Liber, Caput

  1        I, XXVIII|       sanctitatis et castitatis, sed humana laude postposita, quae tanto
  2       II, IV    |           enim quiddam erga parentes humana uerecundia, quod nec ipsa
  3       II, VI    |          quem te Deus esse Iussit et humana qua parte locatus es in
  4       II, XIV   |       nequissima libido accenderetur humana, frustra hoc exclamante
  5       II, XXV   |             bella ciuilia excusantur humana; consideretur tamen quae
  6       II, XXVI  |            omnis eius laude moueatur humana natura, nec usque adeo sit
  7       II, XXVI  |               pudore mortalium, quod humana flagitia non libere homines
  8       II, XXIX  |              diuina maiestas, quibus humana dignitas inquinatur. Quo
  9      III, V     |           putabant adyta diuina quam humana cubilia uindicabant. ~
 10       IV, I     |     perpetrandis damnabilibus factis humana reuocari non possit infirmitas,
 11       IV, XXV   |            quod uolumus. Si enim iam humana infirmitas sensit non nisi
 12       IV, XXVI  |             Homerus, ait Tullius, et humana ad deos transferebat: diuina
 13       IV, XXVII |              quod homines fuerint et humana condicione defecerint."
 14        V, I     |      prouidentia regna constituuntur humana. Quae si propterea quisquam
 15        V, IX    |            concedimus, inquit, omnis humana uita subuertitur, frustra
 16        V, XVII  |           cupiditates subegerint pro humana gloria, qui eam tamquam
 17        V, XIX   |          licet procliue sit, ut, qui humana gloria nimium delectatur,
 18       VI, IV    |              opiniones, quibus anima humana magis magisque uanescat
 19       VI, IV    |           diuina absoluissemus, quam humana adtigissemus"? Aut enim
 20       VI, VI    | excellentissimum ingenium? Quid tibi humana licet multiplex ingensque
 21       VI, VII   |              et fatetur, sicut forma humana deos fecerunt, ita eos delectari
 22      VII, XXXIV |             obrui rursus iuberet, ne humana curiositas multo uehementius
 23     VIII, I     |           cum et esse diuinitatem et humana curare consentiant, non
 24     VIII, I     |  intellectualem, cuius generis anima humana est, participatione sui
 25     VIII, XIV   |       etiamsi non diis, quos ab omni humana contagione semouit, certe
 26     VIII, XXI   |              scilicet deos aetherios humana curantes quid terrestres
 27     VIII, XXI   |          optimos uolunt, nisi eos et humana curare, ne cultu uideantur
 28     VIII, XXI   |       propter elementorum distantiam humana nescire, ut credantur daemones
 29     VIII, XXIII |          deorum, qui in templis sunt humana proximitate contenti." Et
 30       IX, II    |            solo et de quo solo anima humana, id est rationalis et intellectualis,
 31       IX, III   |  perturbationibus animorum, a quibus humana non est inmunis infirmitas,
 32       IX, IX    |            quos interpositos diuinis humana iunguntur, cum diis habent
 33       IX, XVI   |             eos sublimiter separatos humana contrectatio contaminare
 34       IX, XVI   |         contrectatione contaminentur humana? Quasi uero aliud corpora
 35       IX, XVIII |     contrectatione non contaminentur humana. Ita daemones contaminari
 36       IX, XXIII |          sublimiter conlocatos et ab humana contrectatione semotos,
 37        X, XIV   |          commendaretur Deus, ne mens humana uel pro ipsis terrenis uitae
 38        X, XIV   |           fidei? Optime igitur anima humana adhuc terrenis desideriis
 39        X, XVIII |          esse uim diuinam negant uel humana non curare contendunt, sed
 40        X, XXIV  |             principium est aut anima humana, sed Verbum per quod facta
 41        X, XXIV  |            autem incarnatione natura humana erat, sed iusta, non peccatrix
 42        X, XXVII |           caelestia extolleres uitia humana, ut possent dii uestri theurgis
 43        X, XXVII |          quam uel tuae uirtuti, quae humana, fragilis et infirma est,
 44        X, XXIX  |     intellectuali, quae anima utique humana est, ut eam consubstantialem
 45        X, XXXI  |       Quapropter diuinae auctoritati humana cedat infirmitas, eisque
 46       XI, V     |              factum est nulla possit humana conprehendere: ita non est
 47       XI, XXVII |           ametur quamque falli nolit humana natura, uel hinc intellegi
 48      XII, XVIII |      alternatione numerantem, de sua humana mutabili angustaque metiuntur;
 49      XII, XXII  |       creauit, non utique solum sine humana societate deserendum, sed
 50      XII, XXVIII|        extitisset, natura loqueretur humana, quam recordationem illius
 51     XIII, II    |      disserendum. Quamuis enim anima humana ueraciter inmortalis perhibeatur,
