| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] bonorumque 1 bonos 65 bonosque 1 bonum 196 bonumque 5 bonus 39 bos 1 | Frequency [« »] 197 deinde 197 facta 197 terram 196 bonum 196 mortem 194 factum 194 fecit | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances bonum |
Liber, Caput
1 I, X | et piis, quod eis non in bonum uerteretur, nisi forte putandum 2 I, X | Deum omnia cooperatur in bonum. Amiserunt omnia quae habebant. 3 I, X | thesaurizent sibi fundamentum bonum in futurum, ut adprehendant 4 I, X | prodere nec perdere potuerunt bonum, quo ipsi boni erant. Si 5 I, X | fortasse tormenta, quae bonum incorruptibile amandum docebant, 6 I, XIII | resurrecturus religiosae mulieris bonum opus praedicat praedicandumque 7 I, XVIII | laboratur? Si autem animi bonum est, etiam oppresso corpore 8 I, XVIII | etiam sanctae continentiae bonum cum inmunditiae carnalium 9 I, XXVIII| deferri solet, quanto est bonum rarius, quod exigit laudem, 10 I, XXVIII| potuit uideri continentiae bonum in bonis corporalibus deputandum 11 I, XXVIII| corpus et spiritus; nec tale bonum esse, quod inuito animo 12 II, X | iacitur in principem patriae bonum atque utilem, nonne tanto 13 II, XVII | Lucretiae, collegam suum, bonum atque innocentem uirum, 14 II, XVII | uincendi, quam aequum et bonum quicquam cogitarent. ~ 15 II, XXVI | conuocat spectatores, quod bonum dicitur uix aliquos inuenit 16 II, XXVII | illud nescio quid uelut bonum et honestum, quod tam paucis 17 III, I | hoc sit hominis maximum bonum, habere bona omnia praeter 18 III, IX | nequam. Sed si hoc tam magnum bonum dii illi Romae uel Pompilio 19 IV, XV | felicitas maior est uicinum bonum habere concordem quam uicinum 20 IV, XXI | ideo colebatur, quia, si bonum aliquid est latitudo regni 21 V, VII | quia potest in diem non bonum, nisi eligatur, incurri 22 V, XII | eum finem tendit, ubi est bonum hominis, quo melius non 23 V, XXI | solos duos deos coli, unum bonum, alterum malum, continent 24 VIII, III | sectatores) quidam summum bonum esse dicerent uoluptatem, 25 VIII, VIII | ipsum. Hoc ergo beatificum bonum alii a corpore, alii ab 26 VIII, VIII | malum autem malis. Ita bonum hominis qui uel ab animo 27 VIII, VIII | amat, uerumque et summum bonum amat, quis eum beatum nisi 28 VIII, VIII | Ipsum autem uerum ac summum bonum Plato dicit Deum, unde uult 29 VIII, IX | lumen cognoscendarum et bonum agendarum, quod ab illo 30 VIII, X | nostrum, lumen nostrum, bonum nostrum, in hoc eos ceteris 31 VIII, XXI | uicinum quam homo per animum bonum. O multum dolenda necessitas, 32 VIII, XXI | exultabant, cum dii boni hominem bonum longe a se positum non nisi 33 IX, IV | externa, eo quod nullum bonum uolunt esse hominis praeter 34 IX, VIII | communem. Nunc uero nullum bonum eorum commemorauit, quo 35 IX, XV | ad illud unum beatificum <bonum> perueniri, ad quod ut perduceremur, 36 IX, XV | uerum etiam beatificum bonum non oportere quaeri alios 37 IX, XXII | uerum etiam beati sunt. Bonum autem, quo beati sunt, Deus 38 X, III | quia illo fine perfecti. Bonum enim nostrum, de cuius fine 39 X, III | fecundaturque uirtutibus. Hoc bonum diligere in toto corde, 40 X, III | uirtute praecipimur; ad hoc bonum debemus et a quibus diligimur 41 X, V | adnuntiatum est tibi, homo, bonum? Aut quid Dominus exquirat 42 X, VI | quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene placitum et perfectum. 