| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] uitales 1 uitalis 1 uitalium 2 uitam 213 uitamque 4 uitamus 1 uitanda 3 | Frequency [« »] 216 hanc 216 super 214 cui 213 uitam 209 magis 209 rerum 208 itaque | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances uitam |
Liber, Caput
1 I, I | fugientes in sacratis eius locis uitam, de qua superbiunt, inuenirent. 2 I, I | atque conterere itemque uitam mortalium iustam atque laudabilem 3 I, IX | damnationem, quae post hanc uitam talibus praeparatur, tamen, 4 I, IX | minime puniantur, iure istam uitam, quando diuinitus adfliguntur 5 I, IX | efficiantur, uel ad bonam uitam et piam erudiendos impediant 6 I, IX | solum quippe infirmiores, uitam ducentes coniugalem, filios 7 I, IX | non quia simul agunt malam uitam, sed quia simul amant temporalem 8 I, IX | quia simul amant temporalem uitam, non quidem aequaliter, 9 I, X | futurum, ut adprehendant ueram uitam. Haec qui de suis diuitiis 10 I, XI | est, omnibus, qui in hanc uitam procreati sunt, utique commune 11 I, XI | uitae tam longam quam breuem uitam hoc idem facit. Neque enim 12 I, XV | propterea colebantur, ut istam uitam prosperam redderent, si 13 I, XV | deorum cultus post hanc uitam uelut mercedem reddit felicitatem, 14 I, XVII | mortis reus finiuit hanc uitam, qua licet propter suum 15 I, XVIII | minuantur, bonam iustamque uitam omnino non minuunt. Quod 16 I, XXII | merito dicendus est, qui uitam aerumnosam magis potest 17 II, IV | decipientes, uel talem agens uitam, in qua istos potius quam 18 II, IX | disceptationibus legitimis propositam uitam, non poetarum ingeniis habere 19 II, XI | omnino congruenter, qui nec uitam ciuium lacerandam linguis 20 II, XI | quibus cernebant deorum uitam eisdem ipsis diis uolentibus 21 II, XII | iniuriis poetarum subiectam uitam famamque habere noluerunt, 22 II, XXII | denique SmIa ipse, cuius uitam mores facta describente 23 II, XXVIII| uiuere debeant, ut post hanc uitam beate semperque uiuere mereantur, 24 III, I | uillam malam habeant, quam si uitam, quasi hoc sit hominis maximum 25 III, XV | ut fertur, annos priuatam uitam quietus habuit et cum uxore 26 III, XVIII | pepercit, ubi ei ueluti uitam perpetuam diligentissima 27 III, XXI | egit reliquam compleuitque uitam, post insignem suum triumphum 28 III, XXIX | illo colle constitutis auro uitam saltem uendiderunt, quam 29 III, XXX | exercuit suisque aduersariis uitam dignitatemque donauit, tamquam 30 IV, XI | suam quaeque pars habet uitam a ceteris separatam, si 31 V, I | ceterisque rebus ad humanam uitam pertinentibus atque in ipsa 32 V, X | uoluntatis. Neque enim et uitam Dei et praescientiam Dei 33 V, XI | essentiam etiam cum lapidibus, uitam seminalem etiam cum arboribus, 34 V, XI | seminalem etiam cum arboribus, uitam sensualem etiam cum pecoribus, 35 V, XI | sensualem etiam cum pecoribus, uitam intellectualem cum solis 36 V, XV | ergo non erat daturus Deus uitam aeternam cum sanctis angelis 37 V, XVI | supernae patriae propter uitam aeternam, si tantum a suis 38 V, XVII | Quantum enim pertinet ad hanc uitam mortalium, quae paucis diebus 39 V, XXV | crederent propter aeternam uitam colendum, has sublimitates 40 V, XXV | Constantini mereretur, cum propter uitam aeternam quisque debeat 41 V, XXVI | animam corpus, sensus mentem uitam, bonis malisque largitur; 42 VI, I | sunt, qui non propter istam uitam, sed propter illam, quae 43 VI, I | corporalemque creaturam, propter uitam, quae post mortem futura 44 VI, I | singula distribuuntur officia, uitam aeternam cuique praestare? 