 52     XIII, III   |           supra cetera animantia uis humana, quanto magis impetum suum,
 53     XIII, III   |            sed hactenus in eo natura humana uitiata atque mutata est,
 54     XIII, XI    |         arbitror accidisse, etsi non humana industria, iudicio fortasse
 55     XIII, XVII  |            ea cognoscenda coniectura humana deceperit. ~Verum non usque
 56     XIII, XVIII |            ipsa terrena. Si enim ars humana efficit, ut ex metallis,
 57     XIII, XXIV  |            aliud nisi diligenter pro humana suspicione contendere et
 58      XIV, I     |         deterius eo natura mutaretur humana, etiam in posteros obligatione
 59      XIV, V     |           quoniam id uanitate sentit humana, non ueritate diuina. Non
 60      XIV, X     |              uniuersa societas esset humana, si nec illi malum, quod
 61      XIV, XII   |      peccatis sic natura non mutetur humana, quem ad modum illa duorum
 62      XIV, XVIII |           latebrae ad subterfugienda humana iudicia requiruntur, uerum
 63      XIV, XXIV  |             sermre uoluntati humanae humana membra potuisse? Donatus
 64       XV, VI    |             subdita in aliqua specie humana sensus adloquatur humanos,
 65       XV, XVI   |            et nondum prohibuerat lex humana. Verum tamen factum etiam
 66       XV, XXVII |              diuina prouidentia quam humana prudentia natantem gubernet,
 67      XVI, IV    |            Quid autem factura fuerat humana et uana praesumptio, cuiuslibet
 68      XVI, XI    |           erat una, nihil aliud quam humana lingua uel humana locutio
 69      XVI, XI    |         aliud quam humana lingua uel humana locutio uocabatur, qua sola
 70      XVI, XX    |         Poterat quippe hinc, ut sunt humana, etiam inter ipsos aliqua
 71      XVI, XXIX  |             ut tamquam mortalibus et humana refectione indigentibus
 72     XVII, IV    |             Dei dono atque adiutorio humana sufficientia diuina possint
 73     XVII, XI    |               Nunc uero omnis quidem humana natura per peccatum primi
 74    XVIII, XIII  |              quae Sphinga dicebatur, humana facie quadrupedem, soluta
 75    XVIII, XVII  |          autem carne non uescerentur humana, rursus post nouem annos
 76      XIX, III   |              gentes quas ei societas humana coniungit, siue in ipso
 77      XIX, IV    |           profiteantur), sed ut uita humana, quae tot et tantis huius
 78      XIX, V     |             et quantis abundet malis humana societas, quis enumerare
 79      XIX, VI    |            ad hoc officium pertrahit humana societas, quam deserere
 80      XIX, VI    |      nesciendi, et tamen, quia cogit humana societas, necessitate etiam
 81      XIX, VIII  |           quid nos consolatur in hac humana societate erroribus aerumnisque
 82      XIX, VIII  |       Numquid non temptatio est uita humana super terram? et propter
 83      XIX, XV    |              principatus et potestas humana et sit Deus omnia in omnibus. ~
 84      XIX, XVI   |              licito quantum societas humana concedit, pro eius qui corripit
 85      XIX, XXI   |             iuste animus corpori aut humana ratio uitiis imperare. Et
 86      XIX, XXVII |       Numquid non temptatio est uita humana super terram? quis ita uiuere
 87       XX, XXI   |     ministeria Dei, uel angelica uel humana) in sanctam ciuitatem Hierusalem,
 88       XX, XXVI  |              inde dimissi sunt atque humana in eis natura damnata est,
 89       XX, XXX   |     donauerit, argumenta refellentur humana, quae contra praedicta ac
 90      XXI, II    |        conuincantur increduli, posse humana corpora animata atque uiuentia
 91      XXI, VI    |        aliquid de lapide asbesto ars humana molita est aut arte magica
 92      XXI, XIV   |       Numquid non temptatio est uita humana super terram? Non enim parua
 93      XXI, XV    |       numquam ullum esset, si natura humana per liberum arbitrium in
 94      XXI, XVIII |            angelorum eius extendunt; humana quippe circa solos homines
 95      XXI, XXVII |             eis secura se obuolueret humana segnitia, nec euolui talibus
 96     XXII, XII   |            corpus alterius uescentis humana uiscera fame compellente
 97     XXII, XIII  |            in aeternum, quae corpora humana, quamuis intra uiscera materna,
 98     XXII, XX    |             homini, in quo esse caro humana primitus coepit. Ab illo
 99     XXII, XXIV  |              quam stupenda industria humana peruenerit; quo in agricultura,
100     XXII, XXIV  |             his, quae foris eminent, humana posset uestigare sollertia;
101     XXII, XXVII |              purgatissimas animas ad humana corpora redituras; rursus
102     XXII, XXVII |              etiam sanctae animae ad humana corpora redibunt; secundum