| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] uisuros 3 uisus 7 uit 1 uita 257 uitabatur 1 uitae 218 uitaeque 4 | Frequency [« »] 262 unde 261 nihil 260 fuit 257 uita 256 eam 255 ei 254 dictum | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances uita |
Liber, Caput
1 I, IX | ut quamuis bonis malorum uita displiceat et ideo cum eis 2 I, IX | offendere homines, quorum sibi uita contaminatissima et consceleratissima 3 I, IX | propter illa quibus in hac uita non indebitis utitur, sed 4 I, XI | interest, quo mortis genere uita ista finiatur, quando ille, 5 I, XI | putanda non est, quam bona uita praecesserit. Neque enim 6 I, XX | ordinatione creatoris et uita et mors eorum nostris usibus 7 I, XXII | de muro atque ita ex hac uita emigrasse ad eam, quam credidit 8 I, XXII | monuit, ut eo modo sui ex hac uita emigrarent, quibus migrantibus 9 I, XXVI | propter quae magis hac uita opus est, ut possint paenitendo 10 I, XXVI | mortis melior post mortem uita non suscipit. ~ 11 I, XXVII | suscipiuntur, cum manet in hac uita, cui abscedere licitum est? 12 I, XXVII | ceteris, sine quibus haec uita non ducitur? Quid igitur 13 I, XXVIII| fideles Christi, sit taedio uita uestra, si ludibrio fuit 14 I, XXX | inmanitas, ut Romani illi, qui uita integriore mala metuebant 15 II, II | ligna, in istorum autem uita omnia non murorum, sed morum 16 II, VI | VI] Hinc est quod de uita et moribus ciuitatum atque 17 II, VIII | sunt. Quis igitur in agenda uita non ea sibi potius sectanda 18 II, X | a ueritate remotius et a uita illius alienius? Quae igitur 19 II, XVIII | patres plebem exercere, de uita atque tergo regio more consulere, 20 II, XXII | relictis di, si eorum de bona uita atque iustitia ciuitas praecepta 21 II, XXIII | q uam M arius. Nec ideo uita pessima eligenda uideatur, 22 II, XXIX | tempora, quibus non sit quieta uita, sed potius secura nequitia. 23 II, XXIX | ubi pax felicitas, ubi uita aeternitas. Multo minus 24 III, X | corpus exercebant; etiamtum uita hominum sine cupiditate 25 III, XIII | postremo sub tot diis tutoribus uita ciuitatis? Vides quanta 26 III, XIV | commemorasset tempora, quando uita hominum sine cupiditate 27 III, XV | conterentes. ~Haec fuit Romanorum uita sub regibus laudabili tempore 28 III, XVII | patres plebem exercere, de uita atque tergo regio more consulere, 29 III, XXI | Carthaginis, cuius ab adulescentia uita describitur diis dedita 30 III, XXIX | senatus etiam consultum multos uita rebusque priuauit: Marianis 31 IV, III | benignum mente, sanum corpore, uita parcum, moribus castum, 32 IV, III | felicitatem, qua et ista uita bene agatur et postea percipiatur 33 IV, V | consultum est, ut ex illa uita dato sibi consortio ciuitatis 34 IV, V | ipsa cuiuslibet hominis uita diuturna est. Isto ergo 35 IV, XI | unius animantis haec tota uita est, quae omnes continet 36 IV, XXXIII| quae tamen plena in ea uita erit, ubi nemo iam seruiet. 