| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] terra 288 terrae 112 terraeque 3 terram 197 terramque 2 terraque 2 terrarum 36 | Frequency [« »] 198 rebus 197 deinde 197 facta 197 terram 196 bonum 196 mortem 194 factum | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances terram |
Liber, Caput
1 I, X | meae, nudus reuertar in terram. Dominus dedit, Dominus 2 IV, VIII | cum uero iam essent super terram et segetem facerent, deam 3 IV, X | atque in ipsa terra aliud Terram, aliud Tellurem, aliud Tellumonem 4 IV, X | sacrisque ueneratos. Eandem terram etiam matrem deum uocant, 5 IV, X | mater est Iouis. Eandem terram Cererem, eandem etiam Vestam 6 IV, XI | cum aere sit ipse caelum, terram uero tamquam coniugem eandemque 7 IV, XX | se pro patria in abruptam terram praecipitem dedit; quae 8 IV, XXX | sed ei qui fecit caelum et terram, qui has superstitiones, 9 V, VII | agrum die tam multa grana in terram simul ueniunt, simul germinant, 10 V, XI | qui non solum caelum et terram, enc solum angelum et hominem, 11 V, XIX | et tyranni per me tenent terram. Sed ne tyranni non pessimi 12 VI, VIII | Saturnus ad semina, quae in terram, de qua oriuntur, iterum 13 VI, X | aliquis: Credam ego caelum et terram deos esse et supra lunam 14 VII, VI | in duas partes, caelum et terram; et caelum bifariam, in 15 VII, VI | bifariam, in aethera et aera; terram uero in aquam et humum; 16 VII, VI | tertiam aquam, infimam terram; quas omnes partes quattuor 17 VII, XVI | nihil aliud dicunt esse quam terram, eamque perhibent et Iunonem, 18 VII, XVII | esse mundum, esse caelum et terram, caelum sideribus fulgidum, 19 VII, XVII | caelum sideribus fulgidum, terram seminibus fertilem, atque 20 VII, XXIII | autem in mundo lapides ac terram, quam uidemus, quo non permanat 21 VII, XXIII | deos, et per ea quod in terram permanat, deam Tellurem; 22 VII, XXIII | animi mundani, quae per terram permeat, sicut una est terra, 23 VII, XXIV | significat, qui semine indigeant, terram sequi oportere; in ea quippe 24 VII, XXIV | praecipitur, inquit, qui terram colunt, ne sedeant; semper 25 VII, XXIV | significent, qui semine indigeant, terram sequi oportere; quasi non 26 VII, XXVI | et publicis et inquinauit terram et caelo fecit iniuriam. 27 VII, XXVIII | omnes deos in caelum et terram redigere ac referre conatur? 28 VII, XXVIII | caelum esse quod faciat, terram quae patiatur, et ideo illi 29 VII, XXVIII | significare caelum, aliud terram, aliud exempla rerum, quas 30 VII, XXVIII | appellat ideas; caelum Iouem, terram Iunonem, ideas Mineruam 31 VII, XXVIII | caelum a quo fiat aliquid, terram de qua fiat, exemplum secundum 32 VII, XXVIII | Neptunus in mari est, quod ad terram potius quam ad caelum pertinet. 33 VII, XXVIII | esse perhibetur, superiorem terram tenens, in inferiore habens 34 VII, XXVIII | deos ad caelum, deas ad terram referre conantur? Quid solidum 35 VII, XXIX | Deum colimus, non caelum et terram, quibus duabus partibus 36 VII, XXIX | Deum, qui fecit caelum et terram et omnia, quae in eis sunt; 37 VII, XXX | adtributa substituit; qui terram fundat atque fecundat; qui 38 VII, XXX | mutabilis, implens caelum et terram praesente potentia, non 39 VIII, V | sacris quasi ad caelum et terram rerumque mortalium semina 40 VIII, VI | disposita a caelo usque ad terram et quaecumque corpora in 41 VIII, XI | principio fecit Deus caelum et terram. Terra autem erat inuisibilis 42 VIII, XI | Deum dicit in illo opere terram primo ignemque iunxisse. 