 X, XXV | luteam felicitatem a suo Deo quaesiuit in terra. Defecit, 170 X, XXV | sunt: Mihi autem adhaerere Deo bonum est, non longe ire, 171 X, XXV | fornicari. Adhaerere autem Deo tunc perfectum erit, cum 172 X, XXV | quod sequitur: Ponere in Deo spem meam. Spes enim quae 173 X, XXV | cum dixisset: Ponere in Deo spem meam, ut adnuntiem, 174 X, XXV | ipsis sacrificium simus Deo. Nullo itaque dubitante, 175 X, XXVI | inmortales et beatos uni Deo subditos non eis sacrificando 176 X, XXVI | Quod enim non nisi uni uero Deo deberi sciunt, cui et ipsi 177 X, XXVI | diuersa est pietas subditorum Deo nec aliunde quam illi cohaerendo 178 X, XXVIII| sapientiam Deum, placuit Deo per stultitiam praedicationis 179 X, XXIX | possit beata permanere cum Deo? Sed ipse potius ista sentiens 180 X, XXIX | contemplationem, qua in Deo figitur, inpedientia praedicentur 181 X, XXXI | animam quoque ipsam non Deo coaeternam, sed creatam 182 X, XXXI | his, quos in mundo deos a Deo factos scribit Plato, apertissime 183 X, XXXI | honorem non expetunt, quem Deo suo, qui etiam noster est, 184 X, XXXII | distributione, sicut eam Deo sapienti placuit ordinare, 185 XI, I | potiusque Deum colere quam pro Deo coli delectantur. Sed huius 186 XI, II | est propinquior superiori Deo, qua superat inferiores 187 XI, II | filius, homine adsumpto, non Deo consumpto, eandem constituit 188 XI, IV | tutius credimus quam ipsi Deo. Vbi eum audiuimus? Nusquam 189 XI, IV | idoneus testis est, per quem Deo credendum sit, ut eodem 190 XI, IV | Sed quid placuit aeterno Deo tunc facere caelum et terram, 191 XI, IV | ullo initio et ideo nec a Deo factum uideri uolunt, nimis 192 XI, IV | factum se esse et non nisi a Deo ineffabiliter atque inuisibiliter 193 XI, IV | potuisse proclamat. Qui autem a Deo quidem factum fatentur, 194 XI, IV | maximeque in anima, quam si Deo coaeternam esse contenderint, 195 XI, V | loco, sed eam, sicut de Deo sentire dignum est, fatentur 196 XI, V | determinatum et operante Deo factum esse dicant: quod 197 XI, V | ita non est consequens, ut Deo aliquid existimemus accidisse 198 XI, VIII | eorum qui requiescunt in Deo, sicut laetitia domus laetitiam 199 XI, IX | quantum satis uidebitur, Deo largiente explicare curabo. 200 XI, IX | Etiam hic apertissime a Deo factos esse angelos diuinitus 201 XI, IX | lux non in se ipso, sed in Deo; a quo si auertitur angelus, 202 XI, X | non posset, nisi esset; Deo autem nisi notus esset, 203 XI, XVII | esset uitium recedere a Deo, nisi naturae, cuius id 204 XI, XVII | potius competeret esse cum Deo. Quapropter etiam uoluntas 205 XI, XXI | auctor est excellentior Deo, nec ars efficacior Dei 206 XI, XXI | quam ut bonum crearetur a Deo bono. Hanc etiam Plato causam 207 XI, XXI | iustissimam dicit, ut a bono Deo bona opera fierent; siue 208 XI, XXIII | partes Dei, sed factas a Deo, peccasse a Conditore recedendo 209 XI, XXIII | nisi ut bona fierent a bono Deo. Vbi si nemo peccasset, 210 XI, XXIV | si unde sit sapiens: a Deo inluminatur; si unde sit 211 XI, XXIV | inluminatur; si unde sit felix: Deo fruitur; subsistens modificatur, 212 XI, XXV | uolunt nummo, uti autem