| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] homine 95 hominem 199 hominemque 1 homines 401 hominesque 1 homini 85 hominibus 254 | Frequency [« »] 409 eum 407 sine 401 deos 401 homines 400 post 387 secundum 381 huius | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances homines |
Liber, Caput
1 I, II | potuit auferri. Neque enim homines a simulacro, sed simulacrum 2 I, III | libebat mentiri, sed cordatos homines cogebat ueritas confiteri. 3 I, IX | que non audent offendere homines, quorum sibi uita contaminatissima 4 I, X | et noxia, quae mergunt homines in interitum et perditionem. 5 I, XXVII | perueniet, ut hortandi sint homines tunc se potius interimere, 6 I, XXXIII| impii seduxerunt, quam quod homines prouidi praecauerunt. Hinc 7 II, IV | quorum cultu se prohiberi homines ingratissimi conqueruntur, 8 II, V | quempiam iaculatis, cum inter homines uiueret, nisi aures clauderet 9 II, IX | pepercit? Esto, populares homines inprobos, in re publica 10 II, X | supplicium secum trahant, siue homines ista commiserint, quos deos 11 II, XI | libentibus carpi, et ipsos homines, per quos ista in theatris 12 II, XIII | qua consentanea ratione homines scaenici ab omni honore 13 II, XIII | putant recte se honorare homines scaenicos, quia colunt ludorum 14 II, XIII | sunt, profecto etiam tales homines honorandi. Adsumunt Romani: 15 II, XIII | Romani: Sed nullo modo tales homines honorandi sunt. Concludunt 16 II, XIV | poetis adimunt saltem in homines maledicendi licentiam; ille 17 II, XIV | honoribus omnibus repellunt homines scaenicos; illi celebrari 18 II, XXIII | tantam felicitatem et posse homines, sicut fuit Marius, salute 19 II, XXIII | diis iratis; posse etiam homines, sicut fuit Regulus, captiuitate 20 II, XXIII | existimemus, quia, sicut ipsi mali homines in terra, sic etiam illi 21 II, XXV | commemorarunt, ipsi ad decipiendos homines poetarum carmina firmauerunt, 22 II, XXVI | humana flagitia non libere homines committerent, quae apud 23 II, XXVII | crudelissima inmanitate nocituri homines, propter quos placabantur, 24 II, XXVIII| poenali erui per Christi nomen homines et in lucem saluberrimae 25 II, XXIX | eos placasti, et per quos homines eosdem Iudos fecisti, infames 26 II, XXIX | caelestium potestatum, cum homines, per quos eadem aguntur 27 II, XXIX | deos, si tu in tua tales homines habere erubuisti. Proinde 28 III, III | hominibus feminis, mares autem homines deabus misceri nefas? Dura 29 III, VII | urbem totam cunctosque in ea homines incendio concremauit. Hoc 30 III, X | quamdiu dii eorum, sed quamdiu homines finitimi circumquaque uoluerunt, 31 III, XVIII | delectabat, cum profecto miseri homines ipsa rabida bella et cruentas 32 III, XX | perire non solum quique homines, uerum etiam integrae ciuitates? 33 III, XX | cruciatibus adflicti interire homines ciuitatesque possunt, nullo 34 III, XXI | malis, quae intolerabiliter homines patiuntur, non de his, quae 35 III, XXVIII| manus diripuerunt, inmanius homines hominem uiuum, quam bestiae 36 III, XXXI | feminas et gallinas et homines in masculinum secum fuisse 37 IV, I | tantummodo boni et honesti homines in ciuitate essent, nec 38 IV, II | mala, quae non sibi inuicem homines faciunt, sicut sunt uastationes 39 IV, III | prouincias; sed duos constituamus homines (nam singulus quisque homo, 40 IV, VII | aliud illius gentis uani homines dicerent, nisi regnum, quod 41 IV, XII | homins uel qualescumque homines (non enim ad hoc ingenii 42 IV, XIII | animalia rationalia, sicut sunt homines, partes Dei esse contendunt: 43 IV, XVIII | istae? Profecto quotquot homines fortunati, hoc est bonae 44 IV, XIX | ut quid aliud, nisi ut homines recte uiuere non curarent 45 IV, XXIII | obscuris signis, ut hoc uix homines doctissimi scirent. Nullo 46 IV, XXV | felicitatem, et hoc senserunt homines, qui tam multos colebant 47 IV, XXVI | qui sanum sapit, subditos homines malignis daemonibus, a quorum 48 