| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] homines 401 hominesque 1 homini 85 hominibus 254 hominibusque 1 hominis 164 homins 1 | Frequency [« »] 256 eam 255 ei 254 dictum 254 hominibus 254 sua 253 sint 249 aliquid | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances hominibus |
Liber, Caput
1 I, II | simulacro, sed simulacrum ab hominibus seruabatur. Quomodo ergo 2 I, III | institueram de ingratis hominibus dicere, parumper expediam 3 I, VI | praetermitteretur, si aliquibus hominibus in honorem cuiuspiam deorum 4 I, XV | offendere. Sed quid faciamus hominibus, qui gloriantur se talem 5 I, XXVIII| admirari hoc uos amisisse, unde hominibus placere gestistis, illud 6 I, XXVIII| remansisse, quod ostendi hominibus non potest. Si peccantibus 7 II, XIII | flagitatores deos; Romani uero hominibus scaenicis nec plebeiam tribum, 8 II, XIV | arbitrio mentientes uel hominibus miseris quasi deorum facta 9 II, XXV | arbitrabantur, inter se pugnantes hominibus apparere uoluerunt, ne imitari 10 II, XXVI | furtiua intentione discebant. Hominibus namque uerecundabantur, 11 III, III | usque adeo ut eas etiam cum hominibus dignentur habere communes. 12 III, III | illud? An deos <fas est> hominibus feminis, mares autem homines 13 III, XXXI | quibus ea nisi Christianis hominibus tamquam crimina obicerent? 14 III, XXXI | falsa ssint, non inferunt hominibus perniciem, sed stuporem. 15 IV, III | praeferat. Vt ergo in his duobus hominibus, ita in duabus familiis, 16 IV, VII | belligerant, non dii ab hominibus, sed dii ab aliis diis fortes 17 IV, VIII | perueniret? Non tamen satis fuit hominibus deorum multitudinem amantibus, 18 IV, XVIII | meritorum fortuito accidit hominibus et bonis et malis, unde 19 IV, XXII | a quo essent omnia bona, hominibus colendum doceret? ~ 20 IV, XXVII | deformant, ut nec bonis hominibus comparentur, cum alium faciant 21 V, Pr | nullum deum colendum esse ab hominibus, nisi qui potest eos facere 22 V, XII | iudicium hominum bene de hominibus opinantium; et ideo melior 23 V, XIII | talibus potissimum concessit hominibus ad domanda grauia mala multarum 24 V, XIV | quis me negauerit coram hominibus, negabo eum coram patre 25 V, XIV | iustitiam uestram coram hominibus, ut uideamini ab eis; alioquin 26 V, XIV | hoc peruerse intellegentes hominibus placere metuerent minusque 27 V, XIV | inquit, opera uestra coram hominibus, ut uideant bona facta uestra 28 V, XV | uidentur, ut glorificentur ab hominibus, etiam Dominus ait: Amen 29 V, XVI | ut talis merces talibus hominibus redderetur Romanum imperium 30 V, XX | moderetur, nisi unde placeatur hominibus et uentosae gloriae seruiatur. 31 V, XXI | regnasse crediderunt. Sic etiam hominibus: qui Mario, ipse Gaio Caesari; 32 V, XXXIII| bellum cum eis quam cum hominibus gerere uiderentur; ita uerus 33 VI, I | ritibus miscuerunt. Cum his hominibus, qui, etsi non libere praedicando, 34 VI, I | quosnam illud deos uel deas hominibus credendum esset posse conferre, 35 VI, III | In sex itaque primis de hominibus scripsit, in secundis sex 36 VI, III | sunt. Exhibentur enim ab hominibus in locis et temporibus sacra. 37 VI, III | ternis: nam tres priores de hominibus scripsit, sequentes de locis, 38 VI, IV | diuinis, quia diuinae istae ab hominibus institutae sunt, haec ratio 39 VI, IV | fuisse de diis, postea de hominibus, si de omni natura deorum 40 VI, IV | pictura, sicut structura, ab hominibus institutae sint. Restat 41 VI, VI | deos naturales, alios ab hominibus institutos, sed de institutis 42 VI, IX | desinat? Si est ulla frons in hominibus, quae non est in numinibus, 43 VII, III | et deabus matribus, sicut hominibus, ignobilitas accidisset. 