Liber, Caput

  1        I, IX    |                 flagellantur, quamuis in aeternum minime puniantur, iure istam
  2       IV, VII   |                 aliud regnum praedicaret aeternum et deorum falsorum cultus
  3      VII, XIX   | incommutabilemque naturam, a quo uita in aeternum beata poscenda est; sed
  4     VIII, XIX   |              saluos et gloriosissimos in aeternum, non eam negando temporales
  5     VIII, XXVII |                eos, per quos ad uitam in aeternum beatam perueniamus, colendos
  6       IX, IX    |                   cum diis habent corpus aeternum, uitiosum autem cum hominibus
  7       IX, IX    |               corpus tamquam honoratorum aeternum uehiculum, sed aeternum
  8       IX, IX    |                  aeternum uehiculum, sed aeternum uinculum damnatorum. ~
  9       IX, X     |               mortale sicut homines, sed aeternum corpus accepit. Essent quippe
 10       IX, XIII  |             Omnia namque uiuentia aut in aeternum uiuunt, aut finiunt morte
 11        X, XXXI  |              potentissimam uoluntatem in aeternum mansuros esse perhibeat.
 12        X, XXXII |               aeterna damnatio regnumque aeternum gloriosissimae ciuitatis
 13        X, XXXII |                ad Deum uidendum eique in aeternum cohaerendum in sanctarum
 14       XI, I     |             nostri; Deus fundauit eam in aeternum; item in alio: Fluminis
 15       XI, IV    |                Qui hoc dicunt, si mundum aeternum sine ullo initio et ideo
 16       XI, IV    |                   quae numquam antea per aeternum, nullo modo poterunt explicare.
 17       XI, IV    |                ut de cetero sit anima in aeternum beata, quo modo eum alienum
 18       XI, IV    |                 ideo Deum in eo faciendo aeternum consilium uoluntatemque
 19       XI, X     |                  erit cum liberabitur in aeternum, participatione tamen incommutabilis
 20       XI, XI    |         Quapropter quamuis non, quidquid aeternum, continuo beatum sit (dicitur
 21       XI, XIII  |                perfruatur et in eo se in aeternum esse mansurum nec ulla dubitatione
 22      XII, XIV   |                  a generatione hac et in aeternum. Satis autem istis existimo
 23      XII, XV    |                  a generatione hac et in aeternum, ac deinde repercussisset
 24     XIII, XVI   |           beneficio pollicentem, quod in aeternum cum suis corporibus permanebunt
 25     XIII, XVII  |       relinqueret, cuiusque corpus et in aeternum ex illa uiueret et eam quamuis
 26     XIII, XIX   |    indissolubilem scilicet uitam, id est aeternum cum suis corporibus consortium,
 27     XIII, XIX   |               donati cum eis uiuerent in aeternum; et talia sanctos in resurrectione
 28     XIII, XXIII |                  multo plures secunda in aeternum morte plectentur); sed ideo
 29      XIV, IX    |                  pauperum non peribit in aeternum. Neque enim aeterna erit
 30      XIV, IX    |                 toleranda sunt mala; sed aeternum erit, quo per patientiam
 31       XV, I     |                quae praedestinata est in aeternum regnare cum Deo, altera
 32       XV, I     |                  regnare cum Deo, altera aeternum supplicium subire cum diabolo.
 33       XV, VIII  |                  quae de ciuitate, cuius aeternum erit regnum, et de rege
 34       XV, XX    |              quibus ad Christum peruenit aeternum regem ciuitatis Dei: quid
 35       XV, XXIII |                 meus in hominibus his in aeternum, propter quod caro sunt.
 36       XV, XXIII |                 meus in hominibus his in aeternum, propter quod caro sunt.
 37      XVI, XXI   |                 saeculum intellegant "in aeternum". Si autem saeculum hoc
 38      XVI, XXII  |                 carne: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech;
 39      XVI, XXVI  |        generationes eorum in testamentum aeternum, ut sim tibi Deus et semini
 40      XVI, XXVI  |                  ad illum in testamentum aeternum, esse illi Deus et semini
 41      XVI, XXVI  |             genti esse non possit: sciat aeternum a nostris interpretari,
