Liber, Caput

  1        I, XII   |             de corporibus occisorum facere uoluissent. Nisi forte quispiam
  2        I, XII   |         Dictum est enim aliquid eos facere cum occidunt, quia in corpore
  3        I, XV    |          quid periuro grauius irati facere potuerunt? Sed cur non ratiocinationem
  4        I, XV    |       aliter quam per eos iurauerat facere, nouo ac prius inaudito
  5       II, XI    |          ludi ab eis solis amantur, facere conuincantur iniuriam. ~
  6       II, XVI   |            meliores et emendatiores facere conati sunt, quamuis Lycurgus
  7       II, XXIII |          illi non omnia quae uolunt facere possunt, nisi quantum illius
  8      III, VII   |           melius ciues urbis illius facere potuerunt, quid honestius,
  9      III, XV    |      uulgare noluerunt, id est uile facere, si hoc et alteri facile
 10      III, XVII  |              non haberent: quid nos facere conuenit, quorum spes quanto
 11      III, XVII  |      consules foedus cum eis foedum facere coacti sunt, ita ut equitibus
 12      III, XIX   |            forte aliquid utile inde facere possint nostra mancipia,
 13      III, XIX   |        mancipia, unde nostra numina facere non potuistis. Tunc etiam
 14       IV, X     |      Iunonis et cooperario Mineruae facere uideamur iniuriam. Ergo
 15       IV, XVI   |             et deabus publica sacra facere susceperunt, Quietem uero
 16       IV, XVII  |            resistere et suam potius facere uoluntatem. ~
 17       IV, XXIII |      uniuersa conferre et compendio facere felicem? Quis enim optat
 18       IV, XXIII |         audens aliquid contra eorum facere arbitrium et credens eos
 19       IV, XXVI  |   commonitus erat postero die iussa facere non ausus esset, secunda
 20       IV, XXVII |     turpiter atque inepte dicere ac facere; tres inter se deas certasse
 21        V, Pr    |      hominibus, nisi qui potest eos facere felices (unde sit illa dea
 22        V, I     |        significare potius ista quam facere, ut quasi locutio quaedam
 23        V, VI    |    conceptionis eadem ambobus fuit, facere non potuisse, ut, cum quo
 24        V, VI    |           fuit ad horam nascentium, facere potuisse, ut ab eo tam multum
 25        V, VIII  |            gemens ~Malusque patiar, facere quod licuit bono. ~Ducunt
 26        V, IX    |          futurorum. Hoc autem totum facere uidetur, ne fatum esse consentiat
 27        V, IX    |       futurorum atque ita, dum uult facere liberos, fecit sacrilegos.
 28        V, IX    |             fiant, et uoluntate nos facere, quidquid a nobis non nisi
 29        V, IX    |             libris de deorum natura facere molitus est; aut si esse
 30        V, XIV   |     magister illorum dicens: Cauete facere iustitiam uestram coram
 31        V, XV    |            propter hoc boni aliquid facere uidentur, ut glorificentur
 32        V, XVIII |       potuit et occidere, quod illa facere neminem cogit? Sed certe
 33        V, XIX   |             est ad maiorem gloriam, facere si credatur, non est unde
 34        V, XXXIII|        inuitabat deos, quod Romanos facere Christiana religio non sinebat?
 35       VI, Pr    |            mutatione rerum imperiti facere conantur, non solum dissimulantibus,
 36       VI, I     |            inmortales ex mortalibus facere! ~Huc accedit, quia, si
 37       VI, V     |             ac sacrificia colere et facere quemque par sit." Adhuc
 38       VI, XI    |             sabbata, inutiliter eos facere adfirmans, quod per illos
 39      VII, III   |           uisi sunt seligendi, opus facere cum ignobilibus cogerentur?
 40      VII, XI    |       exigua; et tamen unus utraque facere perhibetur. Puto inter se
 41      VII, XXI   |   fascinatio repellenda, ut matrona facere cogeretur in publico, quod
 42      VII, XXIII |        peruenit in astra, ea quoque facere deos, et per ea quod in
 43      VII, XXIII |            superiorem, uitem patrem facere deum; cum uero inferiorem,
 44      VII, XXIV  |             cognomina, non quattuor facere deos; sicut tot cognominibus
 45      VII, XXXIII|            uel delubrorum mysteriis facere conatus est, ubi non theatra
 46      VII, XXXIV |             existimabant sacra illa facere, tolerabilius erraretur
 47      VII, XXXV  |            mittebatur, hydromantian facere compulsus est, ut in aqua
 48     VIII, III   |             unius magistri potuisse facere sectatores) quidam summum
 49     VIII, XII   |           uni Deo an pluribus sacra facere oporteat, satis, ut existimo,
