| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] caelo 103 caelorum 24 caelos 16 caelum 128 caelumque 3 caenum 1 caerula 1 | Frequency [« »] 131 essent 131 re 129 hinc 128 caelum 128 modum 128 potuit 128 prius | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances caelum |
Liber, Caput
1 II, XV | ciuium uelut receptus in caelum Quirinus est postea nominatus. 2 III, XV | qua perhibetur receptus in caelum; uiderint quidam scriptores 3 IV, X | dicuntur ex tempore, si caelum est ille et illa terra, 4 IV, X | terra, cum facta sint utique caelum et terra? nam hoc quoque 5 IV, XI | simul cum aere sit ipse caelum, terram uero tamquam coniugem 6 IV, XXX | disputat, sed ei qui fecit caelum et terram, qui has superstitiones, 7 V, XI | uoluntatem; qui non solum caelum et terram, enc solum angelum 8 V, XVII | hac distet, quantum distat caelum a terra, q temporali laetitia 9 VI, X | dicit aliquis: Credam ego caelum et terram deos esse et supra 10 VII, VI | mundum diuidi in duas partes, caelum et terram; et caelum bifariam, 11 VII, VI | partes, caelum et terram; et caelum bifariam, in aethera et 12 VII, VIII | nonnulli, inquit, poetae Latini caelum uocauerunt palatum, a quo 13 VII, XVI | totus Iuppiter, et solum caelum Iuppiter, et sola stella 14 VII, XVII | sciebat esse mundum, esse caelum et terram, caelum sideribus 15 VII, XVII | esse caelum et terram, caelum sideribus fulgidum, terram 16 VII, XIX | atque mortalibus. "Quod Caelum, inquit, patrem Saturnus 17 VII, XIX | penes Saturnum, non penes Caelum semen esse diuinum." Hoc 18 VII, XIX | filius, Iouis est filius. Caelum enim esse Iouem innumerabiliter 19 VII, XXVI | corruptelas uno Ganymede caelum infamauit; ista tot mollibus 20 VII, XXVIII | disputatione hos omnes deos in caelum et terram redigere ac referre 21 VII, XXVIII | diximus de Iano, quem alii caelum, alii dixerunt esse mundum, 22 VII, XXVIII | quadam ratione uerisimili, caelum esse quod faciat, terram 23 VII, XXVIII | simulacris aliud significare caelum, aliud terram, aliud exempla 24 VII, XXVIII | quas Plato appellat ideas; caelum Iouem, terram Iunonem, ideas 25 VII, XXVIII | Mineruam uult intellegi; caelum a quo fiat aliquid, terram 26 VII, XXVIII | dicit, ut secundum eas non caelum aliquid fecerit, sed etiam 27 VII, XXVIII | aliquid fecerit, sed etiam caelum factum sit. Hoc dico, istum 28 VII, XXVIII | Mineruam, quam supra ipsum caelum ante posuerat. Deinde masculus 29 VII, XXVIII | ad terram potius quam ad caelum pertinet. Dis pater postremo, 30 VII, XXVIII | coniugem. Quo modo ergo deos ad caelum, deas ad terram referre 31 VII, XXIX | modo: Nos Deum colimus, non caelum et terram, quibus duabus 32 VII, XXIX | diffusas, sed Deum, qui fecit caelum et terram et omnia, quae 33 VII, XXX | parte mutabilis, implens caelum et terram praesente potentia, 34 VII, XXXI | sumus, quod uiuimus, quod caelum terramque conspicimus, quod 35 VIII, V | Varro ex his sacris quasi ad caelum et terram rerumque mortalium 36 VIII, XI | In principio fecit Deus caelum et terram. Terra autem erat 37 VIII, XI | In principio fecit Deus caelum et terram. Deinde ille duo 38 VIII, XII | quoniam de uno Deo qui fecit caelum et terram, quanto melius 39 VIII, XIX | aere medios inter aetherium caelum terramque constituens, ut, 40 VIII, XXVI | uitae, melior remeauit in caelum, omnia etiam nunc