 42     XVII, V     |             transibunt coram me usque in aeternum. Et nunc dicit Dominus:
 43     XVII, V     |             transibunt coram me usque in aeternum. Et nunc dicit Dominus:
 44     XVII, V     |               tui transibunt coram me in aeternum. Quod autem ait: Coram Christo
 45     XVII, VI    |               tui transibunt coram me in aeternum, effectum habere non potuit?
 46     XVII, VI    |                   hoc potius praedicatur aeternum. Hoc qui dicit, nondum intellegit
 47     XVII, VI    |             Dominus regnum tuum usque in aeternum super Israel: et nunc regnum
 48     XVII, VI    |                  si ipsum Saulem Deus in aeternum praeparauerit regnaturum,
 49     XVII, VI    |                 huic stabit, quia non in aeternum ipse fuerat regnaturus,
 50     XVII, VI    |              impleri quod dictum est: In aeternum. Et quaeret, inquit, Dominus
 51     XVII, VIII  |                  thronum illius usque in aeternum. Ego ero illi in patrem,
 52     XVII, VIII  |                  et regnum eius usque in aeternum coram me, et thronus eius
 53     XVII, VIII  |               eius erit erectus usque in aeternum. ~Hanc tam grandem promissionem
 54     XVII, VIII  |                  et regnum eius usque in aeternum coram me. Adtendat ergo
 55     XVII, IX    |                Dauid seruo meo: Vsque in aeternum praeparabo semen tuum; et
 56     XVII, IX    |           excelsum apud reges terrae. In aeternum seruabo ei misericordiam
 57     XVII, IX    |                  et dicit: Semen eius in aeternum manet; et sedes eius sicut
 58     XVII, IX    |                et sicut luna perfecta in aeternum, et testis in caelo fidelis. ~
 59     XVII, XII   |        concluditur: Benedictio Domini in aeternum: fiat, fiat, uniuerso populo
 60     XVII, XII   |               Salomonis apparuit, sed in aeternum speranda, est, in qua certissima
 61     XVII, XII   |                 domum serui tui usque in aeternum et cetera, quia tunc geniturus
 62     XVII, XII   |                lapidibus, ubi habitet in aeternum populus cum Deo et in Deo
 63     XVII, XVI   |           propterea benedixit te Deus in aeternum. Accingere gladio tuo circa
 64     XVII, XVI   |             populi confitebuntur tibi in aeternum et in saeculum saeculi.
 65     XVII, XVII  |              adiungit: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech,
 66      XIX, IX    |              tota ipsa ciuitas subditur, aeternum cum eis habitura supplicium.
 67      XIX, XI    |                  impiorum, qui utique in aeternum cruciari non poterunt, nisi
 68      XIX, XI    |                   nisi etiam uixerint in aeternum: profecto finis ciuitatis
 69      XIX, XXVII |                  cum Deo per fidem et in aeternum erit cum illo per speciem.
 70      XIX, XXVII |                omnibus atque in singulis aeternum erit aeternumque esse certum
 71       XX, V     |                  me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est zabulo
 72       XX, V     |                 inquit, hi in supplicium aeternum, iusti autem in uitam aeternam.
 73       XX, VI    |                  nisi qui beati erunt in aeternum; ad secundam uero, de qua
 74       XX, X     |                 Christus effectus sit in aeternum secundum ordinem Melchisedech.
 75       XX, XII   |                  me, maledicti, in ignem aeternum. Tunc quippe in ignem mittentur
 76       XX, XVI   |                 ibunt isti in supplicium aeternum; sequitur ut explicet, quod
 77       XX, XVI   |               sunt in libro uitae, et in aeternum ignem missis (qui ignis
 78       XX, XIX   |                optauerit, cum speraretur aeternum; ut hoc quod dixit: Iam
 79       XX, XXII  |                 Esaiam dictum est: Nomen aeternum dabo eis. Erit eis mensis
 80       XX, XXIII |                esse praenuntiet atque ad aeternum regnum sanctorum perducat
 81       XX, XXIII |                 agnoscitur, et post haec aeternum regnum filii hominis, qui