43 X, VI | Mihi autem adhaerere Deo bonum est): profecto efficitur, 44 X, VI | quae sit uoluntas Dei, quod bonum et bene placitum et perfectum, 45 X, X | ut ab alio, qui poscebat bonum, per eandem artem theurgicam 46 X, XII | testantibus solum beatificum bonum est, malignorum daemonum 47 X, XVII | accensi, quod nobis, non illi, bonum est, excitemur. ~ 48 X, XVIII | Mihi autem adhaerere Deo bonum est. De fine boni namque 49 X, XVIII | autem diuitiis abundare bonum est, aut insigniri purpura 50 X, XVIII | Mihi uoluptas corporis bonum est; aut quod melius uelut 51 X, XVIII | sunt: Mihi uirtus animi mei bonum est; sed: Mihi, inquit, 52 X, XVIII | Mihi, inquit, adhaerere Deo bonum est. Hoc eum docuerat, cui 53 X, XXI | sententia, sed ex aliorum, dicit bonum deum uel genium non uenire 54 X, XXV | Mihi autem adhaerere Deo bonum est. In quo plane psalmo 55 X, XXV | displicuit, quia, cum tam magnum bonum haberet in caelo (quod post 56 X, XXV | Mihi autem adhaerere Deo bonum est, non longe ire, non 57 X, XXVI | cohaerendo beatorum. Ad quod bonum percipiendum etiam nobis 58 X, XXXII | non esse, sed hoc tantum bonum tantumque adiutorium nondum 59 XI, X | X] Est itaque bonum solum simplex et ob hoc 60 XI, X | pariterque incommutabile bonum est et coaeternum. Et haec 61 XI, XI | quandoque finem habiturum esset bonum suum, in neutram partem 62 XI, XVII | licet per suam bonitatem bonum, iam per suam praescientiam 63 XI, XVIII | isto modo: Contra malum bonum est et contra mortem uita; 64 XI, XX | infertur: Et uidit Deus quia bonum est. Posuit illa, inquit, 65 XI, XX | tenebras. Et uidit Deus quia bonum est. Vtrumque placuit, quia 66 XI, XX | est: Et uidit Deus quia bonum est, ne utrumque appellaretur 67 XI, XX | ne utrumque appellaretur bonum, cum esset horum alterum 68 XI, XXI | dicitur: Vidit Deus quia bonum est, nisi operis adprobatio 69 XI, XXI | factum est, tunc didicit bonum, ut nihil eorum fieret, 70 XI, XXI | incognitum. Dum ergo uidet quia bonum est, quod, nisi uidisset 71 XI, XXI | non utique fieret: docet bonum esse, non discit. Et Plato 72 XI, XXI | motibus. Ibi ergo uidit bonum esse quod fecit, ubi bonum 73 XI, XXI | bonum esse quod fecit, ubi bonum esse uidit ut faceret; nec 74 XI, XXI | nec causa melior quam ut bonum crearetur a Deo bono. Hanc 75 XI, XXIII | subiungens: Et uidit Deus, quia bonum est, completisque omnibus 76 XI, XXIV | summe bonus aequaliter bonum; et quod Spiritus sanctus 77 XI, XXIV | dicitur: Vidit Deus, quia bonum est, satis significatur 78 XI, XXIV | factum est, id est, quia bonum est; quod ideo postea quam 79 XI, XXVIII| merito dicitur qui scit quod bonum est, sed qui diligit. Cur 80 XI, XXVIII| esse in uno homine, et hoc bonum est homini, ut illo proficiente 81 XI, XXVIII| perfectum sanetur et in bonum commutetur omne quod uiuimus. 82 XI, XXVIII| amaremus idque esset sufficiens bonum nostrum et secundum hoc, 83 XII, I | potius delectati, uelut bonum suum sibi ipsi essent, a 84 XII, I | rationalis uel intellectualis bonum, quo beata sit, nisi Deus. 85 XII, I | Dicimus itaque inmutabile bonum non esse nisi unum uerum 86 XII, I | sint, quibus est Deus maius bonum: magna sunt tamen ea mutabilia 87 XII, I | inmutabili bono, quod usque adeo bonum eorum est, ut sine illo 88 XII, III | corrumpit in eis naturae bonum. Natura igitur contraria 89 XII, III | Quis autem neget Deum summe bonum? Vitium ergo contrarium 90 XII, III | malum bono. Porro autem bonum est et natura quam uitiat; 91 XII, III | natura est, etiam hoc ibi bonum est, quod inpunita non est. 92 XII, III | omne iustum procul dubio bonum. Non enim quisquam de uitiis 93 XII, VI | dicenda est. Porro si nocuit, bonum auferendo uel minuendo utique 94 XII, VI | uoluntas mala in ea re, in qua bonum naturale praecesserat, quod 95 XII, VI | malae? Quo modo, inquam, bonum est causa mali? Cum enim 96 XII, VI | Deus, qui est inmutabile bonum? Qui ergo dicit eum, qui 97 XII, VI | nisi a bono fieri malum et bonum esse causam mali? si quidem 98 XII, VIII | amat cuiuslibet naturae