Liber, Caput

 1        I, XVII |    quis humanus affectus eis nolit ignosci? et quae se occidere
 2       IV, XXIII|      autem inuenitur, qui se nolit esse felicem. Ipsi ergo
 3        V, II   |      inuenire quid dicat, si nolit imperitorum mentibus in
 4        V, X    |      esse praesciuit. Qui si nolit, utique non peccat; sed
 5     VIII, XXIV |    utique non debemus, uelit nolit, ostendit colendos non esse
 6       XI, XXVI |   porro nemo est qui esse se nolit, quam nemo est qui non esse
 7       XI, XXVII| quantum ametur quamque falli nolit humana natura, uel hinc
 8      XIV, XXV  |     ideo mori uelit, non quo nolit uiuere, sed ut post mortem
 9      XIX, XII  |    enim nemo est qui gaudere nolit, ita nemo est qui pacem
10      XIX, XII  |    nemo est qui pacem habere nolit. Quando quidem et ipsi,