| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] inquisitio 2 inquisitione 5 inquisitionem 1 inquit 321 inquiunt 68 inrationabiles 2 inrationabilibus 3 | Frequency [« »] 326 omnia 322 nos 322 potius 321 inquit 320 dicit 317 illud 316 tunc | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances inquit |
Liber, Caput
1 I, VI | renuntiarentur armata: "Relinquamus, inquit, Tarentinis deos iratos." 2 I, XIX | ageretur adtendens: "Duo, inquit, fuerunt, et adulterium 3 I, XX | testimonium cum uetaret: Falsum, inquit, testimonium non dices aduersus 4 I, XX | seminibus loqueretur: Tu, inquit, quod seminas non uiuificatur, 5 II, VII | imitari deum. At quem deum! inquit; qui templa caeli summo 6 II, IX | Hyperbolum laesit. Patiamur, inquit, etsi eius modi ciues a 7 II, IX | decuit, quam si Plautus, inquit, noster uoluisset aut Naeuius 8 II, IX | Dein paulo post:" Nostrae, inquit, contra duodecim tabulae 9 II, XIV | Ad quos cum accessit, inquit, clamor et adprobatio populi 10 II, XVIII | dixerit:" Nam iniuriae, inquit, ualidiorum et ob eas discessio 11 II, XVIII | deinde contexat: "Dein, inquit, seruili imperio patres 12 II, XXI | Quem quidem ille uersum, inquit, uel breuitate uel ueritate 13 III, III | non ultores. "Vrbem Romam, inquit Sallustius, sicuti ego accepi, 14 III, XIV | placebant: "Postea uero, inquit, quam in Asia Cyrus, in 15 III, XIV | nominabat, quoniam laudatur, inquit scriptura nostra, peccator 16 III, XV | Scipionisque sermone: "Tantum est, inquit, consecutus, ut, cum subito 17 III, XV | defectionibus loqueretur: "Vt easem, inquit, tenebras efficiat, quas 18 III, XVI | minores. Quomodo libet, inquit, ea facta posteri ferant, 19 IV, III | diuina: A quo enim quis, inquit, deuictus est, huic et seruus 20 IV, IV | libera contumacia: Quod tibi, inquit, ut orbem terrarum; sed 21 IV, VI | Et paulo post: "Ninus, inquit, magnitudinem quaesitae 22 IV, XXII | Quoniam nihil prodest, inquit, hominis alicuius medici 23 IV, XXII | Ex eo enim poterimus, inquit, scire quem cuiusque causa 24 IV, XXVII | multitudinem nocent? "Haec, inquit, non esse deos Herculem, 25 IV, XXX | non enim philosophi solum, inquit, uerum etiam maiores nostri 26 IV, XXX | totos dies precabantur, inquit, et immolabant, ut sibi 27 IV, XXXI | coluisse. "Quod si adhuc, inquit, mansisset, castius dii 28 V, III | extremitate distantia. "Sic, inquit, in tanta rapacitate caeli, 29 V, III | plurimum est: hinc sunt, inquit, quaecumque dissimillima 30 V, IX | fit omne quod fit, fato, inquit, fiunt omnia quae fiunt. 31 V, IX | uoluntatis; quod si concedimus, inquit, omnis humana uita subuertitur, 32 V, IX | utrumque confirmat. Quo modo? inquit; nam si est praescientia 33 V, IX | praescita sunt, non est, inquit, in Deo praescientia omnium 34 V, XII | sibi exoptant; sed ille, inquit, uera uia nititur, huic 35 V, XII | sententia Catonis: "Nolite, inquit, existimare maiores nostros 36 V, XII | postquam luxu atque desidia, inquit, ciuitas corrupta est, rursus 37 V, XIV | innotescere deberent: Luceant, inquit, opera uestra coram hominibus, 38 VI, II | Marco