Deo; quoniam non nummum propter 213 XI, XXVI | cuius Deus est, tamen qua Deo nihil sit in rebus ab eo 214 XI, XXVIII| id est de angelis sanctis Deo cohaerentibus, qui nec fuerunt 215 XI, XXX | perfecta narrantur, non quia Deo fuerit necessaria mora temporum, 216 XI, XXXI | Dei, qua requiescitur in Deo. In toto quippe, id est 217 XI, XXXII | sublimibus sedibus non quidem Deo coaeternos, sed tamen de 218 XI, XXXIII| societates, unam fruentem Deo, alteram tumentem typho; 219 XI, XXXIV | negent quidam factas a Deo, quoniam nusquam scriptum 220 XII, I | illorum causa est adhaerere Deo; quocirca istorum miseriae 221 XII, I | quod est non adhaerere Deo. Quam ob rem si, cum quaeritur, 222 XII, I | recte respondetur: Quia Deo adhaerent; et cum quaeritur, 223 XII, I | respondetur: Quia non adhaerent Deo: non est creaturae rationalis 224 XII, I | incommutabili bono, id est summo Deo, beatitudinem consequatur 225 XII, I | illa igitur, quae adhaeret Deo, non natura differt ista, 226 XII, I | dicitur, quo non adhaeret Deo, hinc apertissime declaratur, 227 XII, I | declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire. Quam 228 XII, I | magna sit laus adhaerere Deo, ut ei uiuat, inde sapiat, 229 XII, I | angelorum, quo non adhaerent Deo, quoniam omne uitium naturae 230 XII, I | noxium sit non esse cum Deo. ~ 231 XII, II | contrarium est. Et propterea Deo, id est summae essentiae 232 XII, III | Idcirco uitium, quo resistunt Deo qui eius appellantur inimici, 233 XII, III | appellantur inimici, non est Deo, sed ipsis malum, neque 234 XII, III | igitur contraria non est Deo, sed uitium quia malum est, 235 XII, III | Vitium ergo contrarium est Deo, tamquam malum bono. Porro 236 XII, III | utique contrarium est; sed Deo tantummodo tamquam bono 237 XII, III | noxium. Nulla quippe mala Deo noxia, sed mutabilibus corruptibilibusque 238 XII, IX | angelorum non facta, sed Deo coaeterna esse credatur. 239 XII, IX | uoluntate eamque in se ipsi Deo non operante fecerunt: ergo 240 XII, IX | est: Mihi autem adhaerere Deo bonum est. Hoc bonum quibus 241 XII, IX | sedibusque requiescit, eodem Deo creante quem ad modum exorta 242 XII, XV | existimandum est subito Deo placuisse hominem facere, 243 XII, XVI | semper fuisse dicuntur, Deo coaeterni esse credantur. 244 XII, XVII | quae tamen non fuerint Deo coaeterna, si quidem ille 245 XII, XVIII | sine initio diuturnitatis, Deo tribuitur, nec inprouida 246 XII, XIX | fabricantem. Et apud nos Deo dictum legitur: Omnia in 247 XII, XIX | infinitas quodam ineffabili modo Deo finita est, quia scientiae 248 XII, XXI | hoc propterea, ut possint Deo circuitibus definitis euntibus 249 XII, XXI | modo in rebus, quas, ut Deo notae esse possint, finitas 250 XII, XXV | credunt non ab illo summo Deo, qui fabricatus est mundum, 251 XII, XXVI | artifici, creatori et conditori Deo, qui mundum ipsum et angelos 252 XII, XXVI | eis quoque fauentibus illi Deo tribuo, cui se etiam ipsi 253 XII, XXVII | Plato minores et a summo Deo factos deos effectores esse 254 XIII, II | hominis, mors est, cum anima Deo deserta deserit corpus. 