Liber, Caput

  1        I, Pr    |               iustitia conuertatur in iudicium, deinceps adeptura per excellentiam
  2        I, IX    |            dies et reformidatur uulgi iudicium et carnis excruciatio uel
  3        I, XIX   |            occidi. Si ergo ad uestrum iudicium quisquam deferret hoc crimen
  4        I, XXII  |          ferre quam fugere et humanum iudicium maximeque uulgare, quod
  5        I, XXVI  |          conuenimus, occultorum nobis iudicium non usurpamus. Nemo scit
  6        I, XXVIII|             occultum praesens diuinum iudicium relaxantur et manifesto
  7       II, XXVIII|            qui non faciunt audiant ad iudicium. Quo etsi ueniunt quidam
  8        V, I     |               euertenda. Quale deinde iudicium de hominum factis Deo relinquitur,
  9        V, XII   |           illi cupiditate flagrabant, iudicium hominum bene de hominibus
 10     VIII, VII   |              uideantur, qui posuerunt iudicium ueritatis in sensibus corporis
 11        X, V     |             exquirat a te nisi facere iudicium et diligere misericordiam
 12     XIII, XXIV  |              ultimum praecipitabuntur iudicium, ut nec illic uita careant,
 13       XV, XXV   |       perturbatio animi eius est, sed iudicium quo inrogatur poena peccato.
 14      XVI, XXX   |           exuitur, si ultimum euadere iudicium cogitamus? Denique uxor
 15     XVII, II    |               post illum toto tempore iudicium impleta fuerat promissio
 16     XVII, IV    |               scire Dominum et facere iudicium et iustitiam in medio terrae.
 17     XVII, IV    |               scire Dominum et facere iudicium et iustitiam in medio terrae.
 18     XVII, IV    |           unde gloriaris. Facit autem iudicium et iustitiam, qui recte
 19     XVII, IV    |             ex Deo est. Facere igitur iudicium et iustitiam ex Deo est.
 20     XVII, IV    |          Neque enim non debent facere iudicium et iustitiam qui habitant
 21     XVII, IV    |          tantummodo diceretur: Facere iudicium et iustitiam, magis hoc
 22     XVII, IV    |             corpore, superesse tempus iudicium iustitiamque faciendi, quam
 23     XVII, IV    |               sic diuinum euadi posse iudicium: in medio terrae mihi uidetur
 24     XVII, IV    |      clauditur corpore, faciendum est iudicium atque iustitia, quod nobis
 25     XVII, IV    |              ergo perseueranter facit iudicium et iustitiam in medio terrae,
 26    XVIII, XXIX  |        aperuit os suum. In humilitate iudicium eius sublatum est. Generationem
 27      XIX, XIII  |             non stetit, sed ueritatis iudicium non euasit; in ordinis tranquillitate
 28      XIX, XXVIII|           istos cauendos, quoniam per iudicium transibunt ad illos boni,
 29       XX, I     |         tempus. Nam per quot dies hoc iudicium tendatur, incertum est;
 30       XX, II    |           mala: posset hoc referri ad iudicium iustum Dei siue etiam benignum,
 31       XX, II    |        malorum. Cum uero ad illud Dei iudicium uenerimus, cuius tempus
 32       XX, III   |      transeuntia, sed propter futurum iudicium, per quod erunt et bonis
 33       XX, III   |              hoc opus Deus adducet in iudicium in omni despecto, siue bonum
 34       XX, III   |           siue malum, Deus adducet in iudicium in omni despecto, id est
 35       XX, V     |            discimus, et uenturum esse iudicium et cum mortuorum resurrectione
 36       XX, V     |              habet aures, audiat. Hic iudicium quidem uel diem iudicii
 37       XX, V     |        bonorum et malorum legitur per iudicium praesentissimum atque nouissimum
 38       XX, V     |         mortuorum futurum praedixisse iudicium. Cum enim dixisset: Neque
 39       XX, V     |           Pater iudicat quemquam, sed iudicium omne dedit Filio, ut omnes
 40       XX, V     |           habet uitam aeternam, et in iudicium non uenit, sed transiit
 41       XX, V     |             hic dixit fideles suos in iudicium non uenire. Quo modo ergo
 42       XX, V     |             uenire. Quo modo ergo per iudicium separabuntur a malis et
 43       XX, V     |           stabunt, nisi quia hoc loco iudicium pro damnatione posuit? In
 44       XX, V     |     damnatione posuit? In tale quippe iudicium non uenient, qui audiunt
 45       XX, VI    |        scriptum est: Misericordiam et iudicium cantabo tibi, Domine. ~De
 46       XX, VI    |                Et potestatem dedit ei iudicium facere, quia filius hominis
 47       XX, VI    | resurrectionem iudicii. Hoc est illud iudicium, quod paulo ante, sicut
 48       XX, VI    |            habet uitam aeternam et in iudicium non uenit, sed transiit
 49       XX, VI    |               atque inmortalitate per iudicium magnum atque nouissimum:
 50       XX, VI    |        corporum est, quae per ultimum iudicium alios mittit in secundam
 51       XX, VII   |             et sedentes super eas, et iudicium datum est. Et animae occisorum
