Liber, Caput

 1       IV, XXXI  |          debere si dicit, et ad eum finem illa scribere ac perscrutari,
 2        V, XII   |             tamquam ad possessionis finem, id est ad gloriam honorem
 3        V, XII   |          Vnde intellegi potest quem finem uolebant esse uirtutis et
 4        V, XII   |            uirtus, nisi quae ad eum finem tendit, ubi est bonum hominis,
 5        V, XII   |      uellent, illi seruire nollent, finem fuisse bello Punico secundo,
 6        V, XX    |              Solent philosophi, qui finem boni humani in ipsa uirtute
 7        V, XXII  |         malum; nam quintus ei annus finem dedit. Sed bellum Punicum
 8      VII, VII   |      respicit initium non prospicit finem. Vnde necesse est a memoria
 9      VII, VII   |        coepta, donec perducantur ad finem, quem qui aliquid incipit
10      VII, XXIV  |        Itane ad haec relata et hunc finem habentia tympanum, turres,
11     VIII, III   |             uisum est constituerunt finem boni. Finis autem boni appellatur,
12     VIII, IV    |         Plato senserit, id est, ubi finem omnium actionum, ubi causam
13     VIII, VIII  |   commemorare Platonem determinasse finem boni esse secundum uirtutem
14        X, V     |        inhaereamus Deo et ad eundem finem proximo consulamus. Sacrificium
15        X, VI    |           relatum scilicet ad illum finem boni, quo ueraciter beati
16        X, XI    |          Denique prope ad epistulae finem petit se ab eo doceri, quae
17        X, XXVIII|            aliquid post huius uitae finem prodesse uideantur; et tamen
18        X, XXXI  |         coepisse et habere initium, finem tamen non habituros, sed
19        X, XXXI  |          initium temporis habuerit, finem temporis non habebit. Quapropter
20        X, XXXII |           Porphyrius in primo iuxta finem de regressu animae libro
21       XI, IV    |             initium, sed non habere finem fatentur, et ideo semel
22       XI, XI    |          ueraciter dici poterit, si finem habitura sit; si quidem
23       XI, XI    |    tantummodo uiuendo, aeterna uero finem non habendo nominata est.
24       XI, XI    |            sempiternum an quandoque finem habiturum esset bonum suum,
25       XI, XII   |             perseueraturum usque in finem sciat, nisi aliqua reuelatione
26       XI, XIII  |            cuius certi essent, quae finem fuerat habitura), restat,
27       XI, XXVII |        saltem talem quae non habeat finem mendicitatis, quanta gratulatione
28       XI, XXXIII|          perfectiorem disputationis finem nostra peruenit intentio,
29      XII, XIV   |       aliquid noui in tempore, quod finem non habet temporis. Cur
30      XII, XIX   |         quoniam in quocumque numero finem faciendum putaueris, idem
31      XII, XXVI  |            adtingit a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia
32     XIII, XIV   |             exitium, quae non habet finem, solis eis exceptis qui
33      XIV, IX    |             perseuerauerit usque in finem, hic saluus erit; ut doleant
34       XV, III   |       scriptum est, a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia
35       XV, XVII  |           quem intendit et appetit, finem. Porro ille Seth interpretatur
36       XV, XVII  |     terrenam ciuitatem usque in sui finem carnales habituram generationes,
37       XV, XVII  |             ciuitatem et initium et finem habere terrenum, ubi nihil
38       XV, XIX   |      fundamentum, quae differtur in finem, quando erit omnium resurrectio
39       XV, XX    |    uiuentium usque ad huius saeculi finem, de quo Dominus ait: Filii
40       XV, XXI   |          sunt ceteri usque ad illum finem, de quo locutus sum, donec
41       XV, XXIV  |             Deum dixisse, cum circa finem quingentorum annorum esset
42       XV, XXVII |            donec certum ueniatur ad finem, ita eius unitatis quadam
43      XVI, XXI   |         terrae Chanaan, et usque in finem manebunt; et uniuersa terra
44      XVI, XXIV  |           diuisiones ueros usque in finem perseueraturos fideles.
45      XVI, XXIV  |      significat circa huius saeculi finem magnam perturbationem ac
46      XVI, XXIV  |        occasum, id est ad ipsum iam finem, significatur isto igne
47      XVI, XXVI  |         quod dicitur, aut non habet finem aut usque in huius saeculi
48      XVI, XXVI  |           in huius saeculi tenditur finem. ~
49     XVII, IV    |            ne quisquam putaret post finem uitae, quae in hoc agitur
50     XVII, IV    |             perseuerauerit usque in finem, hic saluus erit. Qui ergo
51     XVII, V     |           quibus peragitur usque in finem saeculi huius ista mortalitas.
52     XVII, VII   |           qui eius inimici usque in finem uitae huius esse persistunt;
53     XVII, XI    |             quo, Domine, auertis in finem? subauditur "faciem tuam",
54     XVII, XI    |        Dauid". Quod autem dixit: In finem, quid est nisi usque in
55     XVII, XI    |              quid est nisi usque in finem? Qui finis intellegendus
56     XVII, XI    |            est creditura, ante quem finem illa fieri oportebant, quae
57    XVIII, XXI   |           regnorum maximum Assyrium finem tantae diuturnitatis accepit.
58    XVIII, XXXI  |     deinceps usque in huius saeculi finem inter persecutiones mundi
59    XVIII, XXXI  |           annorum sine mora sumeret finem. O hominum corda doctorum!
60    XVIII, XXXI  |        terrenae, ab initio usque in finem permixtarum mortalis excursus;
61    XVIII, XXXI  |           percipiat unaquaeque suum finem, cuius nullus est finis;
62      XIX, I     |             autem propter se ipsum. Finem boni ergo nunc dicimus,
63      XIX, I     |      perficiatur, ut plenum sit; et finem mali, non quo esse desinat,
64      XIX, I     |             ob rem quae nullum boni finem sectatur, nulla philosophiae
65      XIX, I     |        profecto idem habitus eundem finem sequi cogeret, et diuersus
66      XIX, I     |       diuersus habitus eundem sequi finem non sineret. ~
67      XIX, II    |         consequendum uel retinendum finem boni, id in ista quaestione
68      XIX, IV    |             hominibus hic se habere finem boni et a se ipsis fieri
69      XIX, X     |           qui consumentem non habet finem. Hic autem dicimur quidem
70      XIX, X     |           facit, et se ipsam ad eum finem refert, ubi nobis talis
71      XIX, XI    |             uita aeterna, propterea finem ciuitatis huius, ubi erit
72      XIX, XI    |        uestrum in sanctificationem, finem uero uitam aeternam. Sed
73      XIX, XI    |      onerosi legentibus, et propter finem ciuitatis huius, de qua
74      XIX, XII   |        constat belli esse optabilem finem. Omnis enim homo etiam belligerando
75      XIX, XVI   |      initium ad aliquem sui generis finem et omnis pars ad uniuersi,
76      XIX, XVII  |             ad unum tamen eundemque finem terrenae pacis intenditur,
77      XIX, XX    |         eius usum referat ad illius finem, quam diligit ardentissime
78      XIX, XX    |    distribuit, non ad illum dirigit finem, ubi erit Deus omnia in
79      XIX, XXVI  |             non ea bene utitur ante finem. Hanc autem ut interim habeat
80      XIX, XXVII |         uera sit propter uerum boni finem, ad quem refertur, tamen
81       XX, VI    |             crediderint et usque in finem perseuerauerint". Nec fecit
82       XX, VI    |             quod reuixerant, non in finem usque manserunt. Sicut ergo
83       XX, VII   |           sanctorum, quae non habet finem, ut huius miliarii tamquam
84       XX, VIII  |            Christi usque in saeculi finem, qui erit secundus eius
85       XX, VIII  |             fidem et usque in illum finem sine dubio conuertentur;
86       XX, XIX   |           nobiscum. Sicut ergo ante finem in hac hora, inquiunt, quam
87       XX, XXIII | exterminandum et perdendum usque in finem; et regnum et potestas et
88      XXI, XXI   |             perseuerauerit usque in finem, hic saluus erit, non nisi
89      XXI, XXIII |    significare consueuit, nisi quod finem non habet temporis. Quam
90      XXI, XXIII |           erit, supplicium aeternum finem habebit" multum absurdum
91      XXI, XXIII |         quoque aeternum quibus erit finem procul dubio non habebit.
92      XXI, XXV   |           esse securi, qui usque in finem quidem uelut in communione
93      XXI, XXV   |             perseuerauerit usque in finem, hic saluus erit, et per
94      XXI, XXV   |   perseuerando usque in huius uitae finem non utique dicendi sunt
95      XXI, XXV   |       Christo perseuerasse usque in finem, quia in Christo perseuerare