IV, XXVII | proditur enim ab doctis, quod homines fuerint et humana condicione 49 IV, XXVIII| licentiam male tractandi homines quos liberet, et ipsos scaenicos 50 IV, XXX | inridet auguria et inridet homines corui et corniculae uocibus 51 IV, XXXII | possidere non possunt, sic et homines principes, non sane iusti, 52 V, I | quid dixerit fatum? Nam, id homines quando audiunt, usitata 53 V, IV | rota illa figuli, nisi ut homines luteum cor habentes in gyrum 54 V, VII | potestate mutari? Deinde si soli homines, non autem omnia quae sub 55 V, VII | habere diuersa? Solent tamen homines ad temptandam peritiam mathematicorum 56 V, VII | respondent. Sic desipiunt homines, ut existiment, cum homo 57 V, VII | aues depopulantur, alias homines auellunt. Quo modo istis 58 V, VII | solos sideribus subdent homines, quibus solis in terra Deus 59 V, XVII | Tolle iactantiam, et omnes homines quid sunt nisi homines? 60 V, XVII | omnes homines quid sunt nisi homines? Quod si peruersitas saeculi 61 V, XIX | potestatem. Tales autem homines uirtutes suas, quantascumque 62 V, XXIV | salutantium non extolluntur, et se homines esse meminerunt; si suam 63 V, XXV | XXV] Nam bonus Deus, ne homines, qui eum crederent propter 64 VI, III | tres praecedentes, qui ad homines pertinent, ita subdiuisit, 65 VI, IV | suspicari et satis probauit homines se praeposuisse institutis 66 VI, VII | sed historica diligentia homines fuisse mortalesque conscripsit? 67 VI, VII | ipsi uiderint; eosdem tamen homines infeliciter ac turpiter 68 VI, VII | sanctum per tales agere homines, quos inter sua sancta numerari 69 VI, VIII | dicunt omnes istos deos homines fuisse? Sic enim sunt terrigenae, 70 VI, VIII | ut, quoniam acutissimi homines atque doctissimi, a quibus 71 VI, VIII | ritibus, in quibus omnibus aut homines fuisse intelleguntur et 72 VI, IX | significandorum causa tres homines noctu circuire limina domus 73 VI, X | quem ad modum ne quidem homines saeuiunt taeterrimi et in 74 VI, X | libenter spectarent, quem illi homines desierant. Omne illic artificum 75 VI, XII | aeternam uitam consecrandi homines essent, si dea felicitas 76 VII, III | praeesse, quae ad substituendos homines pertinent, omnium purgandorum 77 VII, XIV | quod sermo currat inter homines medius; ideo *(Hrmh=s Graece, 78 VII, XVIII | redditur ratio, cum perhibentur homines fuisse et unicuique eorum 79 VII, XVIII | interpretationibus honorare, etiam homines acutissimi tantas patiuntur 80 VII, XIX | dicebatur. Sed quid faciant homines, qui, cum res stultas interpretantur, 81 VII, XIX | interpretatur, quia primi homines ex his uiuebant seminibus, 82 VII, XXIII | est? Cur ergo non magis homines dii sunt, ~qui eam fecundiorem 83 VII, XXIII | nulla fit quaestio; et tamen homines dii non habentur et, quod 84 VII, XXIII | in nobis ossa et ungues homines dicit. Sed haec cum philosophis 85 VII, XXIV | plures, numquid ideo et homines plures? Sic in una dea esse 86 VII, XXIV | terra non esset, manus ei homines operando inferrent, ut semina 87 VII, XXVI | perhibetur; sed in Saturni sacris homines alienis manibus potius occidi 88 VII, XXVI | opprobria; unde magis eos homines fuisse credibile est, sicut 89 VII, XXVI | considero, quibus docti et acuti homines has res humanas conantur 90 VII, XXVIII| Referant haec potius ad homines mortuos et ad daemones pessimos, 91 VII, XXX | mittat, non tamen ex angelis homines, sed ex se ipso, sicut angelos, 92 VII, XXXIV | scire neminem uoluit, ne homines nefaria doceret, uiolare 93 VII, XXXV | ciuilis etiam apud tales homines execrabilis appareret, qui 94 VII, XXXV | illi omnes nihil aliud quam homines mortui prodebantur, quos 95 VIII, V | siue elementa transferre, homines fuisse produntur. Timens 96 VIII, VI | docti et in his exercitati homines facile collegerunt non esse 97 VIII, XIV | tripertita diuisio est, in deos, homines, daemones. Dii excelsissimum 98 VIII, XIV | excelsissimum locum tenent, homines infimum, daemones medium. 