Liber, Caput

 1        I, Pr    |         instituimus, in scriptura populi sui sententiam diuinae legis
 2        I, Pr    |        cum dominari adpetit, etsi populi seruiant, ipsa ei dominandi
 3        I, IV    |       Ipsa, ut dixi, Troia, mater populi Romani, sacratis locis deorum
 4        I, XV    |         Marcus Regulus, imperator populi Romani, captiuus apud Carthaginienses
 5       II, V     |        audiret? Absit, ut senator populi Romani ea mente praeditus,
 6       II, VI    |           et honestatis); sed ubi populi audirent quid dii praeciperent
 7       II, XIV   |      inquit, clamor et adprobatio populi quasi cuiusdam magni et
 8       II, XVII  |      Veientes, grauissimos hostes populi Romani, post decennale bellum,
 9       II, XIX   |    curarent reges terrae et omnes populi, principes et omnes iudices
10       II, XX    | ministerium sui fastus abutantur. Populi plaudant non consultoribus
11       II, XXI   |          qua dixerat eam esse rem populi. Populum autem non omnem
12       II, XXI   |         rem publicam, id e st rem populi, cum bene ac iuste geritur
13       II, XXI   |   publicam, quoniam non esset res populi, cum tyrannus eam factioue
14       II, XXI   |           dicere, quoniam eam rem populi esse negare non possumus.
15       II, XXVIII|     obstrictiusque possessi, quia populi confluunt ad ecclesiam casta
16      III, II    |         uel Ilium, unde origo est populi Romani, (neque enim praetereundum
17      III, XIV   |          malum. Nam ut erant ambo populi prius amici (uicini quippe
18      III, XIV   |       unius feminae quam uniuersi populi Romani mihi fuisse uidetur
19      III, XV    |         fuit. ~Ceteri autem reges populi Romani, excepto Numa Pompilio
20      III, XV    |           tanto in optimum illius populi regem parricidio perpetrato,
21      III, XX    |      Hispaniae ciuitas amicissima populi Romani, dum eidem populo
22      III, XX    |         aliquid agerent, ciuitati populi Romani amicissimae subuenirent,
23      III, XXVI  |          ille numerus imperatores populi Romani superauerit, quas
24      III, XXXI  |     similem fuisse, cum iam esset populi Romani prouincia, litteris
25       IV, VI    |       bonos moderatio prouehebat. Populi nullis legibus tenebantur,
26       IV, XXX   |       insonat, muttire auderet in populi contione. Agamus itaque
27       IV, XXXI  | sapientium, per quos ciuitates et populi regerentur. Hac tamen fallacia
28        V, XII   |          aliae gentes excepta una populi Hebraeorum deos falsos colerent
29        V, XVIII |          rem publicam, id est rem populi, rem patriae, rem communem,
30        V, XIX   |  hypocritam propter peruersitatem populi. Quam ob rem, quamuis ut
31       VI, I     |         erroresque populorum, qui populi constituerunt simulacra
32       VI, V     |           philosophi, ciuile, quo populi. Primum, inquit, quod dixi,
33       VI, VI    |        poetae, minus esse quam ut populi sequi debeant; quae autem
34       VI, VI    |          quae a poetis conscripta populi sequi non debent, crimina
35       VI, VI    |      scribunt, quae dii expetant, populi exhibeant. ~
36       VI, X     |   fecerunt, tamen, quia inlustris populi Romani senator erat, colebat
37       VI, XI    |          sui nouerunt; maior pars populi facit, quod cur faciat ignorat."
38      VII, IX    |     naturaliumque rerum, si Iouem populi appellant et tantis contumeliis
39      VII, XVII  |     auctoritas: "De diis, inquit, populi Romani publicis, quibus
40      VII, XXXV  |     temporis uetustate fere omnes populi gentium deos inmortales
41     VIII, III   |       accusatores eius usque adeo populi indignatione conuersa, ut
42       IX, XIX   |           consuetudinem in tantum populi usquequaque secuti sunt,
43        X, XIII  |         Deus, in conspectu ipsius populi, quantum sufficere diuina
44       XV, VIII  |         cresceret, ut haberet iam populi quantitatem, tunc potuit
45       XV, VIII  |          est, ut in exitu eiusdem populi ex Aegypto sescenta hominum
46       XV, XX    |  testimonii, quod erat in itinere populi Dei uelut templum ambulatorium,
47       XV, XXIII |      seruabatur in templo Hebraei populi succedentium diligentia
48      XVI, X     |       intellegamus unde potuerint populi adcrescere, ne in paucis