44 VII, XII | omnibus omnino rebus, quae ab hominibus nomine pecuniae possidentur? 45 VII, XVII | pollicetur dicturus ea, quae ab hominibus instituta sunt. Neque enim, 46 VII, XXIII | Quasi non euidentior sit in hominibus anima, quae utrum sit nulla 47 VII, XXIV | sudans, si est ulla frons in hominibus, adstabat forsitan et maritus; 48 VII, XXVI | lapidibus addita, haec in hominibus perdita. Hoc dedecus tot 49 VII, XXX | quamuis propter aliquas causas hominibus angelos mittat, non tamen 50 VIII, I | uocant, non cum quibuslibet hominibus (non enim fabulosa est uel 51 VIII, VI | intellegit, qualis est in hominibus, uel quae nutritorio subsidio 52 VIII, XIV | naturarum. Proinde dii sunt hominibus daemonibusque potiores; 53 VIII, XIV | habitant, postponendi, ita hominibus, quibus superius, praeferendi 54 VIII, XIV | corporum, animorum autem cum hominibus passiones. Quapropter non 55 VIII, XVI | animalia, non solum eis cum hominibus, uerum etiam cum diis pecoribusque 56 VIII, XVI | rationalia, cum diis et hominibus; quod tempore aeterna, cum 57 VIII, XVI | quod animo passiua, cum hominibus solis; quod corpore aeria, 58 VIII, XVII | rationem, qua pecora carent. In hominibus autem ut sint istae perturbationes, 59 VIII, XIX | misceri homines diis et deos hominibus; dignum autem misceri daemones 60 VIII, XIX | misceri daemones et diis et hominibus, hinc petita qui allegent, 61 VIII, XX | et homines agere, ut ab hominibus adferant desiderata, et 62 VIII, XXI | addiscere et ubi oportet hominibus subuenire? Hoc si ita est, 63 VIII, XXII | sunt meritis superiores hominibus, qui eos non terreno corpore, 64 VIII, XXIII | quadam medietate uersari, ut hominibus apud ipsos deos necessarii 65 VIII, XXIII | summo Deo factos, alios ab hominibus. Hoc qui audit, sicut a 66 VIII, XXIII | praedicentes, inbecillitates hominibus facientes easque curantes, 67 VIII, XXIII | diis, quos confitetur ab hominibus fieri, semper uelit homines 68 VIII, XXIII | puniendi sunt cum omnibus etiam hominibus, qui eorum societate detinentur, 69 VIII, XXIV | omnia deorum figmenta ab hominibus instituta etiam legibus 70 VIII, XXIV | tamen cum dicit a talibus hominibus factos, quales esse utique 71 VIII, XXIV | cum appellaret factos ab hominibus deos, non tamen eis dedit, 72 VIII, XXIV | uisibilibus simulacris, ab eis hominibus, qui hac arte fecerunt deos, 73 VIII, XXVI | caelum, omnia etiam nunc hominibus adiumenta praestans infirmis 74 VIII, XXVI | irasci, utpote qui sint ab hominibus ex utraque natura facti 75 VIII, XXVII | legerunt, et uideant quibus hominibus mortuis uel de quibus eorum 76 IX, I | longe praestantiores eis hominibus, qui perhibentur boni, merito 77 IX, II | daemonum, quorum illos ab hominibus longe alteque seiungunt, 78 IX, III | tempestate turbari? ut ne hominibus quidem sapientibus comparandi 79 IX, VI | bonorum morum similitudinem hominibus consulant, cum eorum mens 80 IX, VII | inponunt et quibus uoluerint hominibus ex his amicos inimicosque 81 IX, VII | quippe ista dixerunt, quos hominibus simili motu cordis et salo 82 IX, VIII | daemones cum bonis saltem hominibus id uiderentur habere commune, 83 IX, VIII | beatitudinis partem, uel cum hominibus qualemcumque sapientiam 84 IX, VIII | animo autem non diis, sed hominibus similes daemones apertissime 85 IX, VIII | consortio separaret, quia et hominibus aeternos esse animos procul 86 IX, IX | homines ambiant, qui hoc cum hominibus habent deterius, quod est 87 IX, IX | aeternum, uitiosum autem cum hominibus animum; quasi religio, qua 88 IX, IX | seruiente coniuncti, cum hominibus autem terrestribus in parte 89 IX, IX | commune est", quoniam de hominibus loquebatur, quibus sicut 90 IX, IX | nobis cum diis, alterum cum hominibus commune est; sed, sicut 91 IX, IX | beatis, dominum animum cum hominibus miseris, parte inferiore 92 IX, X | Essent quippe feliciores hominibus, si mortale cum eis haberent 93 IX, X | beatum. Essent autem pares hominibus, si cum animo misero corpus 94 IX, X | uero non solum feliciores hominibus non sunt animo misero, sed 95 IX, XI | hominum daemones esse et ex hominibus fieri lares, si boni meriti 96 IX, XI | esse noxios daemones ex hominibus factos. Sed hinc alia quaestio 97 IX, XII | interim bina animalia: deos ab hominibus plurimum differentes loci 98 IX, XII | eis aduersa alia tria ex hominibus redderet. Tria deorum haec 99 IX, XIII | Nam et ipse cum de diis et hominibus loqueretur: "Habetis, inquit, 100 IX, XIII | diis comparat multumque ab hominibus separat. Vnde frustra isti 101 IX, XIII | inmortalitatem, nihil autem horum cum hominibus et miseris et mortalibus: 102 IX, XIII | non potius remoti sunt ab hominibus diisque coniuncti, quam 103 IX, XVI | et contrectari miscerique hominibus, nec tamen contaminari daemones 104 IX, XVI | ut fame adacti cibos ab hominibus quaerant. Tactus uero in 105 IX, XVI | si uellent, miscerentur hominibus, ut uiderent et uiderentur, 106 IX, XVI | dii corporaliter misceri hominibus possent. Hoc autem modo 107 IX, XVI | daemones, quid conferunt hominibus ad uitam post mortem beatam, 108 IX, XVI | conferunt, quid prodest hominibus daemonum amica mediatio? 109 IX, XVI | An forte dii possunt ab hominibus contaminatos mundare daemones, 110 IX, XVI | contaminat, uidentur ab hominibus dii, quos uisibiles dicit, " 111 IX, XVI | dii contaminarentur, si hominibus miscerentur, etiamsi esset 112 IX, XVII | quo indutus est, aut ex hominibus inter quos in homine conuersatus 113 IX, XVIII | daemones contaminari potius ab hominibus, quam homines mundari a 114 IX, XXIII | dicimus, qui Dei uoluntatem hominibus adnuntiarent, illis autem 115 X, I | ea seruitus, quae debetur hominibus, secundum quam praecipit 116 X, VIII | Sodomorum, quos angelos hominibus similes hospitio susceperat 117 X, IX | communiter daemonibus et hominibus Apuleius adtribuit; deos 118 X, XI | siderum fabricari in terra ab hominibus potestates idoneas uariis 119 X, XII | facto templo suo, sicut in hominibus sanctis suis, eiusque temporaliter 120 X, XIV | Omnia quippe, quae praestare hominibus uel angeli uel homines possunt, 121 X, XXI | permissa daemonibus, ut hominibus quos possident excitatis 122 X, XXIV | superbius extulerunt miserisque hominibus adiutorium deceptorium uelut 123 X, XXV | quod inter multa, qu ab hominibus eliguntur, ipse illi placuerit 124 X, XXVI | qui deorsum descendentes hominibus theurgicis diuina pronuntient; 125 X, XXVIII| stultum Dei sapientius est hominibus, et infirmum Dei fortius 126 X, XXVIII| infirmum Dei fortius est hominibus. Hoc quasi stultum et infirmum 127 