37 V, I | dicere potuerunt, cur in uita geminorum, in actionibus, 38 V, IV | teneret. Tanta in eorum uita fuerunt moribusque diuersa, 39 V, IX | concedimus, inquit, omnis humana uita subuertitur, frustra leges 40 V, XIV | inmunditia mundior. Quae in hac uita etsi non funditus eradicatur 41 V, XIV | caelo, sed interra; non in uita aeterna, sed in decessione 42 V, XVII | terra, q temporali laetitia uita aeterna, ab inanibus laudibus 43 V, XVIII | hominum gloria, sed ubi uita adquiratur aeterna? Si Mucius, 44 V, XVIII | praesentisque temporis satis digna uita aestimabatur illorum. Vnde 45 V, XVIII | concedit, sed pro aeterna uita muneribusque perpetuis et 46 V, XIX | suas, quantascumque in hac uita possunt habere, non tribuunt 47 VI, I | si cuiquam istorum pro uita supplicetur aeterna! ~Quam 48 VI, I | impietatis est, si aeterna uita, quae terrenis omnibus regnis 49 VI, I | sperandum, cuius in hac uita potestas nulla esset, ut 50 VI, VI | illic crimina frequententur, uita aeterna poscenda est? Nemo, 51 VI, VI | turpitudine ornatur. Hincine uita aeterna sperabitur, unde 52 VI, VIII | intelleguntur et pro uniuscuiusque uita uel morte sacra eis et sollemnia 53 VI, IX | siue ab hac siue ab illa uita speretur aeterna. ~Denique 54 VI, IX | nominauit deos, a quibus uita aeterna poscenda sit, propter 55 VI, XII | inuenitur, speranda est aeterna uita, si cui satis non sunt quae 56 VI, XII | illa potius aeterna quam uita. Nulla quippe maior et peior 57 VI, XII | creata est, sine qualicumque uita esse non potest, summa mors 58 VI, XII | mors eius est alienatio a uita Dei in aeternitate supplicii. 59 VII, II | selecti. Nam profecto sine uita et sensu, quid est illud 60 VII, III | sentiunt: ita et illa, quae uita sensuque sunt praedita, 61 VII, XIX | incommutabilemque naturam, a quo uita in aeternum beata poscenda 62 VIII, V | coniuncta corpora, siue uita carentia siue uiuentia, 63 VIII, XXIV | affabre effigiatis, tamen uita sensuque carentibus dicendum 64 IX, IV | naufragio sentiebat, sicuti est uita ista salusque corporis: 65 IX, VIII | sapientia, cita morte, querula uita terras incolunt." Cum hic 66 IX, XV | uitae, qui in superioribus uita. ~ 67 IX, XVII | iudicauerunt, cum agitur de beata uita, corporalium contrectationum 68 IX, XXI | daemonibus non per id, quod est uita aeterna et lumen incommutabile, 69 X, I | cum quibus haec de beata uita, quae post mortem futura 70 X, XII | unius, in quo solo beata uita est, cultum religionemque 71 X, XVI | angelis de beata et sempiterna uita credendum esse censemus? 72 X, XXII | separantur a Deo, quorum in hac uita non fit nostra uirtute, 73 X, XXII | misericordiam suam, et in hac uita per fidem regimur, et post 74 X, XXIX | nec ipse dubitas in hac uita hominem nullo modo ad perfectionem 75 X, XXIX | quod factum est. In ipso uita erat, et uita erat lux hominum, 76 X, XXIX | est. In ipso uita erat, et uita erat lux hominum, et lux 77 X, XXX | credere stultum est ex illa uita, quae beatissima esse non 78 X, XXX | Platonici, quia id nos in hac uita iam nesciremus, quod ipsi 79 X, XXX | quod ipsi in alia meliore uita purgatissimi et sapientissimi 80 X, XXXII | Ego sum uia, ueritas et uita. Haec est uniuersalis uia, 81 XI, VIII | si ad illum prius in ista uita per fidem quodam modo accesserint, 82 XI, X | habendo utique uitam, et eadem uita ipse est. ~Propter hoc itaque 83 XI, XI | certi. Neque enim sicut uita, quamdiucumque fuerit, ita 84 XI, XI | quamdiucumque fuerit, ita aeterna uita ueraciter dici poterit, 85 XI, XI | habitura sit; si quidem uita tantummodo uiuendo, aeterna 86 XI, XI | si uere perfecteque beata uita non nisi aeterna est, non 87 XI, XVIII | bonum est et contra mortem uita; sic contra pium peccator. 