43 VIII, XI | principio fecit Deus caelum et terram. Deinde ille duo media, 44 VIII, XII | Deo qui fecit caelum et terram, quanto melius senserunt, 45 VIII, XV | alimentis corpus habent, terram repetunt uel ad requiem 46 VIII, XXVI | confiteri iam tunc illam terram sepulcrorum et mortuorum, 47 X, VIII | Dei, qui fecit caelum et terram, seruientibus angelis eos 48 X, XII | fecit uisibilia caelum et terram, non dedignatur facere uisibilia 49 X, XV | sed qui fecit caelum et terram et omnem animam et omnem 50 X, XVII | loco edebantur. Nam cum terram promissionis intrantibus 51 X, XXV | et a te quid uolui super terram? Reprehendit se ipsum iusteque 52 XI, IV | principio fecit Deus caelum et terram. Numquidnam ibi fuit iste 53 XI, IV | quando fecit Deus caelum et terram? Non; sed ibi fuit sapientia 54 XI, IV | principio fecit Deus caelum et terram. Qui tam idoneus testis 55 XI, IV | Deo tunc facere caelum et terram, quae antea non fecisset? 56 XI, VI | principio fecisse Deum caelum et terram, ut nihil antea fecisse 57 XI, IX | principio fecit Deus caelum et terram, uel potius lucis huius, 58 XI, IX | principio fecit Deus caelum et terram; ut ante caelum et terram 59 XI, IX | terram; ut ante caelum et terram nihil aliud fecisse uideatur. 60 XI, XIX | caeli, ut luceant super terram et diuidant inter diem et 61 XI, XIX | firmamento caeli lucere super terram et praeesse diei et nocti 62 XI, XX | firmamento caeli lucere super terram et pracesse diei et nocti 63 XI, XXXII | principio fecit Deus caelum et terram; atque illud, quod dictum 64 XI, XXXII | principio fecit Deus caelum et terram, ut Pater fecisse intellegatur 65 XI, XXXII | enim dictum esset, qualem terram Deus primitus fecerit, uel 66 XI, XXXIII | principio fecit Deus caelum et terram; quibus nominibus uniuersalis 67 XI, XXXIV | principio fecit Deus caelum et terram. Illic ergo et aqua intellegenda 68 XI, XXXIV | ipse fecit illud, et aridam terram manus eius finxerunt. Sed 69 XII, VI | inferior usque ad infimam terram, quoniam natura et essentia 70 XII, XVI | principio fecit Deus caelum et terram, cum tamen non fuerint, 71 XII, XXVI | potentia, qui dixit: Caelum et terram ego impleo, et cuius sapientia 72 XII, XXVI | Deus; sed ne ipsam quidem terram, quamuis mater omnium fecunda 73 XII, XXVIII | quae posuit prodigia super terram. Cur ergo ex latere uiri 74 XIII, XV | dixerat: Terra es et in terram ibis; ut ex his duabus mors 75 XIII, XV | de terra est, rediret in terram nisi sua morte, quae illi 76 XIII, XV | omnes eramus: Terra es et in terram ibis. ~ 77 XIII, XVII | posse cum ipsam uniuersam terram dei sui, non quidem summi, 78 XIII, XVIII | terra teneat uel cogat ad terram et ideo in caelo esse non 79 XIII, XXIII | dicendo: Terra es et in terram ibis mortem significauerit 80 XIII, XXIV | homo terra atque iturus in terram. Illud enim secundum animam 81 XIII, XXIV | pecoris descendat deorsum in terram?) siue istum corporeum, 82 XIV, XXI | multiplicamini et replete terram. Post peccatum quippe orta 83 XIV, XXI | multiplicarentur et implerent terram, quamuis et in delinquentibus 84 XIV, XXI | genesi sequitur: Et implete terram et dominamini eius, terram 85 XIV, XXI | terram et dominamini eius, terram intellegant carnem, quam 86 XIV, XXII | multiplicari et implere terram donum esse nuptiarum, quas 87 XIV, XXII | multiplicamini et implete terram et dominamini eius, et cetera. 88 XIV, XXII | multiplicarentur et implerent terram, magnae absurditatis est 89 XIV, XXIII | creatum seminaret, ut nunc terram manus, et quod modo de hac 90 XV, XIV | diluuii facta est super terram sescentensimo anno in uita 91 XV, XXIII | homines multi fieri super terram, et filiae natae sunt illis; 92 XV, XXIII | Gigantes autem erant super terram in diebus illis et post 93 XV, XXIII | diebus fuisse gigantes super terram, quando filii Dei acceperunt 94 XV, XXIII | Gigantes autem erant super terram in diebus illis et post 95 XV, XXIV | sunt malitiae hominum super terram, et omnis quosque cogitat 96 XV, XXIV | quia fecit hominem super terram, et recogitauit, et dixit 97 XV, XXVII | elementorum crassissimam terram ibi esse potuisse. An forte 98 XV, XXVII | potuisse. An