 52       XX, VIII  |            saeculorum. Sed hoc iam ad iudicium nouissimum pertinet, quod
 53       XX, IX    |             et sedentes super eas, et iudicium datum est. Non hoc putandum
 54       XX, IX    |             nunc ecclesia gubernatur. Iudicium autem datum nullum melius
 55       XX, IX    |          monumentis procedent, sed ad iudicium; ad damnationem scilicet,
 56       XX, XIV   |            Post haec ipsum nouissimum iudicium, quod erit in secunda resurrectione
 57       XX, XVII  |              eius adcrescunt. Sed per iudicium Dei, quod erit nouissimum
 58       XX, XVIII |               aliquis, si post factum iudicium iste mundus ardebit, antequam
 59       XX, XIX   |               quamuis ad occultum iam iudicium Dei pertineat, quod ab illo
 60       XX, XXI   |         commemoratis eis, qui per hoc iudicium consumentur, sub figura
 61       XX, XXI   |              aduentu usque ad ultimum iudicium, de quo nunc agimus, perducens
 62       XX, XXI   |            fines, ad quos per ultimum iudicium facta bonorum malorumque
 63       XX, XXI   |              dirimentur, futurum esse iudicium declaratur. ~
 64       XX, XXIII |        tempora et dimidium tempus. Et iudicium sedebit, et principatum
 65       XX, XXIV  |         quibus descendat ad faciendum iudicium"; aduocabit et terram, id
 66       XX, XXIV  |            populum, quid est nisi per iudicium separare bonos a malis,
 67       XX, XXV   |          opinionem dicit Hieronymus), iudicium nouissimum prophetat dicens:
 68       XX, XXV   |     percutiunt pupillos et peruertunt iudicium aduenae, et qui non timent
 69       XX, XXV   |               ab eis mali per poenale iudicium separantur, ut illorum segregatio
 70       XX, XXV   |            per uentilationem, ita per iudicium purgata nouissimum, eis
 71       XX, XXVI  |            peccato. Proinde quia post iudicium, cum fuerint etiam igne
 72       XX, XXVI  |            accedam, inquit, ad uos in iudicium, et ero testis uelox super
 73       XX, XXVI  |          repente uenturus est eritque iudicium ipso inopinato eius aduentu
 74       XX, XXVII |               isto propheta posui, ad iudicium.nouissimum pertinet, ubi
 75       XX, XXVII |          clarebit, tunc profecto erit iudicium quale numquam fuit. ~
 76       XX, XXVIII|               nouissimum praenuntiare iudicium, ubi mali nec saltem falso
 77       XX, XXIX  |              lege ultimo tempore ante iudicium Iudaeos in Christum uerum,
 78       XX, XXX   |             per Christum futurum esse iudicium, id est iudicem Christum
 79       XX, XXX   |             et tamen ad illud ultimum iudicium Dominus Deus dicitur esse
 80       XX, XXX   |    propheticis litteris ad nouissimum iudicium faciendum Deus legitur esse
 81       XX, XXX   |              tantummodo propter ipsum iudicium Christus debet intellegi,
 82       XX, XXX   |            iudicat quemquam, sed omne iudicium dedit Filio, qui manifestabitur
 83       XX, XXX   |               Spiritum meum in illum, iudicium gentibus proferet. Non clamabit
 84       XX, XXX   |              sed in ueritate proferet iudicium. Refulgebit et non confringetur,
 85       XX, XXX   |    confringetur, donec ponat in terra iudicium; et in nomine eius gentes
 86       XX, XXX   |       euangelio teste monstratum est; iudicium gentibus protulit, quia
 87       XX, XXX   |             In ueritate sane protulit iudicium praedicens eis, quando puniendi
 88       XX, XXX   |                  Donec ponat in terra iudicium. Ecce manifestatum est quod
 89       XX, XXX   |               hoc enim est nouissimum iudicium, quod ponet in terra, cum
 90       XX, XXX   |               nouissimum futurum esse iudicium, nisi qui eisdem litteris
 91       XX, XXX   |               iudicio uel circa illud iudicium has res didicimus esse uenturas,
 92      XXI, XIII  |             et tunc, uerum tamen ante iudicium illud seuerissimum nouissimumque
 93      XXI, XIII  |               poenas, quae post illud iudicium sunt futurae, qui post mortem
 94      XXI, XVI   |            illud ultimum tremendumque iudicium. Nequaquam tamen negandum
 95      XXI, XVIII |           quod digni sunt; sed cum ad iudicium uentum fuerit, misericordiam
 96      XXI, XXII  |          iuxta illud apostoli Iacobi: Iudicium autem sine misericordia
 97      XXI, XXII  |          nefarie ac nequiter uixerit, iudicium illi cum misericordia futurum
 98      XXI, XXII  |            quod ait apostolus Iacobus iudicium futurum sine misericordia
 99      XXI, XXVII |           quod ait apostolus Iacobus: Iudicium autem sine misericordia
100      XXI, XXVII |         misericordia illi futurum est iudicium, ut aut non damnetur omnino
101      XXI, XXVII |           etiam Iacobus apostolus ait iudicium futurum sine misericordia
102      XXI, XXVII |            suspicari solent, non post iudicium. Qua opinione quidam cum