Varrone, "homine, inquit, omnium facile acutissimo 39 VI, II | impar est; sed "omnium, inquit, facile acutissimo", et 40 VI, II | opera praedicaret: "Nos, inquit, in nostra urbe peregrinantes 41 VI, IV | ratio est: "Sicut prior est, inquit, pictor quam tabula picta, 42 VI, V | ciuile, quo populi. Primum, inquit, quod dixi, in eo sunt multa 43 VI, V | dicat. "Secundum genus est, inquit, quod demonstraui, de quo 44 VI, V | theologian. "Tertium genus est, inquit, quod in urbibus ciues, 45 VI, V | sequitur adtendamus. "Prima, inquit, theologia maxime accommodata 46 VI, VI | expediat. "Quae sic abhorrent, inquit, ut tamen ex utroque genere 47 VI, X | simulacris ageret: "Sacros, inquit, inmortales, inuiolabiles 48 VI, X | respondens: "Quid ergo tandem, inquit, ueriora tibi uidentur Titi 49 VI, X | libere scripsit! "Ille, inquit, uiriles sibi partes amputat, 50 VI, X | exprimatur: "Huic tamen, inquit, furori certum tempus est. 51 VI, X | Et paulo post: "Hi tamen, inquit, etiamsi superuacuum usum, 52 VI, X | Quid quod et matrimonia, inquit, deorum iungimus, et ne 53 VI, X | superstitio congessit, sic, inquit, adorabimus, ut meminerimus 54 VII, VIII | appellant, et nonnulli, inquit, poetae Latini caelum uocauerunt 55 VII, IX | respondeat. "Quoniam penes Ianum, inquit, sunt prima, penes Iouem 56 VII, IX | se recipere: "cum causa, inquit, scripsit Soranus Iuppiter 57 VII, XII | reddiderunt! "Et Pecunia, inquit, uocatur, quod eius sunt 58 VII, XIII | enim et Saturnus? "Vnus, inquit, de principibus deus, penes 59 VII, XIII | Quid est Genius? "Deus, inquit, qui praepositus est ac 60 VII, XVII | premebat auctoritas: "De diis, inquit, populi Romani publicis, 61 VII, XIX | XIX] "Saturnum, inquit, dixerunt, quae nata ex 62 VII, XIX | est deuoranda, significat, inquit, manibus humanis obrui coeptas 63 VII, XIX | dicatur? "Falcem habet, inquit, propter agriculturam." 64 VII, XIX | mortalibus. "Quod Caelum, inquit, patrem Saturnus castrasse 65 VII, XIX | spatium, sine quo semen, inquit, non potest esse fecundum. 66 VII, XXII | ratione compescat. "Venilia, inquit, unda est, quae ad litus 67 VII, XXIII | faciat Tellumonem? Non, inquit, sed una eademque terra 68 VII, XXIII | Altori quare? Quod ex terra, inquit, aluntur omnia quae nata 69 VII, XXIII | Rusori quare? Quod rursus, inquit, cuncta eodem reuoluuntur. ~ 70 VII, XXIV | esse Tellurem. "Eandem, inquit, dicunt Matrem Magnam; quod 71 VII, XXIV | eam iactant, praecipitur, inquit, qui terram colunt, ne sedeant; 72 VII, XXIV | esset inuentum. Leonem, inquit, adiungunt solutum ac mansuetum, 73 VII, XXIV | esse complures. "Tellurem, inquit, putant esse Opem, quod 74 VII, XXIV | herbis. Sic alias deas, inquit, non absurde ad hanc reuocant." 