| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] dicentibus 2 dicentis 4 dicentium 2 dicere 162 dicerem 4 diceremus 10 dicerent 14 | Frequency [« »] 164 habet 164 hominis 163 profecto 162 dicere 156 res 155 quanto 154 christum | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances dicere |
Liber, Caput
1 I, Pr | praetereundum silentio quidquid dicere suscepti huius operis ratio 2 I, III | regi aduersus eos inritando dicere: Gens inimica mihi Tyrrhenum 3 I, III | quos uictos non dubitat dicere, sibi potius quam se illis 4 I, III | institueram de ingratis hominibus dicere, parumper expediam ut possum, 5 I, X | tamquam non utentes, potuerunt dicere, quod ille grauiter temptatus 6 I, XII | re poetis plausibiliter dicere: Caelo tegitur, qui non 7 I, XXVII | Restat una causa, de qua dicere coeperam, qua utile putatur, 8 I, XXVII | potest nisi sceleratissime dicere: "Interfice te peccatis 9 I, XXVII | inimico"? Hoc quia nefas est dicere, nefas est profecto se occidere. 10 II, II | libro, cum de ciuitate Dei dicere instituissem, unde hoc uniuersum 11 II, II | librum. Deinceps itaque dicere institui, quae mala ciuitas 12 II, VIII | sed fabulis poetarum. Nolo dicere illa mystica quam ista theatrica 13 II, XXI | ipsam rem publicam placet dicere, quoniam eam rem populi 14 II, XXII | tunc amissam non dubitent dicere. Recte autem abscesserant, 15 II, XXV | oculis exhibentes. Haec dicere compulsi sumus, quoniam 16 II, XXV | domini nostri auctores eorum dicere et scribere minime dubitarunt. 17 II, XXV | quisquam, ut arbitror, iam dicere audebit, quia "discessere 18 III, XII | non, opinor, audebunt eam dicere ignobilem dii peregrini 19 III, XIV | cetera quae ipse instituerat dicere. Mihi huc usque satis sit 20 III, XV | timuit hominis interitum dicere, quia disputator magis quam 21 III, XVII | accepimus, et nullo modo dicere uel talia uel cuncta sufficimus. ~ 22 III, XX | aliquid facerent. Audeo quippe dicere honestius illos pro amicis 23 III, XXI | quae libenter faciunt, dicere institui. Vnde illud magis, 24 IV, I | I] De ciuitate Dei dicere exorsus prius respondendum 25 IV, VIII | intellegeretur nullo modo eos dicere audere ista numina imperium 26 IV, IX | premeretur, nequaquam tamen dicere et scribere dubitaret, quod 27 IV, X | erubescunt etiam Venerem dicere, ut uanescat in ancillis 28 IV, XII | Dei trucidetur? Nolo omnia dicere, quae possunt occurrere 29 IV, XXVII | religione ciuitates. Quod dicere etiam in libris rerum diuinarum 30 IV, XXVII | aliter turpiter atque inepte dicere ac facere; tres inter se 31 V, I | quid fit, quod nihil umquam dicere potuerunt, cur in uita geminorum, 32 V, V | constellationibus de ualetudine aliquid dicere, quando eis inspicienda 33 V, VII | est tam excors, ut audeat dicere omnes arbores, omnes herbas, 34 V, VII | sed pecus. Audent etiam dicere quale pecus, utrum aptum 35 VI, I | Libero pete, possit recte dicere: Si uinum non habetis, saltem 36 VI, I | dare illos posse nec hi dicere ausi sunt, qui eis, ut ab 37 VI, III | commendans. Sed quia oportebat dicere et maxime id expectabatur, 38 VI, IV | intellegatur, neque hoc aperte dicere uoluisse, sed