| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] homins 1 hominum 352 hominumque 1 homo 301 homogyro 1 homunculi 1 honesta 6 | Frequency [« »] 317 illud 316 tunc 305 erat 301 homo 298 usque 297 deorum 295 ait | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances homo |
Liber, Caput
1 I, XV | aliunde beata ciuitas, aliunde homo, cum aliud ciuitas non sit 2 I, XVII | scelere occisus eis. Cur autem homo, qui mali nihil fecit, sibi 3 I, XXII | fieri putandum est, cum sibi homo ingerit mortem, ille potius 4 I, XXIV | magnum scelus esse, si se homo interimat, procul dubio 5 I, XXIV | malus error obrepit, ut homo se occidat, uel quia in 6 II, XXIV | daemonum liberantem. Clamauit homo uaticinando: "Victoria tua 7 III, X | uendere audebunt, quod alius homo uoluit siue noluit. Interest 8 III, XVIII | etiam, si fuisset, fugisset. Homo igitur potius sacris Vestae 9 III, XX | interest, quod ille unus homo, haec tota ciuitas; utriusque 10 IV, III | homines (nam singulus quisque homo, ut in sermone una littera, 11 IV, VII | hostes transeunt (quod nec homo fecit Camillus, quando uictor 12 IV, VIII | ponit ostiarium, et quia homo est, omnino sufficit: tres 13 IV, XI | quibus ad nimium actum homo inpellitur, dea Stimula 14 IV, XXV | sufficit (non enim habet homo quid amplius optare debeat), 15 IV, XXXI | uulgus uelit. Quibus uerbis homo acutissimus satis indicat 16 V, VII | sidera decreuerunt? An potest homo, quod ei iam constitutum 17 V, VII | homines, ut existiment, cum homo nascitur, ceteros rerum 18 V, X | suam uoluntatem patitur homo, non debet tribuere humanis 19 V, X | Neque enim ideo <non> peccat homo, quia Deus illum peccaturum 20 V, XVII | sub cuius imperio uiuat homo moriturus, si illi qui imperant 21 V, XVIII | illi debetur talia fuerit homo passus, qualia pro fide 22 V, XIX | cupiditate gloriae, qua ueretur homo bene iudicantibus displicere, 23 V, XIX | ille laudetur, a quo habet homo quidquid in eo iure laudatur. 24 V, XX | enim ipse, qui sibi placet, homo non est. Qui autem uera 25 VI, I | supplici respondebunt: O homo, putasne in potestate nos 26 VI, VI | O Marce Varro, cum sis homo omnium acutissimus et sine 27 VI, VI | dubitatione doctissimus, sed tamen homo, non Deus, nec spiritu Dei 28 VII, V | lucem ista proferret. Sed, o homo acutissime, num in istis 29 VII, X | accepit: numquid si unus homo in diuersis rebus duas habeat 30 VII, XXXIII| inmanissimo et impiissimo dominatu homo liberatur, cum credit in 31 VIII, III | de summo bono, quo fieri homo beatus potest. Quod in Socratis 32 VIII, IV | intellegitur pertinere. Si enim homo ita creatus est, ut per 33 VIII, X | X] Quamuis enim homo Christianus litteris tantum 34 VIII, XIX | apportent; ut uidelicet homo castus et ab artium magicarum 35 VIII, XXI | per corpus uicinum quam homo per animum bonum. O multum 36 VIII, XXIII | est deorum caelestium, ita homo fictor est deorum, qui in 37 VIII, XXIII | ab eis diis, quos facit homo, et ei Deo subdat, a quo 38 VIII, XXIII | subdat, a quo factus est homo. Sed Hermes cum ista praedicit, 39 VIII, XXIII | quos fecit, nec ipse sit homo, quam ut per eius cultum 40 VIII, XXIII | possint esse, quos fecit homo. Citius enim fit, ut homo 41 VIII, XXIII | homo. Citius enim fit, ut homo in honore positus pecoribus 42 VIII, XXIII | praeferatur. Quapropter merito homo deficit ab illo qui eum 43 VIII, XXIII | exultatione dicebant: Si faciet homo deos, et ecce ipsi non sunt 44 VIII, XXIV | redeamus, ex quo diuino dono homo animal dictum est rationale. 