Liber, Caput

  1        I, XV    |          hominum multitudo. Quam ob rem nondum interim disputo,
  2        I, XVIII |            corpore intacto. Quam ob rem non habet quod in se morte
  3        I, XXII  |        puritate contemnere. Quam ob rem si magno animo fieri putandum
  4        I, XXXIII|          censebat ille felicem esse rem publicam stantibus moenibus,
  5        I, XXXIII|           uestra securitate pacatam rem publicam, sed luxuriam quaeritis
  6       II, I     |         infructuosum uides. Quam ob rem nec te ipsum, <MI>fili Marcelline,
  7       II, IX    |          commutatis. Multum enim ad rem pertinet, quam molior explicare,
  8       II, XI    |            tragoedias actitauisset, rem publicam capessiuit et Aristodemum,
  9       II, XI    |     diligentius disseremus. Nunc ad rem praesentem quod adtinet,
 10       II, XIX   |       moribus ante aduentum Christi rem publicam pessimam ac flagitiosissimam
 11       II, XIX   |            est, flagitiosissimamque rem publicam et in illa angelorum
 12       II, XX    |         flagitiosissimam unonJ esse rem publicam. "Tantum stet,
 13       II, XX    |          clade timeatur. "Quis hanc rem publicam sanus, non dicam
 14       II, XXI   |             contemnitur qui Romanam rem publicam pessima" ac flagitiosissimam
 15       II, XXI   |            nullam omnino remansisse rem publicam. Inducit enim Scipionem,
 16       II, XXI   |            quod iam uulgo ferebatur rem publicam regi sine iniuria
 17       II, XXI   |           esse, sine summa iustitia rem publicam regi non posse.
 18       II, XXI   |           iniustitia geri non posse rem publicam, purgans praecipue,
 19       II, XXI   |       iustitia geri aut stare posse rem publicam. Qua quaestione,
 20       II, XXI   |  definitionem, qua dixerat eam esse rem populi. Populum autem non
 21       II, XXI   |   definitionibus colligit tunc esse rem publicam, id e st rem populi,
 22       II, XXI   |          esse rem publicam, id e st rem populi, cum bene ac iuste
 23       II, XXI   |       docuisset, omnino nullam esse rem publicam, quoniam non esset
 24       II, XXI   |            uaste lateque imperantem rem publicam. Itaque ante nostram
 25       II, XXI   |         uiri. Nostra uero aetas cum rem publicam sicut picturam
 26       II, XXI   |          moribus, quibus ille dixit rem stare Romanam, quos ita
 27       II, XXI   |            uitiis, non casu aliquo, rem publicam uerbo retinemus,
 28       II, XXI   |    inputanda esse censeret? Quam ob rem cur non curarunt dii eorum,
 29       II, XXI   |   sententiis), numquam illam fuisse rem publicam, quia numquam in
 30       II, XXI   |           Christus est, si et ipsam rem publicam placet dicere,
 31       II, XXI   |          placet dicere, quoniam eam rem populi esse negare non possumus.
 32       II, XXII  |        dicant istam fuisse uel esse rem publicam, secundum eorum
 33       II, XXII  |           non exhorreat? quis illam rem publicam non tunc perisse
 34       II, XXIV  |             recuperaret ab inimicis rem publicam non sine multo
 35       II, XXIV  |     foedarent, sed auferrent omnino rem pubficam? Nempe intelleguntur
 36       II, XXV   |     pessimis moribus ciuium Romanam rem publicam iam antea perditam
 37       II, XXVII |            decem dies factos, neque rem ullam quae ad placandos
 38      III, VII   |         Sulla dux fuit, adhuc armis rem publicam recuperare moliebatur;
 39      III, XVI   |        aequo et modesto iure gestam rem publicam metu premente,
 40      III, XVII  |         appellati, non ob merita in rem publicam, omnibus pariter
 41      III, XVII  |         Camillus extinctus est, qui rem publicam ingratam et a Veientibus
 42      III, XX    |           tamen eum commemorabo; ad rem quippe quae agitur multum
 43      III, XXI   |            instaurasse ac renouasse rem publicam; toto ergo isto
 44       IV, V     |            utrum bonas an malas, ad rem praesentem non pertinet.
 45       IV, XXVI  |            sententia ad magistratus rem detulit atque in lectica
 46        V, XII   |    existimare maiores nostros armis rem publicam ex parua magnam
 47        V, XII   |           ut impetus fiat in uacuam rem publicam." ~Qui audit haec
 48        V, XIII  |                       XIII] Quam ob rem cum diu fuissent regna Orientis
 49        V, XVIII |            maluisse? Nam illud quod rem publicam, id est rem populi,
 50        V, XVIII |           quod rem publicam, id est rem populi, rem patriae, rem
 51        V, XVIII |        publicam, id est rem populi, rem patriae, rem communem, cum
 52        V, XVIII |            rem populi, rem patriae, rem communem, cum haberent opulentissimam
 53        V, XIX   |       peruersitatem populi. Quam ob rem, quamuis ut potui satis
 54       VI, I     |       supplicetur aeterna! ~Quam ob rem si, cum de regno terreno
 55       VI, X     |         eius magis ad morem quam ad rem pertinere." Nec leges ergo
 56       VI, X     |            diis gratum esset uel ad rem pertineret. Sed iste, quem
 57      VII, Pr    |             meliora, quibus ad hanc rem superiores libri satis superque
 58      VII, I     |          res in aperto sit. Quam ob rem non ex hoc, quod dii ex
