Liber, Caput

  1        I, I     |           errore ciues in ea fiunt satis idonei; multi uero in eam
  2        I, XXIII |            Lucretiam, de qua supra satis quod uidebatur diximus,
  3        I, XXXVI |      quanta occurrere poterunt uel satis esse uidebuntur mala, quae
  4       II, VII   |       uitae beataeque adipiscendae satis esse possit: quanto iustius
  5       II, X     |            caelo traduci in terras satis idonea uideatur auctoritas.
  6       II, XII   |       auderet. Quod erga se quidem satis honeste constituerunt, sed
  7       II, XXI   |            Qua quaestione, quantum satis uisum est, pertractata Scipio
  8       II, XXIV  |       litteris sacris resque ipsae satis indicant, negotium suum
  9       II, XXIV  |           quam ne uinceretur. Immo satis agebant, ut uictor ciuium
 10      III, I     |                             I] Iam satis dictum arbitror de morum
 11      III, X     |  cupiditate agitabatur, sua cuique satis placebant." An ut tam multum
 12      III, X     |        legibus moribus agris aucta satis prospera satisque pollens
 13      III, XIV   |           agitabatur et sua cuique satis placebant: "Postea uero,
 14      III, XIV   | instituerat dicere. Mihi huc usque satis sit eius uerba posuisse.
 15      III, XV    |            siderum cursu accidisse satis ostendit, quod tunc erat
 16      III, XV    |         nisi lunae fine contingit. Satis et Cicero illam inter deos
 17      III, XVII  |           futuro euentu consulenti satis urbane Apollo sic ambiguum
 18      III, XXVI  |           historiam conscripserunt satis explicare potuerunt. Neque
 19       IV, II    |           occurrere potuissent uel satis esse uiderentur mala, quae
 20       IV, II    |            secundo et tertio libro satis, quantum existimo, absoluimus,
 21       IV, VIII  |       aridas perueniret? Non tamen satis fuit hominibus deorum multitudinem
 22       IV, X     |          Iunoni? Postremo ipsi duo satis essent: quid est quod mare
 23       IV, XXV   |           eum appellare uoluerunt, satis ergo indicarunt nec ab ipso
 24       IV, XXXI  |            uerbis homo acutissimus satis indicat non se aperire omnia,
 25        V, V     |      geminos suspicatus est, nonne satis istos redarguunt, qui uolunt
 26        V, VI    |            Hoc quam nihil sit, iam satis disserui. Sed qualecumque
 27        V, IX    |           efficiens non praecedat, satis est ad eum in hac quaestione
 28        V, XVIII |     gloriam praesentisque temporis satis digna uita aestimabatur
 29        V, XIX   |           ob rem, quamuis ut potui satis exposuerim, qua causa Deus
 30        V, XX    |           dicunt. Sed non existimo satis debiti decoris esse picturam,
 31        V, XXI   |           de quo iam dixi, quantum satis uisum est, qui praeter unum
 32        V, XXVI  |        ubique euertenda praecepit, satis intellegens nec terrena
 33        V, XXVI  |   conqueruntur, his quinque libris satis arbitror esse responsum.
 34       VI, Pr    |        Quinque superioribus libris satis mihi aduersus eos uideor
 35       VI, Pr    |         quanticumque numeri libros satis esse posse quis nesciat?
 36       VI, I     |         praecedentibus uoluminibus satis, quantum potui, disputaui.
 37       VI, IV    |          pro arbitrio suspicari et satis probauit homines se praeposuisse
 38       VI, IX    |          ad unam ciuilem pertinere satis, ut opinor, ostendi. Vnde,
 39       VI, IX    |        fabulosam partem esse huius satis euidenter docendo non nisi
 40       VI, XII   |           est aeterna uita, si cui satis non sunt quae in hoc in
 41      VII, Pr    |          hanc rem superiores libri satis superque sufficiunt, patienter
 42      VII, XXXI  |      linguae ad agendas ei gratias satis esse contenderint? ~
 43     VIII, VIII  |           poterit, apparebit. Nunc satis sit commemorare Platonem
 44     VIII, XII   |    pluribus sacra facere oporteat, satis, ut existimo, exposui. Ideo
 45     VIII, XV    |            superiores sint terris, satis nos admonet animalium merita
 46     VIII, XXIV  |            Sed iam de talibus sint satis dicta talia. Iterum, inquit,