45 VIII, XXIV | uicit admirationem, quod homo diuinam potuit inuenire 46 VIII, XXIV | auersio animi inuenit, ut homo arte faceret deos, hoc dolet 47 VIII, XXIV | peruenturos fuisse, qua homo deos facit, si a ueritate 48 VIII, XXIV | possidebant. Neque enim, quia deos homo faciebat, ideo non ab eis 49 VIII, XXIV | illud propheticum: Si faciet homo deos, et ecce ipsi non sunt 50 VIII, XXIV | iste deus, quem non faceret homo nisi errans et incredulus 51 VIII, XXVI | quo eius iacet mundanus homo, id est corpus; reliquus 52 VIII, XXVI | uel potius totus, si est homo totus in sensu uitae, melior 53 IX, XIII | utrorumque communia; sicut homo medium quiddam est, sed 54 IX, XIII | rationale et inmortale, medius homo est, sed inferior angelis, 55 IX, XIV | Vtrum et beatus et mortalis homo esse possit, magna est inter 56 IX, XV | est medius, qui non solum homo, uerum etiam deus sit, ut 57 IX, XV | dominatione liberauit. ~Homo itaque mortalis et miser 58 IX, XV | sed mediator, per quod homo, eo ipso utique ostendens 59 IX, XVII | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus, de cuius 60 X, II | euangelio, ubi legitur: Fuit homo missus a Deo, cui nomen 61 X, III | tamquam te ipsum. Vt enim homo se diligere nosset, constitutus 62 X, V | Si adnuntiatum est tibi, homo, bonum? Aut quid Dominus 63 X, VI | appellauerint. Vnde ipse homo Dei nomine consecratus et 64 X, X | inpeditor. Aut si diis iustis homo, pro quo agebatur, purgatione 65 X, XI | aut cuicumque caelestium homo uitio cuilibet obnoxius 66 X, XII | hominem, maius miraculum est homo. Quapropter Deus, qui fecit 67 X, XIX | iter ad Deum uerum, ne sit homo illius sacrificium, dum 68 X, XX | effectus est Dei et hominum, homo Christus Iesus, cum in forma 69 X, XXVII | suscepit, ut totum, quo constat homo, a peccatorum peste sanaret. 70 X, XXIX | uero animae cohaerere, ut homo totus et plenus sit, natura 71 X, XXXII | inpertita est? Quam certe iste homo non mediocri ingenio praeditus 72 XI, II | in homine ceteris, quibus homo constat, est melius, et 73 XI, II | solus est melior. Cum enim homo rectissime intellegatur 74 XI, II | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus. Per hoc 75 XI, II | enim mediator, per quod homo, per hoc et uia. Quoniam 76 XI, II | ut idem ipse sit Deus et homo; quo itur Deus, qua itur 77 XI, II | quo itur Deus, qua itur homo. ~ 78 XI, XII | boni, beatior erat primus homo in paradiso, quam quilibet 79 XI, XII | summi Dei, quam erat ille homo sui casus incertus in magna 80 XI, XIII | humani generis, ex quo utique homo factus est, quem decipiendo 81 XI, XXIII | aerium pessimus daemon, homo autem, et nunc licet malus 82 XI, XXXIII| nostra peruenit intentio, ut homo Dei tam eximiae diuinaeque 83 XII, XIII | similiter mouentur, cur homo per innumerabilia atque 84 XII, XIII | anni, ex quo institutus homo in nostris auctoritatibus 85 XII, XIII | quaestionem. Ipse denique primus homo