Liber, Caput

  1        I, IX    |           parcit, quia opportunius tempus inquirit uel eisdem ipsis
  2        I, XXIV  |        probandos uel emendandos ad tempus hostibus subiugauerit, quos
  3        I, XXVII |   acceperint peccatorum. Tunc enim tempus est cauendi omnia futura
  4       II, XVIII |         ualebat, "praedicans illud tempus, quo expulsis regibus incredibiliter
  5       II, XXVIII|           audiant quam bene hic ad tempus uiuere debeant, ut post
  6      III, XVI   |            tempori adiciamus etiam tempus illud ,quo usque dicit Sallustius
  7       IV, X     |            temprois longitudo est. Tempus ergo colunt, qui Saturnum
  8        V, V     |        temporibus nati sunt: quare tempus in nascendo diuersum ad
  9        V, V     |           eorum conceptus diuersum tempus habere non possit? Aut si
 10        V, XXVI  |          quod iam scripserint, sed tempus quaerant, quo sine periculo
 11        V, XXVI  |           ad licentiam maledicendi tempus expectant, absit ut eis
 12       VI, X     |       tamen, inquit, furori certum tempus est. Tolerabile est semel
 13     VIII, XI    |            mortis eius usque ad id tempus, quo Ptolomaeus rex Aegypti
 14     VIII, XXIII |      ignorare fas non est: Futurum tempus est, cum appareat Aegyptios
 15     VIII, XXIII |      exequitur, in quo uidetur hoc tempus praedicere, quo Christiana
 16     VIII, XXIII |   sacrilega Hermes Aegyptius, quia tempus, quo auferrentur, uenturum
 17     VIII, XXIII |        dixerunt: Quid uenisti ante tempus perdere nos? siue quia subitum
 18     VIII, XXIII |     spernerentur, et hoc erat ante tempus, id est ante tempus iudicii,
 19     VIII, XXIII |           ante tempus, id est ante tempus iudicii, quo aeterna damnatione
 20     VIII, XXIV  |             et dolet uenturum esse tempus, quo haec omnia deorum figmenta
 21     VIII, XXIV  |        ergo doluit uenturum fuisse tempus, quo auferretur cultus idolorum
 22     VIII, XXVI  |        iste Aegyptius, cum doleret tempus esse uenturum, quo illa
 23       IX, XV    |       miseriam et mortalis esse ad tempus uoluit, et beatus in aeternitate
 24       XI, V     |           aliqua differentia, unde tempus tempori eligendo praeponeretur.
 25       XI, V     |        tempora uacationis Dei, cum tempus nullum sit ante mundum. ~
 26       XI, VI    |         discernuntur aeternitas et tempus, quod tempus sine aliqua
 27       XI, VI    |         aeternitas et tempus, quod tempus sine aliqua mobili mutabilitate
 28       XI, VI    | productioribus morarum interuallis tempus sequeretur? Cum igitur Deus,
 29       XI, VI    |        aliquod fit et ante aliquod tempus; post id quod praeteritum
 30      XII, XVI   |           erant ante caelum. At si tempus non a caelo, uerum et ante
 31      XII, XVI   |          tale aliquid fuit et ideo tempus iam fuit atque angeli, ex
 32      XII, XVI   |    negabimus, quamuis omni tempore tempus fuisse nemo ambigat. Nam
 33      XII, XVI   |           si non omni tempore fuit tempus, erat ergo tempus, quando
 34      XII, XVI   |     tempore fuit tempus, erat ergo tempus, quando nullum erat tempus.
 35      XII, XVI   |         tempus, quando nullum erat tempus. Quis hoc stultissimus dixerit?
 36      XII, XVI   |            enim recte dicere: Erat tempus, quando non erat Roma; erat
 37      XII, XVI   |         quando non erat Roma; erat tempus, quando non erat Hierusalem;
 38      XII, XVI   |          non erat Hierusalem; erat tempus, quando non erat Abraham;
 39      XII, XVI   |      quando non erat Abraham; erat tempus, quando non erat homo, et
 40      XII, XVI   |         temporis, sed post aliquod tempus factus est mundus, possumus
 41      XII, XVI   |      mundus, possumus dicere: Erat tempus, quando non erat mundus;
 42      XII, XVI   |         erat mundus; at uero: Erat tempus, quando nullum erat tempus,
 43      XII, XVI   |         tempus, quando nullum erat tempus, tam inconuenienter dicimus,
 44      XII, XVI   |         homo; sic ergo: Erat aliud tempus, quando non erat hoc tempus,