45 VI, I | habetis, saltem date mihi uitam aeternam? Quid hac absurditate 46 VI, I | in potestate nos habere uitam, quas audis non habere uel 47 VI, I | Inpudentissimae igitur stultitiae est uitam aeternam a talibus diis 48 VI, I | propter istam, sed propter uitam quae post mortem futura 49 VI, I | Iuuentate oportere peti uitam aeternam, quae non daret 50 VI, I | barbata boni aliquid post hanc uitam esse sperandum, cuius in 51 VI, I | ludibriosumque cognoscit, propter uitam aeternam credat esse fructuosum? 52 VI, IV | distributionis et distinctionis uitam aeternam frustra quaeri 53 VI, VI | disserendum est, placetne tandem uitam aeternam peti aut sperari 54 VI, VI | sempiternam quisquam adipiscitur uitam. Illa enim de diis turpia 55 VI, VI | temporalisque polluitur? An uero uitam polluit consortium nefariorum 56 VI, VI | assensionibus nostris, et uitam non polluit societas daemonum, 57 VI, XII | felicitati propter aeternam uitam consecrandi homines essent, 58 VI, XII | consecrandi sumus, qui aeternam uitam, ubi uera est et plena felicitas, 59 VI, XII | qui non dat felicitatem, uitam quo modo dare posset aeternam? 60 VI, XII | posset aeternam? Eam quippe uitam aeternam dicimus, ubi est 61 VI, XII | sed multo magis propter uitam aeternam, quae post mortem 62 VII, Pr | transitorium uaporem, sed propter uitam beatam, quae non nisi aeterna 63 VII, I | quisquam colendos propter uitam beatam, quae non nisi aeterna 64 VII, II | et Sentinus, quorum alter uitam, alter sensus puerperio 65 VII, III | Vitumnus obscurus et ignobilis uitam; confert Sentinus obscurus 66 VII, III | cogitare indignum est, nisi ad uitam sensumque peruenerint, quae 67 VII, III | atque sentire, etiam carni uitam praebet et sensum, uniuersali 68 VII, IV | dedeoris adpetitores, cuius uitam minus turpem inuenerunt, 69 VII, VII | finiat non inueniet. Quod si uitam beatam in hoc mundo inchoari 70 VII, VIII | autem hoc ad animam, quid ad uitam aeternam? Propter solas 71 VII, XII | aliquid hac doctrina quod ad uitam pertineret aeternam salubriter 72 VII, XXIV | cymbalorum, confictio leonum uitam cuiquam pollicentur aeternam? 73 VII, XXX | artium uariarum ad adiuuandam uitam naturamque concessit; qui 74 VII, XXX | Ab hoc uno et uero Deo uitam speramus aeternam. ~ 75 VII, XXXII | sunt, quae propter aeternam uitam fidelium in Christo et impleta 76 VII, XXXV | audere non potuit. Qui ergo uitam nec modo habere uult piam, 77 VIII, I | incommutabilis Dei cultum ad uitam adipiscendam etiam post 78 VIII, IV | quarum actiua ad agendam uitam, id est ad mores instituendos 79 VIII, IV | pertinet quaestionem, propter uitam, quae post mortem futura 80 VIII, VI | in eis sunt, siue omnem uitam, uel quae nutrit et continet, 81 VIII, VI | est, uel corpus es s e uel uitam, meliusque aliquid uitam 82 VIII, VI | uitam, meliusque aliquid uitam esse quam corpus, speciemque 83 VIII, VIII | quoniam philosophia ad beatam uitam tendit, fruens Deo sit beatus 84 VIII, XIX | operibus praedicandis