X, XXIX | spiritum dilectionis suae daret hominibus homine medio, qua ad illum 128 X, XXIX | homine medio, qua ad illum ab hominibus ueniretur, qui tam longe 129 X, XXXII | prophetae prius in paucis hominibus ubi potuerunt Dei gratiam 130 X, XXXII | uerba sonuerunt, uerum etiam hominibus Dei uerbo simplicis pieitatis 131 XI, VIII | ipse requiescere; hoc etiam hominibus, quibus loquitur et propter 132 XI, XVI | mortalibus, sicut angeli hominibus. Sed ista praeponuntur naturae 133 XI, XVI | cum ordine naturae angeli hominibus, tamen lege iustitiae boni 134 XI, XXVIII| et hinc probamus, quod in hominibus, qui rectius amantur, ipse 135 XI, XXXIII| aduertunt, qui peiores esse hominibus infidelibus siue intellegunt 136 XII, I | neque incongrua dicatur esse hominibus angelisque societas, ut 137 XII, I | solum angelis, uerum etiam hominibus constitutae. ~Angelorum 138 XII, IV | natura placet; nisi quia hominibus etiam ipsae naturae plerumque 139 XII, VIII | peruerse amantis laudari ab hominibus spreto testimonio conscientiae; 140 XII, IX | inmortalibus angelis ex mortalibus hominibus congregatur et nunc mutabiliter 141 XII, XII | hominum genus prius sine hominibus gignentibus extitisse. Neque 142 XII, XVII | modo autem promisit, cum hominibus utique promiserit, qui nondum 143 XII, XXIII | homine Deus ad commendandum hominibus, quam ei grata sit etiam 144 XIII, III | praecessit in peccantibus hominibus primis, etiam naturaliter 145 XIII, VII | me confessus fuerit coram hominibus, confitebor <et ego&lg eum 146 XIII, XII | quam mortem Deus primis hominibus fuerit comminatus, si ab 147 XIII, XVII | non qualia fecit primis hominibus bonitas Dei, sed qualia 148 XIII, XIX | pollicetur. Optime autem cum hominibus agi arbitratur idem Plato, 149 XIII, XIX | fieri putat); ut a ceteris hominibus hoc uideantur differre sapientes, 150 XIII, XX | quidem, quale fuit in primis hominibus ante peccatum, qui licet 151 XIII, XXII | uolebant et poterant, ut hominibus congruerent sui ministerii 152 XIII, XXIV | inoboedientiae in illis primis hominibus, cum illos diuina gratia 153 XIV, VIII | inhonesta uelit sibi fieri ab hominibus, ut de turpioribus taceam, 154 XIV, VIII | negauerit non recte praecipi hominibus, ut quaecumque ab aliis 155 XIV, VIII | angeli dicentes: Pax in terra hominibus bonae uoluntatis. Nam ex 156 XIV, VIII | illi bene, isti male, sicut hominibus seu recta seu peruersa uoluntas 157 XIV, IX | factus est et angelis et hominibus, legitime magnum agonem 158 XIV, XI | corporali, ubi cum duobus illis hominibus, masculo et femina, animalia 159 XIV, XX | ut erubescerent homines hominibus, quam error, ut homines 160 XIV, XXIII | retributa est, oboedienter hominibus ad uoluntatis nutum similiter 161 XIV, XXVIII| gloriatur. Illa enim quaerit ab hominibus gloriam; huic autem Deus 162 XV, I | nobis, siue in duobus primis hominibus satis dictum est, iam mihi 163 XV, III | Dei donum, quod indebitum hominibus gratis gratia largiretur, 164 XV, VII | eo more, quo cum primis hominibus per creaturam subiectam 165 XV, VII | uidebat et hoc arguebat. Nam hominibus, quibus absconditum est 166 XV, XII | appellabantur anni ab illis hominibus; sed in annis sedecim est 167 XV, XVI | fugientem. Vnde iam pleno hominibus orbe terrarum, non quidem 168 XV, XVIII | Ex duobus namque illis hominibus, Abel, quod interpretatur 169 XV, XX | necesse non sit in illis hominibus tam seram credere