255 XIII, II | corpus. Ita enim nec ex Deo uiuit ipsa nec corpus ex 256 XIII, II | dicitur, quia non uiuit ex Deo; mors autem corporis quonam 257 XIII, II | dolendi? Viuit itaque anima ex Deo, cum uiuit bene; non enim 258 XIII, II | potest bene uiuere nisi Deo in se operante quod bonum 259 XIII, II | uiuat ipsa seu non uiuat ex Deo. Impiorum namque in corporibus 260 XIII, II | animae etiam mortuae, hoc est Deo desertae, quantulacumque 261 XIII, VIII | a corpore separatio, ne Deo ab anima separato etiam 262 XIII, XII | hominis mors, cum anima sine Deo et sine corpore ad tempus 263 XIII, XII | secunda uero, ubi anima sine Deo cum corpore poenas aeternas 264 XIII, XII | priorem, ubi anima priuatur Deo, nec tantum posteriorem, 265 XIII, XII | totam primam, ubi anima et a Deo et.a corpore separata punitur; 266 XIII, XIII | peruersum propria delectata et Deo dedignata seruire pristino 267 XIII, XIII | semper habere potuisset, si Deo subdita ipsa mansisset. 268 XIII, XVI | apertissime Plato deos a summo Deo factos habere inmortalia 269 XIII, XVI | et magister Plato donum a deo summo diis ab illo factis 270 XIII, XVII | quam talibus diis, uelut deo summo loquente, promisit 271 XIII, XVIII | per oculos emicaret: itane Deo summo concedere dubitabimus, 272 XIII, XXIV | terra producentibus, sed Deo flante creatam uoluit intellegi, 273 XIII, XXIV | audiant uel legant quod Deo dicente scriptum est: Quoniam 274 XIII, XXIV | necessario pertractanda et Domino Deo ueritatis adiuuante soluenda: 275 XIV, III | aedo ficationem habemus ex Deo, domum non manu factam aeternam 276 XIV, IV | Vnde hoc, nisi quia de Deo potest bene esse homini, 277 XIV, IV | accepimus, sed spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quae a Deo 278 XIV, IV | Deo est, ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis; quae 279 XIV, V | est, qualitatesque eorum Deo artifici tribuant; uerum 280 XIV, XI | seruit. Tale datum est a Deo; quod amissum proprio uitio, 281 XIV, XI | inuidus per eandem superbiam a Deo ad semet ipsum conuersus 282 XIV, XIII | sit, ex eo habet quod a Deo facta est; ut autem ab eo 283 XIV, XIII | inhaerebat. Relicto itaque Deo esse in semet ipso, hoc 284 XIV, XIII | nihil est autem superius Deo; et ideo exaltat humilitas, 285 XIV, XIII | humilitas, quae facit subditum Deo. Elatio autem, quae in uitio 286 XIV, XIV | commisit, quasi quicquam Deo, cui uel crederetur uel 287 XIV, XV | molesta sit, quamuis nos Deo non seruiendo molesti nobis 288 XIV, XVII | felicius ignorarent, si Deo credentes et oboedientes 289 XIV, XXII | apostolus per hoc primum, quod Deo instituente praecessit, 290 XIV, XXIII | subdantur, si tamen et illa Deo subdita est, laudis atque 291 XIV, XXIV | inoboedientia perdidit. Neque enim Deo difficile fuit sic illum 292 XIV, XXIV | placendo sibi, et non oboediens Deo non potuit oboedire nec 293 XIV, XXVI | iusserat; uiuebat fruens Deo, ex quo bono erat bonus; 294 XIV, XXVI | Gaudium uerum perpetuabatur ex Deo, in quem flagrabat caritas 295 XIV, XXVI | Verum tamen omnipotenti Deo, summo ac summe bono creatori 296 XIV, XXVIII| exaltat caput suum; haec dicit Deo suo: Gloria mea et exaltans 297 XIV, XXVIII| uirtutem suam; haec dicit