88 XI, XXVII | ulla saltem seminalis est uita, ita tamen uel exiliunt 89 XI, XXVIII| ullo quidem sensu atque uita, non tamen nobis deesset 90 XII, IV | intellectu uel sensu uel uita omnino carentium, quibus 91 XII, XIV | circulos, quos opinantur, eorum uita est recursura, sed quia 92 XII, XVI | uel sapientioribus in hac uita scire permisit uel omnino 93 XII, XVI | omnino perfectis in alia uita scienda seruauit, ultra 94 XII, XVII | Verbum suum? Hoc est enim uita aeterna. Quo modo autem 95 XII, XX | maxime refellit aeterna uita sanctorum. ~ 96 XII, XXI | calamitatibus uitam (si tamen uita ista dicenda est, quae potius 97 XII, XXI | boni; quando hic aeterna uita consequenda expectatur; 98 XIII, II | mortale, quoniam deseri omni uita potest nec per se ipsum 99 XIII, II | sentire tormenta. An quia uita qualiscumque aliquod bonum 100 XIII, II | Impiorum namque in corporibus uita non animarum, sed corporum 101 XIII, II | non animarum, sed corporum uita est; quam possunt eis animae 102 XIII, II | quantulacumque propria uita, ex qua et inmortales sunt, 103 XIII, II | est potius appellata quam uita. Ideo autem secunda, quia 104 XIII, VII | omnibus peccatis ex hac uita emigrarunt, quanti sunt 105 XIII, IX | praeterita est, sed post eam uita praesens animae bona seu 106 XIII, IX | uiuens, sed morti accedens, uita cedens; adhuc tamen in uita, 107 XIII, IX | uita cedens; adhuc tamen in uita, quia inest anima corpori; 108 XIII, X | tempore uitae huius (si tamen uita dicenda est), ut ueniatur 109 XIII, X | accessu. Neque enim, cui uita breuior fuit, celerius diem 110 XIII, X | esse post mortem, quod, cum uita detraheretur, erat in morte? 111 XIII, X | morte? Numquam igitur in uita homo est, ex quo est in 112 XIII, X | potius quam uiuente, si et in uita et in morte simul non potest 113 XIII, X | potest esse. An potius et in uita et in morte simul est; in 114 XIII, X | et in morte simul est; in uita scilicet, in qua uiuit, 115 XIII, X | autem, quia iam moritur, cum uita detrahitur? Si enim non 116 XIII, X | detrahitur? Si enim non est in uita, quid est quod detrahitur, 117 XIII, X | detractio? Non enim frustra, cum uita fuerit corpori tota detracta, 118 XIII, XI | utique dolentes, et qui in uita, uiuentes; at uero mortui, 119 XIII, XV | cum anima deseritur sua uita, quod illi Deus est (non 120 XIII, XV | accidit, cum deseritur sua uita, id est anima. Vnde constat 121 XIII, XXIII | finiendus, in ea dumtaxat uita, quam in corpore licet animali, 122 XIII, XXIII | peccatum, spiritus autem uita est propter iustitiam. Deinde 123 XIII, XXIV | intellegeremus, quod animarum quaedam uita sit Spiritus Dei, sine quo 124 XIII, XXIV | addere uiuentem, nisi, ut ea uita intellegeretur, quae illi 125 XIII, XXIV | perhibeatur carens quadam uita sua, hoc est dei Spiritu, 126 XIII, XXIV | propria quadam, licet misera, uita sua non desinit uiuere, 127 XIII, XXIV | praecipitabuntur iudicium, ut nec illic uita careant, quando quidem etiam 128 XIII, XXIV | sanctorum angelorum in beata