pubertatem, 170 XV, XX | ipsum cum aliis omnibus hominibus, exceptis qui in arca fuerunt, 171 XV, XX | genus humanum exceptis octo hominibus diluuio perire mereretur. ~ 172 XV, XXIII | ambiguum est. Apparuisse tamen hominibus angelos in talibus corporibus, 173 XV, XXIII | permanebit spiritus meus in hominibus his in aeternum, propter 174 XV, XXIII | permanebit spiritus meus in hominibus his in aeternum, propter 175 XVI, II | Infirmum Dei fortius est hominibus, et stultum Dei sapientius 176 XVI, II | stultum Dei sapientius est hominibus. Quod uero cum dictum esset: 177 XVI, II | fortius et sapientius est hominibus. Huius rei figura est, quod 178 XVI, II | ciuitatem Dei; quia et de hominibus, qui non sunt ciues eius, 179 XVI, VI | Ex illis igitur tribus hominibus, Noe filiis, septuaginta 180 XVI, VIII | quae apud nos oportet ex hominibus nasci, eius sapientiam, 181 XVI, X | paucis qui commemorantur hominibus occupati pueriliter haesitemus, 182 XVI, XXI | Deo est innumerabilis, sed hominibus; Deo autem nec harena terrae. 183 XVI, XXX | remansit et in salem conuersa hominibus fidelibus quoddam praestitit 184 XVI, XXXVI | caste Abrabam fecerit, quod hominibus inpudicis et nequitiae suae 185 XVI, XL | eum in septuaginta quinque hominibus scriptura commemorat, non 186 XVII, VIII | lignis et lapidibus, sed de hominibus, qualem illum aedificare 187 XVII, XII | ipsa propter templum Dei de hominibus factum, non de lapidibus, 188 XVIII, VIII | peritus claruit, quas et hominibus tradidit; quo merito eum 189 XVIII, XV | diuinos honores mortuis hominibus detulerunt. ~ 190 XVIII, XVIII | daemonibus, ut inludatur hominibus, partim uero onerum corpora, 191 XVIII, XVIII | perhibetur, non mutatis hominibus factas, sed subtractis credo 192 XVIII, XVIII | iniuria multos colant et hominibus mortuis, qui nec cum uiuerent 193 XVIII, XXV | quodam laudabili praestabant hominibus ceteris et morum nonnulla 194 XVIII, XXVIII| spiritum et adnuntians in hominibus Christum suum; et alio loco: 195 XVIII, XXIX | ita gloria priuabitur ab hominibus species tua, et gloria tua 196 XVIII, XXIX | species tua, et gloria tua ab hominibus; ita mirabuntur gentes multae 197 XVIII, XXIX | deficiens prae omnibus hominibus. Homo in plaga positus et 198 XVIII, XXXI | dicens: Iam nunc adnuntiat hominibus omnes ubique agere paenitentiam, 199 XVIII, XXXI | undecumque uel etiam ex hominibus falsos deos, quibus sacrificando 200 XIX, III | debemus, quam pro magno de hominibus quid quisque senserit scire? ~ 201 XIX, IV | superbiae stupor est in his hominibus hic se habere finem boni 202 XIX, IV | apostolus Paulus non de hominibus inprudentibus inpatientibus, 203 XIX, VI | ipsa iudicia hominum de hominibus, quae ciuitatibus in quantalibet 204 XIX, XII | societatem pacemque cum hominibus, quantum in ipso est, omnibus 205 XIX, XIII | mortale genus humanum, dedit hominibus quaedam bona huic uitae 206 XIX, XIV | ceteris quibus potuerit hominibus), et ad hoc sibi a proximo, 207 XIX, XV | libido ipsa dominandi. Hominibus autem illo pacis ordine, 208 XIX, XVII | mortali necessariarum utrisque hominibus et utrique domui communis 209 XIX, XXI | iniustum esse, ut homines hominibus dominantibus seruiant; quam 210 XIX, XXI | iustum esse, quod talibus hominibus sit utilis seruitus, et 211 XIX, XXI | in hominum coetu, qui ex hominibus talibus constat. Non est 212 XIX, XXIII | sibi, et per hoc in omnibus hominibus ad eandem ciuitatem pertinentibus 213 XX, VIII | quamuis ab eorum interioribus hominibus, ubi in Deum creditur, foras 214 XX, IX | uidetur, in eis uidelicet hominibus, qui uelut fidem profitentur 215 XX, XVI | innouatus apte adcommodetur hominibus etiam carne in melius innouatis. 