 50     VIII, XXIII |      simulacra, hoc esse dicit deos facere eamque magnam et mirabilem
 51     VIII, XXIV  |           miscentes, quoniam animas facere non poterant, euocantes
 52     VIII, XXIV  |            in homine, qua illi deos facere concessum est, et dolet
 53     VIII, XXVI  |           miscentes, quoniam animas facere non poterant, euocantes
 54     VIII, XXVI  |        tales deos faciebant, animas facere non utique poterant), cum
 55       IX, IV    |            eos potius quam de rebus facere controuersiam. Nam et ipsos
 56       IX, XVII  |         corporalium contrectationum facere mentionem. Vbi est illud
 57        X, V     |          Dominus exquirat a te nisi facere iudicium et diligere misericordiam
 58        X, V     |       inscribitur ad Hebraeos: Bene facere, inquit, et communicatores
 59        X, VIII  |      dominatione deprimebat, ad hoc facere quaedam mira permissi sunt,
 60        X, XI    |         compellantur atque cogantur facere quod homines uolunt; et
 61        X, XI    | dissipaturum terribiliter dicit, si facere iussa neglexerint. Haec
 62        X, XII   |           et terram, non dedignatur facere uisibilia miracula in caelo
 63        X, XVI   |             ista uisibilia miracula facere dignarentur: profecto non
 64        X, XXVIII|    stultitiam praedicationis saluos facere credentes. Quoniam quidem
 65       XI, IV    |            placuit aeterno Deo tunc facere caelum et terram, quae antea
 66       XI, IV    |         quod numquam ante uenisset, facere mundum, et accidisse illi
 67       XI, XXXIV |      rationes suas, si ipsi hominem facere possent, non ei pituitam,
 68      XII, VI    |        autem res ista, quae putatur facere uoluntatem malam, ipsa quoque
 69      XII, IX    |           si non potuerunt se ipsos facere meliores; quam eos ille
 70      XII, XV    |        subito Deo placuisse hominem facere, quem numquam antea infinita
 71      XII, XV    |            ex aliquo tempore primum facere uoluisse, nec consilium
 72      XII, XVIII |            prius cessauerat, coepit facere quod non fecerat. Sed et
 73      XII, XIX   |            praecedentibus si semper facere uellet, inordinata et inprouisa
 74      XII, XXI   |       potuit anima per inprudentiam facere sibi nouam miseriam, quae
 75      XII, XXI   |          audemus negare diuinitatem facere posse res, non sibi, sed
 76      XII, XXI   |          quae numquam fecerit, noua facere et ineffabili praescientia
 77      XII, XXIV  |          aliud sufflare quam flatum facere?), animam hominis esse uoluisset,
 78      XII, XXIV  |           sine seminibus ipsa certe facere semina, ex his usitatis
 79      XII, XXV   |        negotium, qui diuinam mentem facere uel curare ista non credunt.
 80      XII, XXV   |       uideantur sacra et sacrificia facere quasi conditoribus suis,
 81      XII, XXVI  |              quae fieri nescit, sed facere, accepit speciem, cum mundus
 82      XII, XXVI  |              quae fieri nescit, sed facere, accepit speciem rutunditas
 83     XIII, XI    |      quamuis hoc nisi uiuens omnino facere non posset et potius hoc
 84     XIII, XVI   |          uoluntatem, qua potens est facere, ut nec orta occidant nec
 85     XIII, XVII  |             perfruantur, posse Deum facere confitetur Plato? Cur ergo
 86     XIII, XXIV  |         ducimus ac reddimus, flatum facere cum sufflamus: ita omnipotens
 87     XIII, XXIV  |          sed etiam de nihilo potuit facere flatum, quem corpori hominis
 88      XIV, XII   |           non eius a quo creata est facere uoluntatem. Hoc itaque de
 89      XIV, XIX   |            percutit, non posset hoc facere, nisi lingua et manus iubente
 90      XIV, XX    |          nemo tamen eorum audet hoc facere, quod si aliqui ausi essent,
 91       XV, IX    |              centum nobis uideretur facere potuisse. Sed illum gigantis
 92       XV, XIII  |            quippe uoluit credibiles facere idonearum generandae proli
 93       XV, XXI   |   dinumeratio temporum, quam noluit facere, qui haec scripsit, in ciuitate
 94       XV, XXVII |       superior permissa non sit huc facere saltem ad tempus exiguum? ~
 95       XV, XXVII |           quid non suaue ac salubre facere posset Deus, qui etiam,
 96      XVI, III   |      accesserunt, ipsi autem gentes facere neqmuerunt. Nam qua alia
 97      XVI, IV    |         omnium; et hoc inchoauerunt facere, et nunc non deficient ex
 98      XVI, IV    |           omnia quae conati fuerint facere; uenite, et descendentes
 99      XVI, VI    |          omnia, quae conati fuerint facere, non dictum est confirmando,