49      XVI, XIII  |          tui. Haec enim progenies populi est Chaldaeorum, et antea
50      XVI, XXXV  |          in utero tuo sunt et duo populi de uentre tuo separabuntur
51      XVI, XLIII |          mirantes Aegyptios nimia populi illius incrementa terrerent.
52      XVI, XLIII |        tam propter merita Hebraei populi quam propter peccata earum,
53      XVI, XLIII |      sicut se habebant et peccata populi et misericordia Dei, alternauerunt
54      XVI, XLIII |   exordium quodam modo iuuentutis populi Dei; cuius generis quaedam
55      XVI, XLIII |       pueritia fuit huius generis populi Dei a Noe usque ad ipsum
56     XVII, III   |          pro salute uel utilitate populi, siue priuatim, cum pro
57     XVII, IV    |       conlocet eum cum potentibus populi, et sedem gloriae hereditatem
58     XVII, IV    |          ut sedeat cum potentibus populi, quibus ait: Sedebitis super
59     XVII, VII   |          tua, quod est ab Israel. Populi ergo Israel personam figurate
60     XVII, VII   |           Saulis, illius regni et populi figuram gerentis, eidem
61     XVII, VII   |      sententiam de ista diuisione populi Israel et omnino perpetuam.
62     XVII, XI    |           intellegitur substantia populi eius, ex quo natura est
63     XVII, XVI   |       tuae acutae, potentissime, (populi sub te cadent) in corda
64     XVII, XVI   |         et generatione. Propterea populi confitebuntur tibi in aeternum
65     XVII, XVI   |           me de contradictionibus populi, constitues me in caput
66     XVII, XVI   |         eius, cum confiteantur ei populi concurrentes ad eam confessionem
67     XVII, XXI   |       enim appellatae sunt illius populi partes, ex quo propter Salomonis
68     XVII, XXI   |       quamuis hoc uniuersi illius populi nomen esset. Duabus uero
69     XVII, XXI   |           re uel regis Israel uel populi fuisse peccatum, sed uoluntatem
70    XVIII, II    |           Varro scribens de gente populi Romani, uelut antiquo tempore,
71    XVIII, II    |         quicumque in illis terris populi siue reges erant, Assyriorum
72    XVIII, II    |      seriem deduxerunt qui gentem populi Romani in originis eius
73    XVIII, XII   |      cantant, theatra concrepant, populi celebrant, uanitati deputant
74    XVIII, XIII  |   secundum librum Marcus Varro de populi Romani gente finiuit, ex
75    XVIII, XXII  |    lateque pacare. Erant enim iam populi ualidi et fortes et armis
76    XVIII, XXII  |    temporibus. In ea uero Hebraei populi parte, quae appellabatur
77    XVIII, XXIV  |         tribus, quae in diuisione populi uocatae sunt Israel, debellatae
78    XVIII, XXVIII|          propheticum de uocatione populi gentium, qui prius non pertinebat
79    XVIII, XXIX  |       uita eius. Ab iniquitatibus populi mei ductus est ad mortem.
80    XVIII, XXXI  |         proselytus, id est aduena populi Israel fuit, sed ex gente
81    XVIII, XXXI  |     Spiritus sancti muneribus; ut populi gentium credentes in eum,
82      XIX, XV    |    positus peccata sua et peccata populi sui confitetur Deo et hanc
83      XIX, XXI   |         publicam definit esse rem populi. Quae definitio si uera
84      XIX, XXI   |    publica, quia numquam fuit res populi, quam definitionem uoluit
85      XIX, XXI   |           si non populus, nec res populi, sed qualiscumque multitudinis,
86      XIX, XXI   |   qualiscumque multitudinis, quae populi nomine digna non est. Ac
87      XIX, XXI   |            si res publica res est populi et populus non est, qui
88      XIX, XXIII |         non est, si uera est haec populi definitio. Ergo nec res
89      XIX, XXIII |         res publica est, quia res populi non est, ubi ipse populus
90      XIX, XXIV  |        quae salus est quodam modo populi, ruperit atque corruperit,
91       XX, XXVI  |      offerre peccatis, deinde pro populi. Quapropter exponere nos
92       XX, XXVI  |            ligni uitae erunt dies populi mei. Quis autem sacras litteras
93       XX, XXX   |           me de contradictionibus populi, constitues me in caput
94      XXI, VIII  |          inscriptio est: De gente populi Romani, quod eisdem uerbis,
95      XXI, XXVII |       primum pro suis, deinde pro populi offerre peccatis. Nam et
96     XXII, XXVIII|         quos conscripsit de gente populi Romani, cuius putaui uerba