Deo suo: Diligam te, Domine, 298 XV, I | in aeternum regnare cum Deo, altera aeternum supplicium 299 XV, VI | mentem non sibi ad mala, Deo regente, consentientem et 300 XV, VII | sacrificium, cum offertur Deo uero, cui uni tantummodo 301 XV, VII | quam sunt ea, quae offert Deo, siue eius rei, quae oblata 302 XV, VII | fieri. In quo autem horum Deo displicuerit Cain, facile 303 XV, VII | ipso male diuidebat, dans Deo aliquid suum, sibi autem 304 XV, VII | uiuentes, offerunt tamen Deo munus, quo putant eum redimi, 305 XV, VII | utuntur mundo, ut fruantur Deo; mali autem contra, ut fruantur 306 XV, VII | fruantur mundo, uti uolunt Deo; qui tamen eum uel esse 307 XV, VII | malignitatem suam, in qua se Deo displicuisse didicerat, 308 XV, VII | doluerit bonitatem, quae Deo placuit, cum in sacrificium 309 XV, VII | muliere, quando post peccatum Deo interrogante atque iudicante 310 XV, X | Enoch non mortuus, sed quod Deo placuerit translatus esse 311 XV, XVI | tacet. Sacrificasse tamen Deo etiam illos antiquissimos 312 XV, XVI | fuisset egressus, hostias Deo legitur immolasse. De qua 313 XV, XVI | quia uerum sacrificium uero Deo deberi sciunt. ~ 314 XV, XVIII | sacrificium scriptura tam acceptum Deo fuisse commemorat? Numquid 315 XV, XIX | translatus, quoniam placuit Deo, et insigni numero in ordine 316 XV, XXI | natura, quae facta est bona a Deo bono, sed mutabilis ab inmutabili, 317 XV, XXII | corporis pulchritudo, a Deo quidem factum, sed temporale 318 XV, XXII | male amatur postposito Deo, aeterno interno sempiterno 319 XV, XXIII | qui primum apostatantes a Deo cum zabulo suo principe 320 XV, XXIII | sic caderent filii Dei, Deo generabant, non sibi, id 321 XV, XXIII | angeli Dei, ut ponerent in Deo spem suam, similes illius, 322 XV, XXIII | aeternorum bonorum et sub Deo patre fratres filiorum. ~ 323 XVI, IV | euaderet? Quid denique noceret Deo quantacumque uel spiritalis 324 XVI, IV | intellegere ut oboediret Deo iubenti. Sic illa conspiratio 325 XVI, IV | dispersaeque per terras, sicut Deo placuit, qui hoc modis occultis 326 XVI, VI | modo nos in uicem nobis uel Deo uel angelis uel ipsi angeli 327 XVI, XV | quae spes et desiderium Deo iubente ac iuuante et illo 328 XVI, XIX | aedificato ibi altari et inuocato Deo Abraham profectus est inde 329 XVI, XIX | tuendam pudicitiam committens Deo et humanas insidias cauens 330 XVI, XXI | promittitur Abrabae, non Deo est innumerabilis, sed hominibus; 331 XVI, XXI | innumerabilis, sed hominibus; Deo autem nec harena terrae. 332 XVI, XXII | nunc a Christianis offertur Deo toto orbe terrarum, impleturque 333 XVI, XXIII | commendandam: Credidit Abraham Deo, et deputatum est illi ad 334 XVI, XXIV | dictum est credidisse Abraham Deo et deputatum illi ad iustitiam, 335 XVI, XXIV | testamentum confirmatum a Deo post quadringentos triginta 336 XVI, XXVI | suum adoptare uoluisset, Deo dicente: Non erit heres 337 XVI, XXXII | notitiam proferenda, non Deo. Neque enim omnis est culpanda 338 XVI, XXXIV | filii quaerebantur, cum iam Deo promittente tanta multiplicatio 339 XVI, XXXVI | fidelissimus et oboedientissimus Deo quam continens minoris fidei 340 