bonum, etiamsi adipiscatur, ipse 99 XII, IX | atque deprauatur naturae bonum, nec talem uoluntatem facit 100 XII, IX | defecit, ut mali causa non sit bonum, sed defectus a bono), aut 101 XII, IX | primitus praecipueque angelorum bonum esse, quod scriptum est: 102 XII, IX | Mihi autem adhaerere Deo bonum est. Hoc bonum quibus commune 103 XII, IX | adhaerere Deo bonum est. Hoc bonum quibus commune est, habent 104 XIII, II | uita qualiscumque aliquod bonum est, dolor autem malum, 105 XIII, II | Deo in se operante quod bonum est; uiuit autem corpus 106 XIII, IV | in culpam; non quia mors bonum aliquod facta est, quae 107 XIII, V | mandatum sanctum et iustum et bonum. Quod ergo bonum est, inquit, 108 XIII, V | iustum et bonum. Quod ergo bonum est, inquit, mihi factum 109 XIII, V | ut appareat peccatum, per bonum mihi operatum est mortem, 110 XIII, V | concupiscentiam, ita nec mors bonum est, quando auget patientium 111 XIII, V | utantur, quamuis sit lex bonum, et boni bene moriantur, 112 XIII, VII | nasceretur. Mors ergo non ideo bonum uideri debet, quia in tantam 113 XIII, XV | prior est uoluntas eius; ad bonum uero eius prior est uoluntas 114 XIII, XVI | potest; sed haudquaquam bonum est ratione uinctum uelle 115 XIII, XX | et simplicis oboedientiae bonum, quae magna uirtus est rationalis 116 XIV, II | carnem uiuere, qma summum bonum hominis in corporis uoluptate 117 XIV, II | modo corporis honum summum bonum esse hominis opinati sunt, 118 XIV, II | Stoicos autem, qui summum bonum hominis in animo ponunt, 119 XIV, V | uiuere secundum creatum bonum non est bonum, siue quisque 120 XIV, V | secundum creatum bonum non est bonum, siue quisque secundum carnem 121 XIV, V | uiuere. Nam qui uelut summum bonum laudat animae naturam et 122 XIV, VIII | quippe, inquiunt, appetit bonum, quod facit sapiens; gaudium 123 XIV, XI | praeuenerit, id est, et homo, quem bonum ipse creauit, quam malus 124 XIV, XIII | appellantur sibi placentes. Bonum est enim sursum habere cor; 125 XIV, XVII | legitur: Vidit mulier quia bonum lignum in escam et quia 126 XIV, XVII | sed ad discernendum inter bonum quod amiserant et malum 127 XIV, XXVII | desereret, uinceretur; meritum bonum habens in adiuta diuinitus 128 XV, IV | ciuitas erit), hic habet bonum suum, cuius societate laetatur, 129 XV, IV | Et quoniam non est tale bonum, ut nullas angustias faciat 130 XV, VII | respexerat Deus, utique fratrem bonum mutatus imitari, non elatus 131 XV, XX | cohibent. Non est enim hoc bonum, nisi cum fit secundum fidem 132 XV, XXI | arbitrio, et a malo, ut faciat bonum, quod non fit sine diuino 133 XV, XXII | pulchritudinem corporis. Quod bonum Dei quidem donum est; sed 134 XV, XXII | largitur etiam malis, ne magnum bonum uideatur bonis. Deserto 135 XV, XXII | proprio lapsus est factus ad bonum minimum, non bonis proprium, 136 XV, XXII | temporale carnale infimum bonum, male amatur postposito 137 XVI, X | sunt; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum, 138 XVI, X | est: Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum, 139 XVII, III | summum ibi est atque totum bonum. Ad utramque uero pertinet 140 XVII, IV | per corpus gessit, siue bonum siue malum. Per corpus quippe 141 XVII, XIII | XIII] Hoc tam magnum bonum quisquis in hoc saeculo 142 XVII, XVI | Eructuauit cor meum uerbum bonum, dico ego opera mea regi. 143 XVII, XVI | enim futuri saeculi magnum bonum, quoniam illuc dirigitur 144 XVII, XX | ecclesiastes, ubi ait: Non est bonum homini, nisi quod manducabit 145 XVIII, XXXI | eum omnia cooperatur in bonum. Inimici enim omnes ecclesiae, 146 XIX, I | itaque isti sunt summum bonum et summum malum. De quibus 147 XIX, I | etiam propter alios, quorum bonum appetunt sicut