hominibus 41 VIII, XXVI | fallens, quod remeauit in caelum. Adiungens deinde aliud: " 42 X, I | appellant caelicolas, nisi quod caelum colant, non utique uenerando, 43 X, VIII | iustius, nomine Dei, qui fecit caelum et terram, seruientibus 44 X, XI | extorqueat ueritatem. Nam et caelum se conlidere comminatur 45 X, XII | totus hic mundus, id est caelum et terra et omnia quae in 46 X, XII | Deus, qui fecit uisibilia caelum et terram, non dedignatur 47 X, XV | de turba, sed qui fecit caelum et terram et omnem animam 48 X, XXI | inducitur inimica uirtutibus et caelum petentibus uiris fortibus 49 X, XXVI | aere transcenso leuare in caelum et inter deos uestros etiam 50 XI, IV | In principio fecit Deus caelum et terram. Numquidnam ibi 51 XI, IV | propheta, quando fecit Deus caelum et terram? Non; sed ibi 52 XI, IV | In principio fecit Deus caelum et terram. Qui tam idoneus 53 XI, IV | aeterno Deo tunc facere caelum et terram, quae antea non 54 XI, VI | in principio fecisse Deum caelum et terram, ut nihil antea 55 XI, VII | inferiores et superiores caelum appellatum est, dies secundus; 56 XI, IX | In principio fecit Deus caelum et terram, uel potius lucis 57 XI, IX | In principio fecit Deus caelum et terram; ut ante caelum 58 XI, IX | caelum et terram; ut ante caelum et terram nihil aliud fecisse 59 XI, XXIX | superiores et inferiores, quod caelum uocatum est; sicut deorsum 60 XI, XXXII | aquas factum appellatum est caelum, sed ante illud de quo dictum 61 XI, XXXII | In principio fecit Deus caelum et terram; atque illud, 62 XI, XXXII | In principio fecit Deus caelum et terram, ut Pater fecisse 63 XI, XXXIII | In principio fecit Deus caelum et terram; quibus nominibus 64 XI, XXXIV | In principio fecit Deus caelum et terram. Illic ergo et 65 XII, XVI | significat aut illud potius caelum, de quo dictum est: In principio 66 XII, XVI | In principio fecit Deus caelum et terram, cum tamen non 67 XII, XVI | et illi iam erant ante caelum. At si tempus non a caelo, 68 XII, XVI | non a caelo, uerum et ante caelum fuit; non quidem in horis 69 XII, XVI | possunt; - si ergo ante caelum in angelicis motibus tale 70 XII, XX | sicut nihil aliud dicitur caelum caeli quam caeli caelorum. 71 XII, XX | quam caeli caelorum. Nam caelum Deus uocauit firmamentum 72 XII, XXVI | Creatoris potentia, qui dixit: Caelum et terram ego impleo, et 73 XII, XXVII | conditor, nisi a quo facta sunt caelum et terra. Nam si nulla causa 74 XIII, XVII | haec tota moles a terra in caelum surgit, inclusam. Hanc enim 75 XIII, XVIII | corpus cum quo ascendit in caelum uel propter sanctorum qualia 76 XIII, XXIV | hominis ascendat sursum in caelum et spiritus pecoris descendat 77 XIV, V | O pater, anne aliquas ad caelum hinc ire putandum est ~Sublimes 78 XV, XXVII | concrescere, quod tam sublime iam caelum sit, ut non ibi sit aer 79 XVI, IV | cuius caput erit usque ad caelum, et faciamus nostrum nomen 80 XVI, IV | quae dicta est usque in caelum, siue unius turris eius, 81 XVI, IV | cuiuslibet et quantumlibet in caelum aduersus Deum altitudinem 82 XVI, IV | elatio? Tutam ueramque in caelum uiam molitur humilitas, 83 XVI, X | aedificandae turris usque in caelum, qua impia significatur 84 XVI, XXXVIII| cuius caput pertingebat ad caelum; et angeli Dei ascendebant 85 XVI, XXXVIII| amen, dico uobis, uidebitis caelum apertum et angelos