XVI, XLIII | regiam, ingentia per eum Deo praeparante, peruenit nutritusque 341 XVI, XLIII | mirabiliter gesta sunt, Deo contestante non tam propter 342 XVI, XLIII | sed Iesus, cui etiam nomen Deo praecipiente mutatum fuerat 343 XVII, I | gentes deberi secundum fidem Deo pollicente didicimus, quem 344 XVII, I | eo reprobato ipsum Dauid Deo praecipiente unxit in regem, 345 XVII, IV | puerum natum et ablactatum Deo reddit eadem pietate, qua 346 XVII, IV | exaltatum est cornum meum in Deo meo. Dilatatum est super 347 XVII, IV | exaltatum est cornum meum in Deo meo. Vere confirmatum cor 348 XVII, IV | non in se, sed in Domino Deo suo. Dilatatum est super 349 XVII, IV | de Dei, posse placere se Deo, qui est Deus scientiarum 350 XVII, IV | abscondita est cum Christo in Deo; ecce quo modo eosdem ipsos 351 XVII, IV | cum quo uitam nostram in Deo apostolus dixit absconditam. 352 XVII, IV | sumimus. Sed hoc alterum Deo largitore non sumitur, nisi 353 XVII, IV | obtemperat praecipienti Deo; et finis praecepti, id 354 XVII, IV | Iohannes apostolus testatur, ex Deo est. Facere igitur iudicium 355 XVII, IV | iudicium et iustitiam ex Deo est. Sed quid est: In medio 356 XVII, IV | Exaltatum est cornum meum in Deo meo? Omnes quippe unctos 357 XVII, V | conditor animae; sed ita hoc de Deo tropice, non proprie dicitur, 358 XVII, V | non habet homo, et dicitur Deo: Sub umbra alarum tuarum 359 XVII, V | sacerdoti Dei et sacerdoti Deo? Iacta me in partem sacerdotii 360 XVII, VI | quaerit. Non solum enim Deo Patri, uerum ipsi quoque 361 XVII, VIII | prouenissent, cogitauit facere Deo domum, templum illud scilicet 362 XVII, VIII | oportebat, qui aedificaret domum Deo, non de lignis et lapidibus, 363 XVII, XII | in aeternum populus cum Deo et in Deo suo, et Deus cum 364 XVII, XII | aeternum populus cum Deo et in Deo suo, et Deus cum populo 365 XVII, XII | suum, et populus plenus Deo suo, cum Deus erit omnia 366 XVII, XIV | uoluntate dilexerit eaque Deo suo, qui uerus est Deus, 367 XVII, XVI | saeculorum, et unctum a Deo, utique sicut unguit Deus, 368 XVII, XXI | patri successit in regnum, Deo uindicante diuisus est. 369 XVII, XXI | cum fratribus suis dicente Deo per prophetam se hoc fecisse. 370 XVII, XXII | mente peruersa non credens Deo, quem ueracem promisso sibi 371 XVII, XXIII | defuerunt prophetae; sicut Deo placebat eos mittere uel 372 XVIII, XIV | et si quid de uno uero Deo inter multa Dana et falsa 373 XVIII, XIV | qui uni tantum debetur Deo, non ei utique rite seruierunt 374 XVIII, XVII | quod Arcades immolato puero deo suo Lycaeo facere solerent, 375 XVIII, XVIII | specie tenus, quae a uero Deo sunt creata, commutant, 376 XVIII, XVIII | recta sunt non nisi uni Deo uiuo et uero debentur) inseruiant. ~ 377 XVIII, XXII | filia Babylonis, per quam Deo placuit orbem debellare 378 XVIII, XXIII | postea ueniet; dabunt autem Deo alapas manibus incestis 379 XVIII, XXXI | euangelium, contestante Deo signis et ostentis et uariis 380 XVIII, XXXI | quo melius quam ab ipso Deo magistro interrogantibus 381 XVIII, XXXI | enim alicui daemoni, sed deo dicunt illi uersus haec 382 XVIII, XXXI | deos non