 82       XX, XXX   |               lateque diffusae, et ne in aeternum moriantur, ipsa in qua ille
 83      XXI, I     |                 ibunt isti in supplicium aeternum, iusti autem in uitam aeternam,
 84      XXI, X     |                  me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo
 85      XXI, XI    |                 plectitur, porrigitur in aeternum; et tamen peccata, quae
 86      XXI, XII   |                  bonum, quod esse posset aeternum. Hinc est uniuersa generis
 87      XXI, XVI   |                 negandum est etiam ipsum aeternum ignem pro diuersitate meritorum
 88      XXI, XIX   |       manducauerit ex hoc pane, uiuet in aeternum. Ab aeterna ergo morte,
 89      XXI, XX    |                Christi, non moriantur in aeternum, sed uitam quandoque consequantur
 90      XXI, XXIII |                  me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo
 91      XXI, XXIII |          saeculorum. Quod ibi dictum est aeternum, hic dictum est in saecula
 92      XXI, XXIII |                  me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo
 93      XXI, XXIII |              supplicio. Deinde quale est aeternum supplicium pro igne diuturni
 94      XXI, XXIII |                 ibunt isti in supplicium aeternum, iusti autem in uitam aeternam?
 95      XXI, XXIII |              uitam aeternam? Si utrumque aeternum, profecto aut utrumque cum
 96      XXI, XXIII |             relata sunt, hinc supplicium aeternum, inde uita aeterna. Dicere
 97      XXI, XXIII |               sine fine erit, supplicium aeternum finem habebit" multum absurdum
 98      XXI, XXIII |                  erit, supplicium quoque aeternum quibus erit finem procul
 99      XXI, XXIV  |              tamen praedestinati sunt in aeternum ignem ire cum diabolo: tam
100      XXI, XXIV  |                ut in ignem non mittantur aeternum. Neque enim de quibusdam
101      XXI, XXIV  |                  me, maledicti, in ignem aeternum, qui paratus est diabolo
102      XXI, XXIV  |                ierint isti in supplicium aeternum, iusti autem in uitam aeternam:
103      XXI, XXIV  |                 est dicere cuiquam eorum aeternum supplicium non futurum,
104      XXI, XXIV  |               ituros in supplicium dixit aeternum, et per huius praesumptionis
105      XXI, XXIV  |                  me, maledicti, in ignem aeternum, et: ibunt isti in supplicium
106      XXI, XXIV  |                 ibunt isti in supplicium aeternum, et: Cruciabuntur in saecula
107      XXI, XXV   |       manducauerit ex hoc pane, uiuet in aeternum, quo modo sit accipiendum,
108      XXI, XXVI  |                  me, maledicti, in ignem aeternum; ut in eis etiam isti esse
109      XXI, XXVI  |                  me, maledicti, in ignem aeternum. Nemo quippe ab illo igne
110      XXI, XXVI  |           saluabitur, quia in supplicium aeternum ibunt illi omnes, ubi uermis
111      XXI, XXVI  |                reperiunt quae maneant in aeternum. Erit etiam in fine saeculi
112      XXI, XXVII |               alios in supplicium mittat aeternum. Vt autem cotidiana sibi
113      XXI, XXVII |               ignem quisque non mittatur aeternum, non ut, cum fuerit missus,
114     XXII, XIII  |               animae si ne corporibus in aeternum, quae corpora humana, quamuis
115     XXII, XX    |                  resurrectione carnis in aeternum eas mensuras habeat corporum
116     XXII, XXV   |                resurgat caro et uiuat in aeternum, an propterea credendum
117     XXII, XXVII |                sine corporibus animas in aeternum esse non posse. Ideo enim
118     XXII, XXVII |         promittit Deus, beatas animas in aeternum cum sua aeterna carne uicturas.
119     XXII, XXVIII|                 quibus sine ullo malo in aeternum feliciter uiuant, adsumant
120     XXII, XXVIII|               tota quaestio de carnis in aeternum resurrectione soluetur. ~
121     XXII, XXX   |                  misericordias Domini in aeternum cantabunt? Quo cantico in
122     XXII, XXX   |             maiore perfecti uacabimus in aeternum, uidentes quia ipse est