uel postridie uel eodem 86 XII, XIV | ergo et mundus? cur non et homo factus in mundo? ut illi 87 XII, XVI | tempus, quando non erat homo, et si quid huius modi; 88 XII, XVI | si quisquam dicat: Erat homo, quando nullus erat homo, 89 XII, XVI | homo, quando nullus erat homo, aut: Erat iste mundus, 90 XII, XVI | modo, hoc est: Erat alius homo, quando non erat iste homo; 91 XII, XVI | homo, quando non erat iste homo; sic ergo: Erat aliud tempus, 92 XII, XVIII | quoque non dubito, antequam homo primus creatus esset, numquam 93 XII, XXI | ergo ut esset, creatus est homo, ante quem nullus fuit. ~ 94 XII, XXV | cuncta mortalia, in quibus homo praecipuum diisque ipsis 95 XII, XXVIII| ab illo ad eius imaginem homo propter eam causam, quam 96 XIII, II | damnatione nouissima quamuis homo sentire non desinat, tamen, 97 XIII, III | ceteris. Neque enim ita homo ex homine, sicut homo ex 98 XIII, III | ita homo ex homine, sicut homo ex puluere. Puluis namque 99 XIII, III | faciendo materies fuit; homo autem homini gignendo parens. 100 XIII, III | caro; quod est autem parens homo, hoc est et proles homo. 101 XIII, III | homo, hoc est et proles homo. In primo igitur homine 102 XIII, III | damnationis excepit; et quod homo factus est, non cum crearetur, 103 XIII, III | sicut enim scriptum est: Homo in honore cum esset, non 104 XIII, III | uel inpulsus est primus homo; sed hactenus in eo natura 105 XIII, X | Numquam igitur in uita homo est, ex quo est in isto 106 XIII, X | Nam si ea detracta non est homo in morte, sed post mortem: 107 XIII, XI | adsit, procul dubio uiuit homo, qui constat ex anima et 108 XIII, XIV | non alterius condicionis homo ex homine nasceretur. Ac 109 XIII, XV | in ultimo sequitur, nisi homo per gratiam liberetur. Neque 110 XIII, XXI | sed non suo bono experitur homo. Possunt haec etiam in ecclesia 111 XIII, XXI | arbitrium. Nec se ipso quippe homo diuina uoluntate contempta 112 XIII, XXIII | terrenus, sed caelestis homo erit; non quia corpus, quod 113 XIII, XXIII | conueniat. Primus autem homo de terra terrenus in animam 114 XIII, XXIII | scriptum est: Factus est primus homo in animam uiuentem. Isto 115 XIII, XXIII | creata est: Et factus est homo in corpore animali; sed: 116 XIII, XXIII | animali; sed: Factus est homo in animam uiuentem. In eo 117 XIII, XXIII | scriptum est: Factus est primus homo in animam uiuentem, uoluit 118 XIII, XXIII | differentiam dicens: Primus homo de terra terrenus, secundus 119 XIII, XXIII | terra terrenus, secundus homo de caelo. Qualis terrenus, 120 XIII, XXIII | habituros, quale habuit homo primus ante peccatum; nec 121 XIII, XXIII | scriptum est: Factus est primus homo Adam in animam uiuentem. 122 XIII, XXIV | spiritum uitae, et factus est homo in animam uiuentem, non 123 XIII, XXIV | factum, quando est conditus homo, satis ipsa libri uerba 124 XIII, XXIV | accepit: "Et factus est iste homo in animam uiuentem", id 125 XIII, XXIV | alioquin non appellaretur homo, quoniam homo non est corpus 126 XIII, XXIV | appellaretur homo, quoniam homo non est corpus solum uel 127 XIII, XXIV | uerum est, quod non totus homo, sed pars melior hominis 128 XIII, XXIV | hominis anima est; nec totus homo corpus, sed inferior hominis 129 XIII, XXIV | cotidiani quadam lege sermonis: Homo ille defunctus est et nunc 130 XIII, XXIV | et: Illo aut illo loco homo ille sepultus est, cum hoc 131 XIII, XXIV | coniuncta sunt et uiuit homo, tamen etiam singula minis 132 XIII, XXIV | cum simul utrumque sit homo unus. Sed intellegendum 133 XIII, XXIV | est, secundum quid dicatur homo ad imaginem Dei et homo 134 XIII, XXIV | homo ad imaginem Dei et homo terra atque iturus in terram. 