Liber, Caput

 1        I, XXVIII|          continentiae uel pudicitiae bono uos inflatius extulistis
 2        I, XXVIII|             respondent numquam se de bono uirginitatis uel uiduitatis
 3        I, XXVIII|            non se ex isto castitatis bono cor inflatum extulisse,
 4       II, XVII  |            ualebat w? Ex hoc iure ac bono credo raptas Sabinas. Quid
 5       II, XVII  |         permitterent. Ex hoc iure ac bono post expulsum cum liberis
 6       II, XVII  |            acceperat. Ex hoc iure ac bono Marcus Camillus, illius
 7      III, XIII  |             suos potuit adiuuare, ut bono et aequo more coniungia
 8      III, XVII  |           praesentia defendebat, pro bono ducebatur." Porro si illi
 9        V, VIII  |           patiar, facere quod licuit bono. ~Ducunt uolentem fata,
10        V, XIV   |            tenentes quod audierant a bono magistro eodemque medico
11     VIII, III   |         uersari, ubi agitur de summo bono, quo fieri homo beatus potest.
12     VIII, VIII  |               ubi quaeritur de summo bono, quo referentes omnia quae
13     VIII, VIII  |             credebant, finali quodam bono, quo beati essent, quo cuncta
14     VIII, VIII  |       sectasque fecerunt, quia et de bono corporis et de bono animi
15     VIII, VIII  |            et de bono corporis et de bono animi et de bono utriusque
16     VIII, VIII  |      corporis et de bono animi et de bono utriusque diuersi diuersa
17     VIII, XXI   |              diis bonis habitare cum bono Platone, quando eorum iniurias
18     VIII, XXI   |             malos propinquos Platoni bono longinquo dona transmittant?
19       IX, VIII  |     inculcans; et hoc non sapientiae bono, cuius et homines possunt
20       IX, XXII  |             toto, quod boni sunt, eo bono, ex quo boni sunt, perfruantur.
21        X, I     |            non *eu)se/beian, quod ex bono cultu, sed *theose/beian,
22        X, VI    |             simus (quod non fit nisi bono illo, de quo dictum est:
23        X, X     |           facerent; si tamen theurgo bono sacra defuerunt, quibus
24        X, XXV   |           cordis mei, defectu utique bono ab inferioribus ad superna;
25        X, XXVI  |            animae purgationem, nec a bono, ut dicis, purgare cupiente
26       XI, X     | incommutabile, quod est Deus. Ab hoc bono creata sunt omnia bona,
27       XI, X     |        genita. Quod enim de simplici bono genitum est, pariter simplex
28       XI, XIII  |            desiderat, hoc est, ut et bono incommutabili, quod Deus
29       XI, XXI   |             ut bonum crearetur a Deo bono. Hanc etiam Plato causam
30       XI, XXI   |              iustissimam dicit, ut a bono Deo bona opera fierent;
31       XI, XXIII |               nisi ut bona fierent a bono Deo. Vbi si nemo peccasset,
32       XI, XXV   |              uiuendum sufficeret nec bono alio quo frueremur ullo
33      XII, I     |        constanter in communi omnibus bono, quod ipse illis Deus est,
34      XII, I     |             communi omnium beatifico bono ad propria defluxerunt et
35      XII, I     |            qui non alio, sed se ipso bono beatus est, ideo miser non
36      XII, I     |            ut beata sint, inmutabili bono, quod usque adeo bonum eorum
37      XII, I     |       inhaerendo tamen incommutabili bono, id est summo Deo, beatitudinem
38      XII, I     |        sapiat, illo gaudeat tantoque bono sine morte sine errore sine
39      XII, III   |            malum est, contrarium est bono. Quis autem neget Deum summe
40      XII, III   |    contrarium est Deo, tamquam malum bono. Porro autem bonum est et
41      XII, III   |            quam uitiat; unde et huic bono utique contrarium est; sed
42      XII, III   |           sed Deo tantummodo tamquam bono malum, naturae uero, quam
43      XII, III   |          uitium nocere incommutabili bono, non tamen posse nocere
44      XII, III   |              tamen posse nocere nisi bono, quia non inest, nisi ubi
45      XII, III   |              esse nec in summo posse bono nec nisi in aliquo bono.
46      XII, III   |              bono nec nisi in aliquo bono. Sola ergo bona alicubi
47      XII, VI    |        eratque illi noxia ac per hoc bono priuabat. Et ideo in mala
48      XII, VI    |         aliud cogimur dicere, nisi a bono fieri malum et bonum esse
49      XII, VIII  |             adipiscatur, ipse fit in bono malus et miser meliore priuatus. ~
