Liber, Caput

  1        I, III   |      numina bona, sed nomina mala? Quanto enim sapientius creditur,
  2        I, IX    |          rara uel tanto crebriora, quanto minora -- hoc ergo excepto
  3        I, X     |           ut hostis non accederet: quanto certius et securius gaudere
  4        I, XII   |      tegitur, qui non habet urnam. Quanto minus debent de corporibus
  5        I, XIII  |         tanto carius est posteris, quanto erga parentes maior adfectus:
  6        I, XIII  |   exercitatam faciunt fecundiorem: quanto magis, cum desunt ea, quae
  7        I, XVII  |       nocentior, cum se occiderit, quanto innocentior in ea causa
  8        I, XVII  |       paenitentiae locum reliquit: quanto magis a sua nece se abstinere
  9        I, XVIII |          alieno conpressa peccato; quanto minus antequam hoc fiat!
 10        I, XX    |            falsus testis adsistat: quanto magis intellegendum est
 11        I, XXII  |          digniora sunt imitatione, quanto excellentiora pietate. Non
 12        I, XXIV  |            sibi inferre maluerunt: quanto magis Christiani, uerum
 13        I, XXV   |            quasi lege sua mouetur, quanto magis absque culpa est in
 14        I, XXVI  |            est iubente imperatore, quanto magis iubente creatore!
 15        I, XXVIII|         tanto maior deferri solet, quanto est bonum rarius, quod exigit
 16        I, XXIX  |            saltem de diis uestris, quanto minus de Deo meo, qui terribilis
 17        I, XXXI  |       deinceps p rohiberet adponi. Quanto studio iste ab urbe Roma
 18       II, VII   |    adipiscendae satis esse possit: quanto iustius talibus diuini honores
 19       II, VII   |      diuini honores decernerentur! Quanto melius et honestius in Platonis
 20       II, VII   |            deorum celebrari solet! Quanto satius erat ad erudiendam
 21       II, X     |         nonne tanto est indignius, quanto a ueritate remotius et a
 22       II, XIII  |     scaenicis nec plebeiam tribum, quanto Ininus senatoriam curiam
 23       II, XVII  |          Sabini negare postulatas, quanto fuit iniquius rapere non
 24       II, XXVII |           qui ludi tanto deuotius, quanto turpius celebrari solent.
 25      III, VII   |     requiro, et oppidanorum quidem quanto inuenio meliorem, tanto
 26      III, IX    |       otiosum minime repperissent. Quanto enim minus eum occupatum
 27      III, X     |        perueneris requiescere, sed quanto grandioribus membris, tanto
 28      III, XII   |         cum paucioribus uixit, sed quanto maior facta est, sicut nauis
 29      III, XIII  |      Caesaris filia, uxore Pompei, quanto et quam iusto doloris instinctu
 30      III, XIV   |           Numam sub aliis regibus? Quanto malo non solum suo, sed
 31      III, XVII  |       facere conuenit, quorum spes quanto in Deo melior et certior,
 32      III, XIX   |         tanto utique numerosioris, quanto infirmioris, quae sine anulis
 33      III, XIX   |            sibi auri senatus ipse, quanto magis ceteri ordines tribusque
 34      III, XX    |            Cuius interitum legere, quanto magis scribere, horroris
 35      III, XXIII |       possumus, commemoremus, quae quanto interiora, tanto miseriora
 36      III, XXV   |       tantis tumultibus ciuitatem, quanto atrocius potuit inritari,
 37        V, XII   |         tanto peritius exercebant, quanto minus se uoluptatibus dabant
 38        V, XIV   |          quisque est Deo similior, quanto et ab hac inmunditia mundior.
 39        V, XXIV  |         tanto eis est castigatior, quanto po sset esse liberior; si
 40       VI, I     |          ignem petere erroris est: quanto maioris deliramenti esse
 41       VI, I     |          mortalia mortalibus dare, quanto minus potest inmortales
 42       VI, VI    |         quibus uictimas immolatis. Quanto liberius subtiliusque ista
 43      VII, III   |          rebus praestantiora sunt, quanto et ipsa intellectu ac ratione
 44      VII, III   |            mirabili, tanto peiores quanto minus possunt quod male
 45      VII, IV    |     perpetrando amiserant frontem, quanto iste innocentior esset,
 46      VII, V     |         Deum qui fecit et animam), quanto est abiectior et falsior
 47      VII, XI    |           ad folliculi pertineret: quanto est indignius unam rem infimam,
 48      VII, XII   |          nemo sapiens concupiuit"? Quanto enim facilius, si aliquid
 49      VII, XV    |           ceteris illa fulgentior, quanto est ipse potentior. Respondent
 50      VII, XXVI  |      colere aut corpus aut animam, quanto magis nefarium est ista
 51     VIII, XII   |            fecit caelum et terram, quanto melius senserunt, tanto
 52     VIII, XV    |            aquam, interserens, ut, quanto est aer aquis et aere ignis,