99 VIII, XIV | daemonibusque potiores; homines uero infra deos et daemones 100 VIII, XV | terra superior; sed ideo eis homines praeferendi sint, quoniam 101 VIII, XVI | dixit eos eisdem quibus homines animi perturbationibus agitari, 102 VIII, XVII | restat ut daemones sicut homines ideo perturbentur, quod 103 VIII, XIX | preces hominum et inde ad homines inpetrata quae poscunt. 104 VIII, XIX | ista crediderunt misceri homines diis et deos hominibus; 105 VIII, XX | daemones medios inter deos et homines agere, ut ab hominibus adferant 106 VIII, XXI | curantes quid terrestres homines agerent utique lateret, 107 VIII, XXII | medios daemones inter deos et homines tamquam internuntios et 108 VIII, XXII | sint, atque inter deos et homines internuntios ac beneficiorum 109 VIII, XXII | non istum saltem honorem homines eis deferendum putarunt, 110 VIII, XXIII | dicit ita inter deos et homines quadam medietate uersari, 111 VIII, XXIII | deos faciendi accepisse homines potestatem. Huius Aegyptii 112 VIII, XXIII | hominibus fieri, semper uelit homines subdi et haec futuro tempore 113 VIII, XXIV | iterum dicat de diis, quos homines fecerunt, ita loquens: " 114 VIII, XXIV | captiuitatem, qua illos homines, de quibus credentibus in 115 VIII, XXIV | hanc ergo captiuitatem, qua homines a malignis daemonibus tenebantur, 116 VIII, XXIV | etiam demonstrans ipsos homines, qui eos fecerunt, sibimet 117 VIII, XXIV | deos, quos fecit Deus, et homines, quos idem fecit Deus; hinc 118 VIII, XXIV | credere deos, quos fecerunt homines, plus ualere apud deos, 119 VIII, XXIV | fecit Deus, quam ualent ipsi homines, quos idem ipse fecit Deus. 120 VIII, XXIV | internuntii nec interpretes inter homines et deos, et propter suos 121 VIII, XXIV | turpissimos mores, et quod homines, quamuis errantes et increduli 122 VIII, XXIV | autem tamquam medii inter homines et deos per amicitiam deorum 123 VIII, XXIV | amicitiam deorum multum apud homines ualeant. Hi enim diis bonis, 124 VIII, XXVI | auferrentur, non essent homines morituri, aut alibi essent 125 VIII, XXVI | in sepulcris. Tanta enim homines impii caecitate in montes 126 VIII, XXVI | uix inueniri deos, qui non homines fuerint mortuisque diuini 127 VIII, XXVI | plenissima", deos Aegypti homines mortuos esse testatur. Cum 128 VIII, XXVI | perhibetur. Ecce duos deos dicit homines fuisse, Aesculapium et Mercurium. 129 VIII, XXVI | esse deos, quos illa arte homines faciunt (unde dat intellegi 130 VIII, XXVI | per artem, quam inuenerunt homines multum errantes, increduli 131 VIII, XXVII | offeratur Deo, qui eos et homines et martyres fecit et sanctis 132 VIII, XXVII | celebrant deorum suorum, si, cum homines essent, talia commiserunt, 133 VIII, XXVII | delectamenta daemonum noxiorum, si homines non fuerunt. Ex isto genere 134 IX, I | quia eosdem daemones inter homines et deos ita medios constitutos 135 IX, I | qualia boni et prudentes homines auersantur et damnant, id 136 IX, I | amiciores diis bonis conciliare homines bonos, et hoc nulla ratione 137 IX, II | seiungunt, istos inter deos et homines conlocant; sed de differentia 138 IX, V | controuersia iam diu torqueat homines Graeculos contentionis cupidiores 139 IX, VI | medios daemones inter deos et homines constitutos istis passionum 140 IX, VII | aeria corpora inter deos et homines describebat? Hoc enim ait 141 IX, VII | inter se decertare propter homines, quos pro studio partium 142 IX, VIII | esset in malis. Nam ipsos homines cum aliquanto latius describendo 143 IX, VIII | daemonibus loqueretur: "Igitur homines, inquit, ratione gaudentes, 144 IX, VIII | diceret, quae ad plurimos homines pertinent, numquid etiam 145 IX, VIII | beatitudinem, quo uolunt homines per sapientiam peruenire, 146 IX, VIII | sapientiae bono, cuius et homines possunt esse participes, 147 IX, VIII | uellet intellegi, non utique homines ab huius rei consortio separaret, 148 IX, VIII | moribundis membris dixit esse homines. Ac per hoc si propterea 149 IX, VIII | aeternitatem non habent homines, quia corpore sunt mortales: 150 IX, IX | igitur mediatores sunt inter homines et deos, per quos ad deorum 151 IX, IX | quos ad deorum amicitias homines ambiant, qui hoc cum hominibus 152 IX, IX | religio, qua uolunt diis homines per daemones iungi, in corpore 153 IX, X | ipsum, quod mortales sunt homines corpore, ad misericordiam 154 IX, X | miseria non mortale sicut homines, sed aeternum corpus accepit. 