facit, sed a uero Deo ipsa fit, cuius uerum sacrificium 383 XIX, IV | naturae, ut anima subdatur Deo et animae caro, ac per hoc 384 XIX, IV | animae caro, ac per hoc Deo et anima et caro), nonne 385 XIX, IV | minus quippe anima subditur Deo, quanto minus Deum in ipsis 386 XIX, XI | peccato, serui autem facti Deo, habetis fructum uestrum 387 XIX, XIII | concordissima societas fruendi Deo et inuicem in Deo, pax omnium 388 XIX, XIII | fruendi Deo et inuicem in Deo, pax omnium rerum tranquillitas 389 XIX, XIII | uita aeterna ad fruendum Deo et proximo in Deo; qui autem 390 XIX, XIII | fruendum Deo et proximo in Deo; qui autem perperam, nec 391 XIX, XIV | mortali est cum inmortali Deo, ut ei sit ordinata in fide 392 XIX, XV | peccata populi sui confitetur Deo et hanc esse causam illius 393 XIX, XV | subderetur; quod non fit nisi Deo iudicante, apud quem non 394 XIX, XVII | latrei/a dicitur et non nisi Deo debetur, fideli pietate 395 XIX, XVII | concordissima societas fruendi Deo et inuicem in Deo; quo cum 396 XIX, XVII | fruendi Deo et inuicem in Deo; quo cum uentum erit, non 397 XIX, XXI | hominis, quae ipsum hominem Deo uero tollit et inmundis 398 XIX, XXI | se ipsum aufert dominanti Deo, a quo factus est, et malignis 399 XIX, XXI | esse utilem seruitutem, et Deo quidem ut seruiatur utile 400 XIX, XXI | omnibus. Seruiens autem Deo animus recte imperat corpori, 401 XIX, XXI | inque ipso animo ratio Deo Domino subdita recte imperat 402 XIX, XXI | ceteris. Quapropter ubi homo Deo non seruit, quid in eo putandum 403 XIX, XXI | iustitiae? quando quidem Deo non seruiens nullo modo 404 XIX, XXI | uiuit omnis, qui non seruit Deo seruitque daemonibus, tanto 405 XIX, XXIII | audiantur in ecclesiis, uel Deo uero quid offeratur, et 406 XIX, XXIII | ueraciter dictum ab illo Deo, quem tam excellenter eorum 407 XIX, XXIII | pertinentibus atque oboedientibus Deo animus etiam corpori atque 408 XIX, XXV | laudabiliter imperare, si Deo animus et ratio ipsa non 409 XIX, XXVI | populus ab isto alienatus Deo. Diligit tamen etiam ipse 410 XIX, XXVI | oboedienter irent in Babyloniam Deo suo etiam ista patientia 411 XIX, XXVII | nostra propria et hic est cum Deo per fidem et in aeternum 412 XIX, XXVII | dilectionem operatur. Quia enim Deo quidem subdita, in hac tamen 413 XIX, XXVII | se praesumat, ut dicere Deo: Dimitte nobis debita nostra 414 XIX, XXVII | resistendo, atque ut ab ipso Deo petatur et meritorum gratia 415 XX, I | intellexerit et a summo ac uero Deo per animas sanctas dicta 416 XX, VII | non solum est alienatus a Deo, uerum etiam gratis odit 417 XX, VII | etiam gratis odit seruientes Deo. Et clusit, inquit, et signauit 418 XX, VIII | descendit ignis de caelo a Deo et comedit eos; et diabolus, 419 XX, XI | sanctorum, ibi erit dilecta Deo ciuitas eius, ibi ab omnibus 420 XX, XII | qui comedet eos, et hoc a Deo, quia Dei munere insuperabiles 421 XX, XV | abscondita est cum Christo in Deo, et malos, de quibus dicitur: 422 XX, XVII | descendentem de caelo a Deo, aptatam, quasi nouam nuptam 423 XX, XIX | refugam uocat, utique a Domino Deo. Quod si de omnibus impiis 424 XX, XXI | loquebatur, id est in fide sub Deo Patre fratres Israelitarum 425 XX, XXIV | pietatis Hebraeorum dicitur Deo, quem confitente tanto philosopho 426 XX, XXIV | sacrificia, quibus placetur Deo, sicut in libro huius operis 427 XX, XXV | erunt. Quid enim acceptius Deo tales offerunt quam se ipsos? 