216 XX, XVII | Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis, et 217 XX, XX | in terram, quia ex uiuis hominibus terra erunt, quem ad modum 218 XX, XXI | permanebit spiritus meus, in hominibus istis, quoniam caro sunt. 219 XX, XXVI | cuius cibo separatis illis hominibus, quando eos sua de paradiso 220 XX, XXX | quae incredibilia uidentur hominibus et tamen scripturis sanctis, 221 XXI, VI | ibi prodigium et appareret hominibus et diutius permaneret. Inliciuntur 222 XXI, VI | Vt autem inliciantur ab hominibus, prius eos ipsi astutissima 223 XXI, VIII | discernerentur singuli ab hominibus ceteris? Quos ergo similes 224 XXI, IX | hominem scandalizant pro his hominibus poneret, quos ut sua membra 225 XXI, X | daemonibus corpora, sicut doctis hominibus uisum est, ex isto aere 226 XXI, XVII | disputandum, qui uel omnibus illis hominibus, quos iustissimus iudex 227 XXI, XVIII | de malis et infidelibus hominibus diuinitus quidem uerum praedictum 228 XXI, XIX | nec ipsis saltem omnibus hominibus promittentes, sed tantummodo 229 XXI, XXII | enim dimiseritis peccata hominibus, dimittet uobis et pater 230 XXI, XXII | si autem non dimiseritis hominibus, neque pater uester, qui 231 XXI, XXII | uestra, si et uos dimiseritis hominibus. Ac per hoc putant etiam 232 XXI, XXIV | angelos simul cum sanctis hominibus, qui tunc aequales erunt 233 XXI, XXIV | damnandis et angelis et hominibus oraturos, ut misericordia 234 XXI, XXIV | illo tunc iudicio etiam pro hominibus aeterno igne cruciandis, 235 XXI, XXIV | orat pro omnibus dumtaxat hominibus inimicis suis in hoc corpore 236 XXI, XXIV | cur non oretur tunc pro hominibus aeterno igne puniendis, 237 XXI, XXIV | causa est, ut, quamuis pro hominibus, tamen iam nec nunc oretur 238 XXI, XXIV | miserationes suas? ut opinetur de hominibus bonis ueram, de malis falsam, 239 XXI, XXIV | malis falsam, aut de bonis hominibus et malis angelis ueram, 240 XXI, XXIV | angelis ueram, de malis autem hominibus falsam Dei esse sententiam. 241 XXI, XXV | ne ipsis quidem omnibus hominibus liberationem ab aeterno 242 XXI, XXVII | Si dimiseritis peccata hominibus, dimittet uobis pater uester 243 XXI, XXVII | Si dimiseritis peccata hominibus, dimittet uobis et pater 244 XXI, XXVII | Si dimiseritis peccata hominibus, et pater uester dimittet 245 XXI, XXVII | Si autem non dimiseritis hominibus, neque pater uester dimittet 246 XXII, I | erunt, adipiscentibus et hominibus, quod numquam sancti angeli 247 XXII, II | uoluntatem, quam Deus operatur in hominibus, etiam uelle dicitur, quod 248 XXII, IV | cum Herculem et Romulum ex hominibus deos esse factos asseueraret: " 249 XXII, XXII | fluuius inprouisus fugientibus hominibus de horreis eiecit atque 250 XXII, XXII | Tullius, ueram dederunt; nec hominibus, inquit, ab his aut datum 251 XXII, XXIV | necessitatem: quibus tamen uoluit hominibus abstulit eam Deus, et steriles 252 XXII, XXIV | Deus uellet implere terras hominibus: quo modo creauit unum sine 253 XXII, XXVIII| inquit, esse in renascendis hominibus quam appellant *paliggenesi/ 254 XXII, XXX | satientur, ego ero quaecumque ab hominibus honeste desiderantur, et