155 IX, XI | quidem quamlibet nequam homines fuerint, uel laruas se fieri 156 IX, XII | descripsit inter deos et homines genere animalia, mente rationalia, 157 IX, XII | prius deos in sublimi caelo, homines autem in terra infima disiunctos 158 IX, XIII | eudaemones daemones, quos inter homines et deos isti in medio locauerunt. 159 IX, XIII | bonorum daemonum, qui supra homines, infra deos istis praebeant 160 IX, XIII | inmortales ac beatos et homines mortales ac miseros. Cum 161 IX, XIV | possit, magna est inter homines quaestio. Quidam enim condicionem 162 IX, XV | probabilius disputatur, omnes homines, quamdiu mortales sunt, 163 IX, XV | uerum etiam deus sit, ut homines ex mortali miseria ad beatam 164 IX, XVI | contrectatione hominum et homines cultu daemonum. Aut si et 165 IX, XVI | quae necessitas? Nam neque homines id concupiscere auderent, 166 IX, XVI | post mortem non ad deos homines per daemones transeant, 167 IX, XVI | sordidiores fiant, quanto fiunt homines eis uelut tergentibus mundiores. 168 IX, XVI | et eo modo non possent et homines? Quis talia sentiat, nisi 169 IX, XVI | quos deos opinantur, uideri homines, cum radios suos terras 170 IX, XVII | autem plurimum tam doctos homines, qui cuncta corporalia et 171 IX, XVIII | aetherios deos et terrenos homines aeriis daemonibus mediis 172 IX, XVIII | potius ab hominibus, quam homines mundari a daemonibus credunt, 173 IX, XVIII | mundari se existimet, ubi homines contaminantes, daemones 174 IX, XVIII | incontaminatorum angelorum homines a contaminatione mundentur? ~ 175 IX, XXII | experientia multo plura quam homines futura prospiciunt; dispositiones 176 IX, XXIII | super omnia daemonia. Sed homines quoque in populo Dei eadem 177 IX, XXIII | cum a nobis quaeritur: Si homines dicti sunt dii, quod in 178 IX, XXIII | quem per angelos uel per homines alloquitur Deus, quanto 179 IX, XXIII | quam Deum colendo cupiunt homines peruenire: quid respondebimus 180 IX, XXIII | scripturis sanctis expressius homines nuncupatos deos, quam illos 181 IX, XXIII | euidentius dici debuerunt homines dii in populo Dei, ut certi 182 X, I | possunt, beatos esse omnes homines uelle. Qui autem sint uel 183 X, I | posse; ita illud, quod omnes homines appetunt, id est uitam beatam, 184 X, I | Dicimur enim colere etiam homines, quos honorifica uel recordatione 185 X, IV | quibus ea deferrentur, homines haberentur, qui dicuntur 186 X, IX | mali et apud deos et apud homines disciplinam; pati etiam 187 X, XI | atque cogantur facere quod homines uolunt; et si corpore et 188 X, XIV | hominibus uel angeli uel homines possunt, in unius esse Omnipotentis 189 X, XVI | digniores; postremo respondeant homines, si ullus naturae suae sensus, 190 X, XIX | libenter accipiunt, et cum ad homines ita mittuntur, ut eorum 191 X, XIX | angelos sanctos etiam sancti homines Dei. Nam Paulus et Barnabas 192 X, XXII | XXII] Vera pietate homines Dei aeriam potestatem inimicam 193 X, XXII | Non enim nisi peccatis homines separantur a Deo, quorum 194 X, XXIV | non eramus. Eramus enim homines, sed iusti non eramus; in 195 X, XXVI | angelis, qui ad theurgos homines nescio qua deducti arte 196 X, XXVII | est, te auctore theurgos homines, a quibus non quidem in 197 X, XXVII | negare non potuisti errare homines theurgica disciplina et 198 X, XXVII | uidearis ista discendo, mittis homines ad theurgos, ut per eos 199 X, XXVIII| XXVIII] Mittis ergo