135 XIII, XXIV | fieret corpus animale, id est homo in animam uiuentem. ~Quapropter 136 XIII, XXIV | cum dixisset: Factus est homo in animam, non adderet uiuentem, 137 XIII, XXIV | postea spiritale. Primus homo de terra terrenus, secundus 138 XIII, XXIV | terra terrenus, secundus homo de caelo. Qualis terrenus, 139 XIII, XXIV | sed ut non moreretur, nisi homo peccasset. Nam illud, quod 140 XIV, II | uoluit intellegi nisi omnis homo? Quod apertius paulo post 141 XIV, II | autem quia non iustificatur homo ex operibus legis. Secundum 142 XIV, II | caro factum est, id est homo; quod non recte accipientes 143 XIV, II | carne nominata intellegitur homo, sicuti ea sunt quae supra 144 XIV, II | temperetur; et tamen etiam tunc homo, quamuis carnis libidines 145 XIV, III | ante dixerat: Etsi exterior homo noster corrumpitur: Scimus, 146 XIV, III | secundum hominem, factus est homo similis diabolo; quia et 147 XIV, IV | IV] Cum ergo uiuit homo secundum hominem, non secundum 148 XIV, IV | ueritatem Dei. Cum itaque uiuit homo secundum ueritatem, non 149 XIV, IV | mendacium uiuit; non quia homo ipse mendacium est, cum 150 XIV, IV | creatorque mendacii, sed quia homo ita factus est rectus, ut 151 XIV, IV | parte hominis, intellegitur homo. Eosdem ipsos quippe dixit 152 XIV, IV | comparantes. Animalis autem homo non percipit quae sunt spiritus 153 XIV, IV | totum significari, quod est homo; atque ita non est aliud 154 XIV, IV | ita non est aliud animalis homo, aliud carnalis, sed idem 155 XIV, IV | secundum hominem uiuens homo; sicut non aliud quam homines 156 XIV, IV | enim per omnem carnem omnis homo, et ibi per septuaginta 157 XIV, VI | mutatur et uertitur. Quaproper homo, qui secundum Deum, non 158 XIV, VIII | optandaeque tristitiae, qua homo esse se dolet, quod esse 159 XIV, IX | ut cum uoluit factus est homo. ~Proinde, quod fatendum 160 XIV, X | X] Sed utrum primus homo uel primi homines (duorum 161 XIV, XI | dispositione non fuit. Neque enim homo peccato suo diuinum potuit 162 XIV, XI | praeuenerit, id est, et homo, quem bonum ipse creauit, 163 XIV, XI | iuxta id dicitur, quod homo sperauerat uel naturalium 164 XIV, XI | quippe ab illo factus est homo. Mala uero uoluntas prima, 165 XIV, XI | uelut arbor mala aut ipse homo in quantum malae uoluntatis. 166 XIV, XI | corpori, cum factus est homo. Vsque adeo autem mala uincuntur 167 XIV, XI | saluator. ~Viuebat itaque homo secundum Deum in paradiso 168 XIV, XI | quo per exteriores sensus homo frueretur. Erat plane utrumque 169 XIV, XIII | facta est. Nec sic defecit homo, ut omnino nihil esset, 170 XIV, XIII | itaque malum, quo, cum sibi homo placet, tamquam sit et ipse 171 XIV, XV | est, talisque damnatio, ut homo, qui custodiendo mandatum 172 XIV, XV | diuina scriptura testatur, homo