humanam uitam sibi adimi non timeret; 85 VIII, XXVII | spiritus istos colendos propter uitam beatam, quae post mortem 86 VIII, XXVII | bonos, et eos, per quos ad uitam in aeternum beatam perueniamus, 87 IX, I | deorum prosit ad consequendam uitam beatam quae post mortem 88 IX, IV | tenere mente sententiam, uitam illam salutemque corporis, 89 IX, XVI | quid conferunt hominibus ad uitam post mortem beatam, quos 90 IX, XXIII | sacris et sacrificiis propter uitam beatam post mortem adipiscendam 91 X, I | homines appetunt, id est uitam beatam, quemquam isti assecuturum 92 X, II | illis supernis praeberi uitam beatam et lumen intellegentiae 93 X, XI | potestates, quae nobis ad beatam uitam capessendam fauent, sed 94 X, XXII | fidem regimur, et post hanc uitam per ipsam speciem incommutabilis 95 X, XXVII | tamen per intellectualem uitam facis altiorem, ut tibi 96 X, XXVII | confiteris. Christus autem uitam promittit aeternam; unde 97 X, XXIX | Dei et gratia post hanc uitam posse compleri. O si cognouisses 98 X, XXXII | quasi terrenarum rerum et ad uitam istam mortalem pertinentium 99 X, XXXII | qui cultum deorum propter uitam, quae post mortem futura 100 XI, X | dicitur uiuus habendo utique uitam, et eadem uita ipse est. ~ 101 XI, XI | atque secura; sed rationalem uitam licet insipientem sic habent, 102 XI, XII | futurae inmortalitatis hanc uitam ducere sine crimine uastante 103 XI, XIII | praesciam, beatitudinem, si uitam egerunt ante peccatum, profecto 104 XI, XIII | promittitur, quod ibunt in uitam aeternam. Porro autem si 105 XI, XXV | propter obtinendam beatam uitam tripertita, ut dixi, a philosophis 106 XI, XXVIII| pecora essemus, carnalem uitam et quod secundum sensum 107 XII, XVII | erat, uerum etiam promisit uitam aeternam, quam manifestauit 108 XII, XXI | tantisque calamitatibus uitam (si tamen uita ista dicenda 109 XII, XXVII | poenas animae, cum ad istam uitam denuo reuoluuntur, et omnium 110 XIII, III | quorum parentes in bestialem uitam mortemque deiecerat; sicut 111 XIII, IV | per quod transiretur ad uitam. ~ 112 XIII, VII | Christum confitendo finire uitam quam eum negando ad eius 113 XIII, VIII | donec istarum ad aeternam uitam, illarum uero ad aeternam 114 XIII, XIX | indissolubilem scilicet uitam, id est aeternum cum suis 115 XIII, XIX | idem Plato, si tamen hanc uitam pie iusteque peregerint, 116 XIII, XIX | uero, qui stultam duxerint uitam, ad corpora suis meritis 117 XIII, XIX | Christo uinci uideretur uitam sanctis pollicente perpetuam, 118 XIII, XXI | prohibet intellegere paradisum uitam beatorum, quattuor eius 119 XIII, XXIV | adderet uiuentem, nisi animae uitam significaret, quae illi 120 XIV, IX | poenam aeternam, cupiunt uitam aeter nam; dolent in re, 121 XIV, IX | Dominus in forma serui agere uitam dignatus humanam, sed nullum 122 XIV, XVI | gaudiorum coniugalem agens uitam, sed, sicut apostolus monuit, 123 XIV, XXIV | hanc aerumnosam ducentibus uitam, ita in plerisque motionibus 124 XV, XII | ducentorum annorum habuisse uitam, alios trecentorum, quosdam 125 XV, XVI | singulos ac sic ad socialem uitam diligentius conligandam 126 XV, XXVI | iubetur, undique stabilem uitam sanctorum significat; quacumque 127 XVI, XXX | animo redeundum ad ueterem uitam, qua per gratiam