Liber, Caput

  1        I, X     |        discerent, qui pro se passos aeterna felicitate ditaret, non
  2        I, XXXV  | sacramentorum, nec secum futuros in aeterna sorte sanctorum, qui partim
  3       II, XXIX  |       maligni sunt spiritus, quibus aeterna tua felicitas poena est.
  4       IV, III   |        agatur et postea percipiatur aeterna. In hac ergo terra regnum
  5        V, XIV   |            sed interra; non in uita aeterna, sed in decessione morientium
  6        V, XVII  |             temporali laetitia uita aeterna, ab inanibus laudibus solida
  7        V, XVIII |            ergo magnum est pro illa aeterna caelestique patria cuncta
  8        V, XVIII |             sed ubi uita adquiratur aeterna? Si Mucius, ut cum Porsenna
  9        V, XVIII |         armatus: quid se magnum pro aeterna patria fecisse dicturus
 10        V, XVIII |        participatione fecerint, ubi aeterna est et uera felicitas, si
 11        V, XVIII |          malisque concedit, sed pro aeterna uita muneribusque perpetuis
 12        V, XXVI  |            quorum operum merces est aeterna felicitas, cuius dator est
 13       VI, I     |        istorum pro uita supplicetur aeterna! ~Quam ob rem si, cum de
 14       VI, I     |     insanissimae impietatis est, si aeterna uita, quae terrenis omnibus
 15       VI, VI    |         crimina frequententur, uita aeterna poscenda est? Nemo, ut arbitror,
 16       VI, VI    |   turpitudine ornatur. Hincine uita aeterna sperabitur, unde ista breuis
 17       VI, IX    |          siue ab illa uita speretur aeterna. ~Denique et ipse Varro
 18       VI, IX    |       nominauit deos, a quibus uita aeterna poscenda sit, propter quam
 19       VI, XII   |             inuenitur, speranda est aeterna uita, si cui satis non sunt
 20       VI, XII   |       inmundi, mors est illa potius aeterna quam uita. Nulla quippe
 21      VII, Pr    |         uitam beatam, quae non nisi aeterna est, quaerenda et colenda
 22      VII, I     |         uitam beatam, quae non nisi aeterna est, opinetur. Qua in re
 23      VII, XXXII |    testimonium scripturarum, quibus aeterna salus in Christo futura
 24     VIII, II    |        mentem diceret, quae corpora aeterna, id est illas particulas,
 25     VIII, III   |           animus naturali uigore in aeterna se adtolleret naturamque
 26     VIII, XVI   |             hominibus; quod tempore aeterna, cum diis solis; quod animo
 27     VIII, XVI   |          sumus et nos; quod tempore aeterna, quid boni est, si non beata?
 28     VIII, XVI   |             diceret habere cum diis aeterna atque commuma, profecto
 29     VIII, XVI   |      passiua ut misera sint, ad hoc aeterna ut miseriam finire non possint! ~
 30     VIII, XXIII |            ante tempus iudicii, quo aeterna damnatione puniendi sunt
 31       IX, V     |             puniant, quos accipiunt aeterna Dei lege puniendos, et miseris
 32       IX, VIII  |              corpore aeria, tempore aeterna? In quibus quinque commemoratis
 33       IX, XII   |              corpore aeria, tempore aeterna. Nempe cum prius deos in
 34       IX, XII   |       dispescat, et uiuacitas illic aeterna et indefecta sit, hic caduca
 35       IX, XII   |            uiuacitas, inquit, illic aeterna et indefecta sit, hic caduca
 36       IX, XIII  |            uel beata aeternitas uel aeterna beatitudo; hominum uero
 37       IX, XIII  |           uel misera aeternitas uel aeterna miseria. Nam et quinque
 38       IX, XIII  |            autem unum, quod tempore aeterna; et unum proprium, quod
 39       IX, XIII  |            animo passiua et tempore aeterna; quorum habent unum cum
 40       IX, XIII  |      daemonum misera aeternitas uel aeterna miseria. Qui enim ait "animo
 41       IX, XIII  |       mundus, numquam esset istorum aeterna miseria, nisi esset magna
 42       IX, XIII  |             profecto et beati sunt. Aeterna autem beatitudo medios eos
 43       IX, XXI   |           non per id, quod est uita aeterna et lumen incommutabile,
 44        X, XII   |            temporaliter fiunt iussa aeterna eius lege conspecta. ~
 45        X, XIV   |    accessibus, ut a temporalibus ad aeterna capienda et a uisibilibus
 46        X, XV    |        quibus tamen significarentur aeterna, quae uisibilibus sacramentis
 47        X, XXXII |      mortuorum, societatis impiorum aeterna damnatio regnumque aeternum
 48       XI, VII   |            Hierusalem, mater nostra aeterna in caelis; ait quippe et
 49       XI, XI    |          quae procul dubio non nisi aeterna est aeternitatisque suae
 50       XI, XI    |           quamdiucumque fuerit, ita aeterna uita ueraciter dici poterit,
 51       XI, XI    |            uita tantummodo uiuendo, aeterna uero finem non habendo nominata
 52       XI, XI    |     perfecteque beata uita non nisi aeterna est, non erat talis istorum,
 53       XI, XI    |           desitura et propterea non aeterna, siue id scirent, siue nescientes
 54       XI, XII   |             quam diuturna uel utrum aeterna esset incertos (esset autem
 55       XI, XII   |         esset incertos (esset autem aeterna, nisi peccassent), cum hodie
 56       XI, XIII  |        fuerunt (non enim erat eorum aeterna felicitas cuius certi essent,
 57       XI, XXVIII|          cuius est uera aeternitas, aeterna ueritas, aeterna et uera
 58       XI, XXVIII|        aeternitas, aeterna ueritas, aeterna et uera caritas, estque
 59       XI, XXVIII|           uera caritas, estque ipse aeterna et uera et cara trinitas
 60      XII, XIII  |        creatione cessatio retrorsus aeterna sine initio tanta est, ut,
 61      XII, XVII  |             etiam apostolus tempora aeterna, nec ea futura, sed, quos
 62      XII, XVII  |            mendax Deus ante tempora aeterna; manifestauit autem temporibus
 63      XII, XVII  |          retro quod fuerint tempora aeterna, quae tamen non fuerint
 64      XII, XVII  |            quidem ille ante tempora aeterna non solum erat, uerum etiam
 65      XII, XVII  |             suum? Hoc est enim uita aeterna. Quo modo autem promisit,
 66      XII, XVII  |           nondum erant ante tempora aeterna, nisi quia in eius aeternitate
 67      XII, XVIII |        operatio, cuius retro fuerit aeterna cessatio, quasi paenituerit
 68      XII, XIX   |             ex proximo tempore, sed aeterna praescientia contineret. ~
 69      XII, XX    |             siue saecula saeculorum aeterna sint temporalium tamquam
 70      XII, XX    |        habent, quos maxime refellit aeterna uita sanctorum. ~
 71      XII, XXI   |      adeptio summi boni; quando hic aeterna uita consequenda expectatur;
 72      XII, XXI   |            ibi autem beata, sed non aeterna, quandoque amittenda cognoscitur. ~
 73      XII, XXI   |            est quae numquam desinat aeterna felicitas. Si autem in natura
 74      XII, XXIII |           sancto sanctis angelis in aeterna pace sociandum, nouissima
 75      XII, XXVII |            omnium animalium species aeterna intellegentia continebat:
 76     XIII, XVII  |    animantis tamquam medium membrum aeterna sit terra, et aliorum animantium
 77     XIII, XVII  |             Deus sicut illud uelit, aeterna esse non possint? Sed terrae,
 78     XIII, XIX   |           neque sine his possint in aeterna puritate durare. De quo
 79     XIII, XIX   |        miserias pristinas reditu in aeterna felicitate constituit; et
 80      XIV, IX    |             in aeternum. Neque enim aeterna erit ipsa patientia, quae
 81      XIV, IX    |      peruersos. Beata uero eademque aeterna amorem habebit et gaudium
 82      XIV, XV    |       desertor aeternae uitae etiam aeterna, nisi gratia liberaret,