428 XX, XXV | cum obtulerint acceptumque Deo fuerit, tunc dimittantur. ~ 429 XX, XXVI | ac labe peccati se ipsos Deo mundissimas hostias offerebant; 430 XX, XXVII | iniquum, et inter seruientem Deo et eum qui non seruit ei. 431 XX, XXVIII| auderent: Vanus est qui seruit Deo, et quid amplius, quia custodiuimus 432 XX, XXIX | et: Vanus est qui seruit Deo. ~ 433 XXI, VIII | stetisse, cum hoc a Domino Deo petiuisset uir sanctus Iesus 434 XXI, VIII | notissimam fecerint, non se inde Deo debere praescribere, quasi 435 XXI, VIII | ergo non fuit inpossibile Deo, quas uoluit instituere, 436 XXI, XII | enim magis homo fruebatur Deo, tanto maiore impietate 437 XXI, XV | uero quae pacem felix cum Deo habere noluit, secum pugnat 438 XXI, XVI | uehementius pugnando prius Deo subdita atque ita carni 439 XXI, XVIII | quam isti misericordiam Deo tribuunt erga humanum genus. 440 XXI, XXII | dimittant. Cum ad haec omnia Deo donante respondero, liber 441 XXI, XXIV | factum est tamen quod fuerat Deo praesciente praedictum, 442 XXI, XXIV | dicit apostolus, sapientia a Deo et iustitia et sanctificatio 443 XXI, XXIV | aliquando non credidistis Deo, nunc autem misericordiam 444 XXI, XXVI | sunt Dei, quo modo placeat Deo. Vide alium aedificantem 445 XXI, XXVI | sunt Dei, quo modo placeat Deo), quod superaedificauit 446 XXI, XXVII | Miserere animae tuae placens Deo. Hanc elemosynam, id est, 447 XXI, XXVII | Hanc elemosynam, id est, ut Deo placeat, non faciens animae 448 XXII, I | quamuis bona et a summo Deo atque incommutabili bono, 449 XXII, I | ita natura, quae fruebatur Deo, optimam se institutam docet 450 XXII, I | misera est quia non fruitur Deo); qui casum angelorum uoluntarium 451 XXII, II | cognoscentes Deum, immo cognoti a Deo, fas est ut credamus, quod 452 XXII, IV | Cur ergo eodem uolente Deo, qui fecit hoc animal, non 453 XXII, V | elementorum, unde omnipotenti Deo, quominus faciat corpora 454 XXII, XXII | modo deserente damnatos et Deo non continente in ira sua 455 XXII, XXII | uexant, ut in eis maxime Deo ista sinente monstretur 456 XXII, XXII | maius est donum, sic a nullo deo dari credendum est, nisi 457 XXII, XXIII | apostolus: Gratias autem Deo, qui dat nobis uictoriam 458 XXII, XXIII | deesse non posse unde dicamus Deo: Dimitte nobis debita nostra. 459 XXII, XXV | conscripta, iniuriam faciant illi Deo, qui tam magnum perhibent 460 XXII, XXV | malum est atque indignum Deo? Sed de omnipotentia eius, 461 XXII, XXVI | dubitant diis factis ab illo Deo qui eos fecit secundum Platonem 462 XXII, XXVI | quod promisit Deus, quod Deo promittenti credidit mundus, 463 XXII, XXIX | tunc laus erit unicuique a Deo. ~ 464 XXII, XXX | dii et recedentes a uero Deo, quo faciente dii essemus 465 XXII, XXX | quod nos erimus, in se ipso Deo faciet requiescere. De istis 466 XXII, XXX | satis est, non mihi, sed Deo mecum gratias congratulantes