uita manentium, ita spiritalibus 129 XIV, III | ut absorbeatur mortale a uita. Et adgrauamur ergo corruptibili 130 XIV, IX | dolor, auersanda est in hac uita, si recte, hoc est secundum 131 XIV, IX | ita sint, quoniam recta uita ducenda est, qua perueniendum 132 XIV, IX | beatam, omnes affectus istos uita recta rectos habet, peruersa 133 XIV, X | mOritUrum, et talis esset uita sanctorum post nullum laboris 134 XIV, XXV | miser est? Beata quippe uita si non amatur, non habetur. 135 XIV, XXV | beatus est, a quo ipsa beata uita fion amatur ut digna est): 136 XV, I | uel de ipso paradiso et de uita ibi primorum hominum eorumque 137 XV, VIII | ciuitati. Tam longa quippe uita illorum hominum fuit, ut 138 XV, IX | longum tempus protendebatur uita mortalium; nisi forte infidelium 139 XV, XIII | hoc in illa quaestione de uita Mathusalae non absurdum 140 XV, XIV | solis), in illorum hominum uita prolixissima conputatos. 141 XV, XIV | terram sescentensimo anno in uita Noe, secundi mensis, septima 142 XV, XVIII | resurrectio, mors Christi et uita eius ex mortuis figuratur. 143 XVI, XXXVI | potest, ut habeat aliquid in uita et moribus quispiam, quo 144 XVII, III | Dei eiusque filios in hac uita peregrinos figurata significatione 145 XVII, IV | Deus; deinde sequitur: Et uita uestra abscondita est cum 146 XVII, IV | corpore". In hac quippe uita suam terram quisque circumfert, 147 XVII, V | caro mea est pro saeculi uita. Ipsum est sacrificium; 148 XVII, XIII | desiderio pia per fidem uita in hac aerumnosa peregrinatione 149 XVII, XVIII | utique oportuit eum de hac uita exitus alios habere quam 150 XVII, XVIII | diceretur: "Talis est ista uita mortalium, ut nec ipse Dominus 151 XVII, XX | quoniam dissimilis est aliis uita illius et inmutatae uiae 152 XVIII, XXIX | Quoniam tolletur de terra uita eius. Ab iniquitatibus populi 153 XIX, I | inueniendis atque in hac uita summo bono adipiscendo, 154 XIX, I | corporis uoluptatem; quae uita deformis est quidem, quippe 155 XIX, I | ergo quaeritur de sociali uita, utrum sit tenenda sapienti, 156 XIX, II | sunt quaestiones de sociali uita, de cunctatione Academicorum, 157 XIX, II | differentias, id est ex uita sociali, ex Academicis nouis, 158 XIX, II | quattuor. De sociali quoque uita quod accesserat similiter 159 XIX, III | esse non possunt. Haec ergo uita hominis, quae uirtute et 160 XIX, III | beatissima. Non enim hoc est uita, quod uirtus, quoniam non 161 XIX, III | uirtus, quoniam non omnis uita, sed sapiens uita uirtus 162 XIX, III | omnis uita, sed sapiens uita uirtus est; et tamen qualiscumque 163 XIX, III | est; et tamen qualiscumque uita sine ulla uirtute potest 164 XIX, III | esse; uirtus uero sine ulla uita non potest esse. Hoc et 165 XIX, IV | Illi autem, qui in ista uita fines bonorum et malorum 166 XIX, IV | tam bene se habere in hac uita possunt, ut non sub incertis 167 XIX, IV | confidit hoc malum in hac uita euenire non posse sapienti? 