uanitati simUis factus est. 173 XIV, XV | dicitur uel dolere, aut ipse homo est, sicut disseruimus, 174 XIV, XV | definierunt; quamms nonnumquam homo, ubi uindictae nullus est 175 XIV, XIX | erubescendo deuitat; magisque fert homo spectantium multitudinem, 176 XIV, XXII | Quod ergo Deus coniunxit, homo non separet. Certum est 177 XIV, XXIV | Numquid quia id non potest homo, ideo Creator quibus uoluit 178 XIV, XXIV | potuit? Sic ergo et ipse homo potuit oboedientiam etiam 179 XIV, XXIV | potuisse? Donatus est itaque homo sibi, quia deseruit Deum 180 XIV, XXIV | euidentior miseria, qua homo non uiuit ut uult. Nam si 181 XIV, XXVI | XXVI] Viuebat itaque homo in paradiso sicut uolebat, 182 XIV, XXVII | permitteret, ut ab illo primus homo, qui rectus, hoc est bonae 183 XIV, XXVII | adiutorio Dei fideret bonus homo, malum angelum uinceret; 184 XIV, XXVII | ut neque angelus neque homo caderet, in Dei potestate 185 XV, I | Proinde non quidem omnis homo malus erit bonus, nemo tamen 186 XV, VI | Si praeoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, uos, 187 XV, VI | atque inmortalitate percepta homo sine ullo peccato in aeterna 188 XV, VII | eiusdem generis rerum tenet homo, quam sunt ea, quae offert 189 XV, VIII | in terra, id est primus homo pater omnium et ipse Cain 190 XV, IX | Plinius Secundus, doctissimus homo, quanto magis magisque praeterit 191 XV, X | fuisse dissentiant. Nam ipse homo primus Adam, antequam gigneret 192 XV, XII | inquiunt, decem annorum homo potest gignere filios, qui 193 XV, XII | genuit Maleleel? Quis generat homo septennis, si tunc anni 194 XV, XV | illis duobus ipse fuisset homo. nascendo additus primus. 195 XV, XVI | debuerunt. Esset enim unus homo filiis suis, fratri scilicet 196 XV, XVI | singulis singulae, ut unus homo haberet alteram sororem, 197 XV, XVII | filius eius interpretatur homo; non sicut Adam. Et ipsum 198 XV, XVII | Adam. Et ipsum enim nomen homo interpretatur; sed commune 199 XV, XVII | Adam, quod interpretatur homo, nomen esset amborum. Enos 200 XV, XVII | autem sic interpretatur homo, ut hoc non posse feminam 201 XV, XVIII | ueritatis. In spe igitur uiuit homo filius resurrectionis; in 202 XV, XVIII | hic ciuitas Dei, id est homo, qui sperauit inuocare nomen 203 XV, XVIII | Enos, quod interpretatur homo, ac deinde additur: Hic 204 XV, XVIII | ipso spem ponere debeat homo; maledictus enim omnis ( 205 XV, XIX | est; quoto die factus est homo et consummauit Deus omnia 206 XV, XXI | commemoratus est filius Seth, homo qui sperauit inuocare nomen 207 XV, XXI | genuit, commendandum fuit. Homo quippe ille unus totius 208 XV, XXVI | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus. Nam et mensurae 209 XVI, IV | habitauerunt ibi. Et dixit homo proximo: Venite, faciamus 210 XVI, VI | illud, quando factus est homo, de angelis intellegi quod 211 XVI, VIII | quisquis uspiam nascitur homo, id est animal rationale 212 XVI, VIII | Apud Hipponem Zaritum est homo quasi lunatas habens plantas 213 XVI, VIII | memoria, in Oriente duplex homo natus est superioribus membris, 214 XVI, XIX | humanas insidias cauens ut homo; quoniam, si periculum quantum 215 XVI, XXXVI | praeferatur, melior est tamen homo fidelis coniugatus quam 216 XVI, XXXVI | infidelis. Sed infidelis homo non solum minus laudandus, 217 XVI, XXXVII| scriptura: Et erat Esau homo sciens uenari, agrestis. 