100      XVI, VI    |          illis, quae conati fuerint facere?" Sed si ita dicatur, non
101      XVI, XI    |           potuerunt singulas gentes facere Heber et filius eius Phalech,
102      XVI, XI    |           modo potuerunt iam gentes facere, si post Phalech fratrem
103      XVI, XIX   |          credibilius, hoc Pharaonem facere adflictionibus magnis non
104      XVI, XXXVI |           illum dicat ~Deus huic se facere bona quae facit. Benedicentur,
105     XVII, IV    |     intellegere et scire Dominum et facere iudicium et iustitiam in
106     XVII, IV    |     intellegere et scire Dominum et facere iudicium et iustitiam in
107     XVII, IV    |     apostolus testatur, ex Deo est. Facere igitur iudicium et iustitiam
108     XVII, IV    |       terrae? Neque enim non debent facere iudicium et iustitiam qui
109     XVII, IV    |            et tantummodo diceretur: Facere iudicium et iustitiam, magis
110     XVII, VIII  |             prouenissent, cogitauit facere Deo domum, templum illud
111    XVIII, XVII  |       immolato puero deo suo Lycaeo facere solerent, et in lupum fuisse
112    XVIII, XVIII |       omnipotentem Deum posse omnia facere quae uoluerit, siue uindicando
113    XVIII, XXXI  |        omittam quae apud Antiochiam facere coeperat, nisi unius fidelissimi
114      XIX, I     |       quibus sibi ipsi beatitudinem facere in huius uitae infelicitate
115      XIX, II    |             his duabus tria quaedam facere, duo scilicet, cum singillatim
116      XIX, IV    |         uultis faciatis. Quid autem facere uolumus, cum perfici uolumus
117      XIX, IV    |            quamuis uelimus, quoniam facere non ualemus, id saltem in
118      XIX, XII   |          quibus bellum gerunt, suos facere, si possint, uolunt eisque
119      XIX, XII   |          omnesque, si possint, suos facere uelint, ut uni cuncti et
120      XIX, XXIII |            ambo conlaudent. Quod si facere potuissent, nihilo minus
121       XX, V     |        appareat unde dicantur. Quod facere utcumque curaui in quadam
122       XX, VI    |        potestatem dedit ei iudicium facere, quia filius hominis est.
123       XX, IX    |           soluere: non seruare, non facere), et illum qui facit et
124       XX, XIX   |   decepturus est, ut quod non facit facere uideatur, an quia illa ipsa,
125       XX, XIX   |          mittet, quia Deus diabolum facere ista permittet, iusto ipse
126       XX, XXX   |           potuisse mentiri et posse facere quod inpossibile est infideli. ~
127      XXI, III   |          cuius rationis est dolorem facere mortis argumentum, cum uitae
128      XXI, V     |           sine ratione Omnipotentem facere, unde animus humanus infirmus
129      XXI, VI    |        quanto magis Deus potens est facere quae infidelibus sunt incredibilia,
130      XXI, VII   |                     VII] Cur itaque facere non possit Deus, ut et resurgant
131      XXI, VII   |             cum Omnipotens ea posse facere perhibetur et facturus dicitur,
132      XXI, XXII  |    supplicii, qui pro peccatis suis facere dignas elemosynas neglegunt,
133      XXI, XXIV  |         praesumptionis persuasionem facere, ut de ipsa quoque uita
134      XXI, XXVII |      arsuros, qui pro peccatis suis facere dignas elemosynas neglegunt,
135      XXI, XXVII |      cotidiana sibi opinentur, quae facere omnino non cessant, qualiacumque
136      XXI, XXVII |            nostra, si quod sequitur facere curemus: Sicut et nos dimittimus
137      XXI, XXVII |           dubio non inuenientur eas facere, qui uitam suam usque ad
138      XXI, XXVII |         elemosynas facit, prius eas facere incipiat a se ipso. Indignum
139      XXI, XXVII |            peccatis suis elemosynas facere dicendus est? Ad hoc enim
140      XXI, XXVII |         elemosynas non dicendi sunt facere, qui uitam nolunt a consuetudine
141      XXI, XXVII |          fecistis, ostendit eos non facere etiam quando se facere existimant.
142      XXI, XXVII |          non facere etiam quando se facere existimant. Si enim Christiano
143      XXI, XXVII |           hoc redimendum elemosynas facere, nisi etiam quod ibi sequitur
144      XXI, XXVII |             elemosynas quantaslibet facere pro quocumque scelere et
145     XXII, I     |        iudicans etiam de malis bene facere quam mala esse non sinere (
146     XXII, XXII  |       dimittatur uiuere ut uelit et facere quidquid uelit, in haec
147     XXII, XXV   |    compleuit. Vtrum enim non potest facere ut resurgat caro et uiuat
148     XXII, XXX   |           suis, quae inchoauit Deus facere. Dies enim septimus etiam