| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] natosque 2 natum 9 natura 194 naturae 136 naturale 8 naturalem 15 naturales 7 | Frequency [« »] 138 uera 137 satis 136 causa 136 naturae 136 quodam 135 adhuc 135 christo | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances naturae |
Liber, Caput
1 IV, XII | iste Deus est sinu quodam naturae in se ipso continens omnia, 2 IV, XXIX | illa uana esse sentiebant, naturae tamen rerum sub unius ueri 3 IV, XXXI | ciuitatem nouam constitueret, ex naturae potius formula deos nominaque 4 V, VI | manifestum est, et tanta naturae uis est, ut, cum conceperit 5 V, IX | auctor omnis conditorque naturae. Iam uero causae uoluntariae 6 V, IX | nisi uoluntarias, ilius naturae scilicet, quae spiritus 7 VI, IV | praeferri etiam uniuersae naturae hominum pars aliqua deorum? 8 VI, IV | hominum, non naturam hominum naturae deorum. Ita se libros rerum 9 VI, IV | quarto libro commemoraui, ex naturae formula se scripturum fuisse, 10 VI, V | quanta mendacissimis fabulis naturae deorum fieret iniuria, sine 11 VI, VIII | theologian, id est rationem non naturae, sed Dei. Quamuis enim qui 12 VII, V | soleat contineri, cuius naturae deum uolunt esse uel deos. 13 VII, XIII | multiplici administratione naturae quasi plurium deorum nomina 14 VII, XIV | ageret opera qualiacumque naturae, deum belli esse dixerunt, 15 VII, XXX | uiolentissimum pro inmensae naturae temperamento et creauit 16 VII, XXXI | diximus, administratione naturae bonis malisque largitur, 17 VIII, IV | contemplatiua autem ad conspiciendas naturae causas et sincerissimam 18 VIII, V | rationali ea, quae infra illam naturae ordine constituta sunt, 19 VIII, V | philosophi, qui corporalia naturae principia corpori deditis 20 VIII, V | esse, uerum tamen eiusdem naturae, cuius ille est, animos 21 VIII, V | mutabilitas animae, quam Dei naturae tribuere nefas est. Sed 22 VIII, IX | nobis sit et principium naturae et ueritas doctrinae et 23 VIII, X | appellet eam partem, in qua de naturae inquisitione tractatur, 24 VIII, XXIII | humanitas, inquit, semper memor naturae et originis suae in illa 25 IX, XII | infima disiunctos locis et naturae dignitate secerneret, ita 26 IX, XII | sublimitate, uitae perpetuitate, naturae perfectione, nullo inter 27 IX, XII | commemorata contraria de duabus naturae partibus ultimis, id est 28 IX, XII | uitae perpetuitas, perfectio naturae. Haec aliis uerbis ita repetiuit, 29 IX, XII | infimata", quia dixerat naturae perfectionem. Tria igitur 30 X, XVI | respondeant homines, si ullus naturae suae sensus, quod rationales 31 XI, XV | cetera, quae Deus condidit, naturae dignitate praecedit! ~ 32 XI, XVI | hominibus. Sed ista praeponuntur naturae ordine; est autem alius 33 XI, XVI | et amoris, ut, cum ordine naturae angeli hominibus, tamen 34 XI, XVII | ut non possit nisi nocere naturae. Non itaque esset uitium 35 XI, XVII | uitium recedere a Deo, nisi naturae, cuius id uitium est, potius 36 XI, XVII | mala grande testimonium est naturae bonae. Sed Deus sicut naturarum 37 XI, XIX | potuit, cui etiam futurum non naturae, sed uoluntatis malum occultum 38 XI, XXII | non Dei partem nec eius naturae, quae Dei est, sed ab illo 39 XI, XXIII | numerus in caelestibus suae naturae ordinem seruet; nec mala 40 XI, XXIII | nec mala uoluntas, quia naturae ordinem seruare noluit, 41 XI, XXV | opinionum, esse tamen aliquam naturae causam, scientiae formam, 42 XII, I | Quod cum ita sit, huic naturae, quae in tanta excellentia 43 XII, I | uitium est. Omne autem uitium naturae nocet ac per hoc contra 44 