75 VII, XXIV | deas multas? "Sed potest, inquit, fieri ut eadem res et una 76 VII, XXVI | obligatus? Sed haec omnia, inquit, referuntur ad mundum. Videat 77 VII, XXVIII| hoc est deabus: "Quoniam, inquit, ut primo libro dixi de 78 VIII, XXIII | Et quoniam de cognatione, inquit, et consortio hominum deorumque 79 VIII, XXIII | uimque cognosce. Dominus, inquit, et Pater uel quod est summum 80 VIII, XXIII | paulo post: "Ita humanitas, inquit, semper memor naturae et 81 VIII, XXIII | Trismegiste?" tum ille: "Statuas, inquit, o Asclepi, uides quatenus 82 VIII, XXIV | satis dicta talia. Iterum, inquit, ad hominem rationemque 83 VIII, XXIV | confessus est. "Quoniam, inquit, proaui nostri multum errabant 84 VIII, XXVI | efficerent deos: "Cui inuentae, inquit, adiunxerunt uirtutem de 85 VIII, XXVI | Adiungens deinde aliud: "Hermes, inquit, cuius auitum mihi nomen 86 VIII, XXVI | simulacrum. "Vnde contigit, inquit, ab Aegyptiis haec sancta 87 IX, III | hoc ferme daemonum numero, inquit, poetae solent haudquaquam 88 IX, VIII | loqueretur: "Igitur homines, inquit, ratione gaudentes, oratione 89 IX, X | humanis animis ageret: "Pater, inquit, misericors mortalia illis 90 IX, XII | ita conclusit: "Habetis, inquit, interim bina animalia: 91 IX, XII | opponeret. "Cum et habitacula, inquit, summa ab infimis tanta 92 IX, XII | sublimitatem; "et uiuacitas, inquit, illic aeterna et indefecta 93 IX, XII | perpetuitatem; "et ingenia illa, inquit, ad beatitudinem sublimata, 94 IX, XIII | hominibus loqueretur: "Habetis, inquit, bina animalia", et non 95 IX, XVII | ibi omnia. Quae igitur, inquit, classis aut fuga? Similem 96 IX, XXIII | scriptura deos appellat. Ego, inquit, dixi, dii estis et filii 97 X, V | propitium: Si uoluisses, inquit, sacrificium, dedissem utique; 98 X, V | psalmi alterius: Si esuriero, inquit, non dicam tibi; meus est 99 X, V | illa significent: Immola, inquit, Deo sacrificium laudis 100 X, V | alium prophetam: In quo, inquit, adprehendam Dominum, assumam 101 X, V | ad Hebraeos: Bene facere, inquit, et communicatores esse 102 X, VI | consequenter adiungens: Et nolite, inquit, conformari huic saeculo; 103 X, VI | nos ipsi sumus: Dico enim, inquit, per gratiam Dei, quae data 104 X, IX | expromens: "Conqueritur, inquit, uir in Chaldaea bonus, 105 X, IX | concederent. Ergo et ligauit ille, inquit, et iste non soluit." Quo 106 X, XVIII | mei bonum est; sed: Mihi, inquit, adhaerere Deo bonum est. 107 X, XXV | sibi uidebantur: Domine, inquit, in ciuitate tua imaginem 108 X, XXV | est. Quid enim mihi est, inquit, in caelo, et a te quid 109 X, XXV | quaesiuit in terra. Defecit, inquit, cor meum et caro mea, Deus 110 X, XXV | ab eo, sed ipsum. Deus, inquit, cordis mei, et pars mea 111 X, XXV | placuerit eligendus. Quia ecce, inquit, qui longe se faciunt a 112 X, XXV | spem meam, ut adnuntiem, inquit, omnes laudes tuas in portis 113 X, XXVIII| sapientiam quaerunt; nos autem, inquit, praedicamus Christum crucifixum, 114 XI, XIX | diuiderent imperauit: Fiant, inquit, luminaria in firmamento 115 XI, XIX | et paulo post: Et fecit, inquit, Deus duo luminaria magna, 116 XI, XX | bonum est. Posuit illa, inquit, in firmamento caeli lucere 117 XI, XXI | quare fecerit: Dixit Deus, inquit: Fiat lux, et facta est 118 XI, XXXII | compleretur: Et spiritus, inquit, Dei superferebatur super 119 XI, XXXIII| apostolo sumus: Fuistis enim, inquit, aliquando tenebrae, nunc 120 XII, XV | filios hominum. Sentiant, inquit, homines quod putant, et 121 XII, XIX | Saluator in euangelio: Capilli, inquit, uestri omnes numerati sunt. 122 XII, XX | tamen psalmus: Et aquae, inquit, quae super caelos, laudent 123 XIII, V | uirtutem esse peccati. Aculeus, inquit, mortis est peccatum, uirtus 124 XIII, V | modi quaestionem: Itaque, inquit, lex quidem sancta et mandatum 125 XIII, V | bonum. Quod ergo bonum est, inquit, mihi factum est mors? Absit. 