regeneratus 128 XVII, III | testamentum nouum ad possidendam uitam aeternam regnumque caelorum; 129 XVII, IV | scilicet nostro, cum quo uitam nostram in Deo apostolus 130 XVII, V | transibit intellegi de morte ad uitam, omnibus diebus, quibus 131 XVII, XX | prudentiam, ut habeatis uitam. Participem autem fieri 132 XVII, XX | ipsum est incipere habere uitam. Nam et in alio libro, qui 133 XVIII, VIII | quod mortalibus ad istam uitam commodius ducendam beneficia 134 XVIII, XXXI | esse, ut propter aeternam uitam Christum diligeret mundus, 135 XVIII, XXXI | ut et propter aeternam uitam ab illo accipiendam et usque 136 XVIII, XXXI | Christus in doctrina, quae ad uitam ducit aeternam, ipse est 137 XIX, I | ut aut otiosam diligant uitam, sicut hi, qui tantummodo 138 XIX, III | sicut uirtutem decet. ~Hanc uitam beatam etiam socialem perhibent 139 XIX, IV | sentiat: respondebit aeternam uitam esse summum bonum, aeternam 140 XIX, IV | inferre, hanc in his malis uitam constitutam eum non pudeat 141 XIX, IV | pudeat beatam uocare. O uitam beatam, quae ut finiatur 142 XIX, IV | defirare compellunt, ut eandem uitam et dicat beatam et persuadeat 143 XIX, IV | usque adeo superata est, ut uitam beatam derelinqueret desereret 144 XIX, IV | igitur mala non erant, quae uitam miseram fugiendamque faciebant? ~ 145 XIX, IV | inlata, qui haec patitur, uitam beatam tamen esse contendunt. " 146 XIX, IV | saltem miseram talem diceres uitam. Non igitur propterea misera 147 XIX, IV | rationibus, cum quaerunt beatam uitam, dignarentur cedere ueritati 148 XIX, V | V] Quod autem socialem uitam uolunt esse sapientis, nos 149 XIX, XI | sicut aeternam diximus uitam, praesertim quia ipsi ciuitati 150 XIX, XI | summum bonum eius, aeternam uitam maluimus commemorare quam 151 XIX, XI | sanctificationem, finem uero uitam aeternam. Sed rursus quia 152 XIX, XIV | secundum eam cognitionem uitam moresque componat. Sed ne 153 XIX, XVII | eis de rebus ad mortalem uitam pertinentibus humanarum 154 XIX, XVII | ciuitatem uelut captiuam uitam suae peregrinationis agit, 155 XIX, XIX | possit in quolibet eorum uitam ducere et ad sempiterna 156 XIX, XX | patiendo: quis est qui illam uitam uel beatissimam neget uel 157 XIX, XXIII | uirtutes adoramus, ipsam uitam precem ad ipsum facientes 158 XIX, XXVI | Vt quietam et tranquillam uitam agamus cum omni pietate 159 XX, III | utique ob aliud, nisi ut eam uitam desideremus, quae uanitatem 160 XX, V | aeternum, iusti autem in uitam aeternam. Iohannes uero 161 XX, V | credit ei qui misit me, habet uitam aeternam, et in iudicium 162 XX, V | sed transiit a morte in uitam. Ecce hic dixit fideles 163 XX, VI | Sicut enim Pater habet uitam in semet ipso, sic dedit 164 XX, VI | sic dedit et Filio habere uitam in semet ipso. Nondum de 165 XX, VI | uocem eius et uiuere ad uitam pietatis ex impietatis morte 166 XX, VI | credit ei qui misit me, habet uitam aeternam et in iudicium 167 XX, VI | sed transiit a morte in uitam, id est, pertinendo ad primam 168 XX, VI | nunc transitur a morte ad uitam, in damnationem non ueniet, 169 XX, VI | secundam mortem, alios in eam uitam, quae non habet mortem. ~ 170 XX, VII | praedestinatas in aeternam uitam, quis fidelis ignorat? Nec 171 XX, IX | quo uiuere debuerunt, ad uitam scilicet de morte transeundo. 