intellegentibus 39 VII, V | contra posteriores Romanos dicere auderes. Nam si et illi 40 VII, IX | deuoraret), quam istum deum dicere et tonantem et adulterantem, 41 VII, XI | Ruminus appellatus est. Nolo dicere, quod animalibus mammam 42 VII, XVII | altero de diis incertis dicere ingressus ait: "Cum in hoc 43 VII, XIX | uanitate quid opus est plura dicere? Hoc potius aduertamus atque 44 VII, XXI | peruenerint, piget quidem dicere propter sermonis longitudinem; 45 VII, XXII | interpretamini hoc, nolo dicere secundum illam aeternam 46 VII, XXV | Varro noster, neque hoc dicere uoluit; non enim hominem 47 VII, XXVI | uiuerent exigebant, nihil Varro dicere uoluit nec uspiam me legisse 48 VII, XXVIII| quod fiat. Qua in re omitto dicere, quod Plato illas ideas 49 VII, XXXV | ipsi uiderint. Nolo enim dicere has artes etiam ante nostri 50 VII, XXXV | uindicari. Nolo, inquam, hoc dicere; fortassis enim talia tunc 51 VIII, V | illi, quos quidem puduit dicere Deum corpus esse, uerum 52 VIII, V | incommutabilis est. Poterant isti dicere: Corpore aliquo uulneratur 53 VIII, XXII | audebant tamen omnino indignos dicere honore diuino, maxime ne 54 VIII, XXIV | deos, aut contentus fuit dicere: Errabant, nisi adderet 55 VIII, XXIV | facerent deos: nos quid oportet dicere, uel potius quid agere nisi 56 VIII, XXVII | honorem cultumque constructum, dicere in precibus: Offero tibi 57 IX, IV | appellant, quamuis ea nolint dicere bona uel mala. Nam profecto 58 IX, VII | ergo fictio poetarum deos dicere, qui dii non sunt, eosque 59 IX, IX | prouiderunt, possunt quidem dicere de animo et corpore: Alterum 60 IX, XIII | expertia, recte possumus dicere. Quorum ergo ratio mentibus 61 IX, XIII | Item non possumus recte dicere nec mortales esse daemones 62 IX, XIV | extulerunt se et ausi sunt dicere sapientiae compotes beatos 63 IX, XIX | audeat in laude uel seruo suo dicere: "Daemonem habes"; sed cuilibet 64 IX, XIX | habes"; sed cuilibet hoc dicere uoluerit, non se aliter 65 IX, XXIII | malunt deos quam daemones dicere eisque adnumerare, quos 66 IX, XXIII | non etiam beatos audent dicere, aut certe ita inmortales 67 X, I | necesse est insinuo quid uelim dicere. *Latrei/an quippe nostri, 68 X, I | uertitur quaestio, ut fidenter dicere ualeamus religionem non 69 X, I | cultu compositum resonat, dicere maluerunt. Vtrumlibet autem 70 X, IV | nullus hominum est qui audeat dicere deberi nisi deo. Multa denique 71 X, IX | rationalem siue, quod magis amat dicere, intellectualem, in sua 72 X, XVI | Plotinus infelicissimum dicere. Cum ergo ad hunc unum quidam 73 X, XVIII | credendum, potest etiam dicere nec deos ullos curare mortalia. 74 X, XVIII | nonnulli etiam philosophorum dicere non erubuerunt: Mihi uoluptas 75 X, XVIII | quod melius uelut meliores dicere uisi sunt: Mihi uirtus animi 76 X, XXIV | uel tres nobis licitum est dicere, quamuis de unoquoque loquentes, 77 X, XXIX | medium, quem putamus te dicere Spiritum sanctum, et more 78 X, XXIX | conspicere non cunctantur et dicere; uerum etiam altiore, ut 79 X, XXIX | spiritu docuit sapere ac dicere: In principio erat Verbum, 80 X, XXX | absurdissimum et stultissimum est dicere, Porphyrii profecto est 81 XI, VI | est cogitare, quanto magis dicere. ~ 82 XI, IX | sanctae ciuitatis exortu dicere institui et prius quod ad 83 XI, XXI | Plato quidem plus ausus est dicere, elatum esse scilicet Deum 84 XI, XXI | fecerit lucem, sufficeret dicere, fecit Deus lucem; si autem 85 XI, XXIV | uerum tamen amborum eum dicere sanctitatem facilius ausus 86 XI, XXXIV | uanitate etiam de terra dicere; nusquam enim legitur: Dixit 87 XI, XXXIV | ciuitatum, de quibus deinceps dicere institui, quantum satis 88 XII, VI | malae, quid aliud cogimur dicere, nisi a bono fieri malum 89 XII, XVI | aliquando dominum non fuisse dicere non audeo, ita hominem numquam 90 XII, XVI | dixerit? Possumus enim recte dicere: Erat tempus, quando non 91 XII, XVI | factus est mundus, possumus dicere: Erat tempus, quando non 92 XII, XVI | hoc tempus, recte possumus dicere; at uero: Erat tempus, quando 93 XII, XIX | conprehendi: restat eis, ut dicere audeant atque huic se uoragini 94 XII, XIX | contemnere numeros et eos dicere ad Dei scientiam non pertinere, 95 XII, XXI | libro decimo commemoraui, dicere maluit animam propter cognoscenda 96 XII, XXV | creatorem nisi Deum credere ac dicere, et antequam possit intellegi. 97 XII, XXVI | Deum debemus conditorem dicere naturarum, qui neque ex 98 XIII, V | peccatum, non dubitauit dicere uirtutem esse peccati. Aculeus, 99 XIII, XI | in morte esse non dubitat dicere. Hinc enim est illud: Quoniam 100 XIII, XI | nec tamen eo modo possumus dicere eos, qui iam sunt mortui, 101 XIII, XVI | aduersum se ipsos malunt dicere, dum nobis non desinant 102 XIII, XXIV | formauit siue finxit quis dicere uoluerit, quod Graece dicitur * 103 XIII, XXIV | deuitanda eis, qui formauit dicere maluerunt, eo quod in Latina 104 XIII, XXIV | singulis loquimur. Quis enim dicere prohibetur cotidiani quadam 105 XIV, VII | litteris anteponimus, non aliud dicere amorem, aliud dilectionem 106 XIV, VII | sed ideo malui tristitiam dicere, quia aegritudo uel dolor 107 XIV, VIII | gratia tristitiam maluimus dicere, negauerunt esse posse aliquid 108 XIV, VIII | Cupio", sed "Volo" potius dicere debuisse contendat? Porro 109 XIV, IX | uitiosas passiones audeat dicere? Quam ob rem etiam ipse 110 XIV, XIII | imaginatione iustitiae. Et audeo dicere superbis esse utile cadere 111 XIV, XXVII | enim audeat credere aut dicere, ut neque angelus neque 112 XV, VII | prophetica res est, parco nunc dicere, et quaedam hinc aduersus 113 XV, XIV | in plurimis, quae diuersa dicere uidentur, ex Hebraeis codicibus 114 XV, XIV | prophetantium libertate aliter dicere uoluisse credendum est. 115 XV, XV | Adam diuinitus admonitus dicere, postea quam Seth natus 116 XVI, XXVI | non sunt ausi Latini hoc dicere saeculare, ne longe in aliud 117 XVI, XXXV | erat. Sed nunc de hac re dicere aliquid latius instituti 118 XVII, IV | recte christos possumus dicere; quod tamen totum cum suo 119 XVII, V | non eum de proximo patre dicere, sed de illo Aaron, qui 120 XVII, VI | moueri quispiam potest ac dicere: Quo modo confidimus uenire 121 XVII, XII | prissum, et eius desiderio dicere, non desperando, sed petendo 122 XVII, XII | uerba, illi serui Dei talia dicere potuerunt, qui expugnata 123 XVII, XVIII | resurrexit? Quod utique dicere non possunt de propheta 124 XVII, XX | prouerbiis legitur, uiros impios dicere: Abscondamus in terra uirum 125 XVII, XX | bibet, quid credibilius dicere intellegitur, quam quod 126 XVIII, XIII | tanto eos, qui haec de illo dicere ausi sunt, seuerius punire 127 XVIII, XXXI | nimis longum est cuncta dicere, ecclesia crescendo peruenerit? 128 XIX, IV | illa finali beatitudine dicere audebimus? Iam uero illa 129 XIX, V | consensu omnium hominum dicere: ~Duxi uxorem; quam ibi 130 XIX, XI | XI] Quapropter possemus dicere fines bonorum nostrorum 131 XIX, XII | semihominem quam hominem dicere maluerunt. Quamuis ergo 132 XIX, XIX | superintendere possumus dicere, ut intellegat non se esse 133 XIX, XXVII | uiuere se praesumat, ut dicere Deo: Dimitte nobis debita 134 XX, XVI | dicitur, potuit de illo mari dicere: Et mare iam non est, de 135 XX, XVII | repetit, ut alia atque alia dicere uideatur, cum aliter atque 136 XX, XVII | aliter atque aliter haec ipsa dicere uestigetur. Verum in his 137 XX, XVIII | commutationem non dubitat dicere perditionem futuram, cum 138 XX, XIX | illos dixit, aperte hoc dicere noluit. Et ideo nos, qui 139 XX, XIX | dubitauit apostolus addere ac dicere: Ideo mittet illis Deus 140 XX, XXI | sermonem. Narrat namque Dominum dicere se uenire, ut congreget 141 XX, XXI | plures erunt), --- sed, ut dicere coeperam, cum et in bonis 142 XX, XXVIII| illa murmura conruerunt, ut dicere auderent: Vanus est qui 143 XXI, VI | Quod propterea poterunt dicere, ut respondendi nobis angustias 144 XXI, VIII | canones sequendo ausi sunt dicere, hoc, quod de Lucifero contigit, 145 XXI, IX | uno loco eadem uerba ter dicere. Quem non terreat ista repetitio 146 XXI, IX | uindictam carnis propterea dicere uoluit, quia hoc in homine 147 XXI, XVIII | ciuitatem, mendacem non possumus dicere; et tamen factum non est, 148 XXI, XXIII | aeternum, inde uita aeterna. Dicere autem in hoc uno eodemque 149 XXI, XXIV | nimiae praesumptionis est dicere cuiquam eorum aeternum supplicium 150 XXI, XXVII | sequeretur, uiderent se rem dicere absurdam atque ridiculam. 151 XXI, XXVII | absurdissimum atque insanissimum est dicere, profecto si quaeratur, 152 XXII, II | possumus illo modo locutionis dicere: "Vult Deus et non facit"; 153 XXII, IV | corporum resurrectionem et dicere quod in tertio de re publica 154 XXII, XV | resurrexit, nec fas est dicere, cum resurrectionis omnium 155 XXII, XIX | nostri interpretes Latine dicere non ualentes in libro geneseos 156 XXII, XXII | inmunditiae, quas turpe est etiam dicere, sacrilegia, haereses, blasphemiae, 157 XXII, XXIV | siue usque nunc confert, dicere institui. Neque enim damnando 158 XXII, XXVIII| quod id uerum esse adfirmet dicere uoluisse. Inducit enim hominem 159 XXII, XXIX | futurum sit, si uerum uelim dicere, nescio. Non enim hoc umquam 160 XXII, XXIX | quaestio est. Durum est enim dicere, quod sancti talia corpora 161 XXII, XXIX | ita sit auersus a uero, ut dicere audeat Deum corporalia ista 162 XXII, XXX | idoneus cogitare, quanto magis dicere? Quod tamen futuri sint,