Dei ascendentes 86 XVII, IV | fidelium. Ascendit enim in caelum Dominus Christus, et inde 87 XVIII, VIII | occasionem fabula inuenit, ut eum caelum portare confingeret; quamuis 88 XVIII, XIII | sunt mortui, sic eos in caelum receptos esse crediderunt, 89 XVIII, XXIII | interit astris. ~Voluetur caelum, lunaris splendor obibit; ~ 90 XVIII, XXIV | tamquam ita putatus sit caelum multitudine numinum constipasse, 91 XVIII, XXXI | ipsis uidentibus ascendit in caelum et post dies decem misit 92 XVIII, XXXI | quam Christus ascendit in caelum, Hierosolymis facta est, 93 XVIII, XXXI | quadraginta dies ascendit in caelum; post decem dies, id est 94 XIX, IX | modo complecterentur et caelum, nullo modo quidem metuimus, 95 XIX, XXIII | ante omnia, quem tremit et caelum et terra atque mare et infernorum 96 XIX, XXIII | implicari. Ipse uero pius et in caelum, sicut pii, concessit. Itaque 97 XX, XII | uoluntatem. Firmamentum est enim caelum, cuius firmitate illi cruciabuntur 98 XX, XIV | eum, cuius a facie fugit caelum et terra, et locus eorum 99 XX, XIV | et ab eius facie fugit caelum et terra", quoniam non tunc 100 XX, XIV | sedentem, a cuius facie fugit caelum et terra, sed postea. Peracto 101 XX, XIV | iudicio, tunc esse desinet hoc caelum et haec terra, quando incipiet 102 XX, XIV | terra, quando incipiet esse caelum nouum et terra noua. Mutatione 103 XX, XIV | postea futurum est, fugit caelum et terra: Et uidi, inquit 104 XX, XVI | aeternam. Et uidi, inquit, caelum nouum et terram nouam. Nam 105 XX, XVI | terram nouam. Nam primum caelum et terra recesserunt, et 106 XX, XVI | sedentem, cuius a facie fugit caelum et terra. Iudicatis quippe 107 XX, XVI | melius, non facile dixerim. Caelum quippe nouum et terram nouam 108 XX, XVIII | aer iste uentosus (quod caelum uel potius caelos uocat, 109 XX, XVIII | ardebit, antequam pro illo caelum nouum et terra noua reponatur, 110 XX, XXI | multiformiter diceret. Erit, inquit, caelum nouum et terra noua, et 111 XX, XXI | propheta: Quo modo enim caelum nouum et terra noua manebit 112 XX, XXIV | Mundus transit; legitur: Caelum et terra transibunt. Sed 113 XX, XXIV | tempestas ualida. Aduocabit caelum sursum et terram discernere 114 XX, XXIV | uero dictum est: Aduocabit caelum sursum; quoniam sancti et 115 XX, XXIV | quoniam sancti et iusti recte caelum appellantur, nimirum hoc 116 XX, XXIV | superficiem, quo modo aduocatur caelum sursum, quasi possit esse 117 XX, XXIV | secundum rectam fidem, ut caelum intellegatur in eis, qui 118 XX, XXIV | iudicandi sunt; ut aduocabit caelum sursum non hic intellegamus " 119 XX, XXIV | illud intellegi aduocabit caelum sursum "aduocabit angelos 120 XX, XXIV | iste sit sensus: Aduocabit caelum sursum, et terram aduocabit 121 XX, XXIV | obuiam Christo in aera, sed caelum dictum propter animas, terram 122 XX, XXVI | et per Esaiam postea quam caelum nouum et terra noua promissa 123 XX, XXX | et dextera mea firmauit caelum. Vocabo eos, et stabunt 124 XXII, III | monumentis, et quod ait: Erit caelum nouum et terra noua, et 125 XXII, IV | corpora, inquit, sunt in caelum elata; neque enim natura 126 XXII, IV | atque uiuentem dedignabitur caelum suscipere aut susceptam 127 XXII, XXIV | est homo; sed erecta in caelum corporis forma admonet eum 128 XXII, XXIX | quippe ait per prophetam: Caelum et terram ego impleo), aliam