172 XX, IX | corporum resurrectio, non ad uitam de monumentis procedent, 173 XX, IX | audierit uocem filii Dei et ad uitam de morte transierit, profecto 174 XX, XIV | quantus hominum erit, et uitam suam quisque ab angelo sibi 175 XX, XV | corpus mortuum et spiritum uitam. Nec tamen dixit corpus 176 XX, XVI | conectitur: Iusti autem in uitam aeternam. Et uidi, inquit, 177 XX, XVII | ducturus sit uel duxerit uitam, nullas habentem lacrimas 178 XX, XX | quod eras antequam sumeres uitam"; id est, hoc eris exanimatus, 179 XX, XXIII | terrae aggere exurgent; hi in uitam aeternam, et hi in opprobrium 180 XX, XXIII | ita et isto loco hi in uitam aeternam, et hi in opprobrium 181 XXI, I | aeternum, iusti autem in uitam aeternam, et in prophetis, 182 XXI, VIII | mortalitatis innotuit, ut perpetem uitam tenere non possit; sic ergo 183 XXI, IX | inquit, debilem introire in uitam quam duas manus habentem 184 XXI, IX | inquit, claudum introire in uitam aeternam quam duos pedes 185 XXI, X | poenam, non dantes ignibus uitam; quia et iste alius modus, 186 XXI, X | poenam, non inpertiendo uitam corporalibus ignibus. Vnus 187 XXI, XI | occisus: sic nec illius, ut in uitam reuocetur aeternam secunda 188 XXI, XIV | senserint quietamque duxerint uitam, et ipsi nouimus et audiuimus; 189 XXI, XIV | absit ut eis obsit, si hanc uitam in illa aetate etiam ipsa 190 XXI, XV | atque intellegamus hanc uitam de peccato illo nimis nefario, 191 XXI, XVI | etiamsi hanc in eis annis uitam finiat, translata scilicet 192 XXI, XIX | necesse est istos erui et ad uitam aeternam quandocumque perduci. ~ 193 XXI, XX | moriantur in aeternum, sed uitam quandoque consequantur aeternam; 194 XXI, XXII | siue dextris, quibus est uitam daturus aeternam, siue sinistris, 195 XXI, XXIII | diuturni temporis existimare et uitam aeternam credere sine fine, 196 XXI, XXIII | aeternum, iusti autem in uitam aeternam? Si utrumque aeternum, 197 XXI, XXIV | aeternum, iusti autem in uitam aeternam: nimiae praesumptionis 198 XXI, XXVI | superaedificauerunt quamlibet pessimam uitam, uelut ligna, fenum, stipulam; 199 XXI, XXVII | inuenientur eas facere, qui uitam suam usque ad mortem cotidianorum 200 XXI, XXVII | dicendi sunt facere, qui uitam nolunt a consuetudine scelerum 201 XXII, I | qua ipsi sibi ad beatam uitam sufficere uellent, tanti 202 XXII, III | aggere) exurgent, hi in uitam aeternam et hi in opprobrium 203 XXII, IV | tenere, ut sensum haberet et uitam, et eam sentientem atque 204 XXII, XXI | hominem rectum -- omitto uitam illam duorum coniugum in 205 XXII, XXII | apparere, homo ueniat in hanc uitam, ita ut, si dimittatur uiuere 206 XXII, XXII | illo uulnere finiuit hanc uitam. Quid uidetur sedente securius? 207 XXII, XXII | quae propter aliam magis uitam, ubi mala non erunt omnino 208 XXII, XXIV | eis quos praedestinauit ad uitam, qui haec dedit etiam eis 209 XXII, XXV | bonis, quibus post hanc uitam beatissimus perfruetur, 210 XXII, XXIX | Spiritus enim est Deus. Deinde uitam quidem suam, qua nunc uiuit 211 XXII, XXIX | sed uidemus, cum eorum uitam sine corporibus uidere nequeamus, 212 XXII, XXX | per insipientis pessimam uitam): ita et obliuiones malorum 213 XXII, XXX | qui cultum deorum propter uitam, quae post mortem futura