126 XIII, XXIII | animale discernere: Seminatur, inquit, in corruptione, surget 127 XIII, XXIII | ut hoc probaret: Si est, inquit, corpus animale, est et 128 XIII, XXIII | corpus ostenderet: Sic, inquit, <et&lg scriptum est: Factus 129 XIV, III | noster corrumpitur: Scimus, inquit, quia, si terrena nostra 130 XIV, IV | loquens: Quis enim scit, inquit, hominum, quae sunt hominis, 131 XIV, IV | spiritus Dei. Nos autem, inquit, non spiritum huius mundi 132 XIV, VII | sed etiam tertio: Domine, inquit, tu omnia scis, tu scis 133 XIV, VIII | cupidine: ~Nihil uolo aliud, inquit, nisi Philumenam. Quam uoluntatem 134 XIV, XI | apertius: In similitudine, inquit, praeuaricationis Adae. 135 XIV, XVII | campestria. Aperti sunt, inquit, oculi amborum, non ad uidendum, 136 XV, II | Galatas loquitur: Dicite mihi, inquit, sub lege uolentes esse 137 XV, VII | loqueretur: Non sicut Cain, inquit, ex maligno erat et occidit 138 XV, VII | iusto et bono: Quiesce, inquit; ad te enim conuersio eius, 139 XV, VII | cupiebat auferri. Quiesce, inquit; manus ab scelere contine, 140 XV, VIII | eadem scriptura: Cognouit, inquit, Adam Euam uxorem suam, 141 XV, IX | intorsit et misit: ~Vix illum (inquit) lecti bis sex ceruice subirent, ~ 142 XV, XII | arbitratus est. "Alii quippe, inquit, aestate determinabant annum 143 XV, XII | temporibus, sicut Arcades, inquit, quorum anni trimenstres 144 XV, XII | annum. "Itaque apud eos, inquit, et singula milia annorum 145 XV, XV | perueniret intendens: Abraham, inquit, genuit Isaac; cur non dixit 146 XV, XV | primitus genuit? Isaac autem, inquit, genuit Iacob; cur non dixit 147 XV, XV | primogenitus fuit? Iudas, inquit, genuit Phares et Zarat; 148 XV, XVIII | XVIII] Et Seth, inquit, natus est filius, et nominauit 149 XV, XVIII | Domini Dei", sed: Sperauit, inquit, inuocare nomen Domini Dei. 150 XV, XXIV | causa narratur: Videns, inquit, Dominus Deus, quia multiplicatae 151 XVI, II | caste; sed siue occasione, inquit, siue ueritate Christus 152 XVI, III | reddens: Quia in diebus, inquit, eius diuisa est terra. 153 XVI, III | itemque de omnibus: Haec, inquit, tribus filiorum Noe secundum 154 XVI, III | concludens: Hi filii Cham, inquit, in tribubus suis secundum 155 XVI, IV | diuersitas nasceretur. Et erat, inquit, omnis terra labium unum 156 XVI, VI | Faciamus": "Et fecit, inquit, Deus hominem ad imaginem 157 XVI, XV | temporum sequeretur: Et erat, inquit, omnis terra labium unum 158 XVI, XV | fuerat compleretur: Et dixit, inquit, Dominus ad Abram: Exi de 159 XVI, XV | cum ista narraret: Deus, inquit, gloriae apparuit Abrahae 160 XVI, XXIV | meminit: Hoc autem dico, inquit: testamentum