Liber, Caput

 1        I, VIII  |            cupidius adpetantur, quae mali quoque habere cernuntur;
 2        I, VIII  |              sint, quicumque boni et mali pariter adflicti sunt, non
 3        I, VIII  |            Vnde in eadem adflictione mali Deum detestantur atque blasphemant,
 4        I, X     |     perspectis adtende utrum aliquid mali acciderit fidelibus et piis,
 5        I, XVII  |             eis. Cur autem homo, qui mali nihil fecit, sibi malefaciat
 6        I, XX    |             ullius cauendi carendiue mali causa nobismet ipsis necem
 7       II, XI    |            sunt spiritus, omnes sint mali), siue certa discretione,
 8       II, XXI   |         uirorum penuria, cuius tanti mali non modo reddenda ratio
 9       II, XXIII |        existimemus, quia, sicut ipsi mali homines in terra, sic etiam
10       II, XXV   |        adiunxit. Vt ergo huius tanti mali minime taederet, sed armorum
11       II, XXIX  |             carnalibus, quibus solis mali perfrui uolunt, et de malis
12      III, I     |       commemorauimus. Haec enim sola mali deputant mala, quae non
13      III, I     |             bona, quae laudant, ipsi mali esse qui laudant, magisque
14      III, VI    |          arbitror, quod dicatur quid mali Troia meruerit, ut eam dii
15      III, X     |            agitari malis? Quid autem mali esset, ac non potius plurimum
16      III, XIII  |       inuenit; nec finis esset tanti mali, nisi raptae illae laceratis
17      III, XVII  |              adfectabant; bonique et mali ciues appellati, non ob
18      III, XVII  |        diremptione secesserat, huius mali tam dira calamitas erat,
19      III, XXIII |              proximo urgeret. Quanti mali signum fuit, si hoc signum
20      III, XXV   |             trium dearum litem aurei mali suppositione commenta est;
21       IV, II    |            habent, quibus ipsi fiunt mali. Et quam pauca dixi de sola
22       IV, XVIII |           resistere. Aut certe istam mali colant, qui nolunt habere
23        V, I     |             ei proueniat boni quidue mali accidat ex Dei uoluntate
24        V, XII   |             ad honorem scilicet; nam mali nec habebant eam, quamuis
25        V, XVIII |           uicisset, occidit, ne plus mali esset in exemplo imperii
26       VI, VI    |      criminibus suis? Si ueris, quam mali! si falsis, quam male! ~
27     VIII, XIII  |             ut adiuuent, inuocandos. Mali enim nulli sunt dii; bonis
28     VIII, XIV   |            dixit, sed etiam plurimum mali. Denique lecto illo libro
29     VIII, XXI   |            in quolibet eorum quantum mali de diis bonis opinentur
30       IX, IV    |             in mente fieri opinionem mali, nec adprobari ista eisque
31       IX, XI    |             meriti sunt; lemures, si mali, seu laruas; manes autem
32       IX, XV    |              autem medii esse angeli mali, quia inmortales sunt cum
33        X, VIII  | incantationibus magicis, quibus sunt mali angeli, hoc est daemones,
34        X, IX    |            tam boni conficiendi quam mali et apud deos et apud homines
35        X, XVI   |            angeli sunt, sed daemones mali, qui non unum solum ac summum
36       XI, IX    |       participatione lucis aeternae. Mali enim nulla natura est; sed
37       XI, IX    |         natura est; sed amissio boni mali nomen accepit. ~
38       XI, XIII  |        fuerunt, donec isti, qui nunc mali sunt, ab illo bonitatis
39       XI, XIII  |              diabolus habeat naturam mali; qui tanta uanitate desipiunt,
40       XI, XXII  |              rebellantis aduersum se mali repellendi extrema necessitate
41      XII, VI    |        uoluntas efficiens est operis mali, malae autem uoluntatis
42      XII, VI    |              inquam, bonum est causa mali? Cum enim se uoluntas relicto
43      XII, VI    |           malum et bonum esse causam mali? si quidem a natura bona
44      XII, VI    |     uoluntatem malam, faciat aliquid mali, hoc est ipsam uoluntatem
45      XII, IX    |             sine bona uoluntate nisi mali? Aut si propterea non mali,
46      XII, IX    |           mali? Aut si propterea non mali, quia nec mala uoluntas
47      XII, IX    |            boni creati essent, tamen mali sunt (mala propria uoluntate,
48      XII, IX    |              bono sponte defecit, ut mali causa non sit bonum, sed