168 XIX, IV | concupiscat? Quod in hac uita, quamuis uelimus, quoniam 169 XIX, IV | sibimet inferre atque ex hac uita emigrare. Tantus autem superbiae 170 XIX, IV | quibus ut careas, ex hac uita fugiendum est." Qua uita, 171 XIX, IV | uita fugiendum est." Qua uita, obsecro? "Hac, inquit, 172 XIX, IV | hoc profiteantur), sed ut uita humana, quae tot et tantis 173 XIX, V | fines, si non esset socialis uita sanctorum? Sed in huius 174 XIX, VI | sapientiam elegerit ex hac uita fugere quam diutius illa 175 XIX, VIII | audire. Quorum enim nos uita propter amicitiae solacia 176 XIX, VIII | non sit, cuius dulcis est uita? Hinc enim est et luctus 177 XIX, VIII | nunc asperius affligatur uita mortalium: mortuos tamen 178 XIX, VIII | Numquid non temptatio est uita humana super terram? et 179 XIX, VIII | caruerunt malis, quibus in hac uita etiam boni homines uel conteruntur 180 XIX, X | quantulacumque hic haberi potest in uita bona; sed haec beatitudo 181 XIX, XI | frequentatur, ubi utique non est uita aeterna, propterea finem 182 XIX, XI | aeternam. Sed rursus quia uita aeterna ab eis, qui familiaritatem 183 XIX, XI | potest accipi etiam malorum uita, uel secundum quosdam etiam 184 XIX, XI | habebit bonum, uel pax in uita aeterna uel uita aeterna 185 XIX, XI | pax in uita aeterna uel uita aeterna in pace dicendus 186 XIX, XIII | corporis et animae ordinata uita et salus animantis, pax 187 XIX, XIII | Sicut ergo est quaedam uita sine dolore, dolor autem 188 XIX, XIII | dolor autem sine aliqua uita esse non potest: sic est 189 XIX, XIII | conuenientem gloriam et honorem in uita aeterna ad fruendum Deo 190 XIX, XVII | cum uentum erit, non erit uita mortalis, sed plane certeque 191 XIX, XVII | Deum et proximum, quoniam uita ciuitatis utique socialis 192 XIX, XIX | amandus est honor in hac uita siue potentia, quoniam omnia 193 XIX, XXIII | Hebraeorum, quando sanctorum uita siue imperatur siue laudatur. 194 XIX, XXVI | XXVI] Quocirca ut uita carnis anima est, ita beata 195 XIX, XXVI | carnis anima est, ita beata uita hominis Deus est, de quo 196 XIX, XXVI | ut interim habeat in hac uita, etiam nostri interest; 197 XIX, XXVII | tamen tanta est in hac uita, ut potius remissione peccatorum 198 XIX, XXVII | Numquid non temptatio est uita humana super terram? quis 199 XIX, XXVIII| uiuere dicenda est, quae a uita Dei alienata erit, nec corpus, 200 XX, I | et hominum miserrima est uita, erroribus aerumnisque plenissima. 201 XX, I | diuinitus poenas siue in hac uita siue post mortem: quamuis 202 XX, II | contristetur ille, quem uita laudabilis gaudere debuisse 203 XX, II | absurditate constantiam, ut in hac uita, in qua homo, sicut sacer 204 XX, III | incurrat omnibus, utique in hac uita quae sub sole agitur, significans 205 XX, III | quod ab homine fit in hac uita, siue bonum siue malum, 206 XX, VI | Non enim omnes uiuent, ea uita scilicet, quae, quoniam 207 XX, VI | quoniam beata est, sola uita dicenda est. Nam utique 208 XX, VI | utique non sine qualicumque uita possent audire et de monumentis 209 XX, IX | sine illo finiatur haec uita; nec ad reconciliationem, 210 XX, XV | dicitur: Mortui enim estis, et uita uestra abscondita est cum 211 XX, XV | peccatum; spiritus autem uita est propter iustitiam, utrumque 212 XX, XV | quibus aeterna dabitur uita. Neque enim nescit eos Deus 213 XX, XVI | tunc non erit hoc saeculum uita mortalium turbulentum et 214 XX, XVII | absorbeatur mortale hoc a uita? Nonne ipsi sunt, qui primitias 215 XX, XX | est "in hoc ibis amissa uita, quod eras antequam sumeres 216 XX, XX | ubicumque moriantur, cum uita carebunt, quam continuo 217 XX, XXIV | sacrificia. Haec est omnis uita iustorum: disponere testamentum 218 XX, XXVI | infans, cuius est unius diei uita super terram. Quod si respondetur 219 XXI, III | anima sit corpori sensus et uita: ita corpora dicimus et 220 XXI, XI | non possunt, quia nec ipsa uita, quae his plectitur, porrigitur 221 XXI, XIII | uel diuinis, siue in hac uita siue post mortem, si aut 222 XXI, XIII | Quin et supremo cum lumine uita reliquit (id est cum die 223 XXI, XIII | nouissimo reliquit eas ista uita), ~Non tamen (inquit) omne 224 XXI, XIII | etiam in hac quidem mortali uita esse quasdam poenas purgatorias 225 XXI, XIII | quibus affliguntur, quorum uita uel non inde fit melior 226 XXI, XIII | temporarias poenas alii in hac uita tantum, alii post mortem, 227 XXI, XIV | autem qui nullas in hac uita, sed tantum post eam poenas 228 XXI, XIV | nouimus et audiuimus; quamquam uita ipsa mortalium tota poena 229 XXI, XIV | Numquid non temptatio est uita humana super terram? Non 230 XXI, XV | melius est tamen quam priora uita huius. Melius confligitur 231 XXI, XXIII | supplicium aeternum, inde uita aeterna. Dicere autem in 232 XXI, XXIII | absurdum est. Vnde, quia uita aeterna sanctorum sine fine 233 XXI, XXIV | qui, licet adhuc in hac uita sint constituti, tamen praedestinati 234 XXI, XXIV | regeneratorum nec usque adeo uita in corpore male gesta est, 235 XXI, XXIV | facere, ut de ipsa quoque uita uel desperetur uel dubitetur 236 XXI, XXIV | enim Dei est etiam ista uita mortalis, ubi homo uanitati 237 XXI, XXIV | hac ipsa aerumnosissima uita, quae ira Dei est, uasa 238 XXI, XXIV | Nineuitae quippe in hac uita egerunt paenitentiam et 239 XXI, XXVI | amores in huius corporis uita, ut eorum ligna et fenum 240 XXI, XXVII | perpetrentur nec ab eis uita discedat in melius commutata: 241 XXI, XXVII | sine quibus non est etiam uita iustorum, aliter non remittuntur: 242 XXI, XXVII | suffragio sanctorum sua possit uita sufficere, ac per hoc multo 243 XXI, XXVII | sceleratissimus, nequaquam uita uel bona uel tolerabiliore 244 XXII, I | ipse illis est, tamquam uita uictusque communis; qui 245 XXII, XXI | homo spiritalis sic in hac uita dicitur, ut tamen corpore 246 XXII, XXI | quae in hac aerumnosissima uita bonis malisque largitur, 247 XXII, XXII | fuisse damnatam, haec ipsa uita, si uita dicenda est, tot 248 XXII, XXII | damnatam, haec ipsa uita, si uita dicenda est, tot et tantis 249 XXII, XXII | mentem non uenit et tamen de uita ista hominum non recedit? 250 XXII, XXII | sempiterna suscipiat, non uita, sed mors. Nam in ista quamuis 251 XXII, XXIV | mentis humanae, qua ista uita mortalis ornatur, non de 252 XXII, XXIV | Quae bona in illa beata uita faciet eo, sumere, pro quibus 253 XXII, XXIX | quae futura est distet haec uita, non qualiumcumque hominum, 254 XXII, XXIX | cognitus sum. Si ergo in hac uita, ubi hominum mirabilium 255 XXII, XXIX | dicamus illos sanctos in illa uita Deum clausis oculis non 256 XXII, XXX | honeste desiderantur, et uita et salus et uictus et copia 257 XXII, XXX | erit omnibus, sicut ipsa uita aeterna, communis. ~Ceterum