 45      XII, XVI   |        tempus, quando non erat hoc tempus, recte possumus dicere;
 46      XII, XVI   |     possumus dicere; at uero: Erat tempus, quando nullum erat tempus,
 47      XII, XVI   |         tempus, quando nullum erat tempus, quis uel insipientissimus
 48      XII, XVI   |         Sicut ergo dicimus creatum tempus, cum ideo semper fuisse
 49      XII, XVI   |         dicatur, quia omni tempore tempus fuit: ita non est consequens,
 50      XII, XVI   |         nullo modo esse potuerunt; tempus autem quoniam mutabilitate
 51     XIII, IX    |                         IX] Sed id tempus, quo animae a corpore separatae
 52     XIII, X     |          ut omnino nihil sit aliud tempus uitae huius, quam cursus
 53     XIII, X     |         impleatur, et incipiat iam tempus esse post mortem, quod,
 54     XIII, XII   |        sine Deo et sine corpore ad tempus poenas luit; secunda uero,
 55       XV, I     |      cessabunt. Hoc enim uniuersum tempus siue saeculum, in quo cedunt
 56       XV, I     |     peregrinatur, donec regni eius tempus adueniat, cum congregatura
 57       XV, IX    |    ciuitatem, quando in tam longum tempus protendebatur uita mortalium;
 58       XV, XX    |           successurus, si regnandi tempus inter ipsum et diluuium
 59       XV, XXVII |           sit huc facere saltem ad tempus exiguum? ~Dicunt etiam non
 60      XVI, IV    |            tamen narrator ad illud tempus, quando una lingua omnium
 61      XVI, V     |    ostendat; nec uidendo discit ad tempus, qui numquam potest aliquid
 62      XVI, V     |           aliquid ignorare, sed ad tempus uidere et cognoscere dicitur,
 63      XVI, XI    |      eademque lingua), sed propter tempus insigne, quod in diebus
 64      XVI, XI    |         ideo non potuerunt ad idem tempus conuenire uiuendo. Hoc enim
 65      XVI, XV    |          suo scripturam redisse ad tempus, quod iam narratio illa
 66      XVI, XV    | Mesopotamia&lg, sed ad totum illud tempus pertinet quod ait: "Tunc,
 67      XVI, XVII  |                     XVII] Per idem tempus eminentia regna erant gentium,
 68      XVI, XXVIII|       adhuc esset aliquod pariendi tempus extremum, generare ipse
 69      XVI, XXXI  |        mihi. Sed post aliquantulum tempus ancilla de domo eicitur
 70      XVI, XL    |         annus, sed totum illud est tempus, quamdiu uixit Ioseph, per
 71      XVI, XL    |          ipse; sed, ut dixi, totum tempus habetur eius ingressus,
 72     XVII, I     |   sequuntur adtingimus. Hoc itaque tempus, ex quo sanctus Samuel prophetare
 73     XVII, I     |         domus instauraretur, totum tempus est prophetarum. Quamuis
 74     XVII, I     |        supra et infra usque ad hoc tempus, quo reges in Dei populo
 75     XVII, IV    |          agitur corpore, superesse tempus iudicium iustitiamque faciendi,
 76     XVII, IV    |            ibi dixit apostolus per tempus, quo uixit in corpore. Neque
 77     XVII, IV    |           gessit,cum hoc per illud tempus gesserit, quo gessit et
 78     XVII, V     |            alii deinceps, antequam tempus ueniret, quo ista, quae
 79     XVII, VIII  |            domus, neque per tantum tempus se mandasse cuiquam in populo
 80     XVII, XI    |          intellegendus est ultimum tempus, quando in Christum Iesum
 81     XVII, XII   |           psalmus accepit; et idem tempus regni Dauid fuit; ac per
 82     XVII, XII   |           futuri erant, quibus hoc tempus esset antiquum, quando regi
 83     XVII, XII   |        semine Dauid non ad aliquod tempus, qualis diebus Salomonis
 84     XVII, XX    |            autem ciuitatis Christi tempus non fallacis beatitudinis
 85    XVIII, I     |       patre Abraham usque ad regum tempus Israelitarum, ubi sextum
 86    XVIII, VII   |           uero et Graecia per idem tempus regna eadem permanebant. ~
 87    XVIII, XIX   |      rettulerunt in deos. Per idem tempus Codrus rex Atheniensium
 88    XVIII, XXII  |           ad Iesum Naue, deinde ad tempus iudicum trecenti uiginti
 89    XVIII, XXIV  |         Latine sapientes. Per idem tempus decem tribus, quae in diuisione