confirmatum 161 XVI, XXVIII| est ratio: Quia patrem, inquit, multarum gentium posui 162 XVI, XXIX | hospitalitas laudaretur: Per hanc, inquit, etiam quidam nescientes 163 XVI, XXXII | uocabitur tibi semen: Id est, inquit, non qui filii carnis, hi 164 XVI, XXXII | et sic expositum. Fide, inquit, praecessit. Abraham Isaac 165 XVI, XXXVI | quae facit. Benedicentur, inquit, in semine tuo omnes gentes 166 XVI, XXXVI | rursus oraculo: Ego sum, inquit, Deus Abraham patris tui, 167 XVI, XXXVII| benedictio qualis est? Ecce, inquit, odor filii mei tamquam 168 XVI, XXXVII| benedictionem. Quis ergo, inquit, uenatus est mihi uenationem 169 XVI, XLI | benedixerit, audiamus: Iuda, inquit, te laudabunt fratres tui. 170 XVII, IV | adligatis. Laetata sum, inquit, in salutari tuo. Christus 171 XVII, IV | agnoscens magnum: Nunc, inquit, dimittis, Domine, seruum 172 XVII, IV | non sunt. Et praeparans, inquit, adinuentiones suas. Quas 173 XVII, IV | infirmus sum. ~Pleni panibus, inquit, minorati sunt, et esurientes 174 XVII, IV | factum sit: Quia sterilis, inquit, peperit septem, et multa 175 XVII, IV | terram. Mortui enim estis, inquit; ecce quo modo salubriter 176 XVII, IV | persecutum: Quae mihi fuerunt, inquit, lucra, haec propter Christum 177 XVII, IV | infirmatus est arcus. Dans, inquit, uotum uouenti. Non enim 178 XVII, IV | futura est: Dominus ascendit, inquit, in caelos et tonuit; ipse 179 XVII, IV | extrema terrae. Et dat, inquit, uirtutem regibus nostris; 180 XVII, V | oculis ingeruntur. Ecce, inquit, dies ueniunt, et exterminabo 181 XVII, V | Hierusalem. Et transibit, inquit, coram Christo meo omnibus 182 XVII, V | et apostolus: Sic ergo, inquit, et in hoc tempore reliquiae 183 XVII, VI | interimeret, suadebant: Non mihi, inquit, contingat a Domino, si 184 XVII, VI | In aeternum. Et quaeret, inquit, Dominus sibi hominem; siue 185 XVII, VII | placandum Deum: Non reuertar, inquit, tecum; quia spreuisti uerbum 186 XVII, VIII | domus cedrina: Et nunc, inquit, haec dices seruo meo Dauid: 187 XVII, IX | regnorum libro: Et si uenerit, inquit, iniquitas us, redarguam 188 XVII, IX | diceret: Si dereliquerint, inquit, filii eius legem meam et 189 XVII, IX | Saulus persequeretur: Saule, inquit, Saule, quid me persequeris? 190 XVII, IX | consequentibus psalmi: Neque nocebo, inquit, in ueritate mea, neque 191 XVII, X | nec inueniretur: Tu uero, inquit, reppulisti et ad nihilum 192 XVII, XI | carnis eius. Non enim uane, inquit, constituisti omnes filios 193 XVII, XVIII | certa erant&lg. Inimici, inquit, mei dixerunt mala mihi: 194 XVII, XVIII | conculcauit me. Tu autem, inquit, Domine, miserere mei et 195 XVII, XX | potus; et paulo post: Cor, inquit, sapientium in domo luctus 196 XVII, XX | Christum: Vae tibi, terra, inquit, cuius rex adulescens, et 197 XVIII, II | de illis: "Atheniensium, inquit, res gestae, sicuti ego 198 XVIII, XVIII | petenti negauerat: "Non feci, inquit, sed me fecisse somniaui." 199 XVIII, XXIII | In manus <iniquas&lg, inquit, infidelium postea ueniet; 200 XVIII, XXVIII| promissione ponendum. Et erit, inquit, in loco quo dictum est 201 XVIII, XXVIII| adiungat, audiamus. Et postea, inquit, reuertentur filii Israel 202 XVIII, XXVIII| sic prophetat: Praepara, inquit, te, ut inuoces Deum tuum 203 XVIII, XXVIII| alio loco: In illa die, inquit, resuscitabo tabernaculum 204 XVIII, XXIX | Dei Patris loquens: Ecce, inquit, intelleget puer meus et 205 XVIII, XXIX | sequitur, audiamus. Laetare, inquit, sterilis, quae non paris; 206 XVIII, XXX | natus est Christus: Et tu, inquit, Bethleem, domus Ephrata, 207 XVIII, XXX | praetermittam. Et erit, inquit, post haec, et effundam 208 XVIII, XXXI | prophetiae: Et ascendent, inquit, resaluati ex monte Sion, 209 XVIII, XXXI | illum Deus: Exterminabo, inquit, sculptilia et conflatilia, 210 XVIII, XXXI | Israel? At ille: Non est, inquit, uestrum scire tempora, 211 XIX, IV | aduersus carnem. Haec enim, inquit, inuicem aduersantur, ut 212 XIX, IV | contendunt. "Mala sunt, inquit, tormenta atque cruciatus 213 XIX, IV | Qua uita, obsecro? "Hac, inquit, quae tantis adgrauatur 214 XIX, VIII | iterum: Quoniam abundauit, inquit, iniquitas, refrigescet 215 XIX, XV | condidit. Nam: Dominetur, inquit, piscium maris et uolatilium 216 XIX, XXIII | sunt, ponam: "Interroganti, inquit, quem deum placando reuocare 217 XIX, XXIII | ratio an lex: "Respondit, inquit, uersibus haec dicens." 218 XIX, XXIII | decerpam: "In Deum uero, inquit, generatorem et in regem 219 XIX, XXIII | prolaturus: "Praeter opinionem, inquit, profecto quibusdam uideatur 220 XIX, XXIII | Christianos uero pollutos, inquit, et contaminatos et errore 221 XIX, XXIII | haec: De Christo autem, inquit, interrogantibus si est 222 XIX, XXIII | Piissimum igitur uirum, inquit, eum dixit et eius animam, 223 XIX, XXIII | Interrogantibus autem, inquit: Cur ergo damnatus est? 224 XIX, XXIII | audiamus erroris. "Sunt, inquit, spiritus terreni minimi 225 XIX, XXIII | Deum Patrem. Hoc autem, inquit, et dii praecipiunt et in 226 XIX, XXIII | Inquisitio enim purgat, inquit; imitatio deificat affectionem 227 XIX, XXIII | consequatur. Sacrificans, inquit, diis eradicabitur nisi 228 XX, III | bona, ita loquens: Est, inquit, uanitas, quae facta est 229 XX, III | salubrius dici potuit? Deum, inquit, time et mandata eius custodi, 230 XX, IV | esse demonstrans: Scriba, inquit, eruditus in regno Dei similis 231 XX, V | anteponeret: Verum tamen, inquit, dico uobis, Tyro et Sidoni 232 XX, V | post alteri ciuitati: Amen, inquit, dico uobis, quia terrae 233 XX, V | alio loco: Viri Nineuitae, inquit, surgent in iudicio cum 234 XX, V | discipulis: Qui seminat, inquit, bonum semen, est filius 235 XX, V | Item discipulis suis: Amen, inquit, dico uobis, quod uos, qui 236 XX, V | Christi. Cum autem uenierit, inquit, filius hominis in maiestate 237 XX, V | mihi fecistis. Tunc dicet, inquit, et his qui a sinistris 238 XX, V | sermonemque concludens: Et ibunt, inquit, hi in supplicium aeternum, 239 XX, VI | in anima mortuos: Venit, inquit, hora, et nunc est, quando 240 XX, VI | subiungens unde agimus: Nolite, inquit, mirari hoc, quia ueniet 241 XX, VI | sequitur docet; qui bona, inquit, fecerunt, in resurrectionem 242 XX, VII | in manu sua. Et tenuit, inquit, draconem illum serpentem 243 XX, VII | omnes. ~Et misit illum, inquit, in abyssum; utique diabolum 244 XX, VII | seruientes Deo. Et clusit, inquit, et signauit super eum, 245 XX, VII | sed ut non seduceret, inquit, iam gentes, in quibus ecclesiam 246 XX, VII | intellegi, donec finiantur, inquit, mille anni, id est, aut 247 XX, VIII | VIII] Post haec, inquit, oportet eum solui breui 248 XX, VIII | harena maris. Et ascenderunt, inquit, supra terrae latitudinem, 249 XX, IX | docetis, non intrabitis, inquit, in regnum caelorum. Alio 250 XX, IX | uel agatur in ea: Et uidi, inquit, sedes et sedentes super 251 XX, IX | apostolus: Quid enim mihi est, inquit, de his, qui foris sunt, 252 XX, IX | uos iudicatis? Et animae, inquit, occisorum propter testimonium 253 XX, IX | annorum. ~Reliqui eorum, inquit, non uixerunt. Hora enim 254 XX, IX | reuixerit, permanebit. In istis, inquit, secunda mors non habet 255 XX, X | apostolus Petrus: Plebs, inquit, sancta, regale sacerdotium. 256 XX, XI | Et cum finiti fuerint, inquit, mille anni, soluetur satanas 257 XX, XIV | fuerit reuelatum: Et uidi, inquit, thronum magnum et candidum 258 XX, XIV | caelum et terra: Et uidi, inquit mortuos magnos et pusillos, 259 XX, XIV | modi non tacuit: Qui est, inquit, uitae uniuscuiusque. Ergo 260 XX, XIV | uolens intellegi: Et alius, inquit, liber apertus est. Quaedam 261 XX, XV | apostolus: Corpus quidem, inquit, mortuum est propter peccatum; 262 XX, XV | obierant. Et mors et infernus, inquit, reddiderunt mortuos, quos 263 XX, XV | iudicati: Et mors et infernus, inquit, missi sunt in stagnum ignis, 264 XX, XV | apertius: Et qui non sunt, inquit, inuenti in libro uitae 265 XX, XVI | uitam aeternam. Et uidi, inquit, caelum nouum et terram 266 XX, XVII | XVII] Et ciuitatem, inquit, magnam Hierusalem nouam 267 XX, XVIII | iudicio scripserit: Venient, inquit, in nouissimo dierum inlusione 268 XX, XVIII | diluuio. Qui autem nunc sunt, inquit, caeli et terra, eodem uerbo 269 XX, XIX | Thessalonicenses: Rogamus, inquit, uos, fratres, per aduentum 270 XX, XIX | pro eo quod dilectionem, inquit, ueritatis non receperunt, 271 XX, XIX | consilio. Vt iudicentur, inquit, omnes, qui non crediderunt 272 XX, XX | epistula prima: Nolumus, inquit, ignorare uos, fratres, 273 XX, XXI | Propheta Esaias: Resurgent, inquit, mortui et resurgent qui 274 XX, XXI | cogitamus. Et uidebitis, inquit, et gaudebit cor uestrum. 275 XX, XXI | spiritum pertinere: Et ossa, inquit, uestra ut herba exorientur; 276 XX, XXI | multiformiter diceret. Erit, inquit, caelum nouum et terra noua, 277 XX, XXI | contexens: Et comminabitur, inquit, contumacibus, siue, ut 278 XX, XXI | implebuntur. Ecce enim Dominus, inquit, ut ignis ueniet et ut tempestas 279 XX, XXI | Spiritus sanctus, et: Non ueni, inquit idem Dominus, pacem mittere 280 XX, XXIII | intellegitur Christus: Horruit, inquit, spiritus meus, ego Daniel, 281 XX, XXIII | conturbabant me. Et accessi, inquit, ad unum de stantibus, et 282 XX, XXIII | saeculorum. Et quaerebam, inquit, diligenter de bestia quarta, 283 XX, XXIII | continuo subiungens: Et dixit, inquit (id est ille, a quo quaesierat, 284 XX, XXIII | et obaudient. Hoc usque, inquit, finis sermonis. Ego Daniel; 285 XX, XXIII | loco idem Daniel: Et erit, inquit, tempus tribulationis, qualis 286 XX, XXIII | tamen alio loco: In semine, inquit, tuo benedicentur omnes 287 XX, XXIV | sint angeli: Qui disponunt, inquit, testamentum eius super 288 XX, XXVI | longitudinis cura: Secundum dies, inquit, ligni uitae erunt dies 289 XX, XXVI | sunt digni: Et accedam, inquit, ad uos in iudicium, et 290 XX, XXVI | apostolus: Cogitationibus, inquit, accusantibus uel etiam 291 XX, XXVIII| miseri et felices mali: Hoc, inquit, labor est ante me, donec 292 XX, XXIX | faciet Helias. Ne forte, inquit, ueniam et percutiam terram 293 XX, XXX | per prophetam: Audi me, inquit, Iacob et Israel quem ego 294 XX, XXX | et uni eorum: Ex hoc iam, inquit, homines eris capiens); 295 XX, XXX | Dominus loquens: Et erit, inquit, in die illa quaeram auferre 296 XXI, III | unde Vergilius: "Hinc, inquit, (id est ex moribundis terreni 297 XXI, VIII | et hic ponam: "In caelo, inquit, mirabile extitit portentum; 298 XXI, IX | amputari: Bonum est tibi, inquit, debilem introire in uitam 299 XXI, IX | de pede: Bonum est tibi, inquit, claudum introire in uitam 300 XXI, XIII | ista uita), ~Non tamen (inquit) omne malum miseris, nec ~ 301 XXI, XXIV | epistulas: Sicut enim uos, inquit, aliquando non credidistis 302 XXI, XXVI | pretiosos: Qui sine uxore est, inquit, cogitat quae sunt Dei, 303 XXI, XXVI | matrimonio iunctus est, inquit, cogitat quae sunt mundi, 304 XXI, XXVI | tribulationis), quoniam in igne, inquit, reuelabitur. (Eandem tribulationem 305 XXI, XXVII | peccata, sed: Dimittet, inquit, uobis peccata uestra. Qualiacumque 306 XXII, III | et paulo post: Regnum, inquit, eius regnum sempiternum; 307 XXII, IV | asseueraret: "Quorum non corpora, inquit, sunt in caelum elata; neque 308 XXII, XVII | praeceperat, excitare: Erratis, inquit, nescientes scripturas, 309 XXII, XVIII | se habet: Qui descendit, inquit, ipse est et qui ascendit 310 XXII, XVIII | et alibi: Pro corpore, inquit, eius quod est ecclesia, 311 XXII, XX | ipsorum: "Mens quaedam est, inquit, soluta et libera, secreta 312 XXII, XXII | dederunt; nec hominibus, inquit, ab his aut datum est donum 313 XXII, XXIII | qui et alio loco: In his, inquit, omnibus superuincimus per 314 XXII, XXIV | praedestinatis loquens: Qui proprio, inquit, filio non pepercit, sed 315 XXII, XXVI | Plato: "Quoniam estis orti, inquit, inmortales esse et indissolubiles 316 XXII, XXVIII| Genethliaci quidam scripserunt, inquit, esse in renascendis hominibus 317 XXII, XXIX | loquens: Cum apparuerit, inquit, similes ei erimus, quoniam 318 XXII, XXIX | loquens apostolus: Ex parte, inquit, scimus et ex parte prophetamus; 319 XXII, XXIX | sunt praediti: Cum essem, inquit, paruulus, quasi paruulus 320 XXII, XXIX | Hieronymus: Nonne cor meum, inquit, in praesenti erat, quando 321 XXII, XXIX | accepisset in manus suas: Nunc, inquit, dimittis, Domine, seruum