| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
| Alphabetical [« »] bonas 5 boni 153 bonique 2 bonis 124 bonisque 1 bonitas 8 bonitate 12 | Frequency [« »] 125 omni 125 propterea 124 aeterna 124 bonis 124 diuina 124 nullo 123 scriptum | Aurelius Augustinus De civitate Dei IntraText - Concordances bonis |
Liber, Caput
1 I, VIII | Nam bonus temporalibus nec bonis extollitur nec malis frangitur; 2 I, IX | infirmitas, ita ut quamuis bonis malorum uita displiceat 3 I, X | infirmiores, qui terrenis his bonis, quamuis ea non praeponerent 4 I, X | diuites sint in operibus bonis, facile tribuant, communicent, 5 I, XIII | desint, non frangunt in bonis perferendi tolerandique 6 I, XXVIII| uideri continentiae bonum in bonis corporalibus deputandum 7 I, XXX | copiarum abundare, ut his bonis honeste utamini, hoc est 8 II, XI | siue omnibus omnia tamquam bonis permixte tribuantur (neque 9 II, XIV | tanta animi et morum mala bonis praeceptis et legibus uel 10 II, XX | inpura. Reges non curent quam bonis, sed quam subditis regnent. 11 II, XXIII | transeuntibus et temporalibus bonis uel eis quos oderunt nocent, 12 II, XXIX | sunt notatione censoria. De bonis autem carnalibus, quibus 13 III, XVIII | dicerent non tuendis his bonis temporalibus instituta, 14 III, XXXI | nostro ingrati sunt de tantis bonis. Certe quando illa mala 15 IV, II | praeter bellorum morem, bonis malisque contulerit, quo 16 IV, III | eique sacris ueracibus et bonis moribus seruiatur, utile 17 IV, XIV | cederent? An forte displicet bonis iniquissima inprobitate 18 IV, XV | malis uidetur felicitas, bonis necessitas. Sed quia peius 19 IV, XVIII | fortuito accidit hominibus et bonis et malis, unde etiam Fortuna 20 IV, XIX | Fortuna, quae illos sine ullis bonis meritis faceret fortunatos? 21 IV, XXI | nec ipsi potuerunt omnibus bonis humanis minutatim singillatimque 22 IV, XXVII | uidelicet deos deformant, ut nec bonis hominibus comparentur, cum 23 IV, XXXIII| ipse dat regna terrena et bonis et malis, neque hoc temere 24 IV, XXXIII| felicitatem uero non dat nisi bonis. Hanc enim possunt et non 25 IV, XXXIII| Et ideo regna terrena et bonis ab illo dantur et malis, 26 V, IX | adhibentur, neque ulla iustitia bonis praemia et malis supplicia 27 V, X | praesciuit, et iuste praemia bonis factis et peccatis supplicia 28 V, XI | misericordia dereliquit; qui bonis et malis essentiam etiam 29 V, XII | quae sibi exoptabant et quo bonis artibus peruenire nitebantur 30 V, XV | concederet: non redderetur merces bonis artibus eorum, id est uirtutibus, 31 V, XVIII | diuina prouidentia permixte bonis malisque concedit, sed pro 32 V, XXVI | corpus, sensus mentem uitam, bonis malisque largitur; in quibus 33 VII, XXXI | administratione naturae bonis malisque largitur, magnum 34 VIII, III | conprehendi; et ideo purgandae bonis moribus uitae censebat instandum, 35 VIII, VIII | bonumque esse hoc genus bonis, malum autem malis. Ita 36 VIII, XIII | exhibendum arbitrentur, utrum bonis an malis an et bonis et 37 VIII, XIII | utrum bonis an malis an et bonis et malis. Sed habemus sententiam 38 VIII, XIII | Consequens est igitur, ut bonis haec exhibenda intellegantur; 39 VIII, XIII | Mali enim nulli sunt dii; bonis porro debitus, ut dicunt, 40 VIII, XIII | semideis, sed deis, et hoc bonis, illa oblectamenta, quia 41 VIII, XIX | quales preces hominum diis bonis per daemones allegari putat, 42 VIII, XXI | Hoc si ita est, diis istis bonis magis notus est daemon per 43 VIII, XXI | eorum quantum mali de diis bonis opinentur adtendant.Si enim 44 VIII, XXI | confessuri sunt non licuisse diis bonis habitare cum bono Platone, 45 VIII, XXIV | homines ualeant. Hi enim diis bonis, quos sanctos angelos nos 46 IX, I | propinquiores et amiciores diis bonis conciliare homines bonos, 47 IX, V | infirmitatem etiam in quibusque bonis officiis huiusce modi perpeti 48 IX, VIII | omnino, quo daemones cum bonis saltem hominibus id uiderentur 49 IX, VIII | dominatur, a sapientibus uero et bonis ita regitur, ut malint eam 50 IX, XIX | daemones nuncupant, iam mihi de bonis angelis aliquid uideo disserendum, 51 IX, XXII | XXII] His igitur angelis bonis omnis corporalium temporaliumque 52 X, XXI | sibi ualentibus resistere bonis. Non est ista uerae ueraciterque 53 XI, XIII | nullum nouum" diabolum ex bonis angelis ulterius futurum, 54 XI, XVII | illae male utuntur naturis bonis, ipse bene utatur etiam 55 XI, XXIII | peccasset, tantummodo naturis bonis esset mundus ornatus et 56 XII, I | merito esse dicantur, una in bonis, altera in malis non solum 57 XII, III | corruptibilibusque naturis, bonis tamen ipsorum quoque testimonio 58 XII, XXVIII| angelis in supplicio, alii bonis in praemio sociandi, quamuis 59 XIII, II | morte dici potest, quod bonis bona sit, malis mala; secunda 60 XIII, III | separantur anima et corpus, bonis sit bona; quia si ita est, 61 XIII, III | igitur bona esse possit bonis, quae accidere non posset 62 XIII, III | posset accidere, non deberet bonis bona esse, sed nulla. Cur 63 XIII, V | tantum malis, uerum etiam bonis: ita iustitia bene non tantum 64 XIII, V | iustitia bene non tantum bonis, sed etiam malis. Hinc fit, 65 XIII, VIII | dicitur et malis mala et bonis bona. In requie sunt enim 66 XIII, IX | corpore separatae aut in bonis sunt aut in malis, utrum 67 XIII, XIX | ista, quae bona perbibetur bonis nec tantum paucis intellegentibus 68 XIV, VII | discernant; amorem tamen eos in bonis rebus et erga ipsum Deum 69 XIV, IX | peccatis, gaudent in operibus bonis. Vt enim metuant peccare, 70 XIV, IX | ut gaudeant in operibus bonis, audiunt: Hilarem datorem 71 XIV, XI | adeo autem mala uincuntur a bonis, ut, quamuis sinantur esse 72 XIV, XI | creatura; mala uero sine bonis esse non possint, quoniam 73 XIV, XXVII | cuique distribuit, non solum bonis, uerum etiam malis bene 74 XV, V | diabolica, qua inuident bonis mali, nulla alia causa, 75 XV, VI | quod dicitur proficientibus bonis et ex fide in hac peregrinatione 76 XV, VIII | occidit; concretio autem, quia bonis in deterius declinantibus 77 XV, XXII | ne magnum bonum uideatur bonis. Deserto itaque bono magno 78 XV, XXII | factus ad bonum minimum, non bonis proprium, sed bonis malisque 79 XV, XXII | non bonis proprium, sed bonis malisque commune; ac sic 80 XV, XXIII | communibus beatificatur bonis. Quam rem alius propheta 81 XV, XXIV | uindicatum est; non quo quicquam bonis quandoque morituris tale 82 XVI, XIII | domini sui et de omnibus bonis domini sui secum, et exsurgens 83 XVI, XXXV | boni seu mali sine ullis bonis meritis eligitur minor maiore 84 XVI, XXXVI | etiam hoc nouerimus, non ex bonis singulis inter se homines 85 XVII, XX | uiuo coepit regnare. Hic bonis initiis malos exitus habuit. 86 XVIII, XXVIII| stupescent in Domino et in bonis ipsius in nouissimis diebus. 87 XVIII, XXXI | multi reprobi miscentur bonis et utrique tamquam in sagenam 88 XVIII, XXXI | ubi mali segregentur a bonis et in bonis tamquam in templo 89 XVIII, XXXI | segregentur a bonis et in bonis tamquam in templo suo sit 90 XVIII, XXXI | Ambae tamen temporalibus uel bonis pariter utuntur uel malis 91 XIX, III | beatus, ex utriusque rei bonis constare dicit, et animae 92 XIX, III | uiuendi, quae in animae bonis est excellentissimum bonum. 93 XIX, III | hominem faciunt beatum, bonis. Vbi uero ipsa non est, 94 XIX, III | aliis animi et corporis bonis, sine quibus uirtus esse 95 XIX, IV | primis naturae deputant bonis, nonne ipse est, quo geruntur 96 XIX, VIII | diligimus, quam uel a fide uel a bonis moribus lapsos, hoc est 97 XIX, VIII | multorum. Ex quo fit, ut bonis amicis mortuis gratulemur 98 XIX, X | habemus, si recte uiuimus, bonis eius recte utitur uirtus; 99 XIX, XIII | ut, qui mortalis talibus bonis paci mortalium adcommodatis 100 XIX, XX | corporis externarumque rerum bonis plena sit, non miserrimam 101 XIX, XX | est; non enim ueris animi bonis utitur, quoniam non est 102 XIX, XXI | spiritibus inmundis, sed diis bonis atque sanctis in sua re 103 XIX, XXI | nisi Domino tantum. Nec bonis igitur nec malis diis sacrificari 104 XIX, XXVI | interim temporalis, quae bonis malisque communis est. ~ 105 XIX, XXVII | delictorum ac de acceptis bonis gratiarum actio persoluatur. 106 XX, II | misericordia consolarentur bonis, et qui non erant passuri 107 XX, II | et malis mala eueniunt et bonis bona proueniunt: magis inscrutabilia 108 XX, II | mala, quae uidemus esse bonis malisque communia, et illa 109 XX, III | uidelicet ea mala, quae bonis et malis uidemus esse communia. 110 XX, III | iudicium, per quod erunt et bonis bona et malis mala sine 111 XX, XVI | malos, restat ut etiam de bonis dicat. Iam enim explicauit 112 XX, XXI | iudicii die spem prius dans bonis, deinde terrens malos idem 113 XX, XXI | indigni, sed ea, quae non est bonis malisque communis, sanctitate 114 XX, XXI | maxime pertinet, cum et in bonis dicitur: Veniet omnis caro, 115 XX, XXI | dicere coeperam, cum et in bonis caro et in malis membra 116 XX, XXIV | proferuntur de bonorum operibus bonis et eorum praemiis sempiternis 117 XXI, XXIV | ut opinetur de hominibus bonis ueram, de malis falsam, 118 XXI, XXIV | de malis falsam, aut de bonis hominibus et malis angelis 119 XXII, I | condidit mundum, plenum bonis omnibus uisibilibus atque 120 XXII, XXI | hac aerumnosissima uita bonis malisque largitur, ipso 121 XXII, XXIII | haec autem mala huius uitae bonis malisque communia habent 122 XXII, XXIV | et quam multis impleuerit bonis eiusdem bonitas cuncta quae 123 XXII, XXIV | iam satis diximus. Nunc de bonis Dei, quae ipsi quoque uitiatae 124 XXII, XXV | XXV] Verum de animi bonis, quibus post hanc uitam