218 XVI, XXXVII| uenari, agrestis. Iacob autem homo simplex, habitans domum. 219 XVI, XLIII | adulescentia quippe incipit homo posse generare; propterea 220 XVI, XLIII | Hebraea. A pueritia namque homo incipit loqui post infantiam, 221 XVII, V | sacerdotem missus loquitur homo Dei, cuius quidem nomen 222 XVII, V | enim scriptum est: Et uenit homo Dei ad Heli et dixit: Haec 223 XVII, V | quicumque ex eius genere est homo, cum uidet sacrificium Christianorum 224 XVII, V | ne secundum hoc credatur homo in carnis huius effigie 225 XVII, V | alae, quas utique non habet homo, et dicitur Deo: Sub umbra 226 XVII, V | impletur in eo quod hic iste homo Dei continuo secutus adiunxit: 227 XVII, V | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus. Cui plebi 228 XVII, VII | eum; quoniam non est sicut homo, ut paeniteat eum; ipse 229 XVII, VII | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus. ~Non autem 230 XVII, VII | personam figurate gerebat homo iste, qui populus regnum 231 XVII, VII | eum; quoniam non est sicut homo, ut paeniteat eum; ipse 232 XVII, VII | et non permanet; id est, homo minatur, et non permanet; 233 XVII, XI | quod dicit alius psalmus: Homo uanitati similis factus 234 XVII, XI | Deinde sequitur: Quis est homo, qui uiuet et non uidebit 235 XVII, XVI | qua carnem Christus, ut homo esset, adsumpsit. De qua 236 XVII, XVI | alius ait: Mater Sion, dicet homo, et homo natus est in ea, 237 XVII, XVI | Mater Sion, dicet homo, et homo natus est in ea, et ipse 238 XVII, XVI | ciuitate per Mariam fieret homo, ipse in patriarchis et 239 XVII, XVIII | uersibus dicens: Etenim homo pacis meae, in quem speraui, 240 XVIII, IV | si tamen duorum nominum homo unus fuit ac non potius 241 XVIII, XI | dicit et uerum est, primus homo de terra, terrenus; secundus 242 XVIII, XI | terra, terrenus; secundus homo de caelo. Rexit autem populum 243 XVIII, XVIII | talisque etiam sibi esse homo uideatur, sicut talis sibi 244 XVIII, XXIII | qui etiam proconsul fuit, homo facillimae facundiae multaeque 245 XVIII, XXIX | prae omnibus hominibus. Homo in plaga positus et sciens 246 XVIII, XXIX | Omnes ut oues errauimus, homo a uia sua errauit; et Dominus 247 XVIII, XXXI | pietatemque adtinet, nullus ei homo suorum temporum coaequetur. 248 XVIII, XXXI | mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus, qui uenturus 249 XIX, I | ut summum bonum, quo fit homo beatus, ita uelit et curet 250 XIX, II | appetendo boni fine, quo fit homo beatus, errare. Alia est 251 XIX, III | quaeritur, quid sit ipse homo, quaerendum putat. Sentit 252 XIX, III | sed utrum anima sola sit homo, ut ita sit ei corpus tamquam 253 XIX, III | equus equiti (eques enim non homo et equus, sed solus homo 254 XIX, III | homo et equus, sed solus homo est; ideo tamen eques dicitur, 255 XIX, III | equum), an corpus solum sit homo, aliquo modo se habens ad 256 XIX, III | sed simul utrumque sit homo, cuius sit pars una siue 257 XIX, III | totus ex utroque constet, ut homo sit (sicut duos equos iunctos 258 XIX, IV | si, ut alia taceam, fiat homo surdus et caecus? Ratio 259 XIX, IV | sapientem sibimet auferre quod homo est; cum dicant, et uerum 260 XIX, IV | modo et maximam uocem, ut homo concilietur sibi et propterea 261 XIX, VII | naturae, ita ut libentius homo sit cum cane suo quam cum 262 XIX, X | habemus, etiam malis, quae homo patitur, bene utitur uirtus. 263 XIX, XII | optabilem finem. Omnis enim homo etiam belligerando pacem 264 XIX, XII | Hercules laudaretur. Talis ergo homo siue semihomo melius, ut 265 XIX, XII | conseruat? Quanto magis homo fertur quodam modo naturae 266 XIX, XIV | in quibus tria inuenit homo quae diligat, Deum, se ipsum 267 XIX, XV | uel puniens. Testis est homo Dei Daniel, cum in captiuitate 268 XIX, XV | seruitutis causa peccatum est, ut homo homini condicionis uinculo 269 XIX, XXI | ceteris. Quapropter ubi homo Deo non seruit, quid in 270 XIX, XXIII | operatur per dilectionem, qua homo diligit Deum, sicut diligendus 271 XIX, XXVII | necesse non habeat nisi homo elatus? nec uero magnus, 272 XX, II | ut in hac uita, in qua homo, sicut sacer psalmus eloquitur, 273 XX, III | uanitati factus uanesceret homo? In diebus tamen uanitatis 274 XX, III | custodi, quia hoc est omnis homo; quia omne hoc opus Deus 275 XX, III | custodi, quia hoc est omnis homo. Quicumque enim est, hoc 276 XX, VII | milium, ex quo creatus est homo et magni illius peccati 277 XX, VII | etiam futurorum, non ut homo, qui hominem ad praesens 278 XX, XVIII | diem iudicii et perditionis homo num impiorum. Proinde qui 279 XX, XIX | primum et reuelatus fuerit homo peccati, filius interitus, 280 XX, XX | flatum uitae, cum factus est homo in animam uiuam); tamquam 281 XX, XXVII | eligam eos sicut eligit homo filium suum quo seruit ei; 282 XX, XXX | Filio, qui manifestabitur homo iudicaturus, sicut homo 283 XX, XXX | homo iudicaturus, sicut homo est iudicatus. Quis est 284 XXI, VIII | qualis in paradiso uixerit homo quantumque fuerit a necessitate 285 XXI, X | homine potest, et hoc ipse homo est. ~Dicerem quidem sic 286 XXI, X | similitudinem corporum. Nam et ipse homo cum spiritu, non corpore, 287 XXI, XII | commissum sit. Quanto enim magis homo fruebatur Deo, tanto maiore 288 XXI, XIII | patiatur, peccat quidem homo, qui uel ignorantia uel 289 XXI, XXIV | ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis factus 290 XXI, XXIV | blasphemantibus eum. Frustra itaque homo post hoc corpus inquirit, 291 XXI, XXVII | posse, ut opulentissimus homo decem nummulis diurnis in 292 XXII, XIX | enim statuam potest artifex homo, quam propter aliquam causam 293 XXII, XXI | sed quasi carnalibus; et homo spiritalis sic in hac uita 294 XXII, XXII | quodam sinu suscepit, ut homo ab illo liberari sine labore 295 XXII, XXII | pueris incipit apparere, homo ueniat in hanc uitam, ita 296 XXII, XXIV | nemo peccasset. Ex quo enim homo in honore positus, postea 297 XXII, XXIV | institutione spiritali, qua homo ad pietatem iustitiamque 298 XXII, XXIV | terram, ita creatus est homo; sed erecta in caelum corporis 299 XXII, XXIX | erat, quando reuersus est homo de curru suo in occursum 300 XXII, XXIX | fuerit: "Et uidebit omnis homo Christum Dei", qui utique 301 XXII, XXX | arbitrium, quo non peccare homo posset, nouissimum, quo