Liber, Caput

 1        I, I   |          usque cruentus saeuiebat inimicus, ibi accipiebat limitem
 2        I, XXIV|    peccauit, uel ne in eum peccet inimicus, cum uel peccatorem uel
 3       II, XX  |     exaestuent. Ille sit publicus inimicus, cui haec felicitas displicet;
 4       VI, IV  |         obstinato sibi non fuerit inimicus, facillime apparet. Vel
 5     XVII, IX  |    confortabit eum. Non proficiet inimicus in eo et filius iniquitatis
 6      XIX, VIII|     credatur uel amicus esse, qui inimicus est, uel Inimicus, qui amicus
 7      XIX, VIII|       esse, qui inimicus est, uel Inimicus, qui amicus est: quid nos
 8      XIX, XXII|           Christianorum acerrimus inimicus, etiam per eorum oracula,
 9       XX, V   |          autem filii sunt nequam; inimicus autem, qui seminauit ea,
10       XX, VIII|         probandos tantus soluetur inimicus, cum quo nos ligato tantis
11       XX, XI  | includitur et quodam modo tegitur inimicus antiquus; et de tecto ipsae