forte negant esse terram uerticem montis? Cur igitur 99 XV, XXVII | dictum est. Quae repunt super terram, ut necesse non fuerit conseruari 100 XVI, III | coepit esse gigans super terram. Hic erat gigans uenator 101 XVI, III | sunt insulae gentium super terram post diluuium. Vnde colligitur 102 XVI, X | aliud intellegendum est terram esse diuisam nisi diuergitate 103 XVI, XIII | regione Chaldaeorum ire in terram Chanaan: et uenit in Charran 104 XVI, XIII | habitatione sua et irent in terram Chanaan, et illic habitauerunt, 105 XVI, XV | domo patris tui, et ueni in terram, quam tibi demonstrabo. 106 XVI, XV | pater eius, quando emit terram, cuius ibi iam suae rei 107 XVI, XVI | patris tui <et uade&lg in terram, quam tibi demonstrauero; 108 XVI, XVI | Abrahae; unam scilicet, quod terram Chanaan possessurum fuerat 109 XVI, XVI | ubi dictum est: Vade in terram, quam tibi demonstrauero, 110 XVI, XVIII | Sarra coniuge perrexit in terram Chanaan et peruenit usque 111 XVI, XVIII | dixit illi: Semini tuo dabo terram hanc. Nihil hic de illo 112 XVI, XX | fratris filius ab illo in terram Sodomorum salua caritate 113 XVI, XXI | orientem et mare, quia omnem terram, quam tu uides, tibi dabo 114 XVI, XXI | dinumerabitur. Surgens perambula terram in longitudinem eius et 115 XVI, XXI | sola innumera est homini. Terram certe illam solam significatam, 116 XVI, XXIV | Chaldaeorum, ut dem tibi terram hanc, ut heres sis eius. 117 XVI, XXIV | dicens: Semini tuo dabo terram hanc, a flumine Aegypti 118 XVI, XXIV | testamentum factum ad Abraham terram Chanaan proprie manifestat 119 XVI, XXVI | tibi et semini tuo post te terram, in qua incola es, omnem 120 XVI, XXVI | in qua incola es, omnem terram Chanaan in pussessionem 121 XVI, XXVI | tibi et semini tuo post te terram, in qua tu incola es, omnem 122 XVI, XXVI | qua tu incola es, omnem terram Chanaan in possessionem 123 XVI, XXIX | tabernaculi sui, et adorauit super terram et dixit: Domine, si inueni 124 XVI, XXXIV | se uiuo ad orientem, in terram orientis. Habent ergo nonnulla 125 XVI, XXXVI | Facta est autem fames super terram praeter famem, quae prius 126 XVI, XXXVI | et semini tuo dabo omnem terram hanc, et statuam iuramentum 127 XVI, XXXVI | et dabo semini tuo omnem terram hanc, et benedicentur in 128 XVI, XXXVIII| ecce scala stabilita super terram, cuius caput pertingebat 129 XVI, XXXVIII| Deus Isaac, noli timere; terram, in qua tu dormis super 130 XVI, XXXVIII| quacumque ibis, et reducam te in terram hanc, quia non te derelinquam, 131 XVI, XLIII | populum rexit Iesus Naue et in terram promissionis introduxit 132 XVI, XLIII | Iesus uocaretur, populum in terram promissionis induxit. Temporibus 133 XVII, II | promissas, unam scilicet, quod terram Chanaan possessurum fuerat 134 XVII, II | ubi dictum est: Vade in terram, quam tibi demonstrauero, 135 XVII, II | promissionis inductus est terram expugnatisque gentibus eam 136 XVII, IV | et esurientes transierunt terram. Quia sterilis peperit septem, 137 XVII, IV | et esurientes transierunt terram. quia sterilis peperit septem, 138 XVII, IV | et esurientes transierunt terram. Qui sunt intellegendi pleni 139 XVII, IV | uenerunt, multum esuriendo terram transierunt, quia in eis 140 XVII, IV | sunt sapite, non quae super terram; ut ipsi sint illi, qui 141 XVII, IV | qui esurientes transierunt terram. Mortui enim estis, inquit; 142 XVII, IV | In hac quippe uita suam terram quisque circumfert, quam 143 XVII, V | breuians faciet Dominus super terram? Argentum autem pro eloquio 144 XVII, VIII | magnorum, qui sunt super terram; et ponam locum populo meo 145 XVII, X | emundatione, sedem eius in terram conlisisti; minuisti dies 146 XVII, XIII | fuerant constituti, ex quo terram promissionis accepit. Et 147 XVII, XVI | eos principes super omnem terram. Memores erunt nominis tui 