XII, I | apertissime declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire. 45 XII, I | Deo, quoniam omne uitium naturae nocet, satis manifestatur 46 XII, II | potuisse naturam, nec eorum naturae auctorem Deum. Cuius erroris 47 XII, II | essentia); ac per hoc ei naturae, quae summe est, qua faciente 48 XII, III | nisi quia corrumpit in eis naturae bonum. Natura igitur contraria 49 XII, III | tantummodo tamquam bono malum, naturae uero, quam uitiat, non tantum 50 XII, III | uirtutem et quidquid boni naturae per uitium detrahi siue 51 XII, III | sola mala nusquam; quoniam naturae etiam illae; quae ex malae 52 XII, III | malae sunt, in quantum autem naturae sunt, bonae sunt. Et cum 53 XII, III | quippe nunc loquimur eius naturae, cui mens inest capax intellegibilis 54 XII, IV | quia hominibus etiam ipsae naturae plerumque displicent, cum 55 XII, IV | uituperant, uidelicet non ex ui naturae, sed ex suo commodo uel 56 XII, V | V] Naturae igitur omnes, quoniam sunt 57 XII, V | cum ibi sunt, ubi esse per naturae ordinem debent, quantum 58 XII, VI | inopia primumque uitium eius naturae, quae ita creata est, ut 59 XII, VI | uoluntas est, fecerit angelicae naturae, quae prima peccauit, uoluntatem 60 XII, VIII | peruerse amat cuiuslibet naturae bonum, etiamsi adipiscatur, 61 XII, IX | minuitur atque deprauatur naturae bonum, nec talem uoluntatem 62 XII, XXII | si non tantum inter se naturae similitudine, uerum etiam 63 XII, XXIV | et ea ipsa plerique magis naturae corporalibus causis quam 64 XII, XXV | Neque enim fas est ullius naturae quamlibet minimae mortalisque 65 XII, XXVI | habet de secreto et occulto naturae uiuentis atque intellegentis 66 XII, XXVI | naturarum, qua fit ut omnino naturae sint, eis quoque fauentibus 67 XII, XXVIII| enim et ipsa, si usitato naturae curriculo gignerentur, prodigia 68 XIII, XV | corporis mortem non lege naturae, qua nullam mortem homini 69 XIII, XXIV | est aequalis eiusdemque naturae, audiant uel legant quod 70 XIV, I | humanum genus non solum naturae similitudine sociandum, 71 XIV, XI | quia uitium est, tamen eius naturae est, cuius est uitium, quod 72 XIV, XI | esse non possint, quoniam naturae, in quibus sunt, in quantum 73 XIV, XI | quibus sunt, in quantum naturae sunt, utique bonae sunt. 74 XIV, XXIV | affectionibus extra usitatum naturae modum mirabiliter seruiat: 75 XV, III | utriusque, usitata lege naturae. Ideo dictum est: Secundum 76 XV, III | dari filium, quem ad modum naturae non debebatur excursibus. 77 XV, III | fecunditas defuit. Quod ergo naturae sic affectae fructus posteritatis 78 XV, XII | nobisque notissima lege naturae? Sed hunc omittamus, qui 79 XV, XXIII | dicuntur homines nomine naturae, non gratiae; dicuntur et 80 XVI, V | terra, quod praeter usitatum naturae cursum mirabiliter factum 81 XVI, VIII | diuersitatibus corporum ab usitato naturae cursu, quem plures et prope 82 XVI, XXV | utroque non culpae luxus, sed naturae fructus exquiritur. Denique 83 XVI, XXIX | incorporalis inmutabilisque naturae, sine ulla sui mutatione 84 XVII, VI | urgente intrauerat necessitate naturae, exiguam particulam uestis 85 XVIII, II | unius tamen- eiusdemque naturae quadam communione deuincta 86 XVIII, II | gentibus quodam modo uox naturae ista personuit, ut subiugari 87 XVIII, X | Varro non credit, ne deorum naturae seu moribus credat incongrua; 88 XVIII, XVIII | aliquid operari secundum naturae suae potentiam (quia et 89 XIX, I | diuersis errantes modis, naturae limes in tantum ab itinere 90 XIX, I | aut uniuersaliter prima naturae, in quibus et haec sunt 91 XIX, I | quies, utrumque, prima naturae, ita sunt in nobis, ut uel 92 XIX, I | ita utrumque, ita prima naturae alias ternas inueniuntur 93 XIX, II | quies, utrumque et prima naturae, quae primigenia Varro uocat. 