49     XIII, V     |         etiam malis. Hinc fit, ut et mali male lege utantur, quamuis
50     XIII, XXI   |             lignum scientiae boni et mali transgressi mandati experimentum.
51     XIII, XXI   |             lignum scientiae boni et mali proprium uoluntatis arbitrium.
52      XIV, III   |      ebriosus uel si quid huius modi mali est, quod ad carnis pertinet
53      XIV, V     |      Manichaei desipiunt, ut tamquam mali naturam terrena corpora
54      XIV, VIII  |            cauent gaudent et boni et mali; atque ut eadem aliis uerbis
55      XIV, VIII  |          timent laetantur et boni et mali; sed illi bene, isti male,
56      XIV, IX    |            profecto, si dici potest, mali cauendi timor securus est.
57      XIV, XII   |       prohibita; neque enim quicquam mali Deus in illo tantae felicitatis
58      XIV, XIII  |               XIII] In occulto autem mali esse coeperunt, ut in apertam
59      XIV, XIII  |     uescerentur, nisi ab eis qui iam mali erant. Neque enim fieret
60      XIV, XVII  |  appellaretur lignum sciendi boni et mali. Experta enim morbi molestia
61      XIV, XXVII |        auferre atque ita, et quantum mali eorum superbia et quantum
62       XV, V     |        diabolica, qua inuident bonis mali, nulla alia causa, nisi
63       XV, V     |            quia illi boni sunt, illi mali. Nullo enim modo fit minor
64       XV, V     |  demonstrauit. Pugnant ergo inter se mali et mali; item pugnant inter
65       XV, V     |        Pugnant ergo inter se mali et mali; item pugnant inter se mali
66       XV, V     |          mali; item pugnant inter se mali et boni: boni uero et boni,
67       XV, V     |             inter se pugnant boni et mali; uel certe ipsae concupiscentiae
68       XV, V     |               sicut inter se pugnant mali et mali, donec eorum, qui
69       XV, V     |             inter se pugnant mali et mali, donec eorum, qui curantur,
70       XV, VII   |              mundo, ut fruantur Deo; mali autem contra, ut fruantur
71      XVI, XXXV  |           aliquid agentibus boni seu mali sine ullis bonis meritis
72    XVIII, XIII  |              dici non potest quantum mali de hominum praesumpserint
73    XVIII, XXXI  |            perueniatur ad litus, ubi mali segregentur a bonis et in
74      XIX, I     |             se ipsum; et illud finis mali, propter quod uitanda sunt
75      XIX, I     |              ut plenum sit; et finem mali, non quo esse desinat, sed
76      XIX, V     |             necesse est, siue semper mali fuerint et se bonos finxerint,
77      XIX, VIII  |      metuimus, ne quid eis contingat mali de tantis malorum aggeribus
78      XIX, XII   |        omnibus obtinendam, cum etiam mali pro suorum pace belligerent
79      XIX, XXVIII|              ad illos boni, ad istos mali: de hoc iudicio, quantum
80       XX, II    |   magnipendere, quae adipiscuntur et mali; ac per hoc etiam in his
81       XX, II    |          umbra praetereunt, non nisi mali adipiscerentur transitoria
82       XX, II    |            malo sunt boni et in bono mali, quod uidetur iniustum,
83       XX, III   |              patiantur mala, tamquam mali sint, et mali, tamquam boni
84       XX, III   |          mala, tamquam mali sint, et mali, tamquam boni sint, adipiscantur
85       XX, XXI   |         firmatur, illud, quo boni et mali suis finibus dirimentur,
86       XX, XXII  |         gaudium Domini tui; ne illuc mali putentur ingredi, ut sciantur,
87       XX, XXV   |              quodam modo, cum ab eis mali per poenale iudicium separantur,
88       XX, XXVIII|           praenuntiare iudicium, ubi mali nec saltem falso sint beati,
89       XX, XXVIII|          boni esse miseri et felices mali: Hoc, inquit, labor est
90       XX, XXIX  |          murmura illa uenerunt: Quia mali ei placent, et: Vanus est
91      XXI, XI    |           sed propter uicissitudinem mali, id est ut qui mala fecerit
92      XXI, XIII  |              malos. Nam etsi quisque mali aliquid alterius inprobitate
93      XXI, XIII  |    ignorantia uel iniustitia cuiquam mali aliquid facit; sed non peccat
94      XXI, XXI   |             ultimo iudicio punientur mali. ~
95     XXII, XXIII |           prouocent ad retributionem mali pro malo, ne absorbeat inhonesta