 47     VIII, XXIV  |      Platonicus Apuleius (unde iam satis diximus et quam sit inconueniens
 48       IX, XX    |            Deo deberi sciunt, sibi satis egerint exhiberi, et quantum
 49        X, I     |        significandum, quoniam mihi satis idoneum non occurrit Latinum,
 50        X, II    |         mundum. In qua differentia satis ostenditur animam rationalem
 51        X, IV    |          illi fratres Cain et Abel satis indicant, quorum maioris
 52        X, VII   |        sunt adtestata miracula, ut satis appareat, cui nos sacrificari
 53        X, XI    |       beatitudine nihil cautum nec satis idoneum monerent, nec deos
 54        X, XVI   |           uni tantum iuberent Deo: satis deberet pietas ipsa discernere,
 55        X, XVI   |           ac potestate eorum fieri satis euidenter apparet, ut est
 56        X, XVII  |          nuncupata est. Quo nomine satis significatur non Deum, qui
 57        X, XXV   |           dicuntur uetus et nouum, satis est declarata distinctio.
 58        X, XXV   |        cuius potestate sunt omnia, satis ostendit ubi ait: Velut
 59        X, XXXII |            uiam animae liberandae: satis, quantum arbitror, ostendit
 60       XI, III   |      postea per apostolos, quantum satis esse iudicauit, locutus
 61       XI, IX    |      testimonia suppetant, quantum satis uidebitur, Deo largiente
 62       XI, XXI   |            etiam per quid fecerit, satis esset ita enuntiari: Et
 63       XI, XXIV  |        Vidit Deus, quia bonum est, satis significatur Deum nulla
 64       XI, XXVII |            morte finire, nisi quia satis apparet quam refugiat natura
 65       XI, XXVIII|          ratio uisa est postulare, satis diximus; de amore autem,
 66       XI, XXXI  |    neglegere iudicemur. Hoc itaque satis sit admonere, quod totus
 67       XI, XXXIII|       auctoritatis sacras litteras satis fidelibus nota est, non
 68       XI, XXXIV |           dicere institui, quantum satis esse uisum est, disputauimus:
 69      XII, I     |         omne uitium naturae nocet, satis manifestatur Deum tam bonam
 70      XII, IV    |    particulae, quae nos offendunt, satis apte decenterque conueniunt,
 71      XII, XIV   |    generatione hac et in aeternum. Satis autem istis existimo conuenire
 72      XII, XXVIII|        latere facta est, etiam hic satis significatum est quam cara
 73     XIII, XXIV  |          quando est conditus homo, satis ipsa libri uerba testantur,
 74      XIV, II    |          quantum ad rem praesentem satis esse uidebitur, consideratus
 75      XIV, VII   |         magni pendere, libri eorum satis loquuntur. Sed scripturas
 76      XIV, VIII  |           eius sanioris inducitur, satis indicat. Ait namque domino
 77      XIV, IX    |      homine nullum erit. Nunc uero satis bene uiuitur, <si&lg sine
 78      XIV, XI    |          et duodecimo huius operis satis, quantum potui, disputaui),
 79      XIV, XV    |          facilis imperata, quisnam satis explicet, quantum malum
 80      XIV, XX    |      potestati uoluntatis eripuit, satis ostenditur, quid sit hominis
 81       XV, I     |           inmorari. Arbitror tamen satis nos iam fecisse magnis et
 82       XV, I     |            duobus primis hominibus satis dictum est, iam mihi uidetur
 83       XV, VIII  |           quantum ei commemorandae satis esset, ut ciuitas Dei etiam
 84       XV, XIII  |         mendacium, de quo superius satis actum est; nam septuaginta
 85       XV, XVIII |         inuocare nomen Domini Dei, satis ostenditur, quod non in
 86       XV, XXII  |            Quibus duobus nominibus satis ciuitas utraque discernitur.
 87       XV, XXIII |            Haec libri uerba diuini satis indicant iam illis diebus
 88       XV, XXIII |           ait: Et generabant sibi, satis ostendit, quod prius, antequam
 89      XVI, II    |    consecuto, quae operta fuerant, satis aperta sunt. Quis enim haec
 90      XVI, XIX   |    calumniantem Faustum Manichaeum satis diximus. Denique factum
 91      XVI, XXIV  |           huius excedit. Quod ergo satis est nosse debemus. Postea