50      XII, IX    |         natura non fecit, nisi cum a bono sponte defecit, ut mali
51      XII, IX    |            sit bonum, sed defectus a bono), aut minorem acceperunt
52     XIII, VIII  |              tenendo uel adipiscendo bono; cum uero in ea sunt, qui
53     XIII, XXI   |         constituit Deus, sed non suo bono experitur homo. Possunt
54     XIII, XXI   |            inhaereat communi omnibus bono an proprio delectetur. Se
55      XIV, V     |            est; sed deserto Creatore bono uiuere secundum creatum
56      XIV, VII   |      dilectionem accipiendam esse in bono, amorem in malo. Sic autem
57      XIV, VII   |   insinuandum fuit. Nam et amorem in bono dici iam ostendimus. Sed
58      XIV, VII   |              quidem et in malo et in bono, dilectionem autem non nisi
59      XIV, VII   |        dilectionem autem non nisi in bono esse dicendam, illud adtendat
60      XIV, VII   |              uno loco dilectio et in bono et in malo. Amorem autem
61      XIV, VII   |        Amorem autem in malo (quia in bono iam ostendimus) ne quisquam
62      XIV, VII   |        possit intellegi. Laetitia in bono est: Laetamini in Domino
63      XIV, VII   |              cum uultu tuo. Timor in bono est apud apostolum, ubi
64      XIV, VII   |             utrum inueniri possit in bono. ~
65      XIV, VIII  |            facit sapiens; gaudium de bono adepto est, quod ubique
66      XIV, VIII  |        clementem." Quia id uerbum in bono posuit, quis tam peruerse
67      XIV, VIII  |             putauerunt, reperitur in bono et maxime apud nostros.
68      XIV, IX    |       accidere potest, sed tenens in bono quod amitti non potest.
69      XIV, XIII  |              ita placet, cum ab illo bono inmutabili deficit, quod
70      XIV, XXVI  |           uiuebat fruens Deo, ex quo bono erat bonus; uiuebat sine
71      XIV, XXVI  |      omnipotenti Deo, summo ac summe bono creatori omnium naturarum,
72       XV, III   |          communi eodemque inmutabili bono gaudens atque ex multis
73       XV, VII   |             mandato sancto, iusto et bono: Quiesce, inquit; ad te
74       XV, XXI   |            quae facta est bona a Deo bono, sed mutabilis ab inmutabili,
75       XV, XXI   |     inmutabili, quia ex nihilo, et a bono potest declinare, ut faciat
76       XV, XXII  |       uideatur bonis. Deserto itaque bono magno et bonorum proprio
77       XV, XXII  |           aeterno interno sempiterno bono, quem ad modum iustitia
78     XVII, VII   |           hodie et dabit proximo tuo bono super te, et diuidetur Israel
79     XVII, VII   |               Quod uero additum est: bono super te, potest quidem
80     XVII, VII   |             sed melius sic accipitur bono super te, ut, quia ille
81      XIX, I     |              atque in hac uita summo bono adipiscendo, uitando autem
82      XIX, I     |             facit: non de ipso summo bono quaestio est, sed de adsumendo
83      XIX, I     |       propter eundem socium, ut eius bono ita gaudeat, sicut gaudet
84      XIX, II    |            quoniam de sectando summo bono nullam inferunt quaestionem
85      XIX, III   |       quamlibet multa sint bona, non bono eius sunt, cuius sunt, ac
86      XIX, IV    |             uel faciunt, plerumque a bono suo proposito et moribus
87      XIX, IV    |            moribus aliena, immo .suo bono proposito moribusque contraria,
88      XIX, X     |          bene utitur, et quidquid in bono usu bonorum et malorum facit,
89       XX, I     |             nemo peccasset, non sine bono rectoque iudicio uniuersam
90       XX, II    |              in malo sunt boni et in bono mali, quod uidetur iniustum,
91       XX, XII   |  excruciantur inimici. Sicut enim in bono positum est: Zelus domus
92       XX, XXI   |          gladius et uulnus accipi in bono. Nam et ignem Dominus uelle
93       XX, XXII  |      ingressus, de quo dicitur seruo bono: Intra in gaudium Domini
94      XXI, XV    |          bonum fecit, impletum summo bono in eius naturae bonitate
95     XXII, I     |              Deo atque incommutabili bono, qui bona omnia condidit,
96     XXII, I     |         obstrinxit atque in eo summo bono permanentibus ceteris, ut
97     XXII, XXIV  |             supplicium; in originali bono alia duo, propagatio et
98     XXII, XXX   |             liberata et impleta omni bono, fruens indeficienter aeternorum