 59      VII, I     |         quinam isti sint et ad quam rem selecti uideantur.
 60      VII, XI    |           quanto est indignius unam rem infimam, id est ut mammis
 61      VII, XVI   |          res plures, aliquando unam rem deos plures faciunt. Nam
 62      VII, XVI   |        limite existimant. Vnam uero rem deos plures ita faciunt:
 63      VII, XXIII |        duobus quattuor diis faciunt rem diuinam, Telluri, Tellumoni,
 64      VII, XXVI  |           ademptis, et quae ad hanc rem pertinentia consequuntur,
 65      VII, XXVI  |          colentis obtineat! Quam ob rem si templo sacerdote sacrificio,
 66      VII, XXXII |            Hebraeus in unam quandam rem publicam, quae hoc sacramentum
 67      VII, XXXIV |          cum inspexisset principia, rem tantam detulit ad senatum.
 68      VII, XXXIV |        curiositas multo uehementius rem iam proditam quaereret,
 69     VIII, X     |          Atheniensibus loquens, cum rem magnam de Deo dixisset et
 70     VIII, XV    |                         XV] Quam ob rem absit ut ista considerans
 71     VIII, XVII  |            peste purissimas.Quam ob rem si propterea dii non perturbantur,
 72     VIII, XXIII |            de Aegypto, quod ad hanc rem adtinet, ita sanctus Esaias
 73        X, XXV   |              quod post intellexit), rem transitoriam, fragilem et
 74        X, XXVI  |            figuram, neque per ipsam rem, quae sacramentis significatur,
 75       XI, XXII  |         decoris tamquam in communem rem publicam conferant uel nobis
 76      XII, I     |          non adhaerere Deo. Quam ob rem si, cum quaeritur, quare
 77      XII, VI    |         uoluntatem malam fecit, sed rem inferiorem praue atque inordinate,
 78     XIII, XV    |                         XV] Quam ob rem etiamsi in eo quod dictum
 79     XIII, XXIV  |       Graece dicitur *e)/plasen, ad rem nihil interest; magis tamen
 80      XIV, II    |       apostolicae locus, quantum ad rem praesentem satis esse uidebitur,
 81      XIV, IX    |    passiones audeat dicere? Quam ob rem etiam ipse Dominus in forma
 82      XIV, XXIV  |             hoc faceret ab eis, qui rem mirabilem coram scire cupiebant),
 83       XV, IX    |                         IX] Quam ob rem nullus prudens rerum existimator
 84       XV, XXIII |            beatificatur bonis. Quam rem alius propheta commendans
 85      XVI, III   | inlustrandum est, quia et multum ad rem pertinet, quam requirimus.
 86      XVI, X     |          ceteris filiis Sem ad hanc rem non pertinentibus illi conectuntur
 87      XVI, XI    |                         XI] Quam ob rem sicut lingua una cum esset
 88      XVI, XVII  |           Europa et Africa. Quam ob rem trium regnorum, quae tunc
 89      XVI, XXV   |      diximus. Quod autem adtinet ad rem gestam, nullo modo est inurendum
 90      XVI, XXVII |         tenentur obstricti? Quam ob rem si etiam paruuli, quod uera
 91      XVI, XLIII |       recordetur infantiam? Quam ob rem in isto procursu ciuitatis
 92     XVII, VIII  |            Deus promiserit, quod ad rem qua de agimus pertinet.
 93     XVII, XIV   |            aliorum aliquid, quod ad rem pertineat, figurantibus,
 94     XVII, XV    |  suffragantur), ne more centonum ad rem, quam uolumus, tamquam uersiculos
 95      XIX, I     |            nisi finis boni: quam ob rem quae nullum boni finem sectatur,
 96      XIX, XIX   |       indecenter appetitur. Quam ob rem otium sanctum quaerit caritas
 97      XIX, XX    |                         XX] Quam ob rem summum bonum ciuitatis Dei
 98      XIX, XXI   |       libris de re publica, numquam rem publicam fuisse Romanam.
 99      XIX, XXI   |       fuisse Romanam. Breuiter enim rem publicam definit esse rem
100      XIX, XXI   |           rem publicam definit esse rem populi. Quae definitio si
101      XIX, XXI   |             sine iustitia non posse rem publicam; ubi ergo iustitia
102      XIX, XXI   |          iustitia non est, non esse rem publicam. Iustitia porro
103      XIX, XXI   |      diceretur nisi per iniustitiam rem publicam stare gerique non
104      XIX, XXIV  |           non esse populum uel eius rem dixerim non esse rem publicam,
105      XIX, XXIV  |           eius rem dixerim non esse rem publicam, quamdiu manet
106       XX, V     |        planius, ut ea, quae ad unam rem pertinentia dicuntur, appareat
107       XX, XXI   |           accipitur. Verum, quod ad rem maxime pertinet, cum et
108      XXI, VI    |             angelos fecit! ~Quam ob rem si tot et tanta mirifica,
109      XXI, VIII  |             uno adtendamus, quod ad rem, de qua agimus, pertinet.
110      XXI, XXII  |        dubio elemosynam facit. Quam rem Dominus ipse sic commendauit,
111      XXI, XXIII |             habet temporis. Quam ob rem prorsus nec alia causa nec
112      XXI, XXV   |      constitutus in regno. ~Quam ob rem quod ait Dominus Iesus:
113      XXI, XXVII |             sequeretur, uiderent se rem dicere absurdam atque ridiculam.
114     XXII, XXII  |           corde tolerentur. Ad quam rem etiam philosophiam prodesse
115     XXII, XXV   |            hoc praedixit, quod hanc rem mundus fuerat crediturus.
116     XXII, XXIX  |        oculis non uidemus. ~Quam ob rem fieri potest ualdeque credibile