 90    XVIII, XXVI  |                     XXVI] Per idem tempus Cyrus, rex Persarum, qui
 91    XVIII, XXVI  |          usque ad Darium. Per idem tempus etiam illa sunt gesta, quae
 92    XVIII, XXVI  |            coeperunt. Vsque ad hoc tempus prophetas habuit populus
 93    XVIII, XXX   |       Propterea dabit eos usque ad tempus parturientis, pariet, et
 94    XVIII, XXXI  |    passuram persecutiones usque ad tempus Antichristi, quam quot iam
 95    XVIII, XXXI  |     fregerunt. Ex quo usque ad hoc tempus per triginta ferme annos
 96       XX, I     |         dicimus, id est nouissimum tempus. Nam per quot dies hoc iudicium
 97       XX, II    |          iudicium uenerimus, cuius tempus iam proprie dies iudicii
 98       XX, II    |          quaecumque usque ad illud tempus adhuc iudicanda sunt, apparebunt
 99       XX, V     |        aduentum, quo per totum hoc tempus in ecclesia sua uenit, hoc
100       XX, VIII  |           Non itaque per totum hoc tempus, quod liber iste complectitur,
101       XX, VIII  |          soluetur, quando et breue tempus erit (nam tribus annis et
102       XX, VIII  |           quos bonos fideles illud tempus inueniet, sed nonnullus
103       XX, XIII  |            sex mensibus erit. Quod tempus, quamuis exiguum, utrum
104       XX, XIII  |        deinde persecutionis illius tempus nec ad sanctorum regnum
105       XX, XVII  |           ex quo per huius saeculi tempus gratia Dei desuper ueniente
106       XX, XXIII |        dedit sanctis Altissimi; et tempus peruenit, et regnum obtinuerunt
107       XX, XXIII |      dabitur in manu eius usque ad tempus et tempora et dimidium tempus.
108       XX, XXIII |      tempus et tempora et dimidium tempus. Et iudicium sedebit, et
109       XX, XXIII |       legit, dubitare non sinitur. Tempus quippe et tempora et dimidium
110       XX, XXIII |           Daniel: Et erit, inquit, tempus tribulationis, qualis non
111       XX, XXIII |         gens super terram usque ad tempus illud. Et in tempore illo
112       XX, XXV   |       diligentius pertractetur, in tempus aliud differenda est. Filios
113       XX, XXVI  |          prioribus. Fortassis enim tempus illud commemorat, quo primi
114       XX, XXVI  |    dicturus est quispiam hoc fidei tempus illi fini esse coaequandum,
115       XX, XXVI  |      credendum est, profecto illud tempus, quantum adtinet ad non
116       XX, XXVI  |            et ideo non posse illud tempus intellegi in eo quod dictum
117      XXI, VIII  |            post tam longum accidit tempus, tam longo tempore perseuerat.
118      XXI, XI    |            horum est quod in breue tempus pro cuiusque peccati celeritate
119      XXI, XXII  |         plectatur aut post aliquod tempus siue paruum siue prolixum
120      XXI, XXIII |             sed diuino potius, dum tempus est, debent parere praecepto,
121      XXI, XXIV  |        humano habet inimicos, quia tempus est paenitentiae fructuosae.
122      XXI, XXVI  |           eosque ex illo igne post tempus pro malis meritis impertitum
123      XXI, XXVI  |       secundum cuiusque aedificium tempus quod eam sequitur ab unoquoque
124      XXI, XXVII |            omnino aut post aliquod tempus a damnatione nouissima liberetur.
125      XXI, XXVII |             Ego certe usque ad hoc tempus cum inde satagerem ad eorum
126      XXI, XXVII |            post quantumcumque inde tempus eruatur. Nam et illi, qui
127     XXII, II    |       fecit. Verum antequam ueniat tempus, quo uoluit ut fieret, quod
128     XXII, II    |      uoluerit"; si autem non solum tempus quo futurum est, uerum etiam
129     XXII, IV    |           non fit, quia nondum est tempus quo id fieri uoluit, qui
130     XXII, XV    |          cum resurrectionis omnium tempus uenerit, accessuram corpori
131     XXII, XXVI  |           uel ad exiguum quamlibet tempus ulla morte deponant. ~
132     XXII, XXVII |       animas post quamlibet longum tempus, tamen ad corpora redituras.
133     XXII, XXIX  |           cum dixissa: Nolite ante tempus iudicare quicquam, mox addidit: