Liber, Caput

 1        I, XX    |             subditur): restat ut de homine intellegamus, quod dictum
 2        I, XXVI  |            Nemo scit quid agatur in homine nisi spiritus hominis, qui
 3       II, I     |          redditam, quanta homini ab homine debetur, siue nimia caecitate,
 4      III, VII   |         Fimbria, Marianarum partium homine pessimo, euerteretur, multo
 5       IV, V     |         exiguo tempore in unoquoque homine ac per hoc singillatim utique
 6       IV, XIII  |          rationali animante, id est homine, quid infelicius credi potest,
 7       IV, XXIII |          habet in potestate cum quo homine sit (habet autem, si dea
 8       IV, XXIII |           panem pictum lingit et ab homine, qui uerum habet, non petit. ~
 9       IV, XXVI  |             cui talia displicebant, homine abiectior? Iste daret felicitatem,
10        V, IX    |            omnino contendat, uel in homine uel in deo, nullamque rerum
11       VI, II    |        habuisse cum Marco Varrone, "homine, inquit, omnium facile acutissimo
12      VII, XXIII |             intellegentiam, quia in homine sunt qui habet intellegentiam,
13      VII, XXIV  |             plures." Concedo in uno homine esse res plures, numquid
14      VII, XXV   |             esse credendum, quod de homine castrato fama iactauit litterisque
15     VIII, VIII  |   expetiuerunt, nihil aliud quam ab homine expetendum esse putauerunt;
16     VIII, VIII  |            autem ab utroque, a toto homine. Siue ergo a parte qualibet
17     VIII, VIII  |            siue a toto, non nisi ab homine. Nec istae differentiae,
18     VIII, XXIII |             quicquam sit infelicius homine, cui sua figmenta dominantur;
19     VIII, XXIV  |          etsi miranda sunt, quae de homine dicta sunt. Omnium enim
20     VIII, XXIV  |             omnia cetera miratur in homine, qua illi deos facere concessum
21     VIII, XXIV  |            arte impia conligatus ab homine factus est deus, sed tali
22     VIII, XXVI  |         iste, sicut Aesculapius, ex homine deus secundum testimonium
23       IX, I     |          facinerosa non de quolibet homine, sed de ipsis diis figmenta
24       IX, IV    |            re simili eadem uerba ab homine simili audisset, respondit
25       IX, XVII  |          contaminationem timeret ex homine quo indutus est, aut ex
26       IX, XVII  |             hominibus inter quos in homine conuersatus est. Non enim
27       IX, XXIII |         auderet infirmitas? Quod in homine facile est euitare. Et euidentius
28        X, VI    |           sacrificium. Etsi enim ab homine fit uel offertur, tamen
29        X, XVII  |       cupientes. At illae sine duce homine atque rectore ad Hebraeos
30        X, XXIX  |    dilectionis suae daret hominibus homine medio, qua ad illum ab hominibus
31        X, XXXI  |        sacerdotem offerendi, qui in homine, quem suscepit, secundum
32       XI, II    |             ipse. Sic enim Deus cum homine non per aliquam creaturam
33       XI, II    |       hominis ita loquitur, quod in homine ceteris, quibus homo constat,
34       XI, II    |           ueritas, Deus Dei filius, homine adsumpto, non Deo consumpto,
35       XI, X     |         fecit, quod nec de quolibet homine artifice recte dici potest;
36       XI, XXV   |             sunt, quae in unoquoque homine artifice spectantur, ut
37       XI, XXV   |      dixerim in his tribus, quae in homine spectanda commonui, quae
38       XI, XXVIII|       Possunt enim ambo esse in uno homine, et hoc bonum est homini,
39      XII, IX    |             dicendum. Ex uno quippe homine, quem primum Deus condidit,
40      XII, X     |             ceterum hominem nisi ex homine existere omnino non posse.
41      XII, XVIII |             nescio quem ad modum ab homine possit intellegi): hoc procul
42      XII, XXII  |          quod factum est, ut ex uno homine, quem primum condidit, multiplicaret
43      XII, XXII  |           sed ex ipso, ut omnino ex homine uno diffunderetur genus
44      XII, XXIII | consideratio profutura, quod ex uno homine Deus ad commendandum hominibus,
45      XII, XXVIII|      claudendus est, in hoc [primo] homine, qui primitus factus est,
46     XIII, III   |              Neque enim ita homo ex homine, sicut homo ex puluere.
47     XIII, III   |        proles homo. In primo igitur homine per feminam in progeniem
48     XIII, XIV   |        alterius condicionis homo ex homine nasceretur. Ac per hoc a
49     XIII, XXIII |            scriptura non dixerit de homine primo, qui est appellatus
50      XIV, I     |        pacis uinculo conligandum ex homine uno Deum uoluisse homines
51      XIV, IV    |     mendacium loqueretur. Nam et de homine alio loco idem apostolus
52      XIV, IX    |            erit, quando peccatum in homine nullum erit. Nunc uero satis
53      XIV, XI    |            opera mala praecessit in homine, defectus potius fuit quidam
54      XIV, XIX   |        istis seruientibus possit in homine iustitia ex omni animi parte
55      XIV, XIX   |           igitur partes, quas et in homine sapiente ac temperante fatentur
56      XIV, XXII  |             simile aliquid etiam in homine uno intellegi potest, quia
57       XV, I     |    ciuitatem Dei. Sicut enim in uno homine, quod dixit apostolus, experimur,
58       XV, I     |           ipso uno, sicut iam dixi, homine prius est reprobum, unde
59       XV, V     |             ipsum; et in uno quippe homine caro concupiscit aduersus
60       XV, VIII  |            dicit aedificatam ab uno homine ciuitatem eo tempore, quo
61       XV, VIII  |        certarum generationum ex uno homine propagatarum peruenire ad
62       XV, XIV   |          Non enim ambigendum est ab homine, qui ex primo homine primus
63       XV, XIV   |             ab homine, qui ex primo homine primus est natus, quando
64       XV, XVI   |           non iam duae, sed tres in homine uno necessitudines fierent,
65       XV, XVIII |              qui spem suam ponit in homine, ac per hoc nec in se, ut
66       XV, XXIV  |            feci, a facie terrae, ab homine usque ad pecus et a repentibus
67      XVI, II    |            Probi autem in interiore homine habent tam grande mysterium
68      XVI, VIII  |          Noe uel potius ex illo uno homine, unde etiam ipsi extiterunt,
69      XVI, IX    |             illic ex uno illo primo homine genus institueretur humanum.
70     XVII, IV    |           circumfert, quam moriente homine recipit terra communis,
71    XVIII, I     |        exortus, deinde procursus ab homine primo usque ad diluuium
72    XVIII, XI    |      oportebat, sicut in uno quoque homine, qui in Deum proficit, id
73      XIX, III   |           si quid tale aliud est in homine. Sunt enim haec et ante
74      XIX, IV    |          tribuere (unde fit in ipso homine quidam iustus ordo naturae,
75      XIX, IV    |     potuerit aliunde contingere, ab homine ipso sibimet inferatur.
76      XIX, IV    |             melius atque utilius in homine reperitur, quanto maiora
77      XIX, VI    |             Quanto consideratius et homine dignius agnoscit in ista
78      XIX, VII   |       diuersitas hominem alienat ab homine. Nam si duo sibimet inuicem
79      XIX, VII   |           sit cum cane suo quam cum homine alieno. At enim opera data
80      XIX, XXI   |           uitiis imperare. Et si in homine tali non est ulla iustitia,
81      XIX, XXIII |            ut non intellegat aut ab homine callido eoque Christianis
82      XIX, XXV   |        facit uiuere: sic non est ab homine sed super hominem, quod
83       XX, III   |           hoc opus, id est, quod ab homine fit in hac uita, siue bonum
84       XX, XV    |      propter iustitiam, utrumque in homine uiuente atque in hoc corpore
85      XXI, IV    |           ac recursu infra lapis ab homine, supra ferrum rapiebatur
86      XXI, V     |          rationem. Quod si fieri ab homine non posse peruiderint, fatendum
87      XXI, V     |            de quibus ratio reddi ab homine non potest, et tamen sunt,
88      XXI, V     |        quoniam ratio de utrisque ab homine non potest reddi. ~
89      XXI, IX    |          dicere uoluit, quia hoc in homine uindicabitur, quod secundum
90      XXI, X     |        mirus est nec conprehendi ab homine potest, et hoc ipse homo
91     XXII, II    |              sed illa etiam quam in homine, qui ab illo iustificatur,
92     XXII, XVIII |            et feminam, ut uirum pro homine positum acciperemus? sicut
93     XXII, XXIV  |       mirabile est, ut non solum in homine, quod est animal rationale
94     XXII, XXIV  |            nimis grande peccatum in homine primo, de quo ceteri exorti
95     XXII, XXVIII|           quae fuerint coniuncta in homine aliquando, eadem rursus