 83      XIV, XXV   |           igitur beata erit, quando aeterna erit. ~
 84       XV, IV    |     ciuitatem, ubi erit uictoria in aeterna et summa pace secura, bona
 85       XV, VI    |           homo sine ullo peccato in aeterna pace regnabit. ~
 86      XVI, VI    | incommutabilis Veritas, tamquam lex aeterna in illa eorum curia superna.
 87      XVI, XXIV  |     promssionis et heredes regni in aeterna felicitate mansuri. Aues
 88      XVI, XXVI  |        possessio quaecumque terrena aeterna cuilibet genti esse non
 89     XVII, V     |             domum fidelem. Ipsa est aeterna et superna Hierusalem. Et
 90     XVII, VII   |        regno populoque minatus est, aeterna atque inmutabilis significata
 91     XVII, XII   |         quem futura erat domus eius aeterna eademque domus Dei. Domus
 92    XVIII, XXIII |             carni ~Tradetur, sontes aeterna flamma cremabit. ~Occultos
 93      XIX, XI    |             ubi utique non est uita aeterna, propterea finem ciuitatis
 94      XIX, XI    |      aeternam. Sed rursus quia uita aeterna ab eis, qui familiaritatem
 95      XIX, XI    |      habebit bonum, uel pax in uita aeterna uel uita aeterna in pace
 96      XIX, XI    |            in uita aeterna uel uita aeterna in pace dicendus est, ut
 97      XIX, XIII  |            Dei ordinata in fide sub aeterna lege oboedientia, pax hominum
 98      XIX, XIII  |          gloriam et honorem in uita aeterna ad fruendum Deo et proximo
 99      XIX, XIV   |            sit ordinata in fide sub aeterna lege oboedientia. Iam uero
100      XIX, XVI   |         Deum autem colendum, in quo aeterna bona speranda sunt, omnibus
101      XIX, XVII  |        expectat ea, quae in futurum aeterna promissa sunt, terrenisque
102      XIX, XX    |           ciuitatis Dei cum sit pax aeterna atque perfecta, non per
103       XX, I     |           suo Domino cohaerentem in aeterna beatitudine retineret. Iudicat
104       XX, II    |           non erant adsecuturi bona aeterna, quae faciunt beatos, temporalibus
105       XX, II    |            et qui non erant passuri aeterna tormenta, temporalibus uel
106       XX, XV    |            significat eorum, quibus aeterna dabitur uita. Neque enim
107      XXI, I     |            quam sine dolore ullo in aeterna beatitudine permanere; ac
108      XXI, XI    |              poena quisque damnetur aeterna, quasi ullius id umquam
109      XXI, XI    |      uidentur aeternis? Ideo quippe aeterna esse non possunt, quia nec
110      XXI, XII   |                      XII] Sed poena aeterna ideo dura et iniusta sensibus
111      XXI, XIX   |         pane, uiuet in aeternum. Ab aeterna ergo morte, inquiunt, necesse
112      XXI, XXIII |      supplicium aeternum, inde uita aeterna. Dicere autem in hoc uno
113      XXI, XXIII |           uno eodemque sensu: "Vita aeterna sine fine erit, supplicium
114      XXI, XXIII |       absurdum est. Vnde, quia uita aeterna sanctorum sine fine erit,
115      XXI, XXIV  |            desperetur uel dubitetur aeterna. ~Nemo itaque sic intellegat
116      XXI, XXVII |            recipiant in tabernacula aeterna, a quibus amici facti sunt
117      XXI, XXVII |            a talibus in tabernacula aeterna, fatendum est quod non sint
118      XXI, XXVII |      mutatus, recipi in tabernacula aeterna, quoniam obsecutus est sanctis
119      XXI, XXVII |            recipiunt in tabernacula aeterna. Est itaque quidam uitae
120      XXI, XXVII |            amici qui in tabernacula aeterna suscipiant, nec tam bonae,
121      XXI, XXVII |        recipiant uos in tabernacula aeterna; cui est et illa simillima:
122     XXII, I     |      disputationem de ciuitatis Dei aeterna beatitudine continebit,
123     XXII, XXVII |          animas in aeternum cum sua aeterna carne uicturas. Hoc enim,
124     XXII, XXX   |            omnibus, sicut ipsa uita aeterna, communis. ~Ceterum qui