homines in errorem certissimum, 200 X, XXIX | fatemini, quod uobiscum omnes homines et conspicere non cunctantur 201 X, XXIX | Pudet uidelicet doctos homines ex discipulis Platonis fieri 202 X, XXX | Porphyrius, ut saltem in solos homines humanas animas praecipitari 203 X, XXXII | humanae. Non talia sancti homines in ista uniuersali animarum 204 XI, V | respondetur eis isto modo inaniter homines cogitare praeterita tempora 205 XI, VIII | prata mugiunt", cum in illis homines plaudunt, in his boues mugiunt); 206 XI, XII | Quis enim primos illos homines in paradiso negare audeat 207 XI, XVI | non intellegentibus, sicut homines pecoribus; et in his, quae 208 XI, XVI | tamen lege iustitiae boni homines malis angelis praeferantur. ~ 209 XI, XXIII | grauius nihil est, potius quam homines etiam bonos habere debuisse. 210 XI, XXVIII| quocumque fertur. Quoniam igitur homines sumus ad nostri creatoris 211 XII, IX | Creatoris non ad solos sanctos homines pertinere, uerum etiam de 212 XII, X | crediderunt, semper fuisse homines opinantur. Vnde ait et Apuleius, 213 XII, X | ita uastari, ut redigantur homines ad exiguam paucitatem, ex 214 XII, XII | contingere, et ideo paucos homines, ex quibus multitudo pristina 215 XII, XIV | atque occidunt. Fuerunt enim homines ante nos, sunt et nobiscum, 216 XII, XV | hominum. Sentiant, inquit, homines quod putant, et quod eis 217 XII, XXI | quibus cotidie noui fiant homines, de quorum corporibus, si 218 XII, XXI | ualeret, ut ex illo semper homines fierent, quorum essent animae 219 XII, XXII | etiam cognationis affectu homines necterentur; quando ne ipsam 220 XII, XXIII | pullulauit exordium, quam homines, quorum genus ex uno est 221 XII, XXIII | inter se dracones, qualia homines, bella gesserunt. Sed praeuidebat 222 XII, XXVI | corporali, sicut operantur homines figuli et fabri atque id 223 XII, XXVIII| Ex illo enim futuri erant homines, alii malis angelis in supplicio, 224 XIII, I | angelos, condiderat Deus homines, ut etiam si peccassent 225 XIII, III | peccati? Hanc enim primi homines, nisi peccauissent, perpessi 226 XIII, III | fatendum est primos quidem homines ita fuisse institutos, ut, 227 XIII, XI | Ibi e contrario non erunt homines ante mortem atque post mortem, 228 XIII, XVIII | possint. Primi quidem illi homines in terra erant nemorosa 229 XIII, XIX | audebit illorum sapientes homines, siue morituros siue iam 230 XIII, XIX | Christiana praedicat, et primos homines ita fuisse conditos, ut, 231 XIII, XX | peccassent, alimentis tamen ut homines utebantur, nondum spiritalia, 232 XIII, XXI | ipsum paradisum, ubi primi homines parentes generis humani 233 XIII, XXII | credendum est, quando eos homines hospitio susceperunt), quamuis 234 XIII, XXIV | uocans, tamquam duo sint homines, cum simul utrumque sit 235 XIII, XXIV | non de nostra natura, qua homines sumus, sed de isto aere 236 XIII, XXIV | sunt, non carebunt. Sed homines ad Dei gratiam pertinentes, 237 XIV, I | homine uno Deum uoluisse homines instituere, neque hoc genus 238 XIV, I | Mortis autem regnum in homines usque adeo dominatum est, 239 XIV, IV | homo; sicut non aliud quam homines significantur, siue ubi 240 XIV, IV | animas septuaginta quinque homines intelleguntur. Et quod dictum 241 XIV, IV | autem: Ego Apollo, nonne homines estis? Quod dicebat: Animales 242 XIV, IV | estis, expressius dixit: Homines estis, quod est: "Secundum 243 XIV, VII | scriptum est: Erunt enim homines se ipsos amantes, amatores 244 XIV, VIII | uultis ut faciant uobis homines, haec et uos facite illis, 245 XIV, VIII | uultis ut faciant uobis homines bona." Cauendum enim putauerunt, 246 XIV, VIII | uultis ut faciant uobis homines, haec et uos facite illis; 247 XIV, VIII | uultis ut faciant uobis homines, eadem et uos facite illis. 248 XIV, X | utrum primus homo uel primi homines (duorum erat quippe coniugium) 249 XIV, X | aut dolere poterant illi homines in tantorum tanta afluentia 250 XIV, X | et metus iam tunc illos homines etiam in illo perturbabat 251 XIV, XIV | inquiritur; sicut illi primi homines, quorum et illa dixit: Serpens 252 XIV, XX | ualuit pudor, ut erubescerent homines hominibus, quam error, ut 253 XIV, XX | hominibus, quam error, ut homines canibus esse similes affectarent. 254 XIV, XXI | pertinere peccati. Sed nunc homines, profecto illius quae in 255 XIV, XXII | primitus institutos, ut nunc homines duos diuersi sexus uidemus 256 XIV, XXIII | profecto ut non soli duo iusti homines possent esse, sed multi, 257 XIV, XXVII | peccatores, et angeli et homines, nihil agunt, quo inpediantur 258 XV, I | generare coeperunt, donec homines generare cessabunt. Hoc 259 XV, III | Ismael, sicut nascuntur homines, permixtione sexus utriusque, 260 XV, VIII | parum considerant non omnes homines, qui tunc esse potuerunt, 261 XV, VIII | numerum annorum, quos illi homines uixerunt, commemorat, ita 262 XV, VIII | nasci potuisse plurimos homines, quorum coetibus condi possent 263 XV, VIII | totidemque nuribus, qui homines octo ex illa omnium uastatione 264 XV, IX | quaestionem, qua uixisse tunc homines scriptum est in auctoritatibus 265 XV, X | tamen tanta est, ut illos homines tam longaeuos fuisse dissentiant. 266 XV, XI | tunc fuerant, solos octo homines in arca exitium commemoret 267 XV, XI | habuisse uitas illius aeui homines, ut posset aetate unius, 268 XV, XIII | ueritatem, an septuaginta homines, qui etiam ipsi Iudaei erant, 269 XV, XIII | insinuandos putaret incredulis, ne homines tamdiu uixisse recipere 270 XV, XIV | quantos etiam nunc uiuunt homines septuaginta uel octoginta 271 XV, XV | intellegi potest, ueteres quoque homines ante diluuium non primogenitos, 272 XV, XVI | multipficaretur, nec essent ulli homines, nisi qui ex illis duobus 273 XV, XVI | rectissima caritatis, ut homines, quibus esset utilis atque 274 XV, XVI | illis duobus primis nulli homines erant. Fieri ergo debuit 275 XV, XVI | necessitudines, quae uni homini tres homines conectebant, nouem conecterent, 276 XV, XVI | etiam illos antiquissimos homines non tacet; quod et in duobus 277 XV, XX | credendum sit antiquos illos homines per tam multos annos a gignendis 278 XV, XXII | Vnde illos multi putant non homines fuisse, sed angelos. ~ 279 XV, XXIII | Angelos autem fuisse etiam Dei homines nuncupatos eadem scriptura 280 XV, XXIII | quas amauerunt, non quasi homines generis nostri, sed gigantes 281 XV, XXIII | eius nec saltem tam longi homines erant, quam longissimos 282 XV, XXIII | est, postquam coeperunt homines multi fieri super terram, 283 XV, XXIII | erant gigantes a saeculo homines nominati. Haec libri uerba 284 XV, XXIII | ita fuisse angelos Dei, ut homines non essent, sicut quidam 285 XV, XXIII | sicut quidam putant, sed homines procul dubio fuisse, scriptura 286 XV, XXIII | declinando ad inferiora dicuntur homines nomine naturae, non gratiae; 287 XV, XXIII | fabulas, quod non habuerint homines patres, recte a prudentibus 288 XV, XXIV | praenuntiatum sit post haec homines centum uiginti annos uiuendo 289 XV, XXVI | humanum, in cuius ueritate ad homines praenuntiatus est uenturus 290 XVI, III | genuit, non tamquam singuli homines, sed nationes septem. Et 291 XVI, III | gentes tunc fuisse, non homines. Nam et prius, cum fuissent 292 XVI, VII | VII] Et homines quidem multiplicatio genere 293 XVI, VII | potuisse bestiarum. Quod si homines eas captas secum aduexerunt 294 XVI, VIII | latratus magis bestias quam homines confitetur? Sed omnia genera 295 XVI, VIII | manibus et pedibus nasci homines nouimus; et haec leuior 296 XVI, VIII | sphingas si nesciremus non homines esse, sed bestias, possent 297 XVI, VIII | uanitate mentiri. Sed si homines sunt, de quibus illa mira 298 XVI, VIII | nulla sunt; aut si sunt, homines non sunt; aut ex Adam sunt, 299 XVI, VIII | sunt; aut ex Adam sunt, si homines sunt. 300 XVI, IX | esse fabulantur, id est homines a contraria parte terrae, 301 XVI, IX | statim necesse esse, ut homines habeat. Quoniam nullo modo 302 XVI, IX | est, ut dicatur aliquos homines ex hac in illam partem, 303 XVI, XI | terra per linguas, id est homines, qui tunc erant in terra, 304 XVI, XI | mutata sunt, ita ut uix homines doctissimi antiquissimas 305 XVI, XX | inter pastores tuos, quia homines fratres nos sumus. Nonne 306 XVI, XX | fortassis effecta est inter homines pacifica consuetudo, ut, 307 XVI, XXIX | loquebantur, etiam cum eos homines esse arbitrarentur; neque 308 XVI, XXIX | excellebant, licet tamquam homines, ut in eis esse Dominum, 309 XVI, XXXVI | bonis singulis inter se homines conparare, sed in uno quoque 310 XVI, XXXVII| terra, sed caelitus; per homines, sed diuinitus! Si excutiantur 311 XVI, XL | Iacob septuaginta quinque homines, adnumerato ipso filiis 312 XVII, III | aeternam in caelis, cuius filii homines secundum Deum uiuentes peregrinantur 313 XVII, IV | hoc praeceptum ad utrosque homines pertineret, et mediterraneos 314 XVII, IV | non iudicabit, qui omnes homines procul dubio iudicabit. 315 XVII, V | proteges me; ut intellegant homines de illa ineffabili natura, 316 XVII, V | ad aduentum Iesu Christi homines remanserunt, de quo genere 317 XVII, V | ordinem Aaron ad hoc ueniebant homines ad templum uel altare Dei, 318 XVIII, III | noua mirantes rudes adhuc homines morte obita deum esse factum 319 XVIII, V | idem Varro existimat, ut homines eos fuisse taceretur. Ille 320 XVIII, V | nascerentur, effecit. Quod enim homines coloribus et corporibus 321 XVIII, VIII | ferunt de luto formasse homines, quia optimus sapientiae 322 XVIII, VIII | litteris mandauerunt, ambos homines fuisse, et quod mortalibus 323 XVIII, VIII | illud maximum: In quo nulli homines euaserunt, nisi qui in arca 324 XVIII, X | Iuppiter, ita et iste ad homines mitteret, ubi uinceret Minerua 325 XVIII, XII | ab eis significari dicant homines, qui propter aquae inundationem 326 XVIII, XII | Hoc in ueracibus libris homines instruat religiosos, illud 327 XVIII, XIII | Labyrintho, quo cum intrassent homines, inextricabili errore inde 328 XVIII, XIV | talibus diis, qui licet magni homines, tamen homines fuerunt aut 329 XVIII, XIV | licet magni homines, tamen homines fuerunt aut mundi huius, 330 XVIII, XIV | relati sunt, sicut alii homines eorum temporum, Castor et 331 XVIII, XVII | stagno reformabantur in homines. Denique etiam nominatim 332 XVIII, XVIII | fuisse mentitos. Proinde quod homines dicuntur mandatumque est 333 XVIII, XVIII | Diomeden ad decipiendos homines, ut falsos deos cum ueri 334 XVIII, XXII | cum in arca Noe octo soli homines euaserunt, anni non multo 335 XVIII, XXIV | temporibus, quando facile homines fallebantur, sed iam expolitis 336 XVIII, XXIV | posteriora tempora deos homines mortuos non instituerunt, 337 XVIII, XXXI | fuisse et in aliis gentibus homines, quibus hoc mysterium reuelatum 338 XVIII, XXXI | diceretur, nullus alius fuit; homines autem quosdam non terrena, 339 XIX, I | quattuor esse quaedam, quae homines sine magistro, sine ullo 340 XIX, I | singulas quasque ita tueri homines possunt atque sectari, ut 341 XIX, IV | modo beata diceretur, si homines, qui hoc dicunt, sicut uicti 342 XIX, IV | nullas miserias patiantur homines, in quibus sunt (neque enim 343 XIX, VII | generis, quam illi, cum sint homines ambo, sociantur. Quando 344 XIX, VII | prodest ad consociandos homines tanta similitudo naturae, 345 XIX, VIII | quibus in hac uita etiam boni homines uel conteruntur uel deprauantur 346 XIX, IX | Sed quia nobis non ea, qua homines, familiaritate miscentur ( 347 XIX, X | hic potest esse, mortales homines in rebus mortalibus quando 348 XIX, XXI | erat, iniustum esse, ut homines hominibus dominantibus seruiant; 349 XIX, XXIII | huius intentio, ut nolint homines esse Christianos, quia, 350 XIX, XXIII | Christianos non credunt homines, si recte ipsi sentiant. ~ 351 XX, I | ligno uitae separans primos homines peccati magni perpetratores; 352 XX, I | pepercit, quorum princeps homines a se ipso subuersus inuidendo 353 XX, I | inprobitate torquentur; et homines plerumque aperte, semper 354 XX, V | esse ait, duodecim solos homines cum illo iudicaturos putare 355 XX, VIII | ui uel dolo ad seducendos homines in partem suam cogendo uiolenter 356 XX, VIII | soluendus est, quia et nunc homines ab infidelitate, in qua 357 XX, IX | minimis et docuerit sic homines, minimus uocabitur in regno 358 XX, XV | erant, id est, exhibuit homines hoc saeculum, quicumque 359 XX, XXI | etiam inferiora perfundat et homines aequales angelis reddat. 360 XX, XXI | constabit (non enim omnes homines ibi erunt, quando in poenis 361 XX, XXIII | regibus, quos tamquam decem homines uidetur inuenturus Antichristus, 362 XX, XXIV | aduocabit et terram, id est homines in terra utique iudicandos. 363 XX, XXVI | illud commemorat, quo primi homines in paradiso fuerunt. Tunc 364 XX, XXVI | comparandum est, nisi quando primi homines in paradiso ante praeuaricationem 365 XX, XXVI | in paradiso illos primos homines, unde tam cito eiecti sunt, 366 XX, XXVI | offerri, et significabant homines sanctos, qualis solus inuentus 367 XX, XXX | eorum: Ex hoc iam, inquit, homines eris capiens); spolia ergo 368 XXI, III | nisi quod sensu corporis homines et experientia collegerunt? 369 XXI, V | V] Verum tamen homines infideles, qui, cum diuina 370 XXI, VI | et magicarum, id est per homines daemonicarum artium et ipsorum 371 XXI, VI | magica factum est, quod homines illo mirarentur in templo, 372 XXI, VIII | considerantibus cunctis, si solerent homines mirari mira nisi rara. Quis 373 XXI, XI | de ista ciuitate mortali homines supplicio primae mortis, 374 XXI, XI | illa ciuitate inmortali homines supplicio secundae mortis 375 XXI, XIII | declarandisque uirtutibus per homines et angelos seu bonos seu 376 XXI, XVIII | permittunt infideles atque impios homines saltem longo tempore cruciari 377 XXI, XVIII | humana quippe circa solos homines mouentur misericordia et 378 XXI, XXIII | uel uniuersi uel quidam homines post quantumlibet temporis 379 XXI, XXIII | quae in malos et angelos et homines proferetur, in angelos uera 380 XXI, XXIII | in angelos uera erit, in homines falsa? Ita plane hoc erit, 381 XXI, XXIII | dixit, sed quod suspicantur homines plus ualebit. Quod fieri 382 XXI, XXIV | sint, quia ea, quae dixit homines esse passuros, pati digni 383 XXI, XXIV | ut pro peccatis suis ipsi homines puniantur, aut sicut Nineuitae, 384 XXI, XXIV | non est factum quod illi homines timuerunt illo prophetante 385 XXI, XXVI | figuli probat fornax et homines iustos temptatio tribulationis.) 386 XXI, XXVII | leges uel astutia qua ipsos homines falleremus; sed ut per illam 387 XXI, XXVII | meritorum alii tricenos homines liberent, alii sexagenos, 388 XXI, XXVII | opinione quidam cum uideret homines inpunitatem sibi peruersissime 389 XXII, II | ab ipso data; nam utique homines erant, quibus ait Iesus: 390 XXII, IV | IV] Sed uidelicet homines docti atque sapientes contra 391 XXII, XV | saeculi huius doctissimi homines iuuentutem; quae cum fuerit 392 XXII, XXII | Agricolae, immo uero omnes homines, quot et quantos a caelo 393 XXII, XXII | medicamenta tormenta sunt, ut homines a poenarum exitio poenali 394 XXII, XXII | ad hoc perduxit sitientes homines ardor inmanis, ut urinam 395 XXII, XXII | non possent nec inuentos homines mortuos, sed propter hoc 396 XXII, XXII | multimoda uarietate fallaciae homines etiam sanos maligni daemones 397 XXII, XXIV | fertilitatem quandam, qua homines alios propageret, congenerans 398 XXII, XXIV | Si enim non concubuissent homines et nihilo minus Deus uellet 399 XXII, XXIV | reppererit; aduersus ipsos homines tot genera uenenorum, tot 400 XXII, XXIX | sciunt eam sancti angeli; homines autem nunc longe infra, 401 XXII, XXIX | cernimus corporales. Sed sicut homines, inter quos uiuentes motusque