148 XVII, XVI | eos principes super omnem terram (ex filiis quippe eius per 149 XVII, XVI | filiis quippe eius per omnem terram sunt praepositi et patres 150 XVIII, III | promisit, semini scilicet eius terram Chanaan et in eius semine 151 XVIII, XII | Naue, per quem populus idem terram promissionis accepit, sacra 152 XVIII, XII | effudisse aiunt semen in terram atque inde homini nato ob 153 XVIII, XIII | propter quod cadens in terram fortior soleret adsurgere; 154 XIX, VIII | temptatio est uita humana super terram? et propter quod ipse Dominus 155 XIX, XII | quod terrenum corpus in terram nititur et uinculo quo suspensum 156 XIX, XV | repentium, quae repunt super terram. Rationalem factum ad imaginem 157 XIX, XXVII | temptatio est uita humana super terram? quis ita uiuere se praesumat, 158 XX, III | uanitas, quae facta est super terram, quia sunt iusti, super 159 XX, VIII | ecclesia praeter Iudaeam terram in nationes alias atque 160 XX, IX | quaerite, non quae super terram; de qualibus item dicit, 161 XX, XI | quantacumque erit utraque super terram. Gentes quippe istae, quas 162 XX, XII | uiuentes inueni et super terram, quando interficiet Antichristum 163 XX, XVI | inquit, caelum nouum et terram nouam. Nam primum caelum 164 XX, XVI | Caelum quippe nouum et terram nouam futuram legimus, de 165 XX, XVIII | decoquentur? Nouos uero caelos et terram nouam secundum promissa 166 XX, XX | quoquo modo reuertuntur in terram (sicut sese habet etiam 167 XX, XX | sententia: Terra es et in terram ibis): fatendum est istos, 168 XX, XX | seminantur, quia nec eunt in terram nec redeunt, siue nullam 169 XX, XX | dictum est: Terra es et in terram ibis, futuros illos sanctos 170 XX, XX | si eorum morientium in terram non reccident corpora, sed, 171 XX, XX | dum feruntur in aera. In terram quippe ibis est "in hoc 172 XX, XX | sunt. Sic ergo ibunt in terram, quia ex uiuis hominibus 173 XX, XXI | accipimus. Quod autem ait omnem terram et omnem carnem in eius 174 XX, XXI | Dominus, pacem mittere in terram, sed gladium, et sermonem 175 XX, XXIII | regnis; et manducabit omnem terram, et conculcabit eam et concidet. 176 XX, XXIII | quo nata est gens super terram usque ad tempus illud. Et 177 XX, XXIV | silentio praeteribo. Principio terram tu fundasti, Domine, et 178 XX, XXIV | Aduocabit caelum sursum et terram discernere populum suum. 179 XX, XXIV | autem adiunctum est: Et terram discernere populum suum, 180 XX, XXIV | aduocabit, id est aduocabit et terram, nec subaudiatur sursum, 181 XX, XXIV | iudicium"; aduocabit et terram, id est homines in terra 182 XX, XXIV | subaudiendum est, cum dicitur et terram, id est et aduocabit et 183 XX, XXIV | Aduocabit caelum sursum, et terram aduocabit sursum: nihil 184 XX, XXIV | caelum dictum propter animas, terram propter corpora. Discernere 185 XX, XXIV | intellegitur dictum, quo modo super terram fieri dicitur quod fit utique 186 XX, XXVI | est unius diei uita super terram. Quod si respondetur etiam 187 XX, XXIX | forte ueniens percutiam terram penitus. Per hunc Heliam 188 XX, XXIX | inquit, ueniam et percutiam terram penitus. Terra sunt enim, 189 XX, XXX | sempiternum, et manus mea fundauit terram et dextera mea firmauit 190 XXI, VI | mugire uidebis ~Sub pedibus terram et descendere montibus ornos: 191 XXI, XIV | temptatio est uita humana super terram? Non enim parua poena est 192 XXI, XXVII | quod scriptum est, adferre terram bonam uberem fructum, aliam 193 XXII, XXIV | multiplicamini et implete terram, nec post peccatum uoluit 194 XXII, XXIV | expertia prona esse uidemus in terram, ita creatus est homo; sed 195 XXII, XXIX | lunam, stellas, mare ac terram et quae sunt in ea, non 196 XXII, XXIX | per prophetam: Caelum et terram ego impleo), aliam partem 197 XXII, XXIX | distabui et existimaui me terram et cinerem; quamuis nihil