Liber, Caput

 1        V, VI   |        Cum igitur non usquequaque absurde dici posset ad solas corporum
 2      VII, XXIV |           alias deas, inquit, non absurde ad hanc reuocant." Si ergo
 3       XI, XXXIV|     istorum autem coniecturam tam absurde, ut, si hoc nesciremus et
 4     XIII, VIII |           mortui nuncupantur, non absurde dicitur et malis mala et
 5      XIV, IX   |          peiorem? Potest ergo non absurde dici perfectam beatitudinem
 6      XVI, II   | gloriantur et perdite uiuunt, non absurde possunt uideri medio Noe
 7      XVI, XXVII| locutionis aliquem modum, quo non absurde possit intellegi, ideo dissipasse
 8      XIX, XX   |           fidelissime sperat, non absurde dici etiam nunc beatus potest,
 9      XIX, XXIV |      communione sociatus est, non absurde populus nuncupatur; tanto
10       XX, XV   |      inferos pendunt. Si enim non absurde credi uidetur antiquos etiam
11       XX, XIX  |          donec de medio fiat, non absurde de ipso Romano imperio creditur
12       XX, XXI  |           mortem cadent, ideo non absurde etiam cadauera dici possunt.