suum. Hae 148 XIX, I | defenderunt Stoici quod hominis bonum, quo beatus esset, in animi 149 XIX, I | tenenda sapienti, ut summum bonum, quo fit homo beatus, ita 150 XIX, I | sectetur unum atque idem bonum. In illa etiam differentia, 151 XIX, I | uiuendum ei, qui uerum sectatur bonum, quodlibet ei uerum uideatur 152 XIX, I | ad eligendum. ac tenendum bonum, quo beati fierent, utique 153 XIX, II | quibus quaeritur, quod sit bonum hominis, quo adsecuto fit 154 XIX, III | conatur. Primum, quia summum bonum in philosophia non arboris, 155 XIX, III | arbitratur. Proinde summum bonum hominis, quo fit beatus, 156 XIX, III | bonis est excellentissimum bonum. Quapropter eadem uirtus, 157 XIX, III | omnibus, ut nullum omnino bonum desit uel animi uel corporis, 158 XIX, IV | aeternam uitam esse summum bonum, aeternam uero mortem summum 159 XIX, IV | fide uiuit; quoniam neque bonum nostrum iam uidemus, unde 160 XIX, IV | utroque ponentes summum bonum, atque, ut id explicatius 161 XIX, IV | quae uincunt fortitudinis bonum eandemque fortitudinem non 162 XIX, V | sentimus; pacem uero incertum bonum, quoniam corda eorum, cum 163 XIX, XI | ciuitatis huius, ubi erit summum bonum eius, aeternam uitam maluimus 164 XIX, XI | huius, in quo summum habebit bonum, uel pax in uita aeterna 165 XIX, XI | intellegi. Tantum est enim pacis bonum, ut etiam in rebus terrenis 166 XIX, XIII | autem natura, in qua nullum bonum sit, non potest. Proinde 167 XIX, XIII | potestate ordinatoris effugit. Bonum Dei, quod illi est in natura, 168 XIX, XIII | ordinatur in poena; nec ibi Deus bonum insequitur quod creauit, 169 XIX, XIII | boni relicti. Nisi enim bonum relictum esset, bonum amissum 170 XIX, XIII | enim bonum relictum esset, bonum amissum dolere non posset. 171 XIX, XIII | aequitas ac salus utrumque bonum est bonique amissione dolendum 172 XIX, XVI | beneficentiae adiuuando efficere, ut bonum quod maius est amittatur: 173 XIX, XIX | Qui episcopatum desiderat, bonum opus desiderat. Exponere 174 XIX, XX | XX] Quam ob rem summum bonum ciuitatis Dei cum sit pax 175 XIX, XXIII | Christo et euigilantes eum bonum esse cognouerint digneque 176 XIX, XXVII | beatitudo pacis huius summum bonum erit. ~ 177 XX, III | iudicium in omni despecto, siue bonum siue malum. Quid breuius, 178 XX, III | homine fit in hac uita, siue bonum siue malum, Deus adducet 179 XX, V | discipulis: Qui seminat, inquit, bonum semen, est filius hominis; 180 XX, V | ager autem est mundus; bonum uero semen hi sunt filii 181 XX, VI | et malorum. Omnibus enim bonum.est audire uocem eius et 182 XX, XXX | spolia ergo fierent, sed in bonum, tamquam erepta uasa illi 183 XXI, IX | eaque praeciperet amputari: Bonum est tibi, inquit, debilem 184 XXI, IX | extinguitur. Similiter de pede: Bonum est tibi, inquit, claudum 185 XXI, IX | aliter ait et de oculo: Bonum est tibi luscum introire 186 XXI, XII | aeterno, qui hoc in se peremit bonum, quod esse posset aeternum. 187 XXI, XV | et, quod in natura nostra bonum fecit, impletum summo bono 188 XXI, XV | Deum iustificantem ad illud bonum tam sublime ueniemus. Nec 189 XXI, XXV | esse destiterint et ad hoc bonum reconciliatione redierint. ~ 190 XXII, I | licet non aequale Conditori, bonum esset, profecto desertio 191 XXII, XXIII | erroris offundant, ne quod bonum est malum aut quod malum 192 XXII, XXIII | malum aut quod malum est bonum esse credatur, ne ab his 193 XXII, XXIV | quod a parente trahitur, et bonum quod a creante tribuitur. 194 XXII, XXIV | perniciosasque appetit, quantum bonum habeat in natura, unde ista 195 XXII, XXX | erit malum, nullum latebit bonum, uacabitur Dei laudibus, 196 XXII, XXX | illa ciuitas magnum in se bonum uidebit, quod nulli superiori