 92      XVI, XLI   |    Manichaeum Faustum disputans et satis esse arbitror, quantum ueritas
 93     XVII, I     |        supersunt dicam nec ea quae satis sunt praetermittam. ~
 94     XVII, VI    |            adquirit" dicitur; quod satis apertum est quid significet.
 95     XVII, VIII  |    contigit, -nnisi ut hinc quoque satis eluceat non esse ipsum,
 96     XVII, XII   |   pertinere cernuntur ad Christum, satis congruit. Benedictio quippe
 97     XVII, XV    |             in quibus hoc fecimus, satis indicant. Legat ergo illa,
 98     XVII, XIX   |          de prophetia regis Dauid, satis dicta sint, ut aliquis modus
 99     XVII, XX    |        carnalis epulas uoluptatis, satis illud ostendit, ubi ait:
100    XVIII, I     |           illa cucurrerit, quantum satis uidetur, adtingam, ut ambae
101    XVIII, II    |       gestae, sicuti ego existimo, satis amplae magnificaeque fuere;
102    XVIII, XVI   |         duris et grandibus rostris satis ad haec proelia perhibentur
103    XVIII, XXIX  |            cetera. Verum ista sint satis; et in eis sunt exponenda
104    XVIII, XXXI  |       usque disserentes et quantum satis uisum est demonstrantes,
105      XIX, IX    |      talium tantorumque dedecorum, satis ab eis qui colantur apertum
106      XIX, XII   |            atque in se ipso habere satis agebat, etiam cum aliis
107      XIX, XIV   |     sequuntur: ita mortem fugiendo satis indicant, quantum diligant
108      XIX, XVI   |             integritatem refertur, satis apparet esse consequens,
109      XIX, XXI   |       partibus?" Plane hoc exemplo satis edoctum est quibusdam esse
110      XIX, XXI   |          de iuris consensu diximus satis esse arbitror, unde appareat
111      XIX, XXI   |           repetenda sunt, quae iam satis, immo ultra quam satis est
112      XIX, XXI   |         iam satis, immo ultra quam satis est diximus? Quis enim ad
113      XIX, XXIII |           et isti sunt, ut quantum satis est inde decerpam: "In Deum
114      XIX, XXIII |          diuina; ex quibus quantum satis uisum est, nonnulla protulimus
115       XX, III   |          hac uanitate, cui quantum satis uisum est intimandae totum
116       XX, XV    |           Nec frustra fortasse non satis fuit ut diceret mors aut
117       XX, XVIII |          de perditione mundi huius satis. Vbi etiam commemorans factum
118       XX, XX    |          praenuntiauerint, quantum satis esse uidebitur, debemus
119       XX, XXI   |          istum locum scripta sunt, satis dixerim. In hoc autem loco,
120       XX, XXIII |       Hieronymi librum in Danielem satis erudite diligenterque conscriptum.
121       XX, XXIV  |         perisse dictus est mundus, satis clarum est, et quae pars
122       XX, XXX   |       colligam, nimis longum erit. Satis ergo sit, quod et nouis
123      XXI, II    |        testes idoneos edocere, non satis esse hoc ad exemplum rei,
124      XXI, IV    |         atque integri perseuerant, satis idonei testes sunt non omne,
125      XXI, IV    |             Excepto eo, de quo iam satis diximus, quod igne candicat,
126      XXI, VI    |     persuadere incredulis uolumus, satis illa sufficiant, quae nos
127      XXI, VIII  |        modo autem praenuntiauerit, satis in libro superiore docuisse
128      XXI, IX    |          proprie corpori. Iam enim satis superius disputaui posse
129     XXII, XX    |      macies, quae fuit et non est, satis indicet quae illis escis
130     XXII, XXII  |       huius uitae unicum auxilium, satis et hinc apparet humanum
131     XXII, XXIV  |             id est supplicium, iam satis diximus. Nunc de bonis Dei,
132     XXII, XXIV  |     officiorumque complenda, nonne satis ostendit, quali animae ut
133     XXII, XXIV  |          atque in carnibus humanis satis inhumane abdita cuncta rimata
134     XXII, XXV   |          aliis hominum coniecturis satis diximus; quanta sit futura
135     XXII, XXV   |             in libro tertio decimo satis, ut opinor, ostendimus.
136     XXII, XXIX  |          paulo ante diximus, nonne satis indicat etiam spiritu, non
137     XXII, XXX   |            ignoscant; quibus autem satis est, non mihi, sed Deo mecum