94 XIX, II | sed quod primigenia illa naturae et uoluptatem in se habeant 95 XIX, II | simul, quando quidem prima naturae et ipsas et praeter ipsas 96 XIX, II | ita fiunt, cum uel prima naturae propter uirtutem, uel uirtus 97 XIX, II | uel uirtus propter prima naturae, uel utraque, id est et 98 XIX, II | id est et uirtus et prima naturae, propter se ipsa sunt expetenda. ~ 99 XIX, III | corporis. Ac per hoc prima illa naturae propter se ipsa existimat 100 XIX, III | uitae, cum acceperit prima naturae, quae sine illa erant, sed 101 XIX, IV | utrisque, siue in primis naturae siue in uirtute siue in 102 XIX, IV | quippe, quae dicuntur prima naturae, quando, ubi, quo modo tam 103 XIX, IV | congruentes sunt, inter naturae prima numerantur; sed quid 104 XIX, IV | n, quia et ipsam primis naturae deputant bonis, nonne ipse 105 XIX, IV | quae non est inter prima naturae, quoniam eis postea doctrina 106 XIX, IV | homine quidam iustus ordo naturae, ut anima subdatur Deo et 107 XIX, IV | uerum dicant, hanc esse naturae primam quodam modo et maximam 108 XIX, IV | in eis malis, quibus iste naturae uincitur sensus, quo mors 109 XIX, VII | homines tanta similitudo naturae, ita ut libentius homo sit 110 XIX, X | quaeratur. Ibi enim erunt naturae munera, hoc est, quae naturae 111 XIX, X | naturae munera, hoc est, quae naturae nostrae ab omnium naturarum 112 XIX, XII | homo fertur quodam modo naturae suae legibus ad ineundam 113 XIX, XII | ita contra naturam est, ut naturae deleat etiam extrema uestigia. ~ 114 XIX, XIII | eis geritur, quae aliquae naturae sunt; quod nullo modo essent, 115 XIX, XIII | Neque enim totum aufert quod naturae dedit, sed aliquid adimit, 116 XIX, XIII | in supplicio testis est naturae bonae. Qui enim dolet amissam 117 XIX, XIII | Qui enim dolet amissam naturae suae pacem, ex aliquibus 118 XIX, XIV | facilioremque aditum consulendi, uel naturae ordine uel ipsius societatis 119 XIX, XXIII | Verum indocti et impiae naturae, quibus uere fatum non concessit 120 XXI, II | doloribus uiuunt; suae quippe naturae conuenientibus uegetantur 121 XXI, V | tamen sunt, et ipsi rationi naturae uidentur esse contraria? 122 XXI, VII | adsolent: "Vis est ista naturae, natura eorum sic sese habet, 123 XXI, VIII | innotuerat suae determinatione naturae. ~Est in Marci Varronis 124 XXI, VIII | dispositum est ab auctore naturae caeli et terrae, quem ad 125 XXI, VIII | innumerabili numerositate et tanta naturae similitudine ualde mirabiliter 126 XXI, VIII | aduerterint in aliqua institutione naturae eamque sibi notissimam fecerint, 127 XXI, VIII | nulla praescribente lege naturae. Quo modo autem praenuntiauerit, 128 XXI, XV | impletum summo bono in eius naturae bonitate seruemus. Sicut 129 XXII, I | arbitrium eidem intellectuali naturae tribuit tale, ut, si uellet, 130 XXII, I | desereret, secutura, qualis naturae huius modi conueniret (quem 131 XXII, XX | sinus ullus secretumque naturae ita recipiat aliquid subtractum 132 XXII, XX | ulla eius materies in ullis naturae latebris remansisset, unde 133 XXII, XXIV | quoque uitiatae damnataeque naturae contulit siue usque nunc 134 XXII, XXIV | adquiritur. Huius tantae naturae conditor cum sit utique 135 XXII, XXIV | diuersitas contra fastidium, naturae diffusa diuitiis, non coquorum 136 XXII, XXX | non suae possibilitate naturae. Aliud est enim esse Deum,