 53     VIII, XVI   |          illos accepisse nossemus. Quanto minus nunc honore diuino
 54     VIII, XXIII |            quo Christiana religio, quanto est ueracior atque sanctior,
 55     VIII, XXVI  |          quam in terra; et utique, quanto plus uolueretur temporis
 56       IX, V     |            est solere culpare; sed quanto honestius ille Stoicus misericordia
 57       IX, VI    | decipiendum tanto acrius intendat, quanto eam magis possidet nocendi
 58       IX, XI    |         deos, tanto peiores fiunt, quanto sunt nocendi cupidiores,
 59       IX, XVI   |            ipsi sordidiores fiant, quanto fiunt homines eis uelut
 60       IX, XVII  |            Deo fieri." Si ergo deo quanto similior, tanto fit quisque
 61       IX, XVII  |         anima hominis dissimilior, quanto rerum temporalium mutabiliumque
 62       IX, XXIII |           homines alloquitur Deus, quanto magis inmortales eo nomine
 63        X, VI    |         refertur, sacrificium est: quanto magis anima ipsa cum se
 64        X, VIII  |      Moyses autem tanto potentius, quanto iustius, nomine Dei, qui
 65        X, XIV   |         mittitur, Deus sic uestit: quanto magos uos, modicae fidei?
 66        X, XVI   |       magnitudine conferenda sunt; quanto minus ea, quae illorum quoque
 67        X, XVI   |          sacrificiis colendi sunt, quanto magis haec expetunt; his
 68        X, XVII  |          etiam faenoque gignuntur: quanto euidentius haec adtestantur
 69        X, XVIII |         tanto maior debetur fides, quanto super omnes est magnus,
 70        X, XXI   |          honoratiores ciues habet, quanto fortius aduersus impietatis
 71        X, XXVII |                             XXVII] Quanto humanius et tolerabilius
 72        X, XXX   |            filio forsitan nuberet. Quanto creditur honestius, quod
 73        X, XXX   |          euangelio repleuerunt, -- quanto, inquam, honestius creditur
 74       XI, VI    |          inpossibile est cogitare, quanto magis dicere. ~
 75       XI, VIII  |           res aliqua laetos facit. Quanto magis, si eadem domus pulchritudine
 76       XI, XV    |      inueniri uel cogitari potest; quanto magis angelica creatura,
 77      XII, II    |            expeditius et facilius, quanto perspicacius intellegere
 78      XII, VIII  |      nihilo facta sunt. Quae tamen quanto magis sunt et bona faciunt (
 79      XII, XI    |            a probabili fide rerum: quanto minus credendum est illis
 80      XII, XXI   |            quo modo ergo fatentur, quanto plus quisque amauerit Deum,
 81      XII, XXI   |            ulterius tale patiatur: quanto magis nos istam inimicam
 82      XII, XXVI  |       habuisse dicimus conditores: quanto potius non nisi Deum debemus
 83     XIII, III   |       cetera animantia uis humana, quanto magis impetum suum, uelut
 84     XIII, XVI   |  palliatorum tanto magis inflatam, quanto magis exiguam paucitatem;
 85     XIII, XVIII |    fabricata etiam natare possint: quanto credibilius et efficacius
 86     XIII, XVIII |      gestando sentire consueuimus, quanto maior est quantitas, tanto
 87     XIII, XX    |        spiritali iure cohercebant, quanto magis eam diligunt etiam
 88      XIV, VIII  |            Ait namque domino suo: ~Quanto satius est, ~Te id dare
 89      XIV, IX    |           nonnmii tanto inmaniore, quanto rariore uanitate hoc in
 90      XIV, XII   |           iniustitia uiolatum est, quanto faciliore posset obseruantia
 91      XIV, XV    |          maior inoboedientia fuit, quanto id, quod praeceptum est,
 92       XV, I     |            qui non erat malus; sed quanto quisque citius mutatur in
 93       XV, V     |        bonitas, quam tanto latius, quanto concordius indiuidua sociorum
 94       XV, V     |            eam reperiet ampliorem, quanto amplius ibi potuerit amare
 95       XV, IX    |         producere solere tellurem. Quanto magis igitur temporibus
 96       XV, IX    |        Secundus, doctissimus homo, quanto magis magisque praeterit
 97       XV, IX    |  inpudentius narrata non credimus, quanto impleri certius praenuntiata
 98       XV, XV    |         fuit proportione pubertas, quanto uitae totius maior annositas;
 99       XV, XVI   |          acceperunt; quod profecto quanto est antiquius conpellente
100       XV, XVI   |        transgredi limitem agrorum, quanto est iniquius libidine concumbendi
101      XVI, X     |  commemorato etiam numero annorum, quanto quisque ad hanc seriem pertinentem
102      XVI, XXI   |         usque ad terminum saeculi? Quanto ergo magis quam semen Abrahae,
103      XVI, XXIII |           posse credendum est. Nam quanto quisque acutius intuetur,
104      XVI, XXIV  |            non sunt multo amplius: quanto magis cum aliquot iam ex
105     XVII, VII   |          scilicet spatio temporis, quanto et ipse Dauid, et audiuit
106     XVII, XVI   |        magis amanda atque miranda, quanto minus corporea pulchritudine,
107    XVIII, VIII  |            procliuius dea credita, quanto minus origo eius innotuit.
108    XVIII, XIII  |           amplexi sunt. qui utique quanto deuotius Iouem colunt, tanto
109    XVIII, XVIII |        uiuum proficiendo fugiamus. Quanto quippe in haec ima potestatem
110    XVIII, XXVIII|      XXVIII] Osee igitur propheta, quanto profundius quidem loquitur,
111    XVIII, XXXI  |        utique maioris est gloriae, quanto meliores sunt lapides uiui,
112    XVIII, XXXI  |          et catholicum nomen; quod quanto est carius eis, qui uolunt
113    XVIII, XXXI  |        deos colunt, definitum esse quanto tempore mansura esset religio
114      XIX, IV    |         quippe anima subditur Deo, quanto minus Deum in ipsis suis
115      XIX, IV    |        minus animae subditur caro, quanto magis aduersus spiritum
116      XIX, IV    |    corporis, et tanto sunt peiora, quanto potuerint esse maiora; quibus
117      XIX, IV    |       utilius in homine reperitur, quanto maiora sunt adiutoria contra
118      XIX, IV    |    conantur falsissimam fabricare, quanto superbiore, tanto mendaciore
119      XIX, V     |        extiterint, tanto amariora, quanto pax dulcior fuit, quae uera
120      XIX, V     |            est, quid ciuitas, quae quanto maior est, tanto forum eius
121      XIX, VI    |         non sit insuper et beatus? Quanto consideratius et homine
122      XIX, VII   |           sicut aquarum congeries, quanto maior est, tanto periculis
123      XIX, VIII  |          et bonorum amicorum? Quos quanto plures et in locis pluribus
124      XIX, VIII  |    contingunt (tanto utique plura, quanto illi sunt plures) et in
125      XIX, VIII  |          est quod sanetur, quoniam quanto est animus melior, tanto
126      XIX, IX    |          eosque tanto nocentiores, quanto astutiores ac fallaciores,
127      XIX, XII   |      quanta potest pace conseruat? Quanto magis homo fertur quodam
128      XIX, XXI   |    daemonibus, tanto magis impiis, quanto magis sibi, cum sint inmundissimi
129      XIX, XXIV  |   nuncupatur; tanto utique melior, quanto in melioribus, tantoque
130      XIX, XXIV  |     melioribus, tantoque deterior, quanto est in deterioribus concors.
131       XX, VII   |       totus mundus diuitiarum est; quanto magis mille pro uniuersitate
132       XX, XIII  |       cohaerebunt, et quo tempore, quanto erit acrior impetus belli,
133       XX, XIV   | longitudinem ualeat aestimare? Aut quanto tempore legi poterit liber,
134       XX, XVII  |    lacrimas et dolores; cum potius quanto est quisque sanctior et
135       XX, XIX   |         impiis merito dici potest, quanto magis de isto! Sed in quo
136      XXI, IV    |        post dierum tantum spatium, quanto alia caro quaecumque cocta
137      XXI, IV    |           iam desistimus admirari, quanto magis illi, a quibus ueniunt,
138      XXI, VI    |          facta eorum plurima, quae quanto magis mirabilia confitemur,
139      XXI, VI    |          inmundi daemones possunt, quanto potentiores sunt sancti
140      XXI, VI    |    potentiores sunt sancti angeli, quanto potentior his omnibus Deus,
141      XXI, VI    |         descendere montibus ornos: quanto magis Deus potens est facere
142      XXI, XII   |     praeuaricatione commissum sit. Quanto enim magis homo fruebatur
143      XXI, XVII  |        tanto erit melior et uerior quanto misericordior. Extendatur
144      XXI, XVII  |        recta Dei uerba peruersius, quanto sibi uidetur sentire clementius. ~
145      XXI, XVIII |          eos patiebantur inimicos, quanto magis quando uidebunt humiles
146      XXI, XVIII |           parcendo contristaturus, quanto magis tunc miserabilius
147      XXI, XX    |         atque illa omnis impietas, quanto maior fuerit, non eis ualeat
148      XXI, XXIV  |        orantium pro inimicis suis, quanto sunt utique sanctiores,
149      XXI, XXVI  |            cui talia praeponuntur; quanto magis, si salutaria praecepta
150      XXI, XXVII |          quisque deserit Christum, quanto magis diligit quod inprobat
151      XXI, XXVII |            aliter non remittuntur: quanto magis multis et magnis criminibus
152     XXII, XXII  |           malis adiuuat gratia, ut quanto fideliore, tanto fortiore
153     XXII, XXIX  |     latenter se fecisse putauerat: quanto magis in illo corpore spiritali
154     XXII, XXIX  |           dubitante diuinitus. Sed quanto amplius